ดาราแดง / ศรีสุรางค์  จำนวน 288 หน้า

สำนักพิมพ์ 1168  ราคา 189 บาท

คำนำสำนักพิมพ์

ณ สรวงสวรรค์อันแสนวิจิตรงดงาม

สถานที่อาศัยของเหล่าเทพยดา นางฟ้า อสูร คนธรรพ์

และอีกหลากหลายเผ่าพันธุ์อันแตกต่าง

ความอยุติธรรมกำลังแผ่ขยายทำลายซึ่งความดีงาม

ท่ามกลางความขัดแย้ง และอันตรายทั่วทุกหย่อมหญ้า

กลับบังเกิดเป็นความรักอันแสนสวยงามระหว่างอสูรร้าย

...อดีตขุนพลผู้มีลมหายใจเพื่อรอวันแก้แค้น

กับพิทยาธรีสาว ผู้มีจิตใจอันสูงส่งและอ่อนโยน

เผ่าพันธุ์ที่แตกต่าง คืออุปสรรคอันยิ่งใหญ่

หากแต่สายใยแห่งความผูกพันธ์กลับถักทอ

ข้ามผ่านขวากหนาม นำพาให้หัวใจสองดวงได้พานพบและใกล้ชิดกัน

จนก่อกำเนิดเป็นความรักอันยิ่งใหญ่ ภายใต้ดินแดนเทวนิยาย...

(ไม่ได้เอาโปรยปกหลังมาให้อ่านนะคะ คิดว่าคำพูดที่ตัดมาตรงโปรยปกหลัง หากอ่านในเรื่องจะได้อรรถรส กินใจกว่ามากค่ะ)

........................................................................................................

เล่าเรื่องเอง ...

"โฆรัม" อดีตขุนพลยักษ์ฝ่ายเหนืออายุประมาณสองพันปี ผู้มีดวงตาสีแดง มีประกายสีทองเล็กๆในดวงตา ถูกเนรเทศไปสู่ดินแดนที่เรียกว่า "ร้างแล้ง" จากการโดนใส่ร้ายป้ายสีจากยักษ์ชั่วกลุ่มหนึ่ง เวลาผ่านมาเกือบศตวรรษ โฆรัมได้ตามสืบจนรู้ว่าหนึ่งในตัวการที่ใส่ร้ายเขาคือใคร แต่โชคร้ายที่ยักษ์ชั่วไหวตัวทันทำร้ายเขาจนบาดเจ็บใกล้ตาย 

"ปุณฑริกา" เป็นพิทยาธรีอายุ 124 ปี (พิทยารีจะคล้ายๆกับเทพธิดา อยู่ในเมืองคนธรรพ์ บนสวรรค์ชั้นที่ 1 ก็ชั้นเดียวกับพระเอกนี่ล่ะ) มีความสามารถพิเศษในการมองเห็น อดีต ปัจจุบัน อนาคต และเธอก็มีของวิเศษที่ติดตัวมาตั้งแต่จุติเป็นยาวิเศษที่ช่วยรักษาบาดแผล (นางเอกมีความสามารถพิเศษ แต่ที่ไม่ค่อยมีก็คือฤทธิ์ในการป้องกันตัว พูดง่ายๆคือช่วยคนอื่นได้ แต่ป้องกันตัวเองไม่ค่อยได้    )

