CyberGal666 [ ตอน 10 ]

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

Episode X

บ่ายวันเสาร์... ยามบ่ายอันสงบเงียบและอึมครึมของเมก้าซิตี้ ผมนั่งทองอารมณ์อยู่ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งในย่านทองหล่อ ภายในร้านเหล่าเด็กวัยรุ่นต่างนั่งจดจ่อกับการเล่นอินเตอร์เน็ท บ้างก็ใช้อุปกรณ์สื่อสารส่วนตัวในการเชื่อมโยงตัวเองเข้าสู่โลกเสมือนแห่งไซเบอร์เสปซ...

ในยุคสมัยนี้ตัวตนที่แท้จริงกลายเป็นเพียงพาหนะให้จิตใจได้เดินทางเข้าสู่โลกแห่งจินตนาการแล้วหรือนี่.. ผู้คนต่างไม่พูดจากัน ทุกคนมีโลกส่วนตัวและเชื่อมโยงกันจากทุกที่ทั่วโลก... โอ้ว โลกมันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ จะมีใครคำนึงถึงความน่ากลัวที่สังคมได้เปลี่ยนตัวเองไปเป็นเช่นนี้บ้างรึเปล่านะ.....

ผมจิบกาแฟร้อนพลางมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง.. ท้องฟ้าในยามบ่ายเริ่มมีเมฆสีเทาปกคลุมบดบังแสงอาทิตย์อีกแล้ว.... ในจิตใจที่วุ่นวายผมพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวต่างๆ ตั้งแต่ต้นเข้าด้วยกัน นี่ผมกลายเป็นคนฟุ้งซ่านไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนี่.. เราขี้กลัวเกินไปรึเปล่านะ.... ผมนึกย้อยไปถึงเหตุการณ์ในเย็นวันวาน วันที่ไปตามหาธนาไม่เจอ.... และเย็นวันนั้น ผมก็ได้สนทนากับ CyberGal อีกครั้ง......
..........................................................................

มันคือค่ำวันศุกร์... ผมกลับมานั่งคิดถึงเรื่องการหายตัวของธนา เพื่อนรักแห่งสะพานใหม่... เงื่อนงำการหายตัวมันมีอะไรแอบแฝงรึเปล่านะ... มันเกี่ยวข้องกับไซเบอร์เกิลด้วยรึเปล่า.. แต่นี่มันก็แค่ขาดการคิดต่อมาไม่ถึงวันเลย อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิดก็ได้...
ผมหยิบโน้ตเศษกระดาษที่หยิบมาจากห้องพักของธนาขึ้นมาพิจารณาดูอีกครั้ง....

find That E-MAil,
girl you met
SEarch & Keep offline
I’M IN DANGER!!!

หาอีเมล์และผู้หญิงที่ไปพบเจอ.. ค้นหาและอย่าออนไลน์... ฉันอยู่ในอันตราย..

เนื้อความก็คงจะเป็นแบบนี้.. แต่ทำไมมันไม่โทรมาบอก หรือส่งข้อความ.. ทำไมต้องทิ้งโน้ตนี้ไว้ให้เราไปหาด้วยนะ... ถ้าเป็นเรื่องล้อเล่น มันก็คงตั้งใจน่าดู... คงไม่ได้มีอะไรแอบแฝงในข้อความนี้หรอกนะ.... ผมคิดในใจ

ถึงอย่างไรก็ต้องเช็คดูให้ดีว่ามีอะไรแอบแฝงจริงๆ รึเปล่า.... ผมเดินมาเปิดคอมพ์และเข้าสู่ระบบอินเตอร์เน็ทอีกครั้ง... ชั่วครู่เครื่องก็เข้าสู่ระบบการทำงาน ไม่มีอีเมล์ใหม่... ผมลองเข้าโปรแกรม สนทนาดูอีกครั้ง อาจจะได้เจอ CyberGal และอาจจะได้ค้นหาเรื่องที่ผมสงสัยอยู่ในใจ...

ผมเช็คดูบัญชีรายชื่อเพื่อนใน list…

CyberGal666 กำลัง online อยู่... ผมรวบรวมสติ.. ทำทีเป็นว่าไม่มีอะไรที่ผมสงสัยอยู่ แล้วจึงแกล้งทักทาย...


“หวัดดีจ้า.. วันก่อนหลุดไปเหรอ” ผมทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“อ๋อ พี่นั่นเอง... นึกว่าจะไม่คุยกับนู๋ซะแล้วสิ”...
“เออ แป๋ม.. เรื่องวันก่อนอย่าไปใส่ใจมากเลยนะ พี่แค่ล้อเล่นน่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ... ตกลงเรื่องอะไรนะ แป๋มลืมไปแล้ว”
“อ้าวเหรอ ไม่เป็นไรหรอก ช่างมันๆ” หรือว่าเราจะคิดมากไปเองนะเนี่ย.......
“หนูออนไลน์มาหลายวัน ไม่เห็นเจอพี่เลยพักนี้ หนีไปอยู๋กะสาวๆ มาอะดิ 5555”

“ว่าแต่ว่า... แล้วพี่หาเพื่อนเจอยังอะ”


