มิถุนายน 2551

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
:. เมื่อฉันเป็น...ไข้เลือดออก .:

ห่างหายไปนาน มาอัพทีก็มีเรื่องที่ไม่อยากให้เกิดกับตัวเองเลย แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว เมื่อต้นเดือนเราเป็นโรคไข้เลือดออกค่ะ เราเคยได้ยินคนที่เคยเป็นโรคนี้บอกว่า ถ้าเป็นโรคนี้นะ ต้องโดนเจาะเลือดบ่อยมาก ไอ้เราได้ยินแบบนี้ก็คิดในใจนะคะว่า ขออย่าให้เป็นเลย เพราะเราเป็นคนกลัวเข็ม+กลัวเลือด แค่คิดก็สยองแล้ว แต่แล้วในที่สุดเราก็ดันเป็นเจ้าโรคนี้จนได้ เมื่อปลายเดือน พ.ค. จำได้เลยค่ะ ว่าเป็นวันศุกร์ที่30 พ.ค. เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองมีไข้ ปวดเมื่อยตามตัว ก็กินยาลดไข้แล้วก็นอน ตื่นเช้ามาก็ยังรู้สึกเหมือนมีไข้นะคะ แต่ก็ยังไม่ได้เอะใจ ก็กินยาค่ะ พอตกกลางคืนวันเสาร์ไข้ขึ้นสูงมาก ก็เช็ดตัวเรื่อยๆ แต่เช็ดแล้วก็ยังตัวร้อน กินยาไปไข้ก็ไม่ลด

เราไม่ได้คิดนะว่าเราจะเป็นไข้เลือดออก เพราะตอนต้นเดือน พ.ค. เราเคยมีไข้คล้ายๆแบบนี้ ตอนนั้นพี่ๆเขาก็สันนิษฐานกันว่า อาการคล้ายคนเป็นไข้เลือดออกเลย ทำไมไข้ขึ้นสูงตอนกลางคืนทุกวัน แล้วก็ปวดเมื่อย ก็ให้เราไปหาหมอคะ ก็แจ้งกับหมอไปว่าสันนิษฐานว่าอย่างนี้ๆๆ คุณหมอก็ตรวจๆๆ แล้วก็บอกว่าเป็นไข้ธรรมดา ก็ให้ยาลดไข้ ยาแก้แพ้มาทาน ก็หายค่ะ

มาเที่ยวนี้พอเราไข้ขึ้นสูง เราก็คิดว่าเป็นไข้แบบคราวก่อนไงคะ ก็เลยไม่ได้คิดไรมาก พอวันอาทิตย์ อาการเราก็ดีขึ้น คือไม่มีไข้แล้ว เราก็เลยคิดว่าตัวเองเป็นไข้ธรรมดาแหละ แต่พอวันจันทร์ เราตื่นมาก็ปวดเมื่อยตามตัว เริ่มมีอการปวดหัว คลื่นไส้ เห็นอาหารก็คลื่นไส้ ไม่อยากทานอะไรเลย กินยาแก้ปวดลดไข้ก็ไม่ดีขึ้น พอฝืนกินอะไรเข้าไปก็อาเจียนออกมาหมด คือทานอะไรไม่ได้เลยค่ะ

เราก็ยังดื้อนะคะ ไม่ไปหาหมอ จนวันอังคาร อาการก็ไม่ดีขึ้น ยังรู้สึก คลื่นไส้อาเจียนตลอด พี่ที่เรารู้จักเขามีเพื่อนทำงานที่โรงพยาบาล ก็เลยโทรไปคุยกับเพื่อน เพื่อนเขาก็บอกว่าอาการเหมือนคนเป็นไข้เลือดออกเลย ให้มาเจาะเลือดเลยดีกว่า เราก็เลยไปหาหมอคะ เพราะเราก็เริ่มว่าไม่ไหวแล้วละ คือมันทรมาน กินก็กินไม่ได้ แถมปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัว ไปถึงก็บอกอาการคุณหมอแบบละเอียดเลย เพื่อนพี่เราก็เข้าไปคุยด้วย สรุปแล้วคุณหมอก็เลยให้เจาะเลือดเช็คค่ะ

