CyberGal666 [ ตอน 17 ]

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

Episode XVII


นี่มันกี่โมงกี่ยามกันแล้วนี่.... ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาในห้องพักสี่เหลี่ยมโทรมๆ... ลุกขึ้นนั่งทบทวนอยู่ชั่วขณะหนึ่งก่อนจะจำได้ว่า ที่นี่เป็นโรงแรมนอกเมือง เรื่องราวต่างๆ ที่เข้ามาในชีวิตในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมามันช่วงวุ่นวายเสียเหลือเกิน... บรรยากาศแห่งการสืบหาต่างๆ ดำเนินมาด้วยความเข้มข้ม เรื่องที่ดูเล็กๆ กลับกลายเป็นเรื่องที่ดูจะยิ่งใหญ่และบานปลาย แล้วชีวิตปกติของชายหนุ่มอย่างเราจะต้องวิ่งหนีไปเรื่อยๆ เพราะใครก็ไม่รู้ที่ทำให้เราต้องหลบซ่อนตลอดเวลาแบบนี้......

ผมมองไปรอบๆ ห้องมีเพียงความเงียบงันและเสียงเครื่องปรับอากาศที่ส่งเสียงแสดงความเก่าออกมาเป็นระยะๆ จากช่องแอร์เหนือทางเข้าหน้าห้องน้ำ วอลเปเปอร์สีเหลืองเก่าๆ มีคราบที่แสดงอายุงานของมัน แล้วหญิงสาวที่มากับเรา.. เธอหายไปไหนกัน... ผมลุกขึ้นเดินหาหล่อนในห้องอันว่างเปล่า ภายในห้องน้ำดูไร้ร่องรอย นี่เราถูกหลอกแล้วหรือนี่ ผมตรวจสิ่งของในร่างกาย กระเป๋าเงินต่างๆ ยังอยู่กันครบ ตับไตไม่ได้ถูกตัด.. แล้วหล่อนหายไปไหน....


ผมแง้มประตูห้องไม้อัดสีเทามองออกไปด้านนอก มีเพียงพื้นที่จอดรถอันว่างเปล่าที่เปื้อนคราบน้ำมันเครื่องสีดำและ แสงแดดยามเช้าที่ลอดผ่านม่านผ้าใบสีเข้มอันเก่าทรุดโทรมของโรงแรมย่านชานเมือง... เธอหายไปไหนกันนะ ติดต่อก็ไม่ได้ ... ภายในห้องสิ่งของที่เธอหยิบเข้ามาด้วยก็ไม่อยู่.... ผมกลับมานั่งคิดที่ปลายเตียงสีขาว.. ไม่นานนักผมก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ที่ด้านหน้าของห้องก่อนที่จะมีเสียงเคาะประตูในเวลาต่อมา

“พี่เบิ้ม ตื่นแล้วเหรอคะ แป๋มออกไปซื้ออะไรมาให้กินน่ะ อาหารที่นี่คงไม่ค่อยจะอร่อย” เธอยิ้มให้พร้อมยื่นถุงพลาสติกที่เต็มไปด้วยอาหาร
ผมรู้สึกโล่งใจ... “ขอบคุณจ้า.. นึกว่าโดนหลอกอีกซะแล้วสิ... พี่กินอะไรก็ได้นะ.. ว่าแต่ว่าพี่หลับไปตอนกี่โมงเนี่ย จำไม่ได้เลย”
“ก็พอจะเปิดไฟล์อะไรขึ้นมาดู แป๋มหันไปอีกทีพี่ก็สลบไปซะแล้ว ท่าทางคงจะเหนื่อยมากนะคะ” เธอเดินมาที่โต๊ะก่อนจัดแจงหยิบอาหารออกจากถุง....... ภายใต้เรื่องราววุ่นวาย บางอย่างก็ดูสดใสดีเหมือนกันนะ.. ผมนึกยิ้มในใจ

หลังเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารเช้า ผมเข้าไปทำธุระและอาบน้ำชำระล้างร่างกายในห้องน้ำ ก่อนจะออกมาพบแป๋มที่กำลังคร่ำเคร่งอยู่กับโน๊ตบุ๊คสีขาวของเธอ ซึ่งตอนนี้เธอรวบผมยาวผูกไว้ด้านหลังเผยต้นคอขาวนวลที่มีเส้นผมบางๆ ที่ด้านหลัง.. เธอหันมาเรียกผมให้มาดูที่หน้าจอที่ตอนนี้มีข้อมูลต่างๆ เรียงตัวออกมาจากข้อมูลใน XXD card แผ่นนั้น…….


“ตกลงมันมีอะไรบ้างละ พอที่จะไขเรื่อง CyberGal ได้บ้างรึเปล่าแป๋ม” ผมหันไปถามหญิงสาว
“ไฟล์ที่อยู่ในนี้ทั้งหมดเป็นข้อมูลที่แป๋มเข้าไปดึงจากฐานข้อมูลภายในของเทมาเส็ก.. จริงๆ แล้วที่แป๋มได้เช็คดูหลายรอบในสถาบันเทมาเส็กมันมีอยู่หลายๆ server แต่มีที่แปลกไปจากทุกเครื่องอยู่อันเดียว.... คือมันมีชุดตัวเลขมากกว่ารหัสของฐานข้อมูลในศูนย์นั้น ไม่รู้ว่าพี่จะพออ่านค่านี้ออกรึเปล่า 12.206.122.6.194.126” เธอชี้ให้ดูตัวเลขประหลาดอีกครั้ง.... ผมนึกหดหู่ในใจ.... ถ้าคานิซาว่าอยู่ตรงนี้ด้วย คงพอจะช่วยถอดรหัสตัวเลขนี้ได้

“อีกอย่างคือ เครื่องนี้มันเหมือนมันมีการเชื่อมต่อออกไปภายนอกอยู่ตลอดเวลา ด้วยความเร็วในการส่งข้อมูลขนาดมหาศาล ดูเหมือนมันจะทำงานได้ด้วยตัวเอง” เธออธิบาย

“แต่ชื่อไฟล์แต่ละอันจะไม่ได้เขียนชื่อและนามสกุลที่อ่านเข้าใจได้... เหมือนกับว่ามันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาด้วยนักโปรแกรมเมอร์ธรรมดาๆ... ไฟล์ข้อมูลเหล่านี้อาจถูกจัดเรียงในลักษณะที่เครื่องคอมพ์จะเข้าใจด้วยโปรแกรมควบคุม” เธอเลื่อนเมาส์ไล่ชื่อไฟล์ต่างๆ ให้ดู….. “สงสัยว่าแป๋มอาจจะลืมดึงเอาไฟล์ตัวถอดรหัส encoding program มาจากเทมาเส็กด้วยแน่ๆ” เธอทำหน้าท้อ


ผมเลื่อนโน๊ตบุ๊กให้หันมาในมุมที่ถนัดเพื่อสังเกตสิ่งต่างๆ บนหน้าจอ... พยายามไล่ดูรายชื่อไฟล์ต่างๆ ที่ดูเหมือนจะไม่ต้องใช้โปรแกรมอะไรซักอย่างในการถอด... ส่วนเลขรหัสของ server นั้นดูเหมือนจะไม่น่าเกี่ยวข้อง..
“แล้วแป๋มทำไมคิดว่าไฟล์เหล่านี้มันจะเชื่อมโยงไปที่ CyberGal ได้ละ พี่ดูแล้วยังงงๆ มันอาจจะไม่เกี่ยวข้องกันก็ได้นะ” ผมหันมามองหน้าเธอ

“อย่างที่แป๋มบอกแหละค่ะ.. server ตัวนี้มันทำงานไม่เหมือนเครื่องอื่นๆ.. เหมือนมันควบคุมตัวมันเองได้.... อีกอย่างคือพอแป๋มได้ไปดูชื่อของ cybergal ที่มักจะออนไลน์อยู่ตลอดเวลา.. มันมีอะไรบางอย่างที่เหมือนจะเกี่ยวพันธ์กับเลขรหัสชุดนี้”
“เลขชุดนี้น่ะเหรอ..... “ ผมหันไปดูตัวเลขยาวเหยียดมากมายนั่นอีกที
“ถ้าจะให้สังเกตความเกี่ยวพันธ์กับไซเบอร์เกิล666 .... มันมีเลข 6 อยู่ 3 ตัวรึเปล่า” ผมพยายามตีความ

