หลังจากพ้นช่วงโหมกระหน่ำเข้าฉายของหนังBlock Buster จาก Hollywood ช่วงปลายเดือนมิถุนายน ก็เริ่มมีหนังไทยกลับมาเข้าฉายอีกโดยเรื่องแรกมาจากค่ายใหม่ชื่อ Talent 1 ค่ายหนังใหม่ในเครือMajor Group

อันที่จริง MajorGroup ก็มีค่ายหนังไทยที่ถือว่าอยู่ในเครืออยู่แล้วคือm๓๙ ซึ่งอยู่ภายใต้ M-Picture บริษัทในเครือ Major Group อีกที อาจจะดูแปลกนิดหน่อยที่ Major Group มีค่ายหนังไทยถึง 2 ค่ายในเครือ แต่เอาเป็นว่าค่าย Talent 1 ถึงจะดูเป็นค่ายน้องใหม่แต่เชื่อได้ว่าประสบการณ์ของทีมงานคงไม่ใช่ระดับน้องใหม่อย่างแน่นอน

ทางค่าย Talent1 ได้เปิดตัวหนังไทยที่ชื่อเรื่องดูน่าสนใจคือ “LastSummer ฤดูร้อนนั้น ฉันตาย”ที่ชื่อไปละม้ายคล้ายคลึงกับหนังฝรั่งสไตล์ไล่เชือดอย่าง “I know what youdid last summer” ยิ่งพิจารณาจากใบปิดหนังที่ออกมาในช่วงแรกทำให้ผมคาดหวังถึงหนังไทยสไตล์ไล่เชือด ซึ่งหาดูได้ค่อนข้างยากมากๆ และน่าสงสัยว่าการทำการตลาดจะทำอย่างไรถ้าไม่มีผี

แต่พอได้ชมตัวอย่างก็ต้องบอกว่า มีทั้งเชือด ฆ่า และมีผีผมแอบผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่ได้เห็นหนังสไตล์เชือด ฆาตกรต่อเนื่องโรคจิตอย่างที่แอบหวังไว้ แต่การใช้นักแสดงนำวัยรุ่นอย่าง เก้า จิรายุ ละอองมณี และ ปันปันสุทัตตา อุดมศิลป์ ทำให้ผมแอบหวังว่าหนังน่าจะไม่ธรรมดาและการแสดงจะยอดเยี่ยมตามมาตรฐานของดารา 2 คนนี้

สิ่งที่ผมขอยอมรับข้อผิดพลาดก่อนเข้าไปชมรอบสื่อมวลชนคือ ไม่ได้ดูข้อมูลว่า หนังเรื่องนี้ใช้ผู้กำกับถึง 3 คน คือกิตติธัช ตั้งศิริกิจ,สิทธิศิริ มงคลศิริ และษรัณยู จิราลักษม์ แบ่งกันเล่าเรื่องในมุมมองของแต่ละตัวแสดงแล้วเอารวมกัน

จริงๆ คือหลงคิดไปว่าเป็นหนังเรื่องเดียวทั้งชุด จึงทำให้ตอนที่ชม งง และสงสัยมากว่า ทำไมหนังถึงดูมีลักษณะแปลกๆ ดูไม่ค่อยราบรื่นตอนที่ดูพาลไปคิดถึงขนาดว่า ทำฟุตเตจหาย ตัดต่อผิดต้องการเน้นบทนักแสดงบางคนเผื่อหวังผลทางการตลาด ฯลฯซึ่งต้องขออภัยที่คิดไปโดยไม่มีข้อมูลครับ

ช่วงแรกหนังเล่าเรื่องของเพื่อน 4 คนคือ จอย (อาย-พิมพกานต์แพร่คุณธรรม) สิงห์ (เก้า-จิรายุ ละอองมณี) มีน(ปันปัน-สุทัตตา อุดมศิลป์) และกานต์ (สบาย-กฤษสถาปนพิทักษ์กิจ) ที่เดินทางไปเที่ยวทะเลกันแล้วเกิดเหตุไม่คาดฝัน มีคนตาย...

