Long Day & Bad Day In Vegas วันนี้นอนไปน้อยมาก แค่ราว ๆ สองชั่วโมงเองเพราะยังปรับเวลาไม่ได้ Tracy บอกว่าจะมารับตอน 8.45 ก็ตื่นมาแต่งตัวรอ (ไม่อาบน้ำ 555+) ปรากฏว่ากว่าชีจะมาก็ปาเข้าไปอีกหนึ่งชั่วโมงให้หลัง ว่าไปว่ามาสรุปว่าเราจำเวลาผิดนั่นเอง กำ -_- on the way to office ^_^ Tracy สาวฟิลิปปินส์โน คนขับรถประจำตัวเราเอง 555+ Tracy ขับรถพาไปที่ออฟฟิซ กรอกเอกสารนิดหน่อยแล้วก็เริ่ม training มีสาวอีกสองคนมา training ด้วยกัน จำชื่อไม่ได้ แต่รู้ว่าคนนึงก็เป็นคนที่เวกัสเนี่ยแหละ ส่วนอีกคนเป็น north american จริง ๆ แล้วที่ Tracy เทรนด์ให้ก็ไม่มีอะไรมากนะ เป็นเพราะเรามีไอ้ชุดทำเล็บแบบนี้อยู่ที่บ้านแล้วด้วยล่ะก็เลยไม่่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่ ตอนหลังตาเดฟที่เป็นหุ้น ก็เรียกไปคุยเพราะเห็นว่าเด็กเอเชียนคนอื่นก็มีปัญหาเรื่องงานกับไอ้สปอนเซอร์บ้าบอเหมือนกัน เค้าถามว่าเราทำไง แก้ปัญหายังไงถึงมาได้ ก็ตอบ ๆ ไป หลังจากนั้นก็ไป premuim outlet >_< เพราะ Tracy อยากให้ไปสังเกตุการณ์ ไปดูว่าตอนที่เค้าขายของจริง ๆ เค้าขายกันยังไง คนเยอะ ของเยอะ อยากเดินมาก แต่เดินคนเดียวคงไม่หนุก :( อยากถ่ายรูปมาก แต่ไม่กล้าถ่าย เกรงใจ กำลังอยู่ในเวลางาน 555+ หลังจากนั้นก็แวะไป fashion show mall >_< อยากถ่ายรูป แต่ก็เกรงใจ Tracy -_- เพราะชีให้มาสังเกตุการณ์ชาวบ้านไม่ใช่มาลัลล้า แต่ก็มีแอบหยิบกล้องมาแชะ ๆ คนที่มา training ด้วยกัน สองคนนี้ตัวเล็กมากกกก คนซ้ายคิ้วโก่งโค้งยาวไปถึงสุวรรณภูมิ ส่วนคนขวา คนนี้มาจาก north america น่ารักอ่ะ หุ่นบ๊ะล๊ะกั๊กมาก นมเป็นนม ตูดเป็นตูด (แอบดูมาแล้ว 555+ XD) แต่ชีเจาะแก้มสองข้างเลย =[]=!!! พอ training เสร็จ Tracy มีการถาม อยากเดินเที่ยวมั้ย เดี๋ยวไว้ไอจะมารับทีหลัง พอถามว่าจะมารับกี่่โมง ชีตอบสี่ทุ่ม อา...ตอนนั้นรู้สึกจะเพิ่งบ่ายโมง... จะให้ตรูเดินช็อปปิ้งเอาโล่เหรอ Tracy จะขับรถมาส่งเราแต่ก็แวะโรงแรมนึงในเวกัสก่อน ชื่อ Circus Circus โรงแรมใหญ่มากกก ด้านนอกเป็นสีชมพูแบบชมพู๊ชมพู ไม่ได้ถ่ายรูปมาอีกละ เพิ่งมารู้ตอนหลังว่า Tracy มาเก็บตังที่ kyosk ที่นี่ หมดเวลาทำงานแล้ว กล้างัดกล้องออกมาแชะหน่อย คนเสื้อน้ำเงินเค้าทำงานที่ kyosk ที่นี่แหละ ตอนแรกไม่รู้ว่าเรามากับ Tracy เกือบลากเราเข้าไปเป็นลูกค้า 555+ Tracy อีกรูป กะจะแอบถ่ายสักหน่อย ชีดันเงยหน้ามาเห็นพอดี ไม่รู้ทำไมคนอ้วนที่เมกาหุ่นแบบนี้กันหมด เราชอบ Tracy นะ ชีมั่นมากกกก เป็นผู้หญิงที่เป็น working woman มาก ๆ โทรศัพท์ไม่เคยว่าง ทุก 15-20 นาทีต้องดังละ อันนี้เป็นสวนสนุกในโรงแรม อยากมาเล่นมาก โฮกกกกก TOT น่าเล่นเนอะ >.< กระทั่งในสวนสนุกก็มี kyosk สำหรับทำเล็บ กูจะบ้า Tracy มีการมาถาม อยากทำงานที่นี่มั้ยล่ะ... เอ่อ...ไม่เอา ไม่ชอบ มีแต่เด็กมาเล่นกับพ่อแม่ จะเอาที่ ๆ มีฝรั่งหล่อ ๆ ให้ถ้ำมองเยอะ ๆ 55555555+ หลังจากนั้น Tracy รู้ไงว่าเราอยากเดิน Walmart เพราะไม่ได้กินอะไรที่เป็น real food เลยตั้งแต่ออกจากไทย T_T อาหารบนเครื่องบินก็ไม่ถูกปาก ปกติเรากินง่ายนะ คิดซะว่ากินกันตายอ่ะ แต่ก็อย่างที่บ่นไปในบล็อกที่แล้วว่าไม่ได้ออกไปไหนเลย เพราะงั้นก็เลยไม่มีอะไรกินเลยจริง ๆ นอกจากมาม่า T^T Tracy บอกว่าใกล้ ๆ อพาร์ทเม้นท์เรามี asian market เดินสิบนาทีถึง ตอนนั้นแบบหูตาตื่น กริ๊ดดดด ดีจายยยยย TOT จะได้ซื้อของกินแว้วววว T^T สถานที่ ๆ สัญญาว่าต่อไปนี้จะแวะมาบ่อย ๆ 555+ ไม่ได้ถ่ายรูปด้านในมา แต่ด้านในอารมณ์เหมือนโลตัสย่อม ๆ เราก็เดินดูโน่นนี่นั่นไปเรื่อย ที่ตลกก็คือมีเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ คนนึง น่าจะเป็นคนจีนนะ อายุน่าจะประมาณสองขวบเองมั้ง เดินได้แล้วแต่ยังพูดไม่ได้อ่ะ อยู่ดี ๆ ก็วิ่งมาตีตูดเรา ตีเสร็จแล้วก็วิงหนีกลับไปหาแม่ -_- ไอ้เราก็งง อะไรวะ หันไปสบตาพี่ชายเด็ก พี่แกทำหน้าแบบ =[]=!? แล้วก็ขอโทษใหญ่เลย แม่เค้าก็ขอโทษ เราก็ขำ ๆ ไป 555+ เดินช็อปไปราว ๆ ชั่วโมงได้มั้ง ประเด็นคือตอนซื้อของเสร็จเนี่ยแหละ เห้มาก Tracy บอกให้เดินข้ามถนนไปก่อนแล้วเดินตรงไปเรื่อย ๆ จะเห็นอพาร์ทเม้นท์เอง แล้วของเราอ่ะเยอะมาก ขนาดพยายามที่จะยัดทุกสิ่งทุกอย่างลงไปในถุงเดียว ยังมีตั้งห้าถุง =[]=! สรุปก็เลยแบกมาก่อนสามถุง อีกสามถุงฝากร้านขายเหล้าในนั้นไว้ บอกว่าเดี๋ยวอีกยี่สิบนาทีจะมาเอา ข้ามถนนมาแล้ว...เดินไปเรื่อย ๆ...เรื่อย ๆ...เรื่อย ๆ... ไอ้*** กูหนัก เมื่อไหร่จะถึงสักที -_- ตอนนั้นแบบแขนขาหมดแรงแล้ว เพราะเดินมาก ของก็หนัก ด่า Tracy ในใจตลอดทาง แม่ง ไหนบอกตรูว่าสิบนาที หลอกกูว T^T จนกระทั่ง...เอิ่ม...อิฉันว่ามันชักจะนานไปละ มันเริ่มไม่ใช่ละ แต่จะเดินกลับไปก็ไม่มีแรงแล้ว เพราะแดดร้อนได้ใจมาก จู่ ๆ ก็เจอผู้ชายหน้าหื่น ๆ มาถามจะให้ขับรถไปส่งมั้ย เพราะเค้าเห็นเราเดินมาตั้งแต่บล็อคโน้นแล้ว T_T แต่อย่างว่า...คนเราขนาดรู้หน้ายังไม่รู้ใจ+พ่อแม่สอนว่าอย่าไปไหนกับคนแปลกหน้า ก็เลยแค่ถามทาง พี่แกบอกอย่างน้อย ๆ ก็ 1-2 ไมล์ -_- ตอนนั้นแบบ กูจะเป็นลม ถ้าไม่มีของน่ะยอมเดินนะ แต่นี่คือของอย่างเยอะ ก็ขอบคุณเค้าไป ยืนงงไปประมานหนึ่งนาทีว่าจะเอายังไงกับชีวิตตัวเองดี แล้วก็เลยเดินไปขอยืมมือถือลุงกับป้าสองคนที่ยืนอยู่แถวนั้นจะขอยืมโทรหา Tracy แล้วก็ตามสเต็ปนางเอกตกอับเหมือนในนิยาย แมร่งไม่มีมือถือ (หรือเค้ากลัวว่าถ้าให้แล้วเราจะวิ่งหนีไปเลยวะ 555+) สรุป ไม่รู้จะทำไงแล้วเพราะให้เดินกลับก็คงไม่ไหว ก็เลยเดินเข้าไปที่ office ข้างทาง ไปขอยืมโทรศัพท์ ตอนนั้นอารมณ์ว่าไม่รอ Tracy แล้ว เรียกแท็กซี่ก็ได้ ยอมเสียตัง แหม่มสาวในนั้นชีก็แบบ เดี๋ยวโทรให้นะ จะไปไหนล่ะ จะไปที่นี่ค้าบบบบ ห้อง 2066 :P พอเอาที่อยู่ให้ดูชีทำหน้ามึน ๆ แล้วบอก...นี่มันอยู่ใกล้ ๆ นี่เองนะ อารมณ์ว่าเมิงจะเรียกแท็กซี่ทำไม เราก็เลยแบบ...คือเราหลงแล้วเดินมาไกลง่ะ แบกของมาด้วย หมดแรงแว้ว ชีก็โอเค ๆ โทรให้ สรุปเรารอแท็กซี่อยู่ใน office นั้นราว ๆ 40-50 นาที นั่งทำตัวเป็นอิเหี่ยวอยู่ในนั้นเพราะตอนนั้นมันเหนื่อยมากกกก อากาศก็ร้อน (แต่ไม่เท่าเมืองไทย) ลองเอามือจับ ๆ หน้าดูมีฝุ่นติดหน้าด้วยอ่ะ อี๋มาก ฝุ่นแบบเป็นผุย ๆ ผง ๆ เหมือนทรายเลย แล้วตูก็ดันเป็นคนหน้ามันอีก เวรกรรม T_T แหม่มสาวกำลังกดโทรศัพท์โทรไปหาศูนย์แท็กซี่ให้ เก้าอี้นั่งโคตรสบาย มองไกล ๆ เลยจะเห็นถุงสามใบวางอยู่ตรงหิน ถุงของเราเอง แง T_T เราโยนถุงไว้ตรงนั้นแล้วก็เดินมาขอยืมโทรศัพท์เค้าน่ะ คิดดู 555+ หน้าตาเด็กหลงทาง นอยได้ใจมาก T_T รอบแรกแท็กซี่บอกจะมาแล้วไม่ยอมมา แหม่มอีกคนเลยโทรให้ใหม่ เพราะงี้ถึงได้รอซะนานเชียว พอมาถึงปุ๊บแท็กซี่ก็บีบแตร เราก็หันไปขอบคุณแหม่ม T_T ถ้าไม่ได้เค้าเราคงยอมโยนของทิ้งแล้วเดินกลับห้องอ่ะ TOT ไม่รู้ว่ามันมีอะไรสลักบนหน้าผากเราหรือเปล่า อารมณ์ว่า 'กูเป็นคนไทย' ไรงี้ เพราะพอเจอหน้าปุ๊บแท็กซี่ถามเลย are you thai? เราก็แบบ อ่ะฮะ ใช่ ๆ ฮีก็อ่อเหรอ ฮีเป็นคนอินโดนีเซียนะ แต่เคยไปอยู่มาเลเซีย แล้วถามว่าเราพูดภาษามาลายูเป็นหรือเปล่า -*- หอก แค่ภาษาอังกฤษตูก็จะแย่ละ ยังจะมาลายูอีกเหรอ มีการมาชมด้วยว่ายูพริตตี้นะ hope we can be bestfriend -*- เราก็เยสสส ชัวววร์ แต่คิดในใจ...​กูจะกลับบ้าน จะมาเบสท์เฟรนด์ทำไม เมิงต้องการอะไรจากกูวววว หลังจากนั้นก็ให้แท็กซี่พากลับไปเอาของที่ asian market ก่อน แล้วก็กลับห้อง... งานนี้เสียแท็กซี่หรือที่เรียกง่าย ๆ ว่าค่าโง่ไปอีก $13 -_- โกรธมากอ่้ะ เพราะจริง ๆ แล้วไอ้อพาร์ทเม้นท์เรามันอยู่ติดกับ asian market แบบสิบนาทีถึงจริงๆ T_T กูก็โง่ อินัง Tracy ก็บ้า หลอกเราให้ข้ามถนน 555+ (พาลเนอะ) คนขับแท็กซี่ก็ใจดีมากช่วยถือของขึ้นมาด้วย แต่งานนี้ความซวยของเรายังไม่จบ เพราะพอมาถึงห้องก็ต้องมาทะเลาะกับประตูห้องอีก คือกุญแจที่ Tracy ให้มามันเป็นดอกที่เค้าปั๊มไว้ ไขยาก ทะเลาะกับประตูอยู่ราว ๆ ครึ่งชั่วโมง แหม่มที่อยู่ห้องข้างล่างถึงขั้นมาช่วยไขกุญแจให้ แต่ก็เปิดไม่ออก T_T จนเราแบบ ไอ้เหี้ย กูจะได้เข้าห้องมั้ย เกือบจะลงไปขอยืมโทรศัพท์ห้องข้างล่างโทรหา Tracy ให้้เอากุญแจมาไขให้แล้ว ก่อนไปเลยลองไขอีกรอบ แล้วมันก็ไขออก ไอ้หอยหอด บทจะออกก็ออกเฉย พอเข้าห้องได้นี่แบบ เยสสสสส T_T ในที่สุด แล้วก็แบกของทั้งหมดเข้ามาในห้อง ถุงใบไหนที่หูมันเยิน ๆ ก็นั่นล่ะ...ถุงที่เราแบกเดินเลยอพาร์ทเม้นท์ไปประมาน 4-5 บล็อก T_T ทั้งหมดนี่ก็ $51.30 T_T มีอะไรบ้างก็ดูกันเอาเอง ตอนเห็นพริกนี่ดีใจแทบกริ๊ดอ่ะ 555+ นั่งพักประมานสิบนาที ก็ลุกขึ้นมาทำอาหารกินด้วยความหิวโหย T_T เมนูวันนี้ไม่พ้นอะไรง่าย ๆ คือต้มยำกุ้งที่ใช้คนอร์ก้อนโยนลงไปแล้วก็โยน ๆๆ อย่างอื่นตาม กับไข่เจียว -.- ส่วนข้าว...หม้อหุงข้าวไม่มี ใช้ไมโครเวฟหุงเอา ชีวิตเจ้าอ้อมช่างอนาถา... ออกมาเป็นแบบนี้... น้ำต้มยำมันดำ ๆ ยังไงไม่รู้ สีเดียวกับคนอร์เลย หรือเพราะเราใส่คนอร์เยอะไป วันหลังถ้าทำอีกจะลองใส่ก้อนเดียวดู วันนี้ใส่ไปสองก้อน -.- แต่อร่อยนะคะขอโบกกกก หน้าตาของข้าวสวยที่หุงด้วยไมโครเวฟ >_< ก็พอใช้ได้อ่ะนะ ไม่ได้ย่ำแย่ แต่ก็ไม่อร่อยเหมือนข้าวหุง ขอบอกว่า...อาหารไทยมื้อนี้...คุ้มมมมม >_< อร่อย ไม่รู้ว่าเพราะหิว+โหยหรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ มี asian market อยู่ใกล้แค่นี้...พ่อจ๋า แม่จ๋า หนูไม่อดตายแล้ววววววว TTOTT กินเสร็จแล้วก็หลับไปประมาน 2-3 ชั่วโมงเพราะเหนื่อยมาก Tracy โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้มี training อีกแล้ว T_T 9.45 am เช่นเดิม เราก็เลยเอาอุปกรณ์เพ้นท์เล็บที่ Tracy ให้มาฝึกทำเล็บ เอามาปั๊มเล็บตัวเองเล่นดู อันนี้คืออุปกรณ์ทั้งหมดที่ได้มาจ้า แต่จบ training ก็ต้องคืนนะ นี่เราลืมแผ่นเพลทอันนึงไว้ที่ office เนี่ย เซ็งจริง ๆ พรุ่งนี้ต้องบอก Tracy เดี๋ยวโดนชาร์ตเงิน T_T สวยเนอะ เข้าข้างตัวเอง 5555+ หมดแล้วสำหรับวันบ้า ๆ บอ ๆ เฮ้ออออ ขอเถอะ ไม่อยากหลงทางแล้ว ต้องมานั่งจ่ายค่าแท็กซี่นี่มันเปลืองนะโว้ยยยย เอาไปซื้อปลาแซลมอนกินดีกว่าอีก เห็นวันนี้ที่ asian market ราคา $15 แต่ขนาดและปริมาณเท่ามดลูกแมว ราคานี้กินบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่นที่เมืองไทยได้แบบ...พุงกางอ่ะ ว่าแล้วก็คิดถึงบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่นที่เมืองไทยจับใจ อ๊ากกกกก จะตีสามแล้ว ไปอาบน้ำนอนล่ะ เดี๋ยวอาจได้ทะเลาะกับอ่างอาบน้ำต่อ เดี๋ยว ๆ น้ำก็ปรับให้ร้อนไม่ได้ บทจะร้อนก็ร้อนจนกุจะสุก เฮ้อ วุ่นวายจริง ๆ ปล. พ่นคำหยาบไปซะเยอะพ่อแม่มาอ่านเจอจะบ่นมั้ยเนี่ย -_- อะฮึก T^T 15 mar 2011   Create Date : 19 กรกฎาคม 2554 1 comments Last Update : 19 กรกฎาคม 2554 23:11:47 น. Counter : 1730 Pageviews. Share Tweet

หน้าเด็กหลงทางแบ๊วจัง อิอิ เคยอยู่เพิธท์เซ็งากเรื่องตอนอาบน้ำนี้แหละ เดียวเย็นก็เย็นเกิน จะร้อนก็โคตรร้อน ร้อนแบบสุกๆเลยไม่ไหว ไอน้ำขึ้นเต็มกระจกเต็มห้องน้ำไปหมด เลยเกลียดการน้ำไปเลย 555 ป.ล พอดีเล่นอยู่exteenด้วยแต่สมัครไว้อ่านบล็อกคนอื่นซะมากกว่า เลยเหมือนเคยเห็นว่าตั้งบล็อกที่นั้นด้วยใช่หรือเปล่า?   โดย: cupid fylmus 20 กรกฎาคม 2554 14:14:42 น.