ภาพยนต์คู่กรรมครั้งนี้อาจจะไม่ได้ดำเนินเรื่องตามบทประพันธ์ทุกบททุกตอน แต่ยังคงแก่นของเรื่องในความเป็น "คู่กรรม" คือ ความรัก ความขัดแย้ง สงคราม และความผิดหวัง

หลังดูจนจบ แม้จะไม่ได้ชอบทั้ง 100 เปอร์เซ็นต์แต่ก็มีหลายฉาก หลายตอน ที่ประทับใจภาพยนต์เรื่องนี้ ความประทับใจแรก...ขอมอบให้การใช้ภาพการ์ตูนในการเล่าฉากต้นเรื่อง อันนี้เป็นความชอบส่วนตัวที่ชอบให้ภาพยนต์ใช้ภาพการ์ตูนเล่าเรื่องตอนต้นแล้วค่อยๆ กลายมาเป็นเรื่องราวผู้คนจริงๆ ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่ามันเหมือนกับการค่อยๆ สร้างภาพในจินตนาการให้กลายมาเป็นเรื่องราวที่มีผู้คนจริงๆ มีชีวิตจิตใจ

ความประทับใจที่สอง คือ ดนตรีประกอบภาพยนต์ ในตอนต้นเรื่อง ดนตรีที่ใช้ประกอบจะเป็นจังหวะดนตรีที่สดใส ร่าเริง ความเป็นมิตร ไม่ต้องเจอกับบรรยากาศหม่นเศร้าตั้งแต่ต้นเรื่อง และพอดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ ดนตรีประกอบค่อยๆ หม่นลง ค่อยๆ ทำให้อึดอัน กดดัน และบีบคั้นอารมณ์สุดๆ ในตอนท้ายเรื่อง ซึ่งพอภาพยนต์จบแล้วขึ้นเพลงฮิเดโกะพร้อม end credit อารมณ์ตรงนั้นมันค่อนข้างลงตัว

(เพลงประกอบภาพยนต์นั้น แต่งทำนองได้ดีมาก ส่วนเนื้อร้องนั้นถ่ายทอดความรู้สึกของโกโบริได้ดีมากๆ)

ความประทับใจที่สาม คือ ฉากของสงคราม ระเบิด มันให้ความรู้สึกถึงการทำลายล้าง สูญเสีย ภาพซากปรักหักพังทั้งหลาย มันให้ความรู้สึกว่าสงครามและความขัดแย้งนั้นทำให้ทุกๆ อย่างพังทลายแบบไม่มีชิ้นดี ไม่ว่าจะเป็นสิ่งปลูกสร้างหรือความรู้สึก

ความประทับใจที่สี่ คือ บุคลิกของตาผลและตาบัว ที่สร้างให้ทั้งสองคนเป็นพวกใต้ดินอย่างเต็มตัว  แสดงออกทั้งบุคลิก สีหน้า ท่าทางและการแต่งกาย (ผ้าแดงที่ผูกไว้ที่ต้นแขน) ต่อต้าน ไม่เป็นมิตรกับคนญี่ปุ่นตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง แม้จะไม่ใช่ตาผลและตาบัวแบบที่เราเคยรู้จักในบทประพันธ์ หรือในละคร และภาพยนต์ที่เคยสร้าง

ความประทับใจที่ห้า คือ การเขียนบทให้พระเอกเมาเหล้าเพราะความกดดันที่ต้องช่วยคนรักด้วยการทำผิดกฎของกองทัพ บทตรงนี้ทำให้สงสารโกโบริที่สุด เพราะคุณลักษณะของโกโบริ คือ ความซื่อตรง ยุติธรรม มีความภูมิใจในตนเอง แต่การกระทำครั้งนี้ ทำให้โกโบริสูญเสียความเคารพในตนเอง ความรู้สึกผิดต่อชาติบ้านเมือง แล้วยิ่งมาเจอปฏิกิริยาเย็นชาของคนรัก ความรู้สึกมันเลยเป็นทั้งรักทั้งแค้น

ความประทับใจที่หก เลยต้องมอบให้ฉากเลิฟซีน ที่เป็น highlight ในจุดเปลี่ยนของความสัมพันธ์ การแสดงออกของคนทั้งคู่ให้ความรู้สึกทั้งหักหาญ เว้าวอน ยินยอมพร้อมใจ ต้องการจะเอาชนะ ไปพร้อมๆ กัน

ความประทับใจที่เจ็ด คือ ฉากในหลุมหลบภัยที่โกโบริวิ่งกลับบ้านมาอยู่เป็นเพื่อนอังศุมาลินและครอบครัว แล้วอังศุมาลินนั่งซบไหล่โกโบริ เป็นฉากที่ดูแล้วอบอุ่นใจ เพราะเหมือนจะเป็นฉากเดียวที่อังศุมาลินอ่อนโยนและเปิดเผยความในใจมากที่สุด โกโบริเองก็มีความสุขที่สุดที่คนรักให้การยอมรับและไว้วางใจ

ความประทับใจที่แปด คือ ฉากที่นางเอกถือตะเกียงเดินตามหาพระเอก มันทำให้นึกถึงเรื่องที่เกือบลืมไปแล้ว คือ ชายหนุ่มที่ถือโคมไฟตามหาคนรัก จนกลายเป็นตำนานหิ่งห้อยกับต้นลำภู ไม่รู้ว่าผู้กำกับจะคิดแบบนี้รึเปล่า แต่เราเห็นฉากนี้แล้วรู้สึกว่ามันว้าเหว่ สิ้นหวัง แต่ก็ก็หยุดตามหาไม่ได้

ความประทับใจที่เก้า คือ ฉากจบ ที่ให้นางเอกพูดบอกรักภาษาญี่ปุ่นซ้ำไปซ้ำมา ฉากนี้มันบีบคั้นอารมณ์ตรงที่สำหรับคนที่ต้องเก็บกดความรู้สึกว่ารักมาโดยตลอด และพอมีอิสระมากพอที่จะเปิดเผยความรู้สึกให้คนรักได้รับรู้ กลับกลายเป็นโอกาสสุดท้ายที่จะได้พูด...มันเลยเศร้าลึกแบบเก็บกด

ภาพยนต์คู่กรรมทั้งเวอร์ชั่นนี้ และเวอร์ชั่นอื่นๆ ทำให้เราได้ตอกย้ำให้รู้สึกถึงความหมายที่แท้จริงของ คำว่า "สงคราม" .... สงคราม คือ ความขัดแย้งและการสูญเสีย ทั้งชีวิต ทรัพย์สิน ความรัก และความรู้สึก ในสงครามไม่เคยมีผู้ชนะอย่างแท้จริง

============================================

ปล. ความประทับใจข้างต้น ไม่ได้อ้างอิงความรู้ใดๆ ในการสร้างและกำกับภาพยนต์นะคะ เป็นความประท้บใจตามความรู้สึกล้วนๆ ที่เกิดขึ้นหลังจากชมภาพยนต์คู่กรรมในครั้งนี้

Create Date : 17 เมษายน 2556
Last Update : 17 เมษายน 2556 19:32:28 น.		0 comments
Counter : 1679 Pageviews.
Share Tweet