ถึงตรงนี้ละค่ะ เป็นสิ่งที่เรากลัวที่สุด แต่โชคยังเข้าข้างค่ะ เพราะคนที่เจาะเลือดให้เรา เขาเจาะนิ่มมาก แถมเจาะได้แม่นด้วย ทั้งๆที่เส้นเลือดเราเล็กมาก แต่เขาเจาะที่เดียวเจอเลย หลังจากนั้นก็รอฟังผลค่ะ พอผลออกมา คุณหมอบอกว่า เกล็ดเลือดเราอยู่ที่ 133,000 คือเข้าข่ายคนเป็นไข้เลือดออก ก็ให้เราปรึกษากับญาติค่ะว่าจะให้น้ำเกลือที่นี้หรือจะยังไง

สรุปเราก็เลือกที่จะนอนให้น้ำเกลือที่ รพ.ค่ะ ก็โดนเจาะเลือดอีกรอบแล้วก็ให้น้ำเกลือ เช้าวันพุธพยาบาลมาแต่เช้าเลยค่ะ ตี4ครึ่ง มาเจาะเลือด ขอบอกว่าเจ็บมาก เจาะตรงข้อพับแขน คือเราไม่กล้าดูเลยตอนเขาเจาะ เราก็ไม่รู้ว่าเขาเจาะยังไง รู้แต่ว่าเจาะนานแล้วก็เจ็บมากๆ ตอนสายๆหมอก็มาตรวจแล้วแจ้งผล บอกว่าเกล็ดเลือดลดลงมาจากเมื่อวานนะ เหลือ120,000 ก็ต้องดูต่อไปว่าเกล็ดเลือดจะลงไปแค่ไหน แต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน บางคนลงแค่8-9หมื่นก็ขึ้น แต่บางคนก็ลงต่ำกว่า4-5หมื่น

พอพี่มาก็เล่าให้เขาฟังว่าโดนเจาะเลือดเมื่อเช้าเจ็บมาก เปิดให้เขาดูรอยเจาะ พี่ก็บอกว่าแบบนี้คือเขาหาเส้นเลือดไม่เจอแล้วไซร์เข็มชัวร์ เพราะเป็นรอยซ้ำเลย ตกกลางคืนก็ไข้ขึ้นต้องทานยาลดไข้

เช้าวันพฤหัสฯ มาเจาะก็หาเส้นไม่เจอ เริ่มไซร์เข็มอีกแล้ว เจ็บอีกแล้ว ดีที่คืนนี้พี่เรามานอนด้วย ก็เลยบอกพยาบาลว่า เอาออกเถอะ เจาะใหม่ดีกว่า อย่าไซร์ สรุปวันนั้นเราโดนเข็มเจาะไป 2 รอบ ตอนสายๆหมอก็มาตรวจแล้วแจ้งผล บอกว่าเกล็ดเลือดลดลงมาจากเมื่อวานนะ เหลือ106,000 ตอนนี้คือสรุปได้เลยว่าเป็นอาการของคนเป็นไข้เลือดออกแน่นอนแล้ว

พอบ่ายๆเราก็ทนไม่ไว้แล้วค่ะ อยากสระผมมาก พี่เขาโทรไปหาเพื่อน ไม่รู้คุยกันอีท่าไหน แป๊ปเดียว พยาบาลเข้ามาถามว่าจะไปสระผมเหรอ เดี๋ยวรถมารับนะ เราก็งงๆ เพราะไม่รู้ว่าพี่เขาคุยกันยังไง ทำไมเร็วจัง แป๊ปเดียวเขาก็เข็นรถมารับไปห้องทำผม พยาบาลก็เดินตามไปสั่งช่างเลยว่า ห้ามเกา ห้ามหวีแรง เพราะคนไข้เป็น ไข้เลือดออก คือห้ามทำให้เลือดออกเลย สระเสร็จค่อยสบายหัวหน่อย พยาบาลก็แซวๆ ว่าสบายหัวแล้วละสิ เราว่าพยาบาลที่นี่น่ารักแทนทุกคนเลยนะ คือคุยดีแล้วก็น่าตาดีด้วย หุหุ

พอเช้าวันศุกร์ พยาบาลมาถึง พี่เราก็บอกว่า เอาแม่นๆนะ เดี๋ยวน้องเขาเจ็บ พยาบาลก็บอกว่า "บางทีก็ไม่แม่น" (เวรกรรมแล้วตูงานนี้) พูดเสร็จเขาก็จะเจาะตรงข้อพับ ที่ใกล้ๆวันแรก พอเขาเจาะลงไปไม่เจอเส้นเลือดก็เริ่มจะไซร์อีกแล้ว พี่เรารีบบอกว่า เอาออกเถอะเจาะใหม่ดีกว่า แล้วเขาก็พูดว่า "ไม่แม่นจริงด้วย พูดเลยไม่แม่นเลยเห็นไหม" แง๊

แต่พยาบาลคนนี้ดีนะ คือเขาก็ไม่อยากให้เราเจ็บด้วยก็ถามๆ ตลอดเลยว่าเจ็บไหม เราก็บอกว่า ถ้าเจาะแล้วเจอก็ไม่เจ็บเท่าไร แต่ที่โดนมาคือเจาะแล้วไม่เจอก็โดนไซร์ตลอดเจ็บมาก เขาก็เลยพยายามหาเส้นเลือดอยู่แป๊ปนึง คือไม่อยากเสี่ยงเจาะลงไปแล้วไม่เจอ เพราะกลัวเราเจ็บ

สุดท้ายเขาก็เลยขอเจาะตรงหลังมือ ก็โอเคค่ะไม่เจ็บเท่าไร เจาะลงไปเจอเส้นเลือดเลย แล้ววันนี้เป็นวันที่เราคันทั้งตัวเลย คือมันคันแบบยิกๆตลอดเวลา ทรมานมาก พยาบาลเอายามาให้ทาก็เอาไม่อยู่ แล้วก็เริ่มออกลายตามแขนขา คนที่มาเช็ดตัวก็บอกว่า ถ้าเริ่มคันแบบนี้แสดงว่าใกล้หายแล้ว คือเราออกที่ผิวหนังค่ะ เขาบอกว่าถ้าออกที่ผิวหนังจะหายเร็ว แล้ววันนี้เป็นวันที่เกล็ดเลือดเราลดลงเหลือ 84,000

พยาบาลก็เข้ามาเอาป้ายแขวนไว้บนหัวเตียงว่า งดแปรงฟัน ให้พักผ่อนบนเตียงเท่านั้น งดฉีดยาเข้ากล้าม แล้วก็ให้เราปัสสาวะใส่ขวดเพื่อเขาจะดูว่าปริมาณน้ำที่เราดื่ม กับปัสสาวะมีปริมาณเท่าไร แค่ไหน เป็นวันที่ยุ่งยากสำหรับเราจริงๆ ตกกลางคืนพยาบาลเห็นว่าเราคันมาเขาเลยไปเอายาทานมาให้ทาน แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรสักเท่าไร

เช้าวันเสาร์พยาบาลก็เข้ามาเจาะเลือด ครั้งนี้ดีหน่อย ที่คนเดิมที่เจาะเมื่อวานมาเจาะให้ เขารู้แล้วว่าจะเจาะยังไง เขาก็ขอเจาะหลังมือเลย จะได้ไม่ต้องไซร์กันอีก ก็เจาะที่เดียวผ่าน ไม่เจ็บด้วย เฮ้อ..... หลังจากนั้นเขาก็เอายาแก้คันมาฉีดเข้าสายน้ำเกลือ เพราะเราคันมาก ยาทา ยากินก็เอาไม่อยู่ เลยต้องใช้ยาฉีด

พอสายๆพยาบาลก็เข้ามาบอกว่า วันนี้เกล็ดเลือดขึ้นแล้วนะ เราก็ดีใจนะ เพราะนั้นแสดงว่าเราใกล้จะได้กลับบ้านแล้ว เราบ่นตลอดเลยว่าอยากกลับบ้าน วันนี้หมอเข้าช้ามาก มาช่วงบ่าย มาถึงหมอก็รายงานเรื่องเกล็ดเลือดเรา ก็บอกว่าขึ้นมาแสนกว่า เราไม่แน่ใจว่าเท่าไร ประมาณ102,000-106,000 นี้แหละ หมอก็ถามว่าอยากกลับบ้านไหม เราบอกว่าอยากกลับค่ะ

