|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
どうして君を好きになってしまったんだろう
ว่าจะไม่ชวนออกไปข้างนอกด้วยแล้วเชียว พักนี้ พยายามจะไม่ไปไหนมาไหนด้วย ทำไมน่ะเหรอ ก็ว่ามันจะเป็นแบบนี้ได้อีกไม่นาน ที่จริง กลัวปากคนเสียยิ่งกว่าอะไร แต่สุดท้ายวันนี้ มันก็จำเป็นจริงๆ นี่นา เลยจำต้องอาศัยไหว้วานอะไรเค้านิดหน่อย Happy มั้ยเนาะวันนี้ ไม่รู้สึกอะไรเลยต่างหาก
อันที่จริง แค่เราเอ่ยปากช่วน "พี่ไปกินข้าวกันเถอะ" แค่นี้ก็จบแล้ว ไม่น้องมานั่งงี่เง่าอย่างนี้ แต่นอกจากได้กินข้าวด้วยกัน มันมีอะไรดีขึ้นมาไหมล่ะ
คำตอบคือ ไม่ นอกจากความปลื้มปิติในซอกหลืบของใจที่ไม่ยั่งยืนเลย
อีกเรื่อง คือกลัวหน้าแตกด้วย ถ้าชวนแล้วไม่ไป แม้จะเข้าใจในเหตุผลดี แต่มัน fail น่ะ
เราคิดยังไงกับคนคนนี้นะ ไม่สามารถให้คำตอบกับตัวเองได้ แต่ก็มาวุ่นวายกับจิตใจเราได้มากโขแหละ ที่สำคัญความรู้สึกผิดชอบมันบังคับให้เรามองเป็นอื่นไม่ได้ นอกจากพี่
Create Date : 20 มิถุนายน 2551 |
Last Update : 20 มิถุนายน 2551 0:15:31 น. |
|
0 comments
|
Counter : 328 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|