หนังพาเราเดินเรื่องไปอย่างรวดเร็วมากจนผมงงว่า จะเร็วไปไหน ตัดฉากต่างๆ อย่างรวดเร็ว ฉับไวและเริ่มมีมหกรรมผีตุ้งแช่มาเป็นชุดๆ แต่ก็ถือว่า ทำได้ดีพอสมควรครับ กดดันตื่นเต้น ลุ้น สยอง กลัว หลอน

ใครชอบดูหนังผีหนังสยองขวัญน่าจะถูกใจเลยละครับและจบด้วยบทสรุปที่เหนือความคาดหมายได้ดี...

ช่วงที่ 2หนังเล่าเรื่องส่วนของมีน ที่ต้องกลับมาใช้ชีวิตในโรงเรียนหญิงล้วน หลังจากผ่านเหตุการณ์ร้ายแรงมาพร้อมทั้งค่อยเปิดเผยอะไรบางอย่างช่วงนี้เป็นช่วงที่คนชอบหนังผีจะต้องประทับใจกับความกดดัน การใช้จังหวะการสร้างเงื่อนไขต่างๆ เพื่อให้ผู้ชมกลัว บรรยากาศในโรงเรียนสร้างความหลอนได้ดี ที่สำคัญบทของมีนที่แสดงโดยน้องปันปันนั้น แสดงได้ “ถึง” จริงๆ

ช่วงสุดท้าย ช่วงนี้ตอนที่จบช่วงที่2 ผมกับเพื่อนที่ไปดูหันมามองหน้ากัน เพื่อนผมดูนาฬิกาด้วยความสงสัยว่าที่กำลังดูนี่คืออะไร เอาเป็นว่าเนื้อเรื่องส่วนนี้ว่าด้วยเรื่องของติ่ง (เบสท์-เอกวัฒน์ เอกอัจฉริยา) น้องชายของจอย ซึ่งโผล่มานิดเดียวก่อนหน้านี้แทบจะเหมือนดูหนังเรื่องใหม่

แต่ที่จริงในส่วนนี้ก็ว่าด้วยผีและดราม่า พร้อมทั้งการคลี่คลายประเด็นทั้งหมดของหนังซึ่งเป็นส่วนที่ทำได้ดีเช่นกัน แต่ไม่ค่อยเข้ากับ 2 ช่วงแรกสักเท่าไหร่ความน่ากลัวก็ใช้ได้ จังหวะก็ดี และความสมเหตุผลอาจจะดูแปลกๆ และน้ำหนักน้อยไปนิดเมื่อเทียบกับ2 ตอนแรก

พอดูจบอย่างที่กล่าวมา ผมดันไปเข้าใจว่าเป็นหนังเรื่องเดียว ซึ่งถ้าเป็นหนังเรื่องเดียวมันจะต้องเป็นหนังที่ดีแต่มีความผิดพลาดในกระบวนการผลิตอะไรสักอย่างแน่ๆแต่พอทราบว่าแบ่งเป็น 3 องค์ ผู้กำกับ 3 คน

ถ้ามอง ณจุดนี้ก็ถือว่ายอมรับได้ แต่ถ้าทำได้ หนังส่วนแรก ซึ่งมีเนื้อเรื่องเยอะมากควรจะได้เวลามากกว่านี้อีก 10-15 นาที ส่วนที่ 2 พอดีอยู่แล้ว และส่วนที่ 3ควรจะถูกลดเวลาลงไป 10-15 นาที เพื่อความกระชับและความราบรื่นโดยรวมของตัวหนังเชื่อว่าจะทำให้ภาพรวมของหนังดีขึ้นอย่างมาก

แต่ถึงกระนั้นถ้ามองในมุมของความเป็นหนังผี หนังเรื่องนี้เป็นหนังผีที่สร้างความตื่นเต้นความน่ากลัว และความมันได้เป็นอย่างดี

