|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
It's not just a number!
ไม่ได้เข้ามาดู Blog ของตัวเองนานแล้วก็ต้องตกใจ ฝุ่นจับหนาเชียว อิ อิ เหมือนไดอารี่รายปีที่เคยมี
หลายเรื่องราวที่อยากบันทึกไว้ ...
ครอบครัวเราย้ายมาอยู่ที่เมือง Luanda ประเทศ Angola ตั้งแต่ธันวา 2009
ก่อนมาก็มีเพื่อนร่วมงานเตือนหลายคน ว่าอย่ามาเลย รถติดมากกกกกก บางคนก็บอกว่า มาเถอะ ลูกยังเล็ก แต่โตพอแล้ว ไม่มาลองตอนนี้แล้วจะตอนไหน
ตัวเลือกก็มีไม่มากนัก ใจเราก็อยากลองดู แถมโอกาสก้าวหน้าในการงานก็สูง ยิ่งไปกว่านั้น ก็เบื่องานที่ทำที่ Aberdeen เต็มทนแล้วตอนนั้น เรียกว่า ยอมไปลำบากทีแอฟริกาดีกว่า
มาได้ไม่นาน เพื่อนบ้านช่วยหาพี่เลี้ยงให้ เป็นชาวเอธิโอเปียที่พูดภาษาอังกฤษได้ (ซึ่งเป็นเรื่องโชคดีมาก เพราะพี่เลี้ยงที่พูดอังกฤษได้หายากยิ่งกว่าทอง)
เราต้องมีพี่เลี้ยงที่กินอยู๋กับเราในบ้าน เพราะพ่อแม่ต้องตื่นตีสี่ ออกจากบ้านตีห้า เพื่อเลี่ยงรถติด ตกเย็นออกจากที่ทำงานสี่โมงเย็น อย่างเร็วก็ถึงบ้านหกโมง โดยปรกติถึงบ้านทุ่มกว่าๆ .. แล้วก็ต้องมาทำกับข้าวเย็น และเตรียมอาหารมื้อเช้า กลางวัน ให้ลูกกวินกับพี่เลี้ยง
จากที่เคยคิดว่า เรามันเด็กกรุงเทพ จะไปหยั่นอะไรกะรถติด จะบอกว่า ที่ Luanda เนี่ยแย่กว่ากรุงเทพหลายสิบเท่า
ช่วงนั้นจิดตกไปเหมือนกัน เป็นห่วงลูก เฝ้าถามตัวเองว่า ทำถูกแล้วเหรอ คิดถูกแล้วเหรอ ที่มาที่นี่ ต้องปล่อยให้ลูกอยู่กับคนแปลกหน้า โตกับคนแปลกหน้า จะได้กินไหม จะคุยกับลูกรู้เรื่องไหม เขาจะทำร้ายลูกเราไหม ตอนเราไม่อยู่
น้ำตาตกใน .. วันแรกๆที่ไปทำงาน แม่ไม่เป็นอันทำอะไร ใจมันห่วงลูก
จากที่ลูกกวินเคยตื่นมาเจอหน้าแม่ทุกเช้า แม่อาบน้ำแต่งตัวให้ ทานข้าวเช้ากัน แล้วพาไปส่งที่โรงเรียน กลับต้องตื่นมาเจอความมืด
พี่เลี้ยงเล่าให้ฟังว่า กวินตื่นแต่เช้ามืด ร้องไห้ลั่นบ้าน เดินหาแม่ทั้งบ้านไม่เป็นอันทำอะไร ฟังแล้วใจแม่ก็เหี่ยวแห้ง ... เราทำถูกแล้วเหรอ
เอาน่า แค่ไม่กี่วันเอง เดี๋ยวก็ปรับตัวได้
วันนั้น ซึ่งเป็นว้นที่สองที่ไปทำงาน เราส่งคนขับรถออกไปซื้อมือถือในเมือง เบอร์โทรศัพท์ที่คนขับรถหยิบมาให้ ลงท้ายด้วยรหัสนักศึกษาของเรา อาจจะฟังดูน่าขัน อาจจะฟังดูเป็นเรื่องไร้สาระ
แต่นั่นเป็นอีกครั้งที่เราคิดว่า เราได้รับสาส์นจากฟากฟ้า ตัวเลขสามตัวนี้เราใช้เป็น Lucky Number มาตลอด (ไม่อยากนับว่ากี่ปี กลัวแก่)
สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่ทำให้ยิ้มออกมาได้
Someone above is sending signal saying "It's ok, you'll be fine"
ตัวเลข 3 ตัว ที่ไม่ใช่แค่ตัวเลขสำหรับเรา
..... ลูกกวินปรับตัวได้ภายในเวลาแค่อาทิตย์เดียว ตื่นเช้ามาก็ไม่ร้องไห้ ยอมอาบน้ำ ยอมฟังพี่เลี้ยง พี่เลี้ยงที่ได้ก็เป็นคนดี รักลูกกวิน ใจเย็น แต่ออกจะใจดีไปหน่อย
ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้น for a reason การที่ครอบครัวเราย้ายมาอยู่ Luanda ก็คงเหมือนกัน
Create Date : 22 มิถุนายน 2553 |
Last Update : 22 มิถุนายน 2553 12:06:56 น. |
|
1 comments
|
Counter : 884 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|