หมอเลยอนุญาติให้กลับบ้านได้ ก็บอกว่ากลับไปให้นั่งๆ นอนๆ อย่าเดินมากแล้วก็อย่าทำอะไรหักโหม แล้วก็จัดยาให้มาทานแล้วก็นัดให้ไปตรวจอีกครั้งวันเสาร์หน้า เรารีบเก็บของใหญ่เลย อยากกลับสุดๆ

เก็บข้าวของเสร็จ เราก็แกะพลาสเตอร์ปิดแผลออก ตรงที่เขาเจาะเลือดไว้ ซึ่งเราไม่ได้แกะออกตั้งแต่เมื่อวาน พอแกะออกมา ม่วงเป็นรอยพลาสเตอร์เลย คือมันเป็นตรงที่โดนไซร์เข็มไว้ไงค่ะ แล้วโดน2ครั้งตรงใกล้เคียงกัน โดนครั้งแรกเช้าวันพุธ แล้วพอเช้าวันศุกร์ ที่เราบอกว่าพยาบาลเขามาเจาะตรงใกล้ๆกับที่เดิมแล้วไซร์เข็มนิดๆ แล้วไม่เจอถึงเปลี่ยนไปเจาะที่หลังมือแทน แล้วเป็นวันนั้นเป็นวันที่เกล็ดเลือดเราต่ำสุด เส้นเลือดก็เปราะมาก มันเลยเป็นรอยจ้ำสีม่วงเข้มเลย แต่ลืมถ่ายรูปไว้ ไม่งั้นจะลงให้ดู



ช่วงแขนไม่ค่อยลายเท่าไร




ช่วงขาจะลายเยอะกว่า




ส่วนอันนี้ น่าเกลียดสุดๆ




ให้น้ำเกลือจนมือบวม ขึ้นอืดเลย แหวนที่ใส่ต้องเอาออกหมดเลยเพราะมันคับ


ถึงตอนนี้เราก็เป็นปกติแล้วค่ะ กำลังอยู่ในช่วงขึ้นอืดเลย แบบว่าโดนน้ำเกลือไป8-9ขวด เราถือว่าเรากลับบ้านได้เร็วนะ อยู่แค่4-5วันเอง อาทิตย์ที่แล้วไปตรวจตามหมอนัด เกล็ดเลือดก็ขึ้นมาที่ 450,000 แล้วค่ะ ยังไงช่วงนี้เพื่อนๆก็ระวังยุงลายหน่อยนะคะ เห็นว่าตอนนี้โรคไข้เลือดออกกำลังระบาดด้วย

23/06/51




Create Date : 23 มิถุนายน 2551
Last Update : 23 มิถุนายน 2551 20:39:34 น.
Counter : 4679 Pageviews.		  
14 comments
Share
  
ขอให้หายวัน หายคืน มีสุขภาพแข็งแรงครับ
โดย: Insignia_Museum วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:20:49:32 น.
  
หายไว ไว นะจ๊ะ
โดย: nUtTyOsAt (te@ ) วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:20:54:41 น.
  
โห น่ากลัวนะครับ

ขอให้หายวันหายคืนน้า
โดย: นายแมมมอส วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:23:41:31 น.
  


น่ากลัวววววววววววว
ฟาดเคราะห์ไปนะเจี๊ยบ คราวหลังเจอยุงลายจับกินให้หมดเลยนะ อย่ารอให้มันกัด อิอิ
ยินดีที่หายป่วยเน้อ

=)
โดย: hunjang วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:8:47:28 น.
  
หายเร็วๆนะคะ ไม่เป็นไรแผลกาย ให้ใจเข้มแข็งก็พอนะ
โดย: sawkitty วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:16:28:26 น.
  
เยี่ยมมาเลยน้องเจี๊ยบ
ใช้วิกฤตของไข้เลือดเป็นโอกาสถ่ายทอดอาการป่วย
อ่านบล็อกนี้ ดูมีความรู้มากขึ้นเลยนะเนี่ย

พี่ยังไม่เคยเป็นไข้เลือดออก สงสัยว่าเลือดไม่อร่อยยุงไม่ชอบ เหอๆๆๆ

แต่เมื่อต้นปีได้มีโอกาสไปนอน รพ. เพราะเฝ้าไข้แม่ป่วยเป็นแผลเบาหวานต้องผ่า
รวมแล้ว นอน รพ. ไป 2 เดือน

ยูโรคราวนี้ พี่ได้ดูเต็มที่เลย ซึ่งถ้าอยู่บ้านเราก็คงดูไม่ไหวเหมือนกัน
รอบแรกยังพอไหวเพราะคู่แรกเริ่ม5ทุ่ม

แต่รอบสองเป็นต้นมา เริ่มตี 1 ตี 2 กว่าจะจบก็เกือบตี 4 ดูทุกวันคงได้ออกจากงานแน่ เหอๆๆ

แต่โชคดีเวลาที่มาดากัสการ์ ช้ากว่าบ้านเรา 4 ดูจบ ยังแค่เที่ยงคืนเอง สบายๆ เลยได้ดูทุกคู่ตราบที่ทีวีไม่เบี้ยวถ่ายทอดสด

อยู่ที่นี่สบายดีครับ สบายกว่าที่คาดไว้เยอะ อาหารกิน อากาศ ดีไปหมด รวมทั้ง คนที่นี่ด้วยครับ



โดย: Nutty @ Madagascar (Nutty Professor ) วันที่: 24 มิถุนายน 2551 เวลา:18:54:24 น.
  
ขอให้ หายป่วยเร็ว ๆนะค่ะ

โดย: Prettymaew วันที่: 27 มิถุนายน 2551 เวลา:0:19:54 น.
  
น้องเจี๊ยบจ๋า พี่มาแล้วค่ะ

ขอนั่งไล่อ่านก่อนนะค่ะ

เห็นรูปแล้วสงสารน้องเจี๊ยบจังเลยค่ะ
โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 27 มิถุนายน 2551 เวลา:10:25:27 น.
  
อ่านแล้วเจ็บแทนและนั่งเสียวเรื่องเข็มมากๆเลยค่ะน้องเจี๊ยบ

พี่ขอให้น้องเจี๊ยบกลับมาสุขภาพแข็งแรงดั่งเดิมไวๆนะคะ

รักและคิดถึงน้องเจี๊ยบมากๆและตลอดไปค่ะ
โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 27 มิถุนายน 2551 เวลา:10:35:31 น.
  
ป.ล.พี่ขอโทษนะค่ะน้องเจี๊ยบที่มาหาน้องเจี๊ยบช้าไปนิด งานเยอะและช่วงนั้นกำลังยุ่งๆ พี่ก็วิ่งผลัดทำเวลา
หาเพื่อนๆน้องๆให้ครบทุกคนเลยค่ะ
โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 27 มิถุนายน 2551 เวลา:10:38:04 น.
  
หายสนิทรึยังคะคุณเจี๊ยบ แต่เป็นเดือนแล้ว น่าจะสมบูรณ์ 100% แล้วใช่มั้ยคะ

เราก็เคยเป็นไข้เลือดออกตอนประถมค่ะ เด็กๆ ไม่กลัวโดนเจาะเท่าไร ทั้งที่ถูกจิ้มนิ้วทุกวันจนพรุนไปเลยกว่าจะหาย แต่ถ้าเป็นตอนโต ไม่ค่อยถูกกะเข็มเช่นกันค่ะ อยู่ๆ ก็เกิดกลัวเข็มซะงั้น
โดย: Kitsunegari วันที่: 4 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:55:37 น.
  
ดีขึ้นยังครับเนี้ย
โดย: นายแมมมอส วันที่: 12 กรกฎาคม 2551 เวลา:3:21:50 น.
  
ผมไม่รู้ว่าผมเป็นรึปล่าว.......
โดย: เคน<img src=http://www.bloggang.com/emo/emo16.gif>คับ IP: 115.67.38.144 วันที่: 22 ตุลาคม 2551 เวลา:2:33:34 น.
  
ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวก็หาย
ผมก็เคยเป็นครับปวดหัวอย่างแรง...
นอนมากๆครับ
โดย: tanisorn@483 วันที่: 3 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:17:18 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

โลกส่วนตัว
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




สวัสดีค่ะทุกคน จขบ.มีชื่อเล่น2ชื่อนะคะ ชื่อ เจี๊ยบ กับ นุ่น แต่ตอนนี้จะคุ้นกับชื่อนุ่นมากกว่าค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมและทักทายกัน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