“อันนั้นก็ส่วนนึงค่ะ.. แต่ลองดูดีๆ สิค่ะ.. 12.206.122.6.194.126 มีแต่เลขคู่ มีเลขทั้งหมด 6 ชุด และมีที่เกี่ยวกับเลข 6 มากมาย.. ที่น่าแปลกไปกว่านั้นคือ เอาเลขทั้ง 6 ชุดมาบวกกัน จะได้เลข 666 อย่างไม่น่าเชื่อ”

ผมหยิบกระดาษขึ้นมาจดตัวเลขต่างๆ และคำนวณบวกชุดเลขทั้ง 6 ชุดนั้น ผลลัพธ์ที่ได้ต้องทำให้ผมงง “เฮ้ย จริงๆ ด้วย..


ขณะที่เรากำลังเพ่งพินิจไปยังตัวเลขประหลาดชุดนั้น... อยู่ๆ เสียงเพลงประหลาดก็ดังขึ้นและดึงเราสองให้หลุดจากภวังค์… เราสะดุ้งขึ้นพร้อมกันและแป๋มก็รีบหันไปหากระเป๋าถือของเธอก่อนจะล้วงหาต้นตอของเสียงนั้น..
“ฮัลโหล....... จ้าแนน เดี๋ยวเราออกไปรับ มาถึงข้างหน้าแล้วนะ” เธอกดปิดมือถือก่อนหันมามองหน้าผม

“พี่เบิ้ม เดี๋ยวแป๋มออกไปรับเพื่อนก่อนนะ คือเรื่องที่แป๋มเจอเกี่ยวกับไซเบอร์เกิล เพื่อนคนนี้ก็รู้เรื่อง เธออยู่ลอนดอนและตั้งใจจะมาช่วยแป๋ม เธอจะเก่งเรื่องถอดรหัสโค๊ดและโปรแกรมมิ่ง...ตอนนี้เพิ่งจะลงจากสนามบินเมื่อเช้านี้ หนูให้เขานั่งแท็กซี่มาที่นี่ เดี๋ยวแป๋มไปรับเข้ามาก่อนนะคะ เขาน่าจะมาช่วยแก้ไขเรื่องนี้ได้” เธอลุกขึ้นกดปุ่มอะไรบางอย่างที่แป้มพิมพ์ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายและเดินออกจากห้องไป

ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยจะได้มีคนมาช่วยคลี่คลายเรื่องน่าปวดหัวเหล่านี้ให้หมดไป เราจะได้กลับไปใช้ชีวิตปกติซะที.... ผมหันไปดูที่หน้าจออีกครั้งนึง ตัวเลขรหัสเครื่องของไซเบอร์เกิล666อย่างนั้นเหรอ.. อืม เรื่องนี้ชักจะน่าสนใจขึ้นทุกทีแล้วสิ.. ไม่นานนักแป๋มก็พาผู้หญิงอีกคนนึงเข้ามาในห้องพัก.. เธอคงจะเป็นแนนหญิงสาวคนที่หล่อนเล่าสินะ...

ผมลุกขึ้นหันไปยิ้มทักทาย.. “สวัสดีครับแนน” เบื้องหน้าของผมคือผู้หญิงในร่างสูงโปร่งผมยาวเป็นลอนสีน้ำตาลอ่อน ผิวขาวจมูกเป็นสันใส่แว่นกันแดดทันสมัยขนาดใหญ่ในกางเกงยีนรัดรูปเสื้อเชิร์ตสีขาว
เธอถอดแว่นดำออกแล้วยื่นมือมาจับทักทาย “สวัสดีค่ะคุณเบิ้มใช่ไม๊คะ... แป๋มเล่าเรื่องคุณให้ฟังหมดแล้ว”


...................................................

