CyberGal666 [ ตอน 20 ]

Episode XX

เล็กซัสสปอร์ตสีเหลืองมุ่งหน้าด้วยความเร็วผ่านเส้นวงแหวนรอบนอก เสียงเพลงของโอเอซิสดังกระหึ่มอยู่ภายในรถ หญิงสาวผมสีน้ำตาลในแว่นกันแดดกรอบหนาสีน้ำตาลเข้มถือพวงมาลัยด้วยใบหน้ากระหยิ่ม... เธอหันไปมองดูของในกระเป๋าที่วางอยู่บนเบาะด้านซ้าย... “ไม่นึกว่าจะได้มาง่ายดายเพียงนี้” หญิงสาวคิดในใจ.... ภายนอกรถ ความอึมครึมของท้องฟ้าสีหม่นบดบังแสงแดดของเย็นวันนั้นและรถราที่เคลื่อนตัวกันด้วยความเร็วบนถนนคอนกรีตก็ไม่เคยหยุดนิ่งบนถนนเส้นนี้...

ไม่นานนักเธอก็รู้สึกถึงความสั่นสะเทือน ระดับเสียงเพลงค่อยๆ ถูกปรับให้เบาลงโดยผู้ควบคุมพวงมาลัย ก่อนที่เธอจะหยิบหูฟังขนาดเล็กไร้สายขึ้นมาติดที่หูซ้าย

“สวัสดีค่ะท่าน... ได้ข้อมูลมาแล้วกำลังจะไปขึ้นเครื่องเจ็ทที่ดอนเมืองค่ะ”
………….
“อะไรนะคะ!! ยกเลิกภารกิจทันที... อีกแป๊ปเดียวก็จะไปถึงแล้วนะ”
“ตอนนี้มีคนรู้การเคลื่อนไหวของเราแล้ว... เป็นไปได้ยังไงกัน นี่แนนเพิ่งจะออกมาจากโรงแรมนั่นไม่นานเองนะ”
“โอเคๆ.. จะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้แหละ”


หญิงสาวดูท่าทางเครียดขึ้นมาทันทีหลังจบการสนทนากับปลายสาย.. ใครกันนะที่ล่วงรู้การเคลื่อนไหวของเราได้เร็วขนาดนี้.. เธอหันไปดูที่เบาะหลัง.. เป็นไปไม่ได้ พวกมันถูกจับขังอยู่ในท้ายกระโปรงรถนี่น่า.. เธอคิดวุ่นวายกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น..

......................

ในขณะเดียวกันนั้น เหนือน่านฟ้าเขตตะวันออก เฮลิคอปเตอร์สีดำพุ่งดิ่งในระดับความสูงตึก 6 ชั้นเหนือตึกย่านชานเมือง ฝั่งตะวันออกไกลออกไปเป็นพื้นที่ทะเลปากน้ำมองเห็นไปไกลสู่อ่าวไทย พื้นที่ทะเลนี้เพิ่งเกิดขึ้นไม่กี่ปีมานี้หลังน้ำท่วมใหญ่..

พิกัดที่มุ่งตามเส้นทางวงแหวนรอบนอกอ้อมเมืองขึ้น ภาพในหน้าปัดมอนิเตอร์เป็นภาพถ่ายจากดาวเทียมถึงจุดเป้าหมายรถสีเหลืองที่กำลังพุ่งไปทางทิศเหนือด้วยความเร็วสูง... ภายในเฮลิคอปเตอร์ ตำรวจหนุ่มในชุดเกราะกันกระสุนสีดำพร้อมหูฟังที่ครอบไว้เพ่งสายตาตรงไปข้างหน้าและสั่งการกับคนขับใต้บังคับบัญชา.. เบื้องหลังของเขามีนายตำรวจในชุดกันกระสุนสีดำพร้อมอาวุธปืนหนักอีกสองนายและแฮ๊กเกอร์หนุ่มที่ตามติดมาในภารกิจครั้งนี้ด้วย เขาเกาะที่เหล็กจับอย่างตั้งใจและดูตึงเครียดกับการนั่งฮอเป็นครั้งแรก...

ไม่นานนักเป้าหมายของการไล่ล่าครั้งนี้ก็ปรากฏตัวอยู่เบื้องหน้าด้านล่างห่างไปประมาณกิโลเมตรกว่าๆ นายตำรวจหัวหน้าสั่งให้ลดเพดานบินลงเพื่อเข้าใกล้รถสปอร์ตเป้าหมาย... ไกลออกไปด่านตำรวจทางหลวงตั้งด่านสกัดจับตามคำสั่งจากศูนย์ปฏิบัติการของภารกิจครั้งนี้ ดูเหมือนเป้าหมายจะติดกับเข้าซะแล้ว


...............................

ภายใต้ความกดดันอย่างที่สุด แนนมองตรงไปด้านหน้าระยะไกลซึ่งมีด่านของทางหลวงตั้งอยู่พร้อมรถตำรวจสีน้ำตาลเข้มที่จอดขวางทางอยู่ 2 เลน... เธอลดความเร็วลงอย่างเร่งด่วนและหักพวงมาลัยอย่างเต็มที่ก่อนที่รถคันเหลืองจะหมุนเป็นวงกลม 360 องศา.. เธอหยุดเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะพุ่งฝ่ารถที่วิ่งสวนเข้ามาดั่งพายุฝน..

บนเส้นซุปเปอร์ไฮเวย์วงแหวนเกิดการโกลาหล รถสปอร์ตเป้าหมายของการตามล่าวิ่งฝ่าฝูงรถต่างๆ ที่วิ่งหลบกันเป็นพัลวัน เธอวิ่งฉีกเข้าเส้นทางขนานด้านขวาสุดก่อนจะวิ่งสวนขึ้นสะพานกลับรถเลนคู่.. ในขณะนั้นสายตรวจที่ตั้งด่านสกัดจับก็ตื่นตระหนกและรีบกระโดดขึ้นรถทั้งสองคันนั้นก่อนจะขับตามและวิทยุเรียกกำลังเสริมเข้ามาปิดล้อมเป้าหมายนั้น....

รถเหลืองข้ามสะพานยูเทิร์นซึ่งวิ่งสวนกับรถทั้งหลายที่หลบหลีกกันพัลวัน... ก่อนจะลงมาวิ่งที่ทางขนานอีกฟากนึงของถนนและชิดขวาเพื่อหมุนเข้าทางเส้นหลัก... เบื้องหน้าเฮลิคอปเตอร์ที่ตามมาพุ่งตรงมาที่ด้านหน้าด้วยระดับความสูงที่ห่างจากรถเพียงไม่กี่เมตรก่อนจะบินทะยานขึ้นฟ้าเพื่อหมุนตัวและไล่ตามไปในเส้นทางย้อนกลับด้านของรถสปอร์ตคันเหลืองนั้น....

แนนเร่งความเร็วอย่างสุดกำลัง สีหน้าเธอเคร่งเครียดอย่างหนัก ซึ่งผู้ที่อยู่ในกระโปรงหลังทั้งสองก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ของการขับ พวกเขารู้สึกได้ว่ารถคันนี้กำลังวิ่งย้อนกลับไปในทิศทางที่พวกเขาถูกพาตัวมา.. ไม่นานนักสะพานทางออกก็ปรากฏที่เบื้องหน้าของรถ เธอเร่งความเร็วออกจากทางหลักเพื่อเลี้ยวซ้ายออกเส้นมอเตอร์เวย์เพื่อมุ่งหน้าไปทิศตะวันออก แต่ขณะนี้เสียงสัญญาณไซเรนส์ของรถตำรวจที่ตามหลังและที่กำลังไล่ตามตัดมาสมทบจากอีกทิศทางหนึ่งก็เริ่มเข้าใกล้มาทุกขณะ ด้านหลังคอปเตอร์ของ DSI ก็เร่งใกล้เข้ามาทุกขณะ เธอเริ่มเครียดมากขึ้นและมองหาเส้นทางเพื่อหลบหนีการไล่ล่าในครั้งนี้...