ปุณฑริกาได้มองเห็นโฆรัมผ่านนิมิตจึงได้รีบไปช่วยเหลือ เมื่อพระเอกฟื้นและได้พานางเอกไปที่ปราสาท (วิมาน) เนื่องจากกลัวว่าหากยักษ์ชั่วรู้ว่าเธอช่วยเขาเธอจะมีอันตราย เมื่อมีสมุนของหนึ่งในยักษ์ชั่วมาสอดแนมและเห็นว่าเธออยู่กับเขา โฆรัมเลือกที่จะระวังความปลอดภัยให้กับนางเอกโดยขังให้นางเอกอยู่ในปราสาท เมื่อนางเอกไม่ยอม โฆรัมจึงขู่เธอด้วยวิธีดื่มเธอ (คล้ายๆกับสูบพลัง) จนนางเอกหมดแรง หลังจากนั้นเมื่อนางเอกดื้อดึงหนีออกจากปราสาทอีกครั้ง คราวนี้พระเอกโมโหและขู่เธอด้วยการกัดและดื่ม (เบาๆค่ะ ไม่ถึงกับตาย แต่....   )เมื่อโฆรัมไม่อยู่สมุนของยักษ์ร้ายหาทางพานางเอกออกจากปราสาท ปุณฑริกาตกลงด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์และโดนทำร้ายปางตาย โชคดีที่โฆรัมมาช่วยทันและรักษาเธอด้วยยาวิเศษของเธอ เธอจึงได้รู้ว่า หากโฆรัมตั้งใจจะฆ่าเธอ เธอคงตายไปนานแล้ว แต่กลายเป็นว่าเธอยังไม่เคยได้รับแม้แต่รอยช้ำเมืออยู่กับเขา ความใกล้ชิดทำให้ปุณฑริการับรู้ได้ถึงความห่วงใยและความอ่อนโยนของโฆรัม เมื่อนางเอกได้รู้ความจริงทั้งหมด และยักษ์ชั่วก็ดำเนินแผนการขั้นต่อไป  เรื่องราวต่อไปก็เรียกว่าลำบากลำบนทั้งหาทางพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของโฆรัมและพิสูจน์รักแท้เลยทีเดียว  แถมต้องลุ้นอีกว่าใครเป็นตัวการสำคัญในการใส่ร้ายโฆรัมและเพื่ออะไร บอกได้ว่าสนุกมากๆๆๆค่ะ

ความรู้สึกหลังอ่าน (มีสปอยล์นิดๆ)

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของศรีสุรางค์ที่เราอ่าน เรียกว่าไม่ทำให้ผิดหวังเลย สนุกมากๆๆๆค่ะ เนื้อเรื่องน่าติดตาม กระชับ (จนเราอยากให้ยืดมากกว่านี้ด้วยซ้ำ ^^ ) โฆรัมเป็นยักษ์ (แต่คนเขียนๆให้เท่ห์ได้อย่างไม่น่าเชื่อ) ที่ชอบข่มขวัญและข่มขู่นางฟ้าอย่างนางเอก

"ข้ายังไม่เคยลองชิมนางฟ้า...เอ้อ...พิทยาธรี...สักตนมาก่อน เจ้าท่าทางน่าอร่อยดี"

555 ถึงจะชอบข่มขู่แต่โฆรัมกลับแสดงออกกับปุณฑริกาอย่างห่วงใยและคอยปกป้อง ตอนที่ชอบมีหลายตอน เช่น ตอนที่นางเอกจะกลับบ้านและพระเอกจะตามไปส่งและอยู่เฝ้าระวังอันตรายให้ โดยที่นางเอกเองก็ยินดีให้พระเอกไปด้วย แต่พระเอกกลับเอาอาวุธขึ้นมาทำท่าข่มขู่และพูดบังคับให้นางเอกพาตนเข้าเมือง เพื่อ........?????? (ทั้งที่นางเอกเต็มใจอยู่แล้ว) ที่ทำเช่นนี้เพื่อจะกันนางเอกให้พ้นความผิด ให้เป็นว่าตนเองบังคับนางเอก (เพราะหากใครโดนเนรเทศแล้วจะไม่สามารถเข้าเมืองใดๆได้จะมีความผิด) ยินดีรับโทษเองทุกอย่าง ปกป้องนางเอกแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยแบบนี้ ซึ้งค่ะ (ที่บอกว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยๆเพราะจริงๆพระเอกแอบเข้าเมืองด้วยการจำแลงเป็นแมวของนางเอก จะไม่มีใครรู้ แต่กันไว้ว่าหากมีคนจับได้นางเอกก็จะไม่มีความผิด)