ณ สำนักงานกรมสอบสวนคดีพิเศษ ICT…… เช้าวันจันทร์ 8.26 น.

บรรยากาศในห้องประชุมเล็กดูตึงเครียดเล็กน้อย ภายในห้องมีชายผมบางรูปร่างท้วมในชุดสูทสีดำนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะของห้องประชุมขนาด 10 ที่นั่ง บนโต๊ะมีกาแฟและเอกสารต่างๆ วางอยู่ระเกะระกะ ข้างขวาของเขามีนายตำรวจวัย 40 ต้นๆ หน้าตาสะอาดผิวขาวรูปร่างสูงใหญ่กำลังนั่งเปิดเอกสารต่างๆ อยู่และนั่งพิจารณาอย่างถี่ถ้วน

“ทาง DSI ได้รับการติดต่อจากเบื้องบนให้ลงมาดูแลคดีนี้โดยตรงและประสานงานกับทางเทมาเส็กและกระทรวง ICT โดยขอให้ปิดคดีนี้เป็นความลับเพราะมีผลต่อความสัมพันธ์อันดีกับประเทศเพื่อนบ้าน” ชายหนุ่มใหญ่ในเครื่องแบบพูดพลางปิดแฟ้มสีดำที่เบื้องหน้า

“ทางกระทรวง ICT ของเราที่ดูแลเรื่องเทคโนโลยีข้อมูลข่าวสารยินดีให้ความร่วมมือกับทุกฝ่ายอยู่แล้วละครับ แต่เรื่องคดีจารกรรมข้อมูลของเทมาเส็กเรื่องนี้.. ผมคิดว่ามันไม่เกี่ยวกับกระทรวงของเราเลยนะครับ” บุรุษที่หัวโต๊ะเอนหลังพิงเบาะหนังสีดำในขณะที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่นายตำรวจผู้นั้น

“เรื่องนี้ผมขอไม่ออกความเห็นดีกว่าครับ เบื้องบนออกคำสั่งมา แสดงว่าต้องมีเหตุการณ์อะไรบางอย่างที่จำเป็นต้องขอความร่วมมือกับทาง ICT เอาเป็นว่าถ้ามีเรื่องราวอะไรเพิ่มเติม ผมจะติดต่อกับท่านโดยตรงดีกว่าครับ ยังไงวันนี้ก็ขอขอบคุณมากครับที่สละเวลามาประชุมกันในวันนี้”
“ครับ ยังไงเดี๋ยวผมจะให้เจ้าหน้าที่ประสานงานติดต่อมาอีกทีนึงก็แล้วกัน” ชายร่างท้วมลุกขึ้นยืนติดกระดุมชุดสูทก่อนหยิบกระเป๋าเอกสารที่ข้างเก้าอี้แล้วเดินออกจากห้องประชุมนั้นไป

นายตำรวจเอนตัวขึ้นตรงแล้วกดปุ่มที่โต๊ะ.. “ขอโทษนะครับ ช่วยพาคุณคานิซาว่า คิติเวรุเข้ามาที่ห้องหน่อยนะครับ ผมอยากจะสอบปากคำเขาเพิ่มเติม ขอบคุณครับ”
ไม่นานนักก็มีเสียงเคาะประตูห้องและประตูก็ถูกเปิดออก... “ขอโทษนะคะ... พาผู้ต้องหามาแล้วค่ะ จะให้ดิฉันเรียกเจ้าหน้าที่มาดูแลเพิ่มเติมไม๊ค่ะ” หญิงสาวในชุดทำงานสีดำเอ่ย

“ไม่เป็นไรครับ ดูท่าทางเขาจะไม่ใช่คนอันตรายอะไร ผมอยากคุยกับเขาสองต่อสองซักหน่อย” นายตำรวจร่างสูงลุกขึ้นยืนก่อนผายมือไปที่เก้าอี้ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขา.. “เชิญนั่งก่อนครับ คุณคานิซาว่า คิติเวรุ ผมร้อยตำรวจเอกภาคภูมิ... ผมได้ยินชื่อคุณมานานแล้ว.. รับกาแฟก่อนไม๊ครับ”

