...ณ หอประชุม อาคารบุญชู ตรีทอง...
.... หลังจากแต่งสวย...แต่งหล่อเสร็จ....มากับพาหนะคู่ใจ....ถึงสถานที่จัดงาน.... ณ หอประชุม อาคารบุญชู ตรีทอง เป็นหอประชุมของโรงเรียนที่มิวสอนอยู่นั่นเองค่ะ..หลายคนอาจจะคุ้นชื่อ"บุญชู ตรีทอง"...ท่านเป็นอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวง(อะไรซักอย่างมิวก็จำไม่ได้..แหะๆ) ท่านเป็นศิษย์เก่าของที่นี่...และก็เป็นคนบริจาคค่าใช่จ่ายในการสร้างอาคารหลังนี้ขึ้นมาค่ะ...ก็เลยให้เกียรติท่านโดยการนำชื่อท่านมาเป็นชื่ออาคาร...เต็มยศไปเลยซะงั้น....วันเสาร์ที่ 30 พฤษภาคม 2552 ... เชิญร่วมรับประทานอาหารเวลา ๑๘.oo น. แต่เจ้าบ่าวเจ้าสาวมางาน ๑๘.๓0 น.ซะงั้น...ก็แหม...พี่ๆช่างแต่งหน้าทำผม ก็แอบช้าอ่ะนะ...กลัวคู่บ่าวสาวไม่สวยไม่หล่อ...จึงทำให้มาช้าเลย...แขกก็มากันเยอะแล้วด้วยง่ะ..คุณแม่ก็โทรตามยิกๆ..ว่าเสร็จรึยัง....ป่ะ ๆ...ไปดูบรรยากาศกันค่ะ
.... ภาพสถานที่จัดงาน...บรรยากาศตอนเริ่มงาน...และคู่บ่าวสาวค่ะ...แถ่น...แทน...แท้นนนนน
.... ของสวย ๆงามๆ...ไม่ว่าจะเป็นเค้ก...ดอกไม้...ของชำร่วยเราเลือกเป็นตลับเซรามิกซ์เล็กๆน่ารักๆค่ะ(ก็คู่บ่าวสาวเป็นคนลำปาง...จัดงานลำปาง..ก็เลยให้ของที่ระลึกเป็นสัญลักษณ์เมืองลำปางซึ่งก็คือ .. เซรามิกซ์นี่แหละค่ะ)....
.... บรรยากาศภายในงานค่ะ...ทีแรกไม่คิดว่าแขกจะมาเยอะขนาดนี้ค่ะ...บางคนยังไม่รู้เลยว่ามางานเราด้วย..จนกระทั่งได้ดูวีดีโอค่ะ......ใครมางานเราก็เรียนเชิญลงนามอวยพรให้เราด้วยนะคะ....
.... ถ่ายรูปเป็นที่ระทึก..เอ้ย..ระลึก...ว่าท่านได้มางานของเราแล้ว...แล้วเราก็จะไปงานของท่านมั่ง...(รูปสุดท้ายนี่ซ้อม ๆ ไว้ค่ะ...หุหุ...คุณแม่มิวมาเห็น ..ท่านบอกว่า ลูกคนแรกของเราต้องเป็นผู้หญิงแน่ ๆเลย...เพราะท่านมีความเชื่อ(อีกแล้วค่ะ)ว่า ในงานแต่ง...ถ้ามีเด็กผู้ชายเยอะ เราก็จะมีลูกคนแรกเป็นผู้ชาย ..ถ้ามีเด็กผู้หญิงเยอะ...ลูกคนแรกก็จะเป็นผู้หญิง...ยิ่งอุ้มด้วยแล้วก็นั่นแหละ...เพศของลูกคนแรก...ซะงั้น...น้องที่มิวอุ้มอยู่ชื่อ น้องปลื้มค่ะ...น่ารักมั๊ยคะ)...
... รูปแรก(ซ้ายมือ) ท่านประธานในพิธีเป็นเจ้านายของคุณพ่อค่ะ...ท่านเป็นผู้กำกับการตำรวจที่คุณพ่อสังกัดอยู่(ที่ประกบคู่ชุดแดงนั่น คุณพ่อคุณแม่เจ้าสาวเองค่ะ)..รูปกลาง...เป็นเดอะแก๊งค์ของเจ้าบ่าวค่ะ...และรูปสุดท้าย...ถ่ายกับคู่ของเพื่อนสนิท...ผู้หญิงค่ะเป็นเพื่อนสนิทของมิว...เนื่องจากคู่นี้เค้าแต่งกันไปตอนเดือนมีนาคมค่ะ...มิวก็ไปร่วมแสดงความยินดีในงานของพวกเค้าด้วย...แล้วงานวันนั้นของเพื่อนเค้าก็มีพิธีโยนดอกไม้ค่ะ...คนที่รับได้คือใครรู้มั๊ยค่ะ...หุหุ...ถามแบบนี้ก็จะใครซะอีกล่ะถ้าไม่ใช่...มิว...เหอะๆ...ใครว่าพิธีโยนดอกไม้ไม่ศักดิ์สิทธิ์ มิวขอเถียงค่ะ..หุหุ...ประสบการณ์ตรงของเจ้าสาวเองเลย...อิอิ...
... หลังจากรอท่านประธานในพิธีมาแล้ว...รอแขกเหรื่อมาเยอะพอสมควรแล้ว...ก็เริ่มฉายวิดีทัศน์หรือพรีเซนเทชั่น...นำเสนอประวัติเจ้าบ่าวเจ้าสาว...ตอนพบกัน...และก็รักกัน...หุหุ...พรีเซนเทชั่นนี้มิวให้รุ่นน้องทำให้ค่ะ...มีแต่คนชมว่า เหมือนจ้างมืออาชีพทำเลย...อิอิ..แอบประหยัดไปหลายพันเลยค่ะ...ดูชุดเจ้าสาวด้านหลัง...แอบหวิวเล็กๆนะคะ...อิอิ...ก่อนหน้านี้มีคนถามอยู่บ่อยๆว่า ตื่นเต้นมั๊ย..จะแต่งงานเนี่ย...มิวรู้สึกว่าตัวเองไม่ตื่นเต้นเลยค่ะ...เหนื่อยกับการเตรียมงานซะมากกว่า....แต่...มิวมารู้สึกตื่นเต้นก็ตอนที่จับมือกันดูพรีเซนเทชั่น...แล้วก็จะเดินขึ้นเวทีเนี่ยแหละค่ะ...ตื่นเต้นมากๆ...ใจตุ้มๆ ต่อมๆ...จะระเบิดซะให้ได้....
... ตอนแรกคิดว่าอยากใส่ชุดแต่งงานสั้นๆ...หุหุ...ไม่อยากได้แบบลากพื้นยาวๆเลย...อยากแหวกแนวค่ะ...แต่ก็ไม่กล้าแหวกค่ะ..หุหุ..ดูสิคะ..ขึ้นเวทีก็ลำบาก...ลำบากเจ้าบ่าวต้องช่วยด้วยอีก...เฮ้อ...ขึ้นไปแล้วก็มือเย็นกันทั้งคู่ล่ะค่ะ...สายตาพร่าเลือน...ตื่นเต้น...กลัวพูดผิดพูดถูก...พิธีกรก็นะ...ไม่ค่อยให้สคริปเท่าไหร่เล้ย...แค่บอกคร่าวๆว่าจะถามอะไรบ้าง...ไอ่เราก็ไม่ได้เตรียมตัวมาเท่าไหร่...ตื่นเต้นค่ะ...คิดคำพูดตัวเองอยู่นะนั่น...ว่าจะกล่าวขอบคุณอย่างไรดี...หุหุ...
... เข้าสู่ลำดับพิธีการแล้วค่ะ...ลำดับแรก..เรียนเชิญท่านประธานในพิธีมาคล้องมาลัยมงคลพร้อมทั้งกล่าวคำอวยพรแด่คู่บ่าวสาว..ต่อไปก็เชิญผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าสาวมากล่าวคำอวยพร..ตามด้วยผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าบ่าวค่ะ...แอบมีพิเศษนิดนึง..คือเจ้าบ่าวเชิญเพื่อนร่วมงานชาวญี่ปุ่นมาอวยพรด้วย...ทุกคนในงานเงียบกริบตั้งใจฟังนากานิชิซังพูดค่ะ(รูปซ้ายล่างค่ะ)...คงตื่นเต้นกัน..เพราะไม่ค่อยได้ฟังภาษาญี่ปุ่นเท่าไร...
