ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2548
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
21 พฤศจิกายน 2548
 
All Blogs
 
บันทึกของกฤษณมูรติ..#8..





21 กันยายน 1973
เป็นการดีที่จะตื่นขึ้นมาโดยไม่มีความคิด หรือปัญหาใดๆ คั่งค้างอยู่ในใจเพราะถ้าเป็นดังนั้นได้ จิตใจก็จะได้พักผ่อน มันจะจัดระเบียบสะสางตัวเองนี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไม การนอนหลับพักผ่อนจึงเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง ทั้งยังจะก่อเกิดภาวะสมดุลขึ้นในกิจกรรม และความสัมพันธ์ในช่วงที่ตื่นอยู่ ซึ่งจะส่งผลสะท้อนให้จิตใจได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ในขณะหลับ หรือว่าในขณะหลับมันก็จะพยายามจัดการสะสางตนเอง ในระหว่างเวลากลางวันมันจะสับสนยุ่งเหยิงอีกด้วยสาเหตุหลายประการด้วยกัน ครั้งถึงยามหลับ จิตก็พยายามแยกตัวเองออกจากความสับสนยุ่งเหยิงเหล่านี้ ทั้งจิตใจและสมองจะสามารถจัดภาวะสมดุลได้อย่างมีพลังและมีความเป็นภาวะวิสัย ก็ต่อเมื่อมันมีระเบียบเรียบร้อยในตัวเอง ความขัดแย้งในทุกรูปแบบคือความยุ่งเหยิง ลองพิจารณาดูถึงสิ่งที่จิตใจต้องเผชิญในแต่ละวัน ทั้งความพยายามที่จะจัดระเบียบตัวเองในขณะหลับ และความสับสนยุ่งเหยิงในช่วงตื่น นี่คือความขัดแย้งในชีวิต วันแล้ววันเล่า สมองจะสามารถจัดสมดุลได้ ในความเป็นระเบียบเรียบร้อยเท่านั้นมิใช่ในความขัดแย้งและความสับสน ดังนั้นมันจึงหาทางจัดสมดุลโดยผ่านวิธีการทางจิตบางอย่าง แต่ความขัดแย้งยิ่งเพิ่มมากขึ้น การจัดระเบียบในจิตใจ ก็คือการแปรเปลี่ยนสิ่งรบกวนทั้งหลาย ให้กลายเป็นอย่างอื่น เมื่อใดที่ผู้มองก็คือผู้ถูกมอง เมื่อนั้นจึงเป็นความมีระเบียบเรียบร้อยที่สมบูรณ์