ในด้านการแสดงบท “สิงห์”ที่แสดงโดย “เก้า จิรายุ” ต้องขอบคุณหนังเรื่องนี้ ที่ทำให้ได้เห็นการแสดงแง่มุมอื่นของเขานอกจากการแสดงเป็นวัยรุ่นใสๆ หล่อๆ (จริงๆ ใน 5 แพร่ง ตอน “หลาวชะโอน” เขาก็แสดงหนังแนวนี้ไว้แล้ว)

ตรงนี้ไม่น่าผิดหวังใดๆเลย เพราะแสดงได้ถึงอารมณ์ เข้มข้น หนักแน่น เป็นนักแสดงคนหนึ่งที่ผมไม่เคยผิดหวังกับการแสดงของเขาเลย

ส่วนบท “มีน” ที่แสดงโดย“ปันปัน สุทัตตา” ขอขอบคุณอีกที ที่หนังให้เห็นภาพของเธอซึ่งต้องรับบทหนักมากในการแสดงอารมณ์สีหน้า ท่าทาง สายตา แต่เธอก็ทำได้ทุกอย่างในระดับที่เหลือเชื่อมากๆ

บอกตามตรงว่าตอนสมัย“ลัดดาแลนด์” ผมยังมองว่าเธอ “แข็ง” แต่ใน “รัก 7 ปี ดี 7 หน” ตอน “14” และ “ซีรีส์Hormones” ที่กำลังฉายอยู่ขณะนี้ เธอกลับทำได้ดี ที่น่าสนใจคือบท “เต้ย” ของ “ปันปัน”ใน “ซีรีส์ Hormones” กับบท “มีน” ให้ความรู้สึกช่วงแรกคล้ายๆ กัน แต่ “มีน” ในช่วงหลัง ไปไกลและรุนแรงกว่าเยอะไปดู “ปันปัน” แสดงอย่างเดียวก็คุ้มแล้วครับ!

ส่วนนักแสดงใหม่ อย่างบท“จอย” (อาย-พิมพกานต์) ต้องยอมรับว่า นี่เป็นบทเด่นแต่ไม่ได้ให้โอกาสเธอได้แสดงมากนักแต่รวมๆ ถือว่าทำได้ดี และชอบสายตาของน้องเขาเหมือนกัน...
บท “กานต์” (สบาย-กฤษส) ก็ถือว่าสอบผ่านและทำได้ดีและสุดท้ายบท “ติ่ง” (เบสท์-เอกวัฒน์)ก็สอบผ่านได้สบายๆ ดูได้เพลินๆ

แต่เสียดายกับส่วนที่3 ของหนังซึ่งใช้ได้แต่แปลกแยก ทำให้มีความตะขิดตะขวงใจอยู่บ้างกับ บทและเหตุผลต่างๆ ของหนัง

กล่าวโดยสรุป...

หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่เหมือนทีมฟุตบอลที่เก่งทั้งกองกลางกองหน้า และกองหลัง แต่การประสานงานในส่วนแต่ละส่วนดูไม่ราบรื่นเหมือนไม่ได้ซ้อมกันมา ซ้อมกันแต่ส่วนของตัวเอง ทำให้ประสิทธิภาพโดยรวมของเกม ทั้งการครองบอลเกมรุก เกมรับ ด้อยลงไปอย่างน่าเสียดาย

ผมอยากให้เล่นเป็นทีมมากกว่านี้ ตัวอย่างของทีมที่โค้ชคุมทีมดีทั้งที่เล่นโดยใช้ความสามารถเฉพาะตัวก็เช่น9-9-81 บอกเล่า 9 ศพที่ดูเป็นหนังเรื่องเดียวได้มากกว่า

อย่างไรก็ดีถ้ามองในมุมหนังผี ก็ถือว่าพอใช้ เพราะน่ากลัว ตื่นเต้น ลุ้น ครบสูตร...

แต่ถ้าจะให้ดาวก็ให้ 3 ดาว เพราะ “มีทั้งดีและแย่กว่าที่หวังไว้” ครับ!

Create Date : 30 กันยายน 2557
Last Update : 6 ตุลาคม 2557 10:48:47 น.		0 comments
Counter : 880 Pageviews.
Share Tweet