เฮ้ย... ทำไมหล่อนถึงรู้ได้. “เอ๊ะ.. รู้ได้ไงน่ะ..... น้องไปเจอเพื่อนพี่มารึเปล่า”
“เพื่อนคนไหนค่ะ...... แป๋มแค่ถามว่าพี่ว่า ตั้งแต่พี่ online เจอเพื่อนๆ ในเน็ทรึยัง... แค่นั้นแหละ หนูเคยออกไปเจอพี่คนเดียวเองนะช่วงนี้” cyberGal ตอบ
“ยังไม่เจอใครเลยแฮะ..... พักนี้เกิดเรื่องแปลกๆ... ไม่รู้มันจะเกี่ยวกันรึเปล่า....”
“ท่าทางพี่จะเป็นคนคิดมากนะ... คิดอะไรมากมายอะพี่.. คนเราเดี๋ยวนี้ขอแค่เปิดคอมพ์มา แล้วเจอกัน ก็แสดงว่ายังมีชีวิตอยู่.. ถ้าไม่เจอ ก็คงหายไปทำอะไร.. แค่นั้นละมั้งที่คนเราสนใจ...” แป๋มให้มุมมองที่น่าสนใจ

“อืมมม.... นั่นสินะ....... สังคมสมัยนี้คงทำให้คนเราคุยกันน้อยลง และอยู่คนเดียวมากขึ้น” ผมเริ่มเห็นด้วย
“ว่าแต่วันนี้ไม่ทำงานเหรอค่ะ... เห็นว่าไปเที่ยวดึกมา”
“รู้ได้ไงอะว่าพี่ไปไหน.. เราไม่ได้เจอกันตั้งหลายวันนี่” ผมเริ่มเอะใจ...

“ก็เดาๆ เอา.. เห็นพี่ชอบไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนนี่น่า... ไม่เห็นหลายวันก็คงไปเที่ยวกับเพื่อนละมั้ง 555”
“อ๋อ.... ไปเจอเพื่อนเก่ามาน่ะ.. ช่วงนี้เซ็งๆ นิดหน่อย”
“นู๋คงไม่ได้ทำให้พี่เซ็งนะ...”
“ไม่หรอก.. พี่คงคิดมากไปเองแหละ... วันนี้ไปหาเพื่อนอีกคนมา.. มันหายตัวไปไหนก็ไม่รู้”
“แถวสะพานใหม่น่ะเหรอคะ”
“เอ๊ะ พี่ไม่เคยบอกนี่ ว่าเพื่อนพี่อยู่แถวสะพานใหม่นะ”.......
“นู๋เดาเอาน่ะ.. ว่าแต่ว่า... หายไปไหนเหรอ”
“ไม่รู้เหมือนกัน.... เมื่อคืนโทรมา.. มีเสียงผู้หญิงแปลกๆ.. แล้วก็ตัดไปเลย”
“เด็กพี่เขาละมั้ง..... คงคิดว่าพี่สองคนเป็นคู่เกย์กัน 55555555”

หรือเราจะผูกเรื่องกันไปเองนะเนี่ย... ทั้งหมดนี้อาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้.... อีเมล์นั้นมันก็ให้ที่อยู่ IP ที่ไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับอะไรซักอย่าง... ไอ้ธนาก็คงไปเที่ยวไหนไม่บอก... โน๊ตนั้นก็อาจจะเขียนเล่นๆ ก็ได้นี่นะ...... คิดไรมากวะเรา.....

“ว่าแต่ เมื่อคืนแถวทองหล่อสนุกไม๊ค่ะ... เสียงมันดังจังเลยนะ 5555”
“รู้ได้ไงอะ..... หรือว่าเสียงผู้หญิงในเครื่องของธนาเมื่อคืนนี้...คือเสียงของน้อง” ผมเริ่มหวาดหวั่น
“ไปดีกว่า.... พี่เริ่มฟุ้งซ่านอีกแล้ว”
“ตกลงเพื่อนพี่อยู่ไหนอะ... แป๋มไปเจอธนามารึเปล่า..”
“ไปก่อนละคะ... ไว้พี่เลิกคิดเรื่องนี้ เราคงได้เจอกันใหม่..... บาย”


เธอหายไป... Offline จากระบบ... ผมนึกสงสัยกับข้อความที่เธอเขียน... หรือเสียงในโทรศัพท์ของธนาเมื่อคืนจะเป็นเสียงของเธอ.... ขณะที่ผมกำลังนั่งคิดอยู่นั้น หน้าจอคอมพ์ก็สว่างวาบ และค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีดำมืด.. ผมจับที่ตัวเครื่องคอมพ์.. มันดับไปแล้ว.. ปิดไปเองเหมือนไฟดับ.. แต่ภายในห้องก็ยังสว่างดีอยู่นี่...ผมเริ่มรู้สึกหวาดหวั่น... เครื่องดับเหมือนถูกสั่งได้ทุกครั้งที่เธอไม่อยากคุยกับเรา...ผมนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น.. มันน่าแปลกจริงๆ... CyberGal ต้องไปเจอธนาแล้วแน่ๆ...


กริ๊ง กริ๊งง...

ผมสะดุ้งตกใจ... อ้อ...เสียงริงโทนย้อนยุคของเราเอง... Kanizawa Calling

“เฮ้ย... เป็นไงวะ เจอไอ้ธนารึเปล่า”... เสียงคานิซาว่าทักทายอย่างคุ้นเคย
“ไม่เจอว่ะ... ห้องแม่งก็ไม่ได้ล๊อก.. แต่กูเจอข้อความประหลาดอีกแล้วว่ะ”...
“จิงดิ.. แต่มึงไม่ได้คิดมากไปเองนะ..” คานิซังถามเพื่อความแน่ใจ
“กูว่า เรื่องทั้งหมดมันต้องเกี่ยวพันกัน.....” ผมยืนยันสมมติฐานในