คิดว่าเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วอ่อนแอ เหมือนจะแข็งแกร่ง แต่ช่างเปราะบาง ในที่สุดผมก็ไปเสม็ดอีกครั้ง หลังจากครั้งสุดท้ายที่ไปกับเค้าคนนั้นเมื่อ 1 ปี 4 เดือนที่แล้ว ผมชอบไปเสม็ด ไปบ่อยจนคนรู้จักถามว่ามันมีอะไรดี ทำไมไปบ่อยๆ ไม่เบื่อ ไม่เปลี่ยนที่บ้างรึไง คงเป็นเพราะผมเป็นคนชอบทะเล แล้วทะเลที่สวยๆที่อยู่ใกล้กรุงเทพที่สุดก็คงเป็นที่นี่ จุดเริ่มต้นของความรักเสม็ดมันอยู่ที่ตรงนั้น แต่หลังจากที่ได้ไปบ่อยๆและใช้เวลานานขึ้น ผมก็ค่อยๆผูกพันกับที่นี่ ผูกพันกับแสงสียามค่ำคืนในวันหยุด ผูกพันกับความสงบเงียบที่แทบไม่มีใครนอกจากผมบนชาดหาดในวันธรรมดา แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นการไปที่นี่มันทำให้จิตใจที่ร้อยรุ่มสงบลงได้ทุกครั้งเพียงแค่เท้าเหยียบลงบนหาดทราย ปล่อยกระแสความคิดให้ไหลไปกับเสียงคลื่น เหมือนจิตใจที่เหนื่อยล้ากลับได้เติมพลัง แต่แล้ววันนั้นเค้าก็เข้ามาในชีวิต ผมเคยคิดเอาไว้ว่ามันคงจะดีนะ ถ้าเรามีใครซักคนมานั่งที่ชายหาดที่ผมผูกพันด้วยกัน กุมมือกันไว้ ปล่อยให้เสียงคลื่นแทนคำพูด ปล่อยให้สายลมพัดพาความรู้สึกจากคนนึง ไปสู่อีกคนนึง น่าเสียดายที่ความเป็นจริงมันไม่ได้เป็นเช่นนั้น ไม่ใช่ไม่เพียงไม่มีบรรยากาศโรแมนติค แต่ผมต้องเจ็บทั้งใจเจ็บทั้งกาย เป็นประสบการณ์การไปเสม็ดที่ไม่สามารถลืมได้ หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยไปเสม็ดอีกเลย เมื่อก่อนผมเคยคิดกลัวความรัก กลัวการสูญเสีย จนไม่กล้าที่จะเริ่มต้นกับใคร ผมไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่เคยคิดว่าใครจะมารักคนธรรมดาที่ไม่มีอะไรพิเศษอย่างผม และแน่นอนผมไม่กล้าที่จะรักใคร ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมสำหรับเค้าแล้ว ผมจึงปล่อยให้เข้ามาในใจผมได้ง่ายขนาดนั้น แน่อนชีวิตที่เคยเงียบเหงามันมีสีสันขึ้นมาทันที ชีวิตที่ไม่เคยมีใครพอมีคนเข้ามามันทำให้รู้ว่าทะเลทรายที่แห้งแล้งพอมีน้ำหยดลงมามันสร้างความชุ่มชื้นได้มากขนาดไหน น่าเสียดายที่น้ำนั้นมันเจือพิษไว้ ท่ามกลางความสุข ผมต้องทนทุกข์มากมาย แล้วในที่สุดผมก็ตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตเค้า หลังจากกลับมาจากเสม็ดได้ไม่นาน ในที่สุดผมก็ไปเสม็ดอีกครั้ง หลังจากครั้งสุดท้ายที่ไปกับเค้าคนนั้นเมื่อ 1 ปี 4 เดือนที่แล้ว ระยะเวลา 1 ปี 4 เดือนที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่ผมกลับไปเป็นอย่างเก่า ไม่ซิมันมากกว่านั้น ผมกลายเป็นคนกลัวความรัก และกลัวความผูกพันทุกรูปแบบ ตลอดเวลามีคนมากมายเข้ามาในชีวิตแต่ถ้าเมื่อไหร่ใครเริ่มจะมีการสานสัมพันธ์ ผมจะหยุดไว้แค่นั้น ไม่กล้าที่จะเริ่มต้นนับ 1 จริงๆ ตลอดเวลานั้นผมสร้างกำแพงให้ตัวเองที่มันยิ่งหนา ยิ่งสูงขึ้นทุกๆวัน แล้วขังตัวเองอยู่ในนั้น เพราะคิดว่าผมนั้นแข็งแกร่งพอที่จะอยู่ในโลกด้วยตัวเอง ไม่ต้องการคนมาอยู่ข้างกายอีกต่อไป ใช้ชีวิตตัวคนเดียวก็มีความสุขได้ ความสุขมันอยู่ที่เราไม่ได้อยู่ที่ใคร แล้วผมก็คิดว่าผมพร้อมแล้วที่จะกลับไปบ้านริมหาดที่ผมผูกพันอีกครั้ง พร้อมแล้วที่จะก้าวข้ามอดีตและความทรงจำที่ไม่สวยงาม ไปพักผ่อนที่เสม็ดอีกครั้ง แล้วผมก็ตัดสินใจไปเสม็ด แล้วผมก็พบว่าผมคิดผิด เพียงแค่เท้าเหยียบลงที่ชายหาด ผมก็รู้ได้ทันทีว่าระยะเวลา 1 ปีกว่าๆนั้น ผมไม่ได้แข็งแกร่ง ผมไม่ได้ด้านชาต่อความรักจริงๆ ผมเพียงหลอกตัวเองเท่านั้นว่าผมอยู่คนเดียวได้ เมื่อผมมองไปรอบตัวเห็นความรักมากมายในหลายๆรูปแบบ ผมก็รู็ว่าผมยังโหยหาความรักความอ่อนโยนและอบอุ่นของชีวิตอยู่ ผมพบว่าผมยังต้องการใครซักคนมานั่งข้างๆ ต้องการใครซักคนคอยกุมมือ อยู่ด้วยกันทั้งวันที่ทุกข์และสุข ผมพบว่าจิตใจที่ถูกล้อมไปด้วยกำแพงมันกำลังรอคอยใครซักคนเข้ามาเติมเต็มครึ่งหนึ่งของชีวิตที่หายไป แต่น่าเสียดายที่จิตใจข้างในมันเปราะบางเกินกว่าจะถูกทำให้แตกได้อีกครั้ง มันจึงเหมือนภาวะที่ต้องสู้กันระหว่างรักที่ต้องตามมาด้วยความเจ็บ กับไร้รักแต่โหยหาใครซักคนเหมือนในปัจจุบัน จะมีมั้ยนะ ใครซักคนที่จะเข้ามาเติมเต็มชีวิต แล้วไม่ทำให้ผมเจ็บอีก enjoy your day   Create Date : 07 มิถุนายน 2553 9 comments Last Update : 7 มิถุนายน 2553 19:26:43 น. Counter : 1649 Pageviews. Share Tweet

เวลาที่ผ่านไปจะช่วยบรรเทาความเจ็บ มันจะลดน้อยลงไปเรื่อยๆ ตามกาลเวลา และจะหายสนิทถ้าวันหนึ่งได้เจอใครซักคน คนนั้น   โดย: อินทนินสีม่วง 7 มิถุนายน 2553 21:19:30 น.

ซักวันคุณคงเจอคนที่ใช่ค่ะ ขอให้เจอไวๆด้วยล่ะ จะได้มีความสุขเร็วๆ   โดย: จา (is_ninja ) 7 มิถุนายน 2553 23:16:44 น.

เราไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้ .. แต่เรารู้ว่ามันยากมากมาย ที่จะทำให้ตัวเองดีขึ้นได้แบบเร็วรี่ แม้ว่าจะอยากแค่ไหนก็ตาม คงไม่มีอะไรที่แบบว่าช่วยทำให้รู้สึกดีขึ้นนอกจาก จะให้เวลากับตัวเอง อยู่กับตัวเอง เปิดใจ และใช้เวลา ให้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดที่จะทำให้เราดีขึ้นนะค่ะ   โดย: JewNid 8 มิถุนายน 2553 7:26:31 น.

เป็นอะไรก็เป็นไปเลยค่ะเด้ง ปล่อยให้มันเป็นไป เหงา รัก อบอุ่น มีความสุข เจ็บ อึดอัด เศร้า เป็นมันให้ครบค่ะ อย่าไปกลัว ชาติหน้าเราจะเกิดเป็นอะไรไม่รู้ ถ้าเลือกได้ เราอยากเป็นมันทุกอย่างเลย เราอิจฉาเด้งนะ ที่ได้มีทุกความรู้สึก อย่ามาเป็นแบบเราเลย มีแต่เหงา เหงามาก เหงามากที่สุด อย่างน้อยก่อนตาย อยากให้รู้จักคำว่ารัก อบอุ่น มีความสุข เหมือนอย่างที่เด้งเคยเป็นมาบ้าง แม้สุดท้ายมันจะจบด้วยความเจ็บ เศร้า อึดอัด หรืออะไรก็ตาม เรายอม แล้วอีกอย่าง " จะมีมั้ยนะ ใครซักคนที่จะเข้ามาเติมเต็มชีวิต แล้วไม่ทำให้ผมเจ็บอีก" มีค่ะ แต่ต้องไม่ปิดตัวเอง ต้องยอมเสี่ยง อยากกินอาหารอร่อย แต่ไม่ยอมลงมือทำเพราะกลัวว่าที่ทำจะไม่อร่อย มันก้อไม่ได้กินของอร่อยซักทีซิค่ะ ไม่แน่นะคนที่ผ่าน ๆ เข้ามาแล้วเด้งปล่อยให้เค้าผ่านไปแล้วอะ อาจจะเป็นคนคนนั้นก็ได้   โดย: Love_justine IP: 158.108.74.94 9 มิถุนายน 2553 14:04:43 น.

