|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
หัวใจทนไม่ไหวแล้ว รับอะไรไม่ไหวแล้ว
อยากพบจิตแพทย์จังเลย
เรื่องราวบ้าบออะไรนักหนา ทำไมเราต้องเสียใจและเครียดขนาดนี้
12 ชั่วโมงที่เหยียบพื้นโรงงาน ไม่มีแม้นาทีเดียวที่เรามีความสุข
ตัวการนั่นแหละ ตัวดีเลย
เคยพูดไม่ใช่หรือ ว่าถ้าผิดใจอะไรกัน ต้องรีบคุยเลยนะ แล้วเมื่อวานนี้ คืออะไร ไม่คิดแม้แต่จะเอ่ยปากถามว่าเราเป็นอะไร เราก็ยังงงอยู่ ว่าที่เราสุดแสนจะทรมานเมื่อวานนี้มันมีเหตุมาจากอะไรกันแน่
เริ่มจาก xman บอกว่าเค้านอนน้อย แล้วหลังจากนั้น เราอาจจะพูดจาไม่ดีนิดหน่อยมั้ง หรืออะไรก็มิทราบได้ ผลจากการนอนน้อยทำให้เค้าโกรธเรา งั้นเหรอ ไม่รู้เหมือนกัน ปกติ เราก็กวนทรีนใส่เค้าแบบนี้ ถ้าเมื่อวานเกิดจะโกรธขึ้นมาล่ะก็ จะมาอ้างว่านอนน้อยเลยหงุดหงิดใส่เรา มันก็ไม่ถูกเหมือนกัน เห็นเราเป็นอะไรล่ะ คิดไปเองรึเปล่านะเรา มันตั้งแต่ xman เดินฉับๆ โดยไม่รอเราเลย แล้วเราก็พูดกันน้อยนับแต่นั้น
เรื่องต่อมา มนุษย์ถ่วงความเจริญของประเทศทั้งหลายคุยในเรื่องที่ไม่จริง เรื่องที่ทำให้ผู้บริสุทธิ์เสียหาย เราโต้ตอบไม่ได้ เพราะคนที่คุณก็รู้ว่าใครอยู่ในวงสนทนา เราจึงให้ข้อเท็จจริงไม่ได้ เพราะมันไร้ประโยชน์ แล้วก็ไม่อยากเถียงด้วย มินานำพาใดๆ ทั้งสิ้น พอเกิดเหตุการณ์บทสนทนาลวงโลกของมนุษย์ถ่วงความเจริญทั้งหลาย เราก็นอยน่ะ เจ็บปวด แต่ไม่อาจพูดอะไรออกไปได้ ขอบคุณป๊ะป๋า ที่ดูจะแคร์เรา ดูจากการที่พยายามจะทำให้ทุกคนเปลี่ยนบทสนทนาไปซะ เอาเถอะ แต่ xman ซึ่งพูดกับเราน้อยมากตั้งแต่เวลาเริ่มงานแล้ว กลับยิ่งไม่พูดกับเราเข้าไปใหญ่ อาจจะเป็นเพราะเห็นเราอารมณ์ไม่ดีมั้ง
อะไรก็ช่าง ตอนนี้ ระหว่างเรากับ xman ยังมีอะไรที่อึมครึม ผิดหวังเหลือเกิน กับคนๆ นี้ มีอะไรติดใจกัน ต้องเคลียกัน เคยพูดแบบนี้ไม่ใช่เหรอ นี่คืออะไร ที่แท้ ก็ดีแต่ปาก สรุปว่าเราโกรธกันหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เราโกรธเค้าน่ะ เวลาที่เราย่ำแย่ ควรจะเป็น xman ที่ค่อยให้กำลังใจเสมอ แต่ไม่ใช่เมื่อวานนี้ xman ใจร้ายกับเราเกินไปแล้ว เราภาวนาตลอดเวลาก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้านว่า ยังไง เค้าก็ต้องไถ่ถามเราสิน่า แต่เมื่อวาน มันคงไม่ใช่วันของเรา ผิดหวังมาก ผิดหวังกับ xman มากเหลือเกิน
อยากลาออก ไม่อยากอยู่แล้วที่นี่ ที่แท้ เราก็แค่คนไร้น้ำยาคนหนึ่ง มุทะลุก็เท่านั้น ไม่สามารถทำงานภายใต้ความกดดันได้เลย แค่นี้ก็ทนไม่ได้ มีเรื่อง มีปากเสียงกับใครเค้าไปทั่ว ไม่เอาไหนเสียเลย เคยคิดว่า ที่นี่มีแรงดึงดูดเราอยู่ 2 อย่าง อย่างแรกคือเงิน อีกอย่างคือเพื่อนร่วมงานที่แสนน่ารัก แต่ตอนนี้ เหลืออย่างเดียวแล้ว นั่นคือเงิน แค่เงิน จะฉุดให้เราอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนกันนะ จะทนไม่ไหวแล้ว ทรมานเหลือเกิน
| Create Date : 11 กันยายน 2551 |
| Last Update : 11 กันยายน 2551 9:24:26 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 682 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: joblovenuk  วันที่: 12 กันยายน 2551 เวลา:0:05:10 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [