|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ความเข้าใจกับไข่ต้ม
ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งมีอาชีพเป็นแม่บ้าน เธอมีลูกสาวคนเดียว ลูกสาวของเธออายุย่าง 25 ปี ทำอาชีพอิสระ ฐานะที่บ้านปานกลาง เรียกว่าชีวิตไม่เคยต้องลำบากมากนัก ด้วยความที่ลูกสาวทำอาชีพอิสระ จะนอนตื่นกี่โมงก็ได้ ส่วนมากก็นอนตื่นสาย ๆ ตื่นนอนแล้วลูกสาวก็จะลุกขึ้นมาทำธุระส่วนตัว เตรียมตัวทำงานที่วางไว้ในแต่ละวัน บางวันก็ทำงานที่บ้าน บางวันก็ทำงานนอกบ้าน แล้วแต่เนื้องาน ทุกวันคนเป็นแม่จะเอากับข้าวที่ซื้อมาจากตลาดตอนสายมาแขวนหน้าประตูห้องนอนให้ลูกสาวคนเดียวของเธอ (ที่เป็นตอนสายเพราะกับข้าวตอนสายจะขายถูกและให้เยอะกว่าตอนเช้า ๆ เพราะแม่ค้าจะรีบเก็บร้าน) กิจวัตรประจำวันของลูกสาวไม่มีอะไรมาก ตื่นนอน กินข้าวให้อิ่มและทำงานที่วางไว้ให้บรรลุตามเป้าหมาย พอทำงานเสร็จแล้วก็กินข้าวที่บ้านทุกวัน หมดวันก็นอน ตื่นมาก็จะเป็นแบบนี้เหมือนเดิม วันนี้ก็เหมือนเช่นทุกวัน ลูกสาวตื่นนอนตอนเที่ยงเหมือนเดิม แม่ของเธอก็ซื้อข้าวมาแขวนให้ที่หน้าประตูห้องนอนของเธอเหมือนเดิม ลูกสาวเอากับข้าวที่แม่ซื้อมาให้ไปนั่งกินที่โต๊ะอาหารเหมือนเดิม วันนี้มีกับข้าวหลายอย่างเหมือนเดิม มีทอดมัน ห่อหมก ไข่เป็ดต้มกินกับพริกน้ำปลามะนาว(ของโปรด)สองฟอง กับอะไรสักอย่าง หน้าตาน่าเกลียด เป็นผัก ๆ พอคนเป็นแม่เห็นว่าลูกสาวตื่นแล้วก็มานั่งคุยกับลูกสาวที่โต๊ะอาหาร ระหว่างที่ลูกสาวกินข้าว คนเป็นแม่ก็คุยกับลูกสาวไปด้วย นั่งมองลูกสาวกินข้าวไปด้วย สีหน้ามีความสุข คนเป็นแม่มองถุงผักตุ๋น (ที่ลูกสาวไม่รู้ว่ามันคืออะไรและยังไม่ได้แกะออกจากถุง) "หนูไม่กินผักตุ๋นเหรอลูก" คนเป็นแม่ถาม ลูกสาวตอบไปว่า "มันคือผักตุ๋นเหรอแม่ หนูไม่รู้ว่ามันคือไรอ่ะ กินไม่เป็น" ลูกสาวค่อย ๆ ตักกับข้าวที่แม่ซื้อมาให้ใส่ปากทีละอย่าง อย่างละนิด อย่างละหน่อย ทีละนิด ทีละหน่อย อย่างเอร็ดอร่อย คนเป็นแม่ก็นั่งมองลูกสาวกินข้าวที่ตัวเองซื้อมาอย่างมีความสุข พอถึงตอนตักไข่เป็ดต้มยางมะตูมใส่ปาก ลูกสาวก็บอกแม่ของเธอว่า "ไข่เป็ดยางมะตูมอร่อยเนอะแม่ หนูชอบ" คนเป็นแม่ยิ้มแล้วบอกว่า "แม่ก็ชอบเหมือนกัน แต่ก่อนคุณยายให้กินข้าวกะไข่ต้มหนึ่งลูก" ลูกเงยหน้าขึ้นมองแม่ของเธอ "อะไรนะแม่?" คนเป็นแม่พูดไปยิ้มไปเมื่อนึกถึงเรื่องราวตอนเป็นเด็ก "แต่ก่อนคุณยายไม่ได้ทำงาน เป็นแม่บ้าน คุณตาเป็นทหาร ตอนนั้นคุณตาสมัครไปรบที่เวียดนามเพราะจะได้เงินพิเศษมาดูแลครอบครัว คุณยายต้องคอยบริหารเงินให้พอใช้ ก็ต้มไข่ให้ลูกกิน ลูกหลายคน แจกคนละฟอง กินกับข้าว กับพริกน้ำปลามะนาว" ลูกสาวไม่พูดอะไรต่อ เธอมองกับข้าวมากมายตรงหน้าที่กินไม่หมด ก่อนจะกินข้าวต่อเงียบ ๆ แน่นอนว่ากับข้าวทั้งหมดที่เหลือถูกใส่ตู้เย็นไว้กินต่อตอนเย็น... ตกดึกของวันเดียวกัน หลังจากผ่านวันที่เหน็ดเหนื่อยมาแล้ว ลูกสาวเปิดตู้เย็น หยิบกับข้าวที่เหลือจากเมื่อเช้าในตู้เย็นออกมาอุ่นกิน ระหว่างที่กำลังทานกับข้าวที่เหลือจากเมื่อเช้า ระหว่างที่กำลังตักไข่เป็ดยางมะตูมอีกหนึ่งลูกที่เหลือใส่ปาก ลูกสาวก็นึกถึงบทสนทนาที่เกิดขึ้นประจำระหว่างเธอกับแม่ของเธอ หลายครั้งที่ลูกสาวบ่นกับแม่ ว่าแม่ชอบทำกับข้าวเยอะไปบ้างล่ะ... แม่ซื้อกับข้าวเยอะไปบ้างล่ะ... หนูกินไม่หมดนะแม่ หนูเสียดายข้าว เสียดายกับ เธอเคยสงสัยแต่ไม่เคยถาม ว่าทำไมแม่ถึงชอบซื้อกับข้าวทีละเยอะ ๆ หรือทำไมแม่ถึงชอบทำกับข้าวทีละเยอะ ๆ ในที่สุด...วันนี้ลูกสาวก็เข้าใจ ว่าทำไม...แม่ถึงชอบซื้อกับข้าวมาทีละเยอะ ๆ ว่าทำไม...แม่ถึงชอบทำกับข้าวทีละเยอะ ๆ
เพราะแม่เคยลำบากมาก่อน เพราะแม่เคยต้องกินแค่ข้าวกับไข่ต้มใบเดียวมาก่อน เพราะตอนที่แม่เป็นเด็ก แม่ไม่เคยได้กินข้าวกับกับทีละเยอะ ๆ เลย พอถึงวันที่แม่มีลูก แม่ก็แค่อยากเห็นลูกมีความสุขกับของที่ชอบ แม่ก็แค่อยากให้ลูกได้กินของทุกอย่างที่ลูกอยากกิน แม่ก็แค่อยากให้ลูกกินได้ทีละเยอะ ๆ แม่ก็แค่ไม่อยากให้ลูกต้องกินแค่ข้าวกับไข่ต้มใบเดียวเหมือนที่แม่เคยต้องกิน วันนี้ลูกสาวรู้สึกขอบคุณไข่ต้มใบนั้นที่ทำให้เธอเข้าใจแม่มากขึ้น เรื่องจริงที่เกิดขึ้นบนโต๊ะอาหารของเรากับแม่ตอนเที่ยงวันนี้... #msrosequartz ปล. ผักตุ๋นไม่ได้อยู่บนโต๊ะแล้วค่ะ คาดว่าแม่ฟาดเรียบไปแล้ว ปล2. สัญญาว่าจะบ่นแม่เวลาที่ซื้อกับข้าวเยอะเกินหรือทำกับข้าวเยอะเกินต่อไป เราเสียดายน่ะค่ะ - -;; ปล3. เขียนเสร็จแล้วยังกินข้าวไม่เสร็จเลย ปล4. เรารู้นะคะว่าบนโลกใบนี้ยังมีคนที่ลำบากกว่าเราเยอะมาก บางคนอาจจะคิดว่าแหม่ มีข้าวกะไข่ต้มกินก็ดีเท่าไหร่แล้ว (555+) แต่เราแค่อยากแชร์เรื่องของเราเฉย ๆ น่ะค่ะ ^^
Create Date : 26 มกราคม 2557 |
|
2 comments |
Last Update : 26 มกราคม 2557 4:23:46 น. |
Counter : 1674 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 37 คน [?]
|
นักศึกษาจบใหม่ ฝันไว้ว่าวันนึงอยากจะไปทำงานบนเครื่องบินกับเค้าบ้าง เขียนนิยายรักหวานแหววให้เด็ก ๆ อ่านไปพลาง ๆ และหลงใหลในมนต์เสน่ห์ของเครื่องสำอางอย่างถอนตัวไม่ขึ้น!
There are no ugly women, only lazy ones :)
Created since June 22, 2011
|
|
|
|
|
|
|