ในตรอกเล็กๆ ซึ่งทอดยาวผ่านบ้านเรือนร่มรื่นและสงบเงียบ แม่หนูคงมีอายุสักห้าหรือหกขวบ ยังเล็กมาก หนูน้อยนั่งอยู่บนพื้นดิน หลั่งน้ำตาเนืองนองใบหน้า เขานั่งลงข้างๆและถามว่าเป็นอะไรไปหรือ แต่หนูน้อยไม่อาจพูด แรงสะอึกสอื้นทำให้ลมหายใจขาดห้วง แม่หนูอาจโดนพ่อแม่ตีหรือของเล่นชิ้นโปรดชำรุดเสียหาย หรืออาจอยากได้อะไรสักอย่างแต่โดนปฏิเสธดุด่าว่ากล่าว แม่ของหนูน้อยออกมาจากบ้านจับหัวสั่นและอุ้มกลับเข้าไป แม่หนูได้แต่มองดูเขาเฉยๆ ด้วยว่าเป็นคนแปลกหน้า ไม่กี่วันต่อมา ขณะเดินอยู่ในตรอกเดิม เด็กน้อยก็ออกมาจากบ้าน ยิ้มเริงร่า และเดินไปด้วยกันกับเขาชั่วระยะทางหนึ่ง แม่ของเด็กคงจะอนุญาต ให้ไปกับคนแปลกหน้าได้ เขามักจะเดินผ่านตรอกร่มรื่นนั้นบ่อยๆ และหนูน้อยกับพวกพี่ๆ น้องๆ มักจะออกมาทักทายเขา พวกเขาจะสามารถลืมความเจ็บปวดและความเศร้าเสียใจได้หรือไม่ หรือว่าจะค่อยๆ สร้างหนทางหนี และการสร้างสิ่งป้องกันขึ้นสำหรับตนเอง การเก็บความเจ็บปวดไว้ ดูเหมือนจะเป็นธรรมชาติของมนุษย์และจากการนี้ ส่งผลให้การกระทำของเขาบิดเบี้ยว จิตใจของมนุษย์สามารถไหมที่จะอยู่พ้นความเจ็บปวดและบาดแผล การที่จะไม่ให้ความเจ็บปวดทำร้ายได้ ก็คือการมีหัวใจบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ถ้าเธอไม่เจ็บปวด เธอก็ไม่ทำร้ายคนอื่นเช่นกัน สิ่งนี้เป็นไปได้ไหม ในวัฒนธรรมซึ่งเรามีชีวิตอยู่นี้ สร้างแผลลึกขึ้นในจิตและใจของมนุษย์ ทั้งเสียงหนวกหูและมลภาวะ ความก้าวร้าวและการแก่งแย่งแข่งขัน ความรุนแรงและระบบการศึกษา สิ่งเหล่านี้ล้วนก่อให้เกิดความเจ็บปวดรวดร้าว แต่เราก็ยังคงต้องอาศัยอยู่ในโลกแห่งความบ้าคลั่งและการต่อสู้ขัดแย้ง เราคือโลกและโลกก็คือเรา อะไรคือสิ่งที่ทำร้ายเราเล่า มิใช่ภาพเกี่ยวกับตัวเอง ซึ่งเราแต่ละคนสร้างขึ้นหรอกหรือ นั่นเองคือสิ่งที่ทำร้ายเรา แต่น่าแปลกที่ว่า ภาพเหล่านี้ล้วนเหมือนกันทั่วโลก ผิดแผกแตกต่างกันไปบ้างก็แต่เพียงเล็กน้อย แก่นความของภาพที่เธอสร้างขึ้นก็เป็นเช่นเดียวกับของคนที่อยู่ไกลออกไปนับพันไมล์ ดังนั้นไม่ว่าเธอจะเป็นชายหรือหญิงคนนั้น แต่ความเจ็บปวดของเธอก็เป็นความเจ็บปวดของคนอีกนับพันๆ เธอคือคนอื่นๆ

เป็นไปได้ไหม ที่จะไม่เจ็บปวด ที่ใดมีบาดแผล ที่นั่นย่อมปราศจากความรัก ณ ที่ใดซึ่งมีความปวดร้าวอยู่ ความรักก็เป็นเพียงความพึงพอใจเท่านั้น เมื่อใดที่เธอค้นพบด้วยตัวเอง ถึงความงามของการไม่ต้องเจ็บปวด เมื่อนั้นแหละที่ความเจ็บปวดในอดีตจะดับสูญไปด้วยในปัจจุบันอันเต็มเปี่ยมนั้น ความถ่วงหนักของอดีตได้สิ้นสุดลง

เขาไม่เคยปวดร้าวเลย แม้ว่าจะมีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในชีวิตทั้งคำสรรเสริญและก่นด่า ทั้งสิ่งกดดันและภาวะเบาสบาย มิใช่ว่าจิตใจเขาเฉื่อยชา หรือตายด้าน แต่เป็นเพราะเขาไม่เคยสร้างภาพของตัวเองขึ้น ไม่มีข้อสรุป ไม่มีอุดมคติใดๆ ภาพที่สร้างขึ้นนั้นคือสิ่งป้องกันตนเอง เมื่อไม่มีสิ่งนี้ก็ย่อมมีจุดอ่อนช่องว่าง แต่จะไม่มีความปวดร้าว เธอไม่อาจแสวงหาความเป็นคนที่มีจุดอ่อนช่องว่างหรือเป็นคนที่มีจิตใจละเอียดอ่อนว่องไวยิ่งได้ เพราะสิ่งที่เธอเสาะหาและค้นพบนั้น ก็คืออีกรูปแบบหนึ่งของภาพในใจ

จงทำความเข้าใจในกระบวนการทั้งหมดของมัน ไม่เพียงแต่แค่ความหมายจากถ้อยคำ แต่ด้วยญาณทัศนะ การหยั่งเห็นภายใน ที่เล็งลึกลงไปรู้ตัวทั่วพร้อมโดยไม่ละสิ่งใดไว้ การแลเห็นถึงสัจจะของมันก็คือจุดจบของภาพที่สร้างขึ้น

น้ำในบึงเอ่อล้นตลิ่ง มีประกายระยิบระยับนับอนันต์บนพื้นผิว ยามเย็นเริ่มคลี่คลุมลงมา และฟากฟ้าก็เปิดโล่ง






เพลงเดินเล่นริมสวน


























Create Date : 21 พฤศจิกายน 2548
Last Update : 2 พฤษภาคม 2549 12:35:02 น. 40 comments
Counter : 450 Pageviews.

 
อรุณสวัสดิ์วันจันทร์อีกแล้ว นอนให้พอ แหะๆๆ รีบไปนอนก่อนนะคะ สายๆพบกันใหม่ค่ะ

แว๊บๆไปเยี่ยมที่บล๊อคนะคะ ทำงานอย่างมีความสุขนะคะ


โดย: ป่ามืด วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:2:34:59 น.  

 
หลับฝันดีคร๊าบบบบ
เดี๋ยวจะไปฝันว่าเดินเหงาอยู่ในสวน


โดย: Ultra_Mania วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:2:40:58 น.  

 
อรุณสวัสดิ์เช้าวันจันทร์อันสดใสครับคุณป่ามืด


โดย: ชายคา วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:5:57:37 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณป่ามืด


โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:6:10:28 น.  

 
เข้ามาอรุณสวัสดิ์ก่อนค่ะ
เดี๋ยวเข้ามาอ่านใหม่
ฟ้าไม่ยอมสว่างเลยเผลอนอนต่อ ตื่นสายเลย


โดย: rebel วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:6:18:30 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ..

ตื่นสายตั้งแต่วันจันทร์เลย


โดย: ป่ามืด วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:6:24:24 น.  

 
สวัสดีตอนเช้าค่า



...


โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:7:27:51 น.  

 
อรุณสวัสดิ์คร้าบ......


โดย: ครีเอทีฟ หัวเห็ด IP: 210.246.160.2 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:7:33:45 น.  

 
ยังง่วงอยู่เลยพี่ นอนไม่พอ

ที่ที่ปราศจากความรักอาจเป็นที่ที่ไม่ทำให้เราเจ็บปวด จริงด้วยค่ะ แต่เรายังไม่สามารถค้นพบที่แห่งนั้นได้

วันจันทร์อีกแล้ว ทำไมเวลามันเร๊วเร็ว อีกไม่กี่วันเงินเดือนออก โอ้ว...เย่...เย่...เย่...


โดย: ZAZaSassY วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:7:39:53 น.  

 
คนอายก็ยิ่งอายและก็ส่วนใหญ่อายจนลืมโกรธ เหอะๆๆ ไม่งั้นอาจไม่มีพี่ป่ามืดจนทุกวันนี้นะ

พี่ป่ามืด เยี่ยม่ยุทธจริงๆ พับผ่าสิ


โดย: แพ ใบไผ่ วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:14:34 น.  

 
ได้เวลาทำงานแล้ว คุณป่ามืดมาทำงานรึยังค๊า
แวะมาส่งยิ้มหวานน๊า...


โดย: Pataree IP: 210.246.145.36 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:29:38 น.  

 
Hello from Florence, Oregon....


โดย: Angel Tanya วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:49:16 น.  

 
มาอ่านข้อความดีดี ค่ะ


โดย: ประกายดาว วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:25:24 น.  

 
พี่ป่ามืด
กลับมาอ่านก่อนมื้อเที่ยงค่ะ
ชอบบทนี้จังค่ะ
แต่จะไม่สร้างภาพนี่ก็ยากเหมือนกันนะคะ


โดย: rebel วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:26:51 น.  

 
คุณมด สวัสดีค่ะ
ขอโทษนะคะวันนี้มาทักทายสาย
ไม่ค่อยสบายค่ะ

บ่าย ๆ เจอกันอีกทีนะค่ะที่ BLOG

คิดถึงเช่นเคยค่ะ


โดย: run to me IP: 203.151.49.69 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:52:46 น.  

 
สวัสดีค่ะ พี่ป่ามืด
เข้ามาปุ๊บก็เหมือนว่า บทความข้างบนนั้นเป็นของหนู

พออ่านก็จะสำรวมไม่เป็นอย่างนี้ค่ะ>>


โดย: erol วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:12:18:08 น.  

 
มาอ่านข้อความดี ๆ

ภาพ bg ก็สวย แต่บางช่วงเป็นอุปสรรคกับตัวหนังสือที่กลืนกัน ทำให้อ่านยากไปนิดหนึ่งค่ะ


โดย: ปาลินารี วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:06:19 น.  

 
มาอ่านเรื่องดีๆ..ที่เดิม..ครับ..

หวัดดี..บ่ายวันัจนทร์นะครับ


โดย: กุมภีน วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:52:58 น.  

 

สวัสดีตอนเช้า นะจ้า


หมื่นคำว่า...คิดถึง
ไม่ได้...สักนิดนึง...ที่ใจเราคิด
แต่...ก้อ...ขอบอก...สักนิด
คิดถึง...คิดถึง...ที่สุดเล้ย


** มีความสุขมากๆกับวันนี้นะจ้า **



โดย: จอมแก่นแสนซน วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:52:37 น.  

 
อย่าให้ความเจ็บปวดที่เราสร้างขึ้นเองทำร้ายเราได้
และอย่าไปสร้างความเจ็บปวด เดือดร้อนให้คนอื่นด้วย โลกคงไม่วุ่นวายดีนะคะ
ไปดูพ่อมดแฮรี่ สนุกไม๊คะ คุณป่ามืด


โดย: เฉลียงหน้าบ้าน วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:04:59 น.  

 
กินยาแล้ว
มาพักบ้านคุณมด

ฟังเพราะ เพลิน ๆ อาการดีขึ้นค่ะ


โดย: run to me วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:54:58 น.  

 
แม่หนิงป่วยเหรอ ดูแลสุขภาพนะคะ..

มืดๆแว๊บมาใหม่ค่ะ แปะยิ้มไว้ก่อนนะคะ


โดย: ป่ามืด วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:06:06 น.  

 
เดี๋ยวนักสืบซุ่มดูสถานการณ์ก่อน
เผื่อจะขอท้าพี่ป่ามืดมั่ง


โดย: rebel วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:11:31 น.  

 
เฮ้อ เศร้ามาก ทุกข์มาก นี่เป็นเพราะเรา
เป็นคนสร้างภาพหรอกเหรอ ...


โดย: JewNid วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:39:01 น.  

 
เพลงน่าเดินชมสวนจังเลยค่ะ


โดย: PADAPA--DOO วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:50:11 น.  

 
หวัดดีพลบค่ำค่ะ...เข้ามาฟังเสียงดนตรีใสๆๆแล้วทำให้เราลืมโลกชั่วขณะเลย..มีเสียงนกด้วยบอกถึง..เราเข้ามาถึงธรรมชาติแล้วสงบจังเลยค่ะ..ได้ที่พักผ่อนแล้วค่ะ..ขอยืมสถานที่ชั่วขณะนะค่ะ...รู้สึกร่มเย็นดี..เครียดมาทั้งวัน...


โดย: catt.&.cattleya.. IP: 58.8.67.178 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:17:58:06 น.  

 
อ่านไปฟังเพลงไปได้บรรยากาศจริงๆ....

สดชื่นจริงๆ....ขอบคุณมากครับ...



โดย: สมพร (Arefa Gold) (Arefa Gold ) วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:14:46 น.  

 
21 กันยา 1973 ผมเพิ่งเดินได้ด้วยมั้ง


โดย: noom_no1 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:39:54 น.  

 
1973 ผมอยู่ที่ไหนยังไม่รู้เลยครับ
ยินดีที่ได้รู้จัก แล้วจะแวะมาเก็บอ่านวันละน้อยครับ


โดย: เซียวเปียกลี้ วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:56:17 น.  

 
ตอนนี้ยังโกยแน่บไม่ได้ค่ะ
ซุ่มๆ ย่องๆ ย่างๆ พอได้อยู่

พี่ป่ามืดจะเข้าป่าไหนอ่ะคะ นักสืบจะตามไปซุ่ม


โดย: rebel วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:20:08:59 น.  

 
สวัสดีค่า พี่ป่ามืด
คนน่ารักที่สุดโผล่หัวมาแล้วค่ะ อิอิ


โดย: บี๋ IP: 58.10.29.185 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:15:59 น.  

 
ไม่มี "บันทึกของพี่ป่ามืด" บ้างเหรอครับ?


โดย: แพ ใบไผ่ วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:16:11 น.  

 
นั่นสิคะ
"บันทึกของพี่ป่ามืด" ก็น่าสน
หรือจะ
"ตามรอยพี่ป่ามืด โดยน้องนักสืบ" ดีคะ

มาราตรีสวัสดิ์ค่ะ
พี่(ภา) ฝากมาราตรีสวัสดิ์ด้วยนะคะ


โดย: rebel วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:43:55 น.  

 
พี่ป่ามืดก้อรักษาสุขภาพด้วยเช่นกันค่ะ..

ฝันดีค่ะ (แหะแหะ ตอนนอนไม่ต้องใส่ค่า)


โดย: ยัยบี๋ วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:52:01 น.  

 
น่ารักไม่ธรรมดานะหนามทุเรียนนี่

ฝันหวานไม่ชอบ ก็ฝัน d c b a นะคะทุกท่านค่ะ วันนี้กราบลาไปหาผ้าห่มอุ่นๆเสียหน่อย สงสัยติดหวัดแม่หนิง รายนั้นอาการหนัก สั่งยาเป็นน้องนับเท่านั้น แงๆๆ..(ไม่ได้ตั้งใจให้ขำนะคะมันเกิดเอง เหอะ ๆ)แว๊บๆไปเยี่ยมที่บล๊อค ก๊อกๆ ยามวิกาลไม่แน่นอน แล้วแต่ว่านอนแล้วตื่นตอนไหน (น้องยัยบี๋ เห็นด้วยตอนนอนไม่ต้องใช้)


โดย: ป่ามืด วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:00:31 น.  

 
มีแต่คุณ catt ที่ไปก๊อกๆ ไม่ได้ขอทักทายตรงนี้ด้วยรอยยิ้มจากใจ ยินดีต้อนรับเสมอค่ะ ขอบคุณที่แวะมาให้อิ่มใจค่ะ


โดย: ป่ามืด วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:03:32 น.  

 
อ่า..คุณป่ามืดเป็นหวัดเหรอคะ...ต้องนอนพักผ่อนเยอะๆ ค่ะ ละก็โด๊ปน้ำผลไม้หรือผลไม้พวกที่อุดมด้วย Vit C ให้มากเข้าไว้นะคะ...รับรองหายไวแน่ค่ะ...ละก็ทานอาหารที่มีหัวหอมเป็นส่วนผสมเยอะๆ ก็ช่วยได้ค่ะ...ละก้อนอนห่มผ้าด้วยน๊า...

ตอนนี้คั้นน้ำส้มดื่มเองค่ะวันละประมาณ 1 กิโล...เลยไม่ห่วงเรื่องหวัดเท่าไหร่...(อิอิ...มีเครื่องคั้นค่ะ...ขี้เกียจตัวเป็นขนแบบนี้นั่งบี้ส้มผลเดียวครั้งเดียวที่เหลือใช้สายตาสูบสารอาหารดีกว่าค่ะ...ต้องใช้เครื่องทุ่นแรง + แรงรักตัวเองอีกตี๊ดนึง...ก็ดื่มได้ไร้กังวลด้วยค่ะ...สะอาด+ปลอดภัย)

มาส่งยิ้มหวาน......พร้อมธรรมราตรีสวัสดิ์นะคะคุณป่ามืด...


โดย: Pataree IP: 210.246.145.36 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:25:03 น.  

 
คิดถึงนะคะ..ความคิดถึงคงไม่เป็นกิเลสมากเกินไปนะคะ
ชีวิตที่ต้องดิ้นรน เพื่อให้ได้มาซึ่งวัตถุที่เรียกว่าเงินทอง..ทำให้ไม่มีเวลาแวะเข้ามาบันเมิงเริงใจ
หาพี่ป่ามืดได้บ่อยๆแต่นานๆครั้งได้เข้ามาทักทายถือว่ายังมีบุญได้เอื้อถึงเพื่อผ่านมาพบเจอนะคะ
คิดถึงนะคะ
ขอบคุณที่แวะไปหาน้องเสมอๆ..
ตอนนี้น้องเหนื่อยกายนิดหน่อยแต่ใจยังทนไหวคะ..
เมื่อไหร่ชีวิตที่หยุดดิ้นรนคงดีนะคะ
คิดถึงนะคะ


โดย: เมฆน้อยสีฟ้า วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:40:27 น.  

 
อ่าว ท่านแม่ทัพเป็นหวัดเหรอคะ
หรือสามารถกำจัดศัตรูไปได้ด้วยดี

อรุณสวัสดิ์ค่ะ


โดย: rebel วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:5:47:07 น.  

 
มาอรุณสวัสดิ์ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทยค่ะ


โดย: เฉลียงหน้าบ้าน (เฉลียงหน้าบ้าน ) วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:6:26:50 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ป่ามืด
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]








 

 

Now Playing:

eXTReMe Tracker
New Comments
Friends' blogs
[Add ป่ามืด's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.