“ขอบคุณครับท่าน เมื่อกี้เจ้าหน้าที่สาวเอาอาหารเช้าไปให้ผมที่ห้องพักแล้วละครับ” คานิซาว่าเดินมานั่งที่เก้าอี้หนังสีดำตรงข้ามนายตำรวจ
“คุณเบิ้ม-อำพลเพื่อนคุณหายตัวไปอย่างลึกลับเลยนะครับ พยานที่เห็นบอกว่าเขาเข้าไปที่ตึกคอนโดเมื่อคืนที่ผ่านมาก่อนจะหายตัวออกมากับผู้หญิงสาวคนหนึ่ง”

“อย่างที่ผมบอกแหละครับ ตอนที่อำพลโทรมาเครื่องมันไม่โชว์เบอร์โทร ไม่รู้จะเกี่ยวกับไซเบอร์เกิลรึเปล่า”
“แล้วข้อมูลที่พวกคุณไปจารกรรมมาจากเทมาเส็กเนี่ย.. ใครเป็นคนบงการกันนะครับ” นายตำรวจหนุ่มเอนตัวมาที่ด้านหน้าสายตาจับจ้องไปที่แฮกเกอร์ลูกครึ่ง
“คงจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด หรือไม่ก็คงเป็นไซเบอร์เกิลละมั้งครับ” คานิซาว่าทำท่าทางไม่เดือดร้อน

“ไซเบอร์เกิล ผมได้ยินคุณพูดคำนี้มาหลายหนจังเลยนะครับ.. จากการสอบปากคำ คุณบอกว่าเพื่อนคุณถูกไซเบอร์เกิลเล่นงาน และคุณสองคนก็เลยเข้าไปที่เทมาเส็กเพื่อสืบหาต้นตอกันเอง” บุรุษในชุดฟอร์มพลิกแฟ้มดูเอกสารบนโต๊ะ

“ครับ หลังจากที่เพื่อนผมอีกคนนึงหายตัวไป เราก็คิดว่าไซเบอร์เกิลน่าจะควบคุมอะไรหลายๆ อย่างได้ และทำให้เพื่อนของเราหายตัวไปอย่างลึกลับ”.. คานิซาว่าอธิบายถึงสมมติฐาน

“เรากำลังตามตัวคุณธนาคารให้อยู่นะครับ แต่จากการตรวจสอบเบื้องต้น ผู้เห็นเหตุการณ์บอกว่า ในเช้าวันศุกร์ มีผู้หญิงคนนึงเข้าไปที่ห้องคุณธนาก่อนที่เพื่อนคุณจะเข้าไป จากภาพวงจรปิดที่เราได้รับมา คุณพอจะรู้จักผู้หญิงคนนี้รึเปล่านะครับ” นายตำรวจเลื่อนภาพถ่ายขนาด A4 มาที่หน้าของคานิซาว่า
“ไม่รู้สิครับ ใส่หมวก ใส่แว่น ใส่แจ๊กเก็ต... ดูไม่ออกเลย... รู้แต่ว่าท่าทางเธอหุ่นดีไม่เบาทีเดียว” สายตาแห่งเพลบอยหนุ่มทำงานเรื่องนี้ไม่เคยผิดพลาด


“ยังไงเราก็คงต้องกักตัวคุณไว้ก่อนละครับ ทีมงานของเรากำลังตามจับเพื่อนคุณมาให้ได้อยู่ในขณะนี้ เป็นไปได้ว่าเรื่องนี้มันจะซับซ้อนมากกว่าเรื่องแฮกเกอร์ชื่อ CyberGal666 ธรรมดาๆ ซะแล้วสิ” ตำรวจหนุ่มจ้องตาอย่างแน่วแน่ก่อนจะลุกเดินไปยืนที่ริมหน้าต่าง


อ่านต่อฉบับหน้า

Create Date : 15 พฤศจิกายน 2549 Last Update : 23 ธันวาคม 2549 10:04:40 น. Counter : 393 Pageviews.		15 comments
Share Tweet