I GOT MY STORY
I got my story

ฉันได้มีโอกาสเริ่มต้นเดินทางตามความฝันหลังจากที่ฉันเรียนจบ ม.6 เมื่อปี 2007
ตอนนั้นฉันใฝ่ฝันอยากที่จะเดินทางท่องเที่ยวตามประสาวัยรุ่นที่รักอิสระ
พอฉันจบ ม.6 ฉันก็เดินทางเข้ามากรุงเทพ เพื่อที่จะเรียนต่อที่มหาลัยรามคำแหง
ฉันเลือกที่จะเรียนคณะมุษยศาสตร์เอกภาษาอังกฤษ เพราะเป็นสิ่งที่ฉันถนัดที่สุด
ฉันไม่ชอบคณิตศาสตร์ ไม่ชอบวิทยาศาสตร์ แต่ฉันชอบบางวิขาที่เกี่ยวกับสังคม
อย่างเช่นวิชาที่ว่าด้วยเรื่องภูมิศาสตร์และสังคมต่างประเทศ ฉันเป็นคนที่ชอบคิด
แต่ไม่ชอบแสดงออก จึงทำให้ฉันเป็นคนที่พูดไม่เ่ก่ง บางทีฉันอาจจะเป็นผู้นำได้ในบางอย่าง
แต่ส่วนมากฉันชอบที่จะเป็นผู้ตาม แต่ไม่ชอบให้ใครบังคับ และไม่ชอบทำในสิ่งที่ฉันทำแล้วไม่สนุกคิดว่าเป็นสิ่งที่ฉันไม่ชอบ ฉันก็จะหยุดทำ



ตอนที่ัฉันมาอยู่กรุงเทพ พ่อกับแม่โกรธฉันมากๆ เพราะฉันมาโดยที่ท่า่นไม่เห็นด้วย
แต่ไม่มีใครห้ามฉันได้ ฉันมาด้วยเงินเก็บตอนที่พ่อให้ไปโรงเรียน มันไม่มากแต่ฉันคิดว่าฉันจะมาทำงานและเรียนไปด้วย ฉันมาอยู่แถวสามเสน ใกล้กับถนนข้าวสาร ฉันได้งานเป็นพนักงานเสริฟที่ถนนข้าวสาร ฉันดีใจมากที่จะได้มีเงินเดือน ฉันทำได้อยู่ประมาณหนึ่งเดือนก็ลาออก เพราะมันหนัก และฉันก็เหนื่อยมาก เงินที่ฉันได้ตอบแทนก็ไม่ถึงสี่พัน ฉันจึงเปลี่ยนไปทำที่ร้านอาหารอีกแห่งหนึ่งเค้าให้ฉันทำในตำแหน่งผู้ชาวแม่ครัวแต่ฉันทำอาหารไม่เป็นเลย ฉันจึงมักจะถูกดุอยู่เสมอ ช่วงที่ทำงานฉันไม่มีเวลาไปเรียนเลย แล้วก็ไม่ได้ไปสอบด้วย ฉันอยู่กรุงเทพได้ประมาณสามเดือน
ฉันตัดสินใจกลับบ้านที่ต่างจังหวัด พ่อกับแม่ฉันดูมีความสุขที่เห็นฉันกลับมา แต่สำหรับฉัน มันไม่ใช่ มันเหมือนกับฉันเป็นคนขี้แพ้ ฉันเคยบอกกับตัวเองว่าฉันจะไม่กลับไปบ้านจนกว่าจะเรียนจบ แต่ฉันก็ทำไม่สำเร็จ


ในปีนั้นเพื่อนๆของฉันก็เรียนจบเทอมหนึ่งของมหาลัยกันแล้ว แต่ฉันกำลังรอสมัครเรียนใหม่ ตอนนั้นฉันช่วยแม่ทำร้านอาหารที่บ้าน แม่ก็ให้ค้าจ้างฉันทุกวัน แต่ตอนนั้นฉันไม่มีความสุขเลย ฉันอยากเรียน ฉันอยากไปเที่ยวต่างประเทศ ฉันไม่อยากอยู่บ้าน ฉันร้องไห้เกือบทุกคืน พ่อฉันบอกว่าให้เรียนที่บ้าน แล้วตอนสอบค่อยไปสอบที่กรุงเทพ แต่ฉันไม่อยากได้แบบนั้น ฉันเก็บเงินที่แม่ให้ทุกวัน ฉันหยุดเรียนไปหนึ่งปีเต็ม เก็บเงินได้มากพอที่จะทำให้ฉันได้มาอยู่กรุงเทพอีกครั้ง



ปี 2008 ฉันเข้ามากรุงเทพอีกครั้ง สมัครเรียนใหม่ คณะเดิม เช่าหอหญิงอยู่ที่รามสอง บางนา
ตอนนั้่นฉันไปเรียนเกือบทุกวัน ฉันอยากใส่ชุดนักศึกษาแบบคนอื่น ฉันอยากเข้าห้องสมุด อ่านหนังสือ ชีวิตฉันตอนนั้นฉันพอใจ แต่ก็ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไรนัก เพราะฉันยังอยากไปเที่ยวต่างประเทศ เงินของฉันก็ใกล้จะหมด ฉันเริ่มหางานพาททามทำ ทำบ้างหยุดบ้าง
แต่ฉันก็ดีใจเพราะถึงเวลาสอบ ฉันมีเวลาไปสอบ จนฉันสอบผ่านทุกวิชาของเทอมหนึ่ง ฉันโทรไปบอกพ่อ แต่พ่อรู้แล้วเพราะใบเกรดส่งไปที่บ้านทางไปรษณีย์ ฉันพยายามอยู่แบบประหยัดที่สุด เพราะฉันวางแผนว่าพอฉันเก็บเงินได้มากพอ ฉันจะไปเที่ยวต่างประเทศสักหนึ่งเดือน
ฉันอยากไปเที่ยวอเมริกามากๆ เพราะตอน ม.4 ฉันสอบเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่อเมริกาได้ที่หนึ่งของจังหวัด แต่ฉันไม่ได้ไปเพราะฉันไม่มีเงินจ่ายค่าโครงการ ฉันเสียใจมาก มันจึงทำให้ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้ไป ฉันดูเงินที่ฉันมี ตอนนั้นฉันมีไม่ถึงหนึ่งหมื่นด้วยซ้ำ ฉันหาข้อมูลท่องเที่ยวทางอินเตอร์เนตและไปซื้อแผนที่โลกมาจากร้านหนังสือ

จนฉันได้รู้ว่าฉันสามารถไปเที่ยวประเทศไหนได้บ้างด้วยเงินไม่ถึงหมื่น และไปเที่ยวได้เกือบเดือน




Create Date : 25 ตุลาคม 2552
Last Update : 25 ตุลาคม 2552 3:26:01 น. 0 comments
Counter : 639 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

MsKatchy
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Group Blog
 
 
ตุลาคม 2552
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
25 ตุลาคม 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add MsKatchy's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.