Mr.Pos : The Thinking & Learning in My Life
Group Blog
 
 
เมษายน 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
29 เมษายน 2556
 
All Blogs
 
หวนรำลึก นึกถึง ‘ครูซัน’ สมพงษ์ หมื่นจิตต์

หวนรำลึก นึกถึง ‘ครูซัน’ สมพงษ์ หมื่นจิตต์

 

 

                ผมได้ยินบทเพลงของ ‘ครูซัน’ สมพงษ์ หมื่นจิตต์ ครั้งแรกเมื่อครั้งไปเที่ยวป่ากับครอบครัวเมื่อนานมาแล้ว น่าจะเป็นตอนที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัยปี ๑ ซึ่งน้าชายของผมติดรถเอาไปฟังด้วย ตอนนั้นผมยังไม่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามของ ครูซัน แต่อย่างใด แต่เนื่องจากผมนิยมชมชอบบทเพลงเพื่อชีวิตอยู่แล้ว ผมจึงรู้สึกประทับใจอย่างประหลาดกับเสียงเพลงที่ได้ยิน

 

                ผมจำได้ว่าอัลบั้มชุดนั้นที่น้าชายติดไปฟังคือชุด ‘คนดีของแผ่นดิน’ ซึ่งเป็นผลงานอัลบั้มลำดับที่ ๖ ของ ครูซัน และบทเพลงที่ไพเราะกินใจที่สุดในอัลบั้มที่ผมชอบมาจนถึงวันนี้ก็คือเพลง ‘นักสู้ภูดอย’ ที่ ‘แพงคำ ป้องจันลา’ เขียนให้กับ ครูซัน จนคล้ายเป็นเพลงประจำตัวของ ครูซัน ไปโดยปริยาย

 

                หลังจากครั้งนั้น ผมจึงได้ติดตามหาซื้อเทป ครูซัน มาฟัง ซึ่งร้านที่ผมไปได้เทปของ ครูซัน มาก็คือ ร้านทานตะวัน แถวย่านรามอินทรา ซึ่งชุดที่ผมซื้อคือ ‘อุ้มผาง แผ่นดินดอยลอยฟ้า’ ชุดนี้บทเพลงเกือบทั้งหมด ได้พูดถึงเรื่องราวของธรรมชาติอันงดงามแห่ง 'อุ้มผาง' และจากอัลบั้มชุดนี้เองที่ทำให้ผมได้มีโอกาสเดินทางไปสัมผัสความงดงามของ อุ้มผาง รวมถึงความตระการตาของ ‘น้ำตกทีลอซู’ และที่สำคัญผมได้ไปนั่งฟัง ครูซัน ตัวจริงเสียงจริงขับกล่อมบทเพลงให้ผมฟัง แต่ผมก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่าครั้งนั้นจะเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต…

 

 

                หากจะกล่าวถึงเสียงร้องแล้ว ครูซัน มีน้ำเสียงที่นุ่มไพเราะอย่างเป็นเอกลักษณ์เหมาะกับบทเพลงที่กล่าวถึงธรรมชาติเป็นอย่างมาก บทเพลงของ ครูซัน อาจไม่โดดเด่นแต่มีเสน่ห์อย่างประหลาด เนื้อหานั้นล้วนถ่ายทอดมาจากชีวิตจริงของตัว ครูซัน เองที่ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ใน อุ้มผาง อย่างเรียบง่าย โดยมีอาชีพหลักเป็นครูสอนหนังสือซึ่งตำแหน่งสุดท้ายของ ครูซัน คือ ‘ครูใหญ่โรงเรียนไม้กะพง’ ที่ตั้งอยู่ในอำเภออุ้มผางนั่นเอง จะว่าไปแล้วครูซันนั้นเป็นศิลปินเพื่อชีวิตที่คนรู้จักกันในแวดวงแคบๆ ไม่มีการโปรโมท เนื่องจากเป็นการลงทุนผลิตผลงานเองของ ครูซัน โดยไม่ได้สังกัดค่ายเพลงแต่อย่างใด แต่ ครูซัน ก็สร้างสรรค์งานเพลงของเขาออกมาอย่างต่อเนื่อง เพราะกว่าที่ผมจะรู้จักครูซัน และผลงานของเขา อัลบั้มเพลงชุดที่ ๖ ก็ปรากฏโฉมออกมาแล้ว..

 

                เนื้อหาในบทเพลงของ ครูซัน นั้นนอกจากจะกล่าวถึงธรรมชาติแล้ว ยังกล่าวถึงปรัชญาการใช้ชีวิต มุมมองความรักได้อย่างงดงามลึกซึ้งอีกด้วย บทเพลงอย่าง ‘สาวลุ่มน้ำปิง’ ก็ไพเราะงดงาม และเป็นเพลงโปรดของผมอีกเพลงหนึ่ง โดย ครูซัน เลือกท่วงทำนองที่มีกลิ่นอายลูกทุ่งมาใช้ในบทเพลงนี้ได้อย่างลงตัว แค่ท่อนแรกผมก็หลงรักเสียแล้ว

 

                “… กลับมาถึงบ้านในเดือนธันวา คิดถึงหนักหนาสาวงามแห่งลุ่มน้ำปิง กลางหาดทรายขาว สองเราเคยแนบแอบอิง โอ้แม่ยอดหญิง ทิ้งไปไม่เคยเอ่ยลา…”  ภาษาช่างงดงามละเมียดละไมเหลือเกิน

 

                นอกจากนั้นแล้ว บทเพลงที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับเด็ก ครูซัน ก็เขียน และถ่ายทอดออกมาได้เป็นอย่างดี ‘ภาพของหนู’  ‘แตงโม’  ‘ผ้าห่มใจ’  ล้วนไพเราะน่าฟังทั้งสิ้น  บนปกเทปชุด ‘คนดีของแผ่นดิน’ เป็นภาพของ ครูซัน ท่ามกลางเด็กๆ ซึ่งมีทะเลหมอกเป็นฉากหลัง และเด็กสองคนบนปกก็คือลูกสาวของ ครูซัน นั่นเอง  ซึ่งผมมีโอกาสได้ฟังเธอทั้งสองคนร่วมร้องเพลงกับคุณพ่อของเธอ เมื่อคราวผมไปเยือนถิ่นอุ้มผาง ผมไม่คิดหรอกว่าภาพนั้น จะไม่เกิดขึ้นซ้ำอีก…

 

 

                ที่อุ้มผางครานั้น ผมไปนั่งฟัง ครูซัน ร้องเพลงในร้านของเขาเองกับครอบครัว ผมคิดในใจ ‘แม้แต่ ครูซัน ยังมีผับเพื่อชีวิตเป็นของตัวเองเลย’  เสียงร้องสดของ ครูซัน ไม่ได้แตกต่างจากเสียงในอัลบั้มแต่อย่างใด หากให้หลับตาอาจคิดไปว่ากำลังนั่งฟังเทปอยู่เป็นแน่  คืนวันนั้นผมติดเอาเทฟเพลงของ ครูซัน ๒ ม้วนไปด้วย เพื่อให้ ครูซัน เซ็นต์ที่ปก ซึ่งผมก็สมปรารถนา ดู ครูซัน จะแปลกใจเล็กน้อยที่มีนักท่องเที่ยวจากกรุงเทพฯ ติดตามงานเพลงของเขา ครูซัน ถามผมว่าซื้อมาจากร้านไหน ซึ่งผมก็ตอบไปเท่าที่จำได้ หลังจากนั้นผมก็ตัดสินใจซื้อเทปของ ครูซัน อีก ๒ ชุด ที่วางขายในร้าน และนำมาให้ ครูซัน เซ็นต์ คืนวันนั้นเพลงที่ ครูซัน ร้องส่วนใหญ่เป็นเพลงของเขาเองที่ผมรู้จักดีทั้งจากชุด ‘อุ้มผาง แผ่นดินดอยลอยฟ้า’ ชุด ‘คนดีของแผ่นดิน’ รวมทั้งบทเพลงเพื่อชีวิตของศิลปินอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่ง ครูซัน ก็ร้องด้วยน้ำเสียงของตัวเองได้อย่างไพเราะ

 

                วันนั้นผมประทับใจ ‘ข้างหลังภาพ’ กับ ‘คำสัญญาที่หาดใหญ่’ หลังจากนั้นก็ให้ลูกสาวขึ้นมาร้องบ้าง โดย ครูซัน เล่นกีต้าร์ ผมเห็นมี คอมฯ วางอยู่บนเวทีด้วย ซึ่งในนั้นเต็มไปด้วยโปรแกรมเพลงมากมาย ทันสมัยน่าดู…

 

                คืนวันนั้นนอกจากจะร้องเพลงแล้ว ครูซัน ยังเล่าเรื่องราวของอุ้มผางให้ฟังอีกด้วย ผมจึงคิดว่าร้านของ ครูซัน คล้ายเป็นสถานที่ ซึ่งนักท่องเที่ยวที่มาเยือนอุ้มผางทุกคนต้องมานั่งฟังเพลง ซึ่งทั้งอำเภอ ก็มีเพียงร้านของครูซันเพียงร้านเดียว

 

                นอกจาก ครูซัน จะเป็นครู เป็นศิลปิน มีร้านอาหารเป็นของตัวเองแล้ว ครูซัน ยังมีทัวร์ของตัวเองอีกด้วย ซึ่งก็พานักท่องเที่ยวเที่ยวอุ้มผางนี่แหละ รวมทั้งยังสร้างบังกะโลที่พักเอาไว้รองรับลูกทัวร์ของตัวเองด้วยอีกต่างหาก ผมคิดในใจ ‘ครูซันต้องรวยแล้วแน่ๆ มีรายได้ตั้งหลายทาง’ แต่ ครูซัน พูดเองว่าเขายังไม่รวยหรอก เขายังเป็นหนี้ธนาคารอยู่ตั้งมากมาย มีสิ่งที่ครูซันเล่าให้ฟังแล้วผมรู้สึกสะเทือนใจก็คือ ครูซัน โดนเบี้ยวเงินหลังจากที่พาเด็กๆ จากอุ้มผางไปร้องเพลงในงานใหญ่ระดับประเทศงานหนึ่งที่กรุงเทพฯ โดยมีคนใหญ่คนโตของประเทศ เอ่ยปากเชื้อเชิญ แต่เมื่อได้รับซอง กลับเป็นเพียงซองเปล่า  ครูซัน อาจจะยังไม่รวย..

 

                จริงๆ แล้ว ครูซัน ไม่ได้อยู่อุ้มผางตั้งแต่เกิดหรอก แต่เดิมอยู่ในตัวอำเภอเมืองตาก แต่แล้วอาจเป็นเพราะว่าได้รับการบรรจุให้เป็นครูที่ อุ้มผาง จึงเกิดหลงใหลในมนต์เสน่ห์ที่นี่ จึงลงหลักปักฐานสืบเนื่องมา  ครูซัน เล่าว่าเขาเป็นคนแรกๆ ที่ได้เข้าไปสัมผัส มหาน้ำตกทีลอซู ซึ่งมันยิ่งใหญ่อลังการกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มาก มุมมองของ ครูซัน คือมุมมองของนักอนุรักษ์ เขาจึงค่อนข้างเศร้าใจที่ อุ้มผาง ที่เขาอยู่เปลี่ยนโฉมไปพอสมควร เมื่อถนนลอยฟ้าตัดเข้ามาถึงตัวอุ้มผาง แน่นอนความสะดวกสบายความเจริญย่อมมีตามมา แต่สิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ คือ ความงดงามของผืนป่า ความยิ่งใหญ่แห่งสายน้ำตกก็จะถูกลดทอนลงไปอย่างช่วยไม่ได้ นี่คือสัจธรรม..

 

                หลังจากที่ผมกลับจาก อุ้มผาง ได้ไม่นาน ผมก็ทราบข่าวการเสียชีวิตของครูซัน ด้วยโรคมาเลเรีย เมื่อวันที่ ๑๘มิถุนายน ๒๕๔๔ ณ โรงพยาบาลตากสินมหาราช จังหวัดตาก ซึ่งนี่คงไม่ใช่ข่าวใหญ่แต่อย่างใด คงมีเพียงการอาลัยอาวรณ์เพียงผู้คนในแวดวงเท่านั้น สำหรับผมนั้นผมเสียดายเหลือเกินกับวัยเพียง ๔๐ ของ ครูซัน ผมเชื่อแน่ว่าหาก ครูซัน ไม่ด่วนจากไปเขาคงสร้างผลงานดีๆ ขึ้นมาอีกมากมายอย่างแน่นอน

 

                ผมมาคิดดูแล้ว ผมช่างโชคดีเหลือเกิน ที่มีโอกาสพบ ครูซัน ครั้งแรก และครั้งเดียวในชีวิตของผม บนปกอัลบั้มทั้ง ๔ มีลายเซ็นต์ของ ครูซัน เขียนไว้ให้ผมทิ้งเป็นความทรงจำ แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกว่า ครูซัน จากไปแต่อย่างใด เมื่อผมคิดถึง และอยากพูดคุยกับ ครูซัน ผมก็เปิดเพลงของ ครูซัน ฟังเท่านี้ผมก็มีความสุขแล้ว

 

                ครูซัน จากโลกใบนี้ไปแล้ว เป็นการจากไปอย่างเงียบๆ เพราะเขาหาใช่คนเด่นดังแต่อย่างใด แต่ช่วงเวลาที่ ครูซัน อยู่บนโลกใบนี้ก็ฝากความดีงามไว้มากมาย ผมหวนนึกถึงเพลงๆ หนึ่งที่ครูซันแต่งไว้ เพลงๆ นั้นชื่อ ‘ดาวตก’ มีท่อนหนึ่ง ครูซัน เขียนไว้ว่า..

 

                ‘…แม้ชีวิตเรา จะไม่ใช่ดาวค้างฟ้า ก็ยังได้สร้างศรัทธา อย่างสามัญชน…’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 




Create Date : 29 เมษายน 2556
Last Update : 29 เมษายน 2556 19:28:49 น. 0 comments
Counter : 4973 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

โปสการ์ดราดซอส
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add โปสการ์ดราดซอส's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.