เรื่องแมวก็น่ารัก พระเอกเลยจำแลงเป็นลูกแมวของนางเอก คิดดูสิ พระเอกไม่เคยแปลงเป็นสัตว์เล็กเลย แต่เพื่อนางเอกก็แปลงเป็นลูกแมว เพื่อที่ใครจะไม่สงสัย แถมอยู่ๆกันไป นางเอกดันลืมว่าลูกแมวเป็นพระเอก ทั้งอุ้ม ทั้งกอด ทั้งให้นอนตัก อย่างนี้เรียกว่ายักษ์เจ้าเล่ห์ดีไม๊เนี่ย >/////<

ส่วนนางเอก แม้จะซื่อๆไม่ค่อยทันเล่ห์เหลี่ยมใคร แต่ก็รักพระเอกมาก ยอมเสียชื่อเสียง ยอมเปิดเผยความลับตัวเอง ยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อช่วยให้พระเอกพ้นผิด คือนางเอกไม่ค่อยมีฤทธิ์ค่ะ (แม้แต่ฝูงลิงยังสู้ไม่ได้เลยอ่ะ คิดดู - -"  ) ตรงจุดนี้ยักษ์จิตใจด้านชาอย่างพระเอกก็ซึมซับความรักของนางเอกไปเช่นกัน

ชอบตอนสุดท้ายมากๆ เป็นตอนที่นางเอกบอกว่านางเอกคงต้องกลับบ้าน (เพราะยักษ์เป็นผู้ล่า และแน่นอนว่าถ้านางเอกอยู่ในเมืองยักษ์ ก็มีสิทธิ์โดนยักษ์ตนอื่นกินได้ทุกเมื่อ) จริงๆแล้วนางเอกเพียงแต่ต้องการความมั่นใจจากพระเอก  แต่พระเอกแม้รักนางเอกมากๆๆๆ ก็ดันมีนิสัยไม่เปิดเผยความในใจ  (นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่พระเอกเคยถูกคนรักทิ้งไป) กลับนิ่งเฉย ไม่พูดทัดทานใดๆ ตอนนี้ชอบนางเอกมากๆ คือแม้จะไม่ทันคน แต่รู้ทันหัวใจตัวเองและหัวใจพระเอกด้วย

....แล้วเธอก็รู้ว่ายักษ์ตนนี้ไม่มีให้  เขาจะยอมตายอยู่ข้างใน  ไม่ยอมปริปากออกมา เธอรู้ดีกว่านี้อีก รู้ว่าใจจริงเขาต้องการอะไรใช่ไหม

"ทำไมไม่บอกว่าอย่าไปล่ะ" เธอสะอื้น เห็นประกายสีทองเล็กๆวาบขึ้นในดวงตาของเขา เหมือนเกล็ดอารมณ์ที่วูบไหว .....

อ่านแล้วชอบมากเลยค่ะ ไม่ชอบแบบเล่นตัวกันไปกันมา แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ นางเอกเป็นคนพูดก่อน เปิดเผยความในใจก่อนพระเอกจึงคิดได้ ต่อจากนั้นก็ต่อด้วยฉากหวานๆ เล่นเอาแทบละเลย ฮา  เล่มนี้อ่านแล้วชอบมาก จริงๆแล้วเนื้อเรื่องยาวและมีอะไรมากกว่านี้เยอะค่ะ อย่าไปคิดว่าเรื่องนี้มีแต่ฉากหวานๆนะคะ เป็นเพราะจขบ.ตัดมาแต่ตอนหวานๆ เพราะชอบความหวานของศรีสุรางค์เป็นพิเศษต่างหาก 555 เนื้อเรื่องมีอะไรมากมายค่ะ สนุกกกก และแนะนำให้อ่านจริงๆค่ะ