เพิ่งอ่านเจอ เป็นกำลังใจให้นะ สู้สู้ (สู้แล้วรวย อิอิ)   โดย: Dedy IP: 58.8.129.8 24 กรกฎาคม 2553 22:26:37 น.

อืมม เพิ่งเข้ามาอ่านเจอ ทีแรกไม่กล้าเข้าเพราะเห็นเป็นเฉพาะกลุ่ม อ่านแล้วก็รู้สึกเห็นใจนะคะคุณเด้ง แต่คุณเชื่อไหม อีก5-10ปี คุณกลับมาคิดถึงเรื่องนี้อีกครั้งคุณจะรู้สึกว่า เอ เราปล่อยให้จิตใจเศร้าได้อย่างไร ที่พิมพ์มากำลังจะบอกว่า ไม่มีสิ่งใดในโลกที่จะคงทนอยู่ได้โดยไม่เปลี่ยนแปลง(เอามาจากหนังสือ ท่านพุทธทาส)ไม่เว้นแม้กระทั่งความรู้สึกของคน ทุกอย่างมีเกิดและดับ อีกไม่นานเราเชื่อว่าคุณคงทำใจได้ เป็นกำลังใจให้นะคะ (อาจจะนานสักหน่อย)   โดย: กนกวรรณ IP: 114.128.0.59 4 สิงหาคม 2553 21:32:47 น.

อีกนิดนะคะ ความรักเป็นสิ่งสวยงามค่ะ ไม่เคยทำร้ายใคร ความรักช่วยจรรโลงโลกให้น่าอยู่ เมื่อไหร่เรามีความรัก รอบข้างเราจะดูสดใสขึ้นมาทันที ชิมิ ใจเราต่างหากค่ะคุณเด้งที่มีอิทธิพลต่อตัวเรามากที่ที่สุด ถ้าเราคิดดีก็สุข แต่ถ้าเราหมกมุ่นแต่สิ่งที่ทำให้เราเจ็บปวด เราก็จิตตกและเศร้าอยู่นั่นเอง อย่างที่สโลแกนบลอกคุณเด้งเขียนไว้ไงคะทุกอย่างอยู่ที่ใจค่ะ เชื่อว่าคุณต้องทำได้ จะคอยดูนะคะ   โดย: กนกวรรณ IP: 114.128.0.59 4 สิงหาคม 2553 21:54:29 น.

"ในที่สุดผมก็ไปเสม็ดอีกครั้ง หลังจากครั้งสุดท้ายที่ไปกับเค้าคนนั้นเมื่อ 1 ปี 4 เดือนที่แล้ว" ณ วันที่เราอ่านนี่ เราก็ได้ไปเสม็ดกับเค้าคนนั้นเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายในชีวิต 1 ปี 4 เดือนมาแล้วเหมือนกัน... "คิดว่าเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วอ่อนแอ เหมือนจะแข็งแกร่ง แต่ช่างเปราะบาง" .. ใช่เลย เราก็เป็นแบบนี้ อาจจะเป็นมากกว่าด้วยซ้ำ สถานที่ๆเราเคยได้ไปด้วยกัน ความทรงจำต่างๆ มันทำร้ายเราอย่างเจ็บปวด เวลาเหมือนจะช่วยให้เราเข้มแข็งขึ้น แต่จิงๆแล้วยังอ่อนแอเหลือเกิน ใครๆต่างคิดว่าเราเก่งนะ ดูเข้มแข็งขึ้น ดูร่าเริง แต่พวกเขาไม่รู้หรอกว่าลึกๆในใจเราเป็นยังไง มันทั้งเจ็บ ทั้งเหงา ยังโหยหาความรักที่เคยได้รับอยู่ตลอด ยังไงก็จะเป็นกำลังใจให้นะ ขอให้เธอสู้ๆ และพบกับใครคนนั้นที่คุณตามหาไวๆนะ เราเองก็จะสู้ๆ เหมือนกัน โชคดีนะคะ   โดย: ผ่านมา IP: 125.25.48.249 9 ตุลาคม 2553 21:45:55 น.

เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ ขอเป็นอีกคนที่เป็นกำลังใจให้ แม้ว่าเราจะไม่เคยรู้จักกันนะครับ (อยากรู้จัก แต่เขินอ่ะ)   โดย: Ake IP: 171.7.40.77 25 กรกฎาคม 2556 22:03:50 น.