จากจุดตัดวงแหวนเพียงห้านาที หญิงสาวเหยียบคันเร่งอย่างเต็มพิกัดและพุ่งเลียบเส้นขนานเพื่อตัดเข้าทางออกสู่ท่าเรือร้างจุดหมายใหม่ที่ได้รับมอบหมายมา.. เสียงไซเรนซ์จากรถตำรวจค่อยๆ ดังขึ้นทุกขณะ... ไม่นานนักก็มีเสียงจากลำโพงเฮลิคอปเตอร์เป็นเสียงของนายตำรวจใหญ่...

“นี่คือตำรวจคดีพิเศษ ตอนนี้คุณถูกล้อมไว้หมดแล้ว กรุณาหยุดรถเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเราจะต้องบังคับให้คุณหยุดด้วยความรุนแรง”.....

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจต่อคำขู่ของนายตำรวจยศร้อยเอก แต่เร่งความเร็วมากยิ่งขึ้นตามเส้นทางราดยางขนาดเล็กเข้าสู่ท่าเรือใหม่ของสมุทรปราการ... ฝุ่นถูกปั่นกระจายอยู่ด้านหลังรถบดบังทัศนียภาพของผู้ไล่ล่า.. ไม่ไกลเธอเห็นท่าเรืออยู่เบื้องหน้าและสะพานคอนกรีตสุดท้ายเพื่อข้ามไป.. ด้วยความตึงเครียดและการไล่ล่าที่กระชั้นมาทุกขณะ เธอเร่งความเร็วสูงโดยมิได้ลดความเร็วลงเมื่อข้ามผ่านสะพานคอนกรีตขนาดเล็กนั่น.. ด้วยความเร็วที่เกินยั้ง รถสปอร์ตสีเหลืองพุ่งลอยจากจุดสูงสุดของสะพานและพุ่งลงกระแทกขอบคอนกรีตก่อนจะเสียหลักและไถลไปชนเสาไฟฟ้าที่ข้างทางและหยุดลง...

ควันพวยพุ่งออกจากฝากระโปรงที่บิดเบี้ยว.. ไม่นานนักเฮลิคอปเตอร์ก็บินมาถึงจุดเกิดเหตุและลดระดับเพดานลงอย่างเร่งรีบ นายตำรวจใหญ่หยิบปืนขนาดเล็กลงมาและทำสัญญาณให้เจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งตามมากับเขา เมื่อเครื่องลงแตะพื้นร้อยตำรวจเอกก็พุ่งลงจากเครื่องใบพัดหมุน

แต่ห่างไปอีก 5 เมตรหญิงสาวในผมสีน้ำตาลก็พุ่งออกจากรถพร้อมกระเป๋าสะพายสีดำและวิ่งพุ่งตรงไปยังท่าเรือร้างที่เบื้องหน้า นายตำรวจวิ่งตามในทันที
“หยุด นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ วางอาวุธซะ!!!” รตอ. วิ่งไปพร้อมเล็งปืนไปด้านหน้า

แต่ดูเหมือนสถานการณ์จะไม่เป็นอย่างที่คิด หญิงสาวหันหลังมาและสาดกระสุนมาทางนายตำรวจใหญ่สองนัด.. ตำรวจทั้งสองนายกระโดดหลบลงพื้นอย่างพัลวัน เขาล้มลงนอนราบกับพื้นก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้นและวิ่งไล่ตามต่อไป..

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นผมยิง” เขาตะโกนขู่เป็นคำรบที่สอง แต่ดูเหมือนเธอจะไม่แคร์ต่อคำพูดของเจ้าหน้าที่... อีกเพียงประมาณสิบเมตรก็จะถึงขอบของท่าเรือคอนกรีตซึ่งมองเห็นเรือเร็วจอดอยู่ลำหนึ่งแต่ปราศจากคนขับหรือใครในบริเวณนั้น...

“เธอหันมายิงใส่ตำรวจที่วิ่งกวดตามมาอีกสองนัด ทั้งสองที่ไล่ตามมากระโดดหมุนตัวหลบแต่นายตำรวจผู้ช่วยถูกปืนยิงเข้าที่ชุดเกาะบริเวณอก เขาล้มลงกลิ้งอยู่บนพื้นคอนกรีต ในขณะที่นายตำรวจใหญ่กลิ้งหลบไปอีกทางและหันมาดูลูกน้อย.. เขายิงสวนกลับไปที่หญิงสาวที่เล็งปืนมาทางเขา ชั่วพริบตากระสุนก็แหวกอากาศพุ่งเข้าสู่ต้นขาของหล่อน.. เธอร้องครางในอากาศและหมุนตัวคว้างตามแรงพุ่งเจาะของกระสุน เลือดสีแดงฉานสาดกระเซนออกจากกางเกงยีนรัดรูปนั้น

เธอล้มลงหลังกระแทกพื้นหน้าตาบิดเบียวด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลอาบกางเกงยีนสีฟ้าอ่อนกลายเป็นสีแดงเข้ม.. เธอบิดตัวอยู่ที่พื้นแต่ด้วยปฏิกริยาแห่งการเอาตัวรอด เธอยื่นปืนไปตามทิศทางที่กระสุนพุ่งมาแล้วระเบิดกระสุนพุ่งกลับไปยังนายตำรวจที่ก้มตัวอยู่ในระดับต่ำ... เขากระโดดม้วนตัวไปด้านข้างและยิงสวนกลับไปยังเป้าหมายอีกสองนัด.. หญิงสาวซึ่งชันตัวขึ้นต่อสู้กระเด็นไปด้านหลังด้วยอำนาจของลูกตะกั่วที่พุ่งด้วยความเร็วมหาศาล ผมเธอกระจายในอากาศ เสื้อเชิตสีขาวมีสีแดงของเลือดพุ่งกระจายในอากาศก่อนที่เธอจะล้มคว่ำไปด้านหลังและกระเป๋าหนังสีดำและคอมพิวเตอร์พกพาก็กระจายตัวออกออกในบริเวณรอบๆ ตัว

นายตำรวจพุ่งเข้าไปเช็คดูอาการของลูกน้องที่โดนกระสุนแต่เพียงบาดเจ็บเพราะใส่เสื้อเกราะกันกระสุนอยู่.. เขาจับปืนเกรงด้วยมือขวาและเดินมุ่งไปยังร่างของหญิงสาวที่นอนจมกองเลือดอยู่ที่ด้านหน้า.. รถตำรวจตามมาที่ด้านหลังอีก 4 คัน.. ฝุ่นสีเทาลอยกระจายตามแรงของรถและลอยสูงขึ้นในอากาศ...

กระสุนพุ่งเข้าที่กลางอกของหญิงสาว เธอหมดลมหายใจเสียแล้ว.. รตอ. ยืนพิจารณาร่างไร้วิญญาณของหญิงสาวหน้าตาสะสวยด้วยความสิ้นหวัง.. ใบหน้าที่ดวงตาไร้แววมองเหม่อไร้จุดหมาย มีคราบเลือดเกาะติดอยู่ตามผิวกาย... เขาสั่งการให้ลูกน้องตรวจสิ่งของและร่างกายของหญิงสาวเพื่อหาของกลางที่ทางหน่วยเหนือต้องการ.. แฮกเกอร์หนุ่มถูกพาลงมาจากเฮลิคอปเตอร์.. สีหน้าเขาดูตกตะลึงกับภาพเหตุการณ์เบื้องหน้า.. ในจิตใจเขาไม่คิดว่าเรื่องราวที่ดูจะเล็กๆ กลับบานปลายไปใหญ่โตถึงเพียงนี้.. เขาชี้ไปที่รถสปอร์ตสีเหลืองซึ่งจอดชนอยู่กับเสาไฟฟ้า

นายตำรวจสี่ถึงห้านายพร้อมอาวุธครบมือค่อยๆ เดินมาที่ตัวรถและเล็งปืนเข้าไปในตัวรถด้วยความระมัดระวัง.. ภายในรถดูว่างเปล่ามีเพียงกระเป๋าสะพานใบใหญ่ที่ด้านหน้า และกระเป๋าถือใบเล็กที่เบาะหลัง.. ไม่นานนักก็มีเสียงกระแทกฝากระโปรงหลังจากด้านใน.. ตำรวจสองนายยืนด้วยความระมัดระวังและเล็งปืนไปที่กระโปรงหลังก่อนที่เจ้าหน้าที่อีกนายหนึ่งจะกดปุ่มเปิดกระโปรง

ภายในที่เก็บของท้ายรถ เบิ้มและแป๋มอยู่ในสภาพย่ำแย่.. มีเลือดไหลที่บริเวณศรีษะของชายหนุ่มและรอยฟกช้ำตามตัวของคนทั้งสอง... ทั้งคู่ถูกดึงตัวออกจากภายใน.. คานิซาว่าซึ่งยืนอยู่ไม่ห่างตะโกนเรียกเพื่อนด้วยความดีใจ..
“เบิ้ม เฮ้ย.. กูอยู่นี่”..
“เฮ้ย ไอ้คานิซัง.. กูอยู่ไหนวะเนี่ย แล้วตามกันมาถูกได้ยังไง” ชายหนุ่มจับศรีษะที่มีเลือดไหลอยู่เล็กน้อย

“ตำรวจว่ามึงโทรเข้าไป.. เขาจับสัญญาณเซลของมือถือที่มึงโทรออกมาได้ ก็เลยตามกันมานี่แหละ.. ไปไงมาไงวะเนี่ยมึงถึงไปติดอยู่ในกระโปรงรถได้”.. เพลบอยหนุ่มซักถามเป็นการใหญ่... ชั่วครู่เจ้าหน้าที่ก็เข้ามาแยกชายทั้งสองคนออกก่อนที่นายตำรวจใหญ่จะเดินเข้ามา ..

“คงต้องไปให้ปากคำกันที่สำนักงานนะครับ.. นี่ใช่ข้อมูลที่คุณเอาออกมาจากเทมาเส็กรึเปล่า” นายตำรวจหยิบ micro XXD card ที่พบในกระเป๋าของแนน
“เอ่อ. ใช่ครับ แต่เรื่องทั้งหมดผมไม่รู้เรื่องนะครับ.. มันเป็นแผนของไซเบอร์เกิล”

“เราไปคุยกันต่อที่โรงพักดีกว่าครับ.. พวกคุณทั้งสามคนเลย” รตอ.หันมองไปรอบๆ ด้าน.. หญิงสาวอยู่ในสภาพที่สะบักสะบอมยืนกอดอกและลูบจับตามแขนที่เขียวช้ำ เธอมองไปยังเพื่อนของเธอที่ขณะนี้นอนจมกองเลือดอย่างไร้วิญญาณ...เบิ้มที่มีเลือดไหลจากหน้าผาก และคานิซาว่าที่ดูจะงงงวยกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น....

ทั้งสามถูกพาขึ้นเฮลิคอปเตอร์กลับสู่สำนักงานตำรวจกลาง ในขณะที่รถตำรวจหลายคันเข้าปิดล้อมพื้นที่และหน่วยกู้ภัยต่างๆ เข้ามาดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้น...

..........................

ภาพท่าเรือค่อยๆ เล็กลงและห่างออกไปทุกขณะ ในเฮลิคอปเตอร์ ทั้งสามคนไม่มีใครพูดอะไรกัน.. ต่างก็มองกลับไปยังสถานที่เกิดเหตุ.... เบื้องหน้าของพวกเขาพระอาทิตย์ที่โผล่พ้นก้อนเมฆดำขนาดใหญ่สะท้อนน้ำทะเลอันกว้างใหญ่ของสมุทรปราการและปล่อยควันขนาดใหญ่ของโรงงานใกล้เขตทะเลใหม่ยังพ่นควันสีดำออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน...

อ่านต่อฉบับหน้า

Create Date : 25 พฤศจิกายน 2549 Last Update : 23 ธันวาคม 2549 10:03:40 น. Counter : 481 Pageviews.		12 comments
Share Tweet