...หลังจากนั้นก็เชิญคุณพ่อคุณแม่ทั้งคู่ขึ้นมาโชว์ตัวค่ะ...ตัวแทนเจ้าภาพ(คุณพ่อมิวเอง)กล่าวคำขอบคุณแขกผู้มีเกียรติ...และก็เชิญพวกท่านลง..ไม่อยากให้พวกท่านยืนนานค่ะ...กลัวพวกท่านเมื่อย...หลังจากนั้นก็สัมภาษณ์เจ้าบ่าวเจ้าสาวแล้วแหละค่ะ..ก็ซักประวัติคร่าวๆ...แล้วก็โยงมาถึงเรื่องความรักของเรา...หลังจากนั้นก็ให้เราทั้งคู่กล่าวคำขอบคุณแขกผู้มีเกียรติ...เฮ้อ...ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีค่ะ...หลังจากนั้นก็เป็นการจุดเทียนชัย...(สื่อสารกับคนจัดผิดค่ะ...เทียนชัยเลยสูงลิบลิ่วเลย)...และก็ตัดเค้กค่ะ...
...และก็มาถึงเวลาที่เพื่อนเจ้าสาวรอคอยกันค่ะ...พิธีโยนดอกไม้..แอบมีกะเค้าด้วย..เพราะประทับใจตั้งแต่งานแต่งงานของเพื่อนสนิทแล้วล่ะค่ะ...แต่มิวแอบเซอร์ไพรซ์คนรับทุกคน..ด้วยการสั่งคนจัดดอกไม้ว่าให้จัดเป็นช่อจริงสีแดงใหญ่หน่อย..เอาไว้ตรงกลาง...แล้วก็ช่อสีขาวเล็กๆล้อมรอบ...ห่อเป็นช่อเดียวกัน..พอถึงเวลาจะโยนมิวก็แกะห่อออก...พอโยนออกไปมันก็กระจาย...ใครรับได้ช่อเล็กสีขาว...ก็อดค่ะเพราะมิวเขียนติดไว้ว่า...รอรับช่อจริงงานหน้านะจ๊ะ...อิอิ...ส่วนคนที่รับได้ช่อจริงสีแดง...เราไปดูโฉมหน้าว่าที่เจ้าสาวคนต่อไปกันค่ะ...
...นี่คือโฉมหน้าและโฉมหลัง(เป็นยังไงเนี่ย)...เค้าเป็นรุ่นน้องที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน..วิชาเอกเดียวกันกับมิวค่ะ...จบมาก็ยังทำงานที่เดียวกันอีกด้วย...ขอให้น้องเค้าเป็นเจ้าสาวคนต่อไปทีเถ้อะ...
...หลังจากเสร็จสิ้นพิธีต่างๆ ก็ลงมาขอบคุณแขกค่ะ...พอแขกกลับ...ก็เหลือแต่เพื่อนๆ แล้ว...แอบซึ้งค่ะเพราะเพื่อนสนิทสี่คนรวมกันให้ของขวัญวันแต่งงานเป็นรูปวาดเหมือนตัวจริง...สวยมากค่ะ...และก็เหมือนมากด้วย...แล้วก็ถ่ายรูปกับเพื่อนเจ้าบ่าวเพื่อนเจ้าสาว...สวยหล่อทั้งคู่เลย ...
...เก็บตกภาพเจ้าบ่าวเจ้าสาวค่ะ ...
...และสุดท้ายก็ขอถ่ายรูปคู่กับหัวเรี่ยวหัวแรงใหญ่ในงานซึ่งก็คือน้องชายสุดที่รักของมิวเองค่ะ...ถ้าไม่ได้เค้า..มิวก็คงเหนื่อยกว่านี้แน่ๆ...
... เก็บภาพบรรยากาศแห่งความสุขมาฝากทุกคนแล้ว...หวังว่าทุกคนที่เข้ามาชมคงจะได้รอยยิ้มกลับไปบ้างนะคะ...เจตนาที่มิวสร้างบล๊อคเพราะอยากแบ่งปันความสุขกับทุกๆคน...และอีกอย่าง..อยากจะเก็บเอาไว้ดูในวันข้างหน้า...เพราะเป็นวันแห่งความประทับใจไม่รู้ลืม...และก็คงจดจำไปตลอดชีวิตเลยทีเดียวค่ะ...แฮปปี้...แฮปปี้...มีความสุขกันมากๆนะคะ...สาธุ...
เรื่องดอกไม้แต่งงานเนี่ย เพื่อนปลาที่ได้ไปจากงานแต่งปลาอ่ะ...นี่ก็ผ่านมาแปดเดือนแล้วไม่มีวี่แววว่ามันจะแต่งงานเลยอ่ะ แบบว่าคนสอยลงจากคานก็ยังไร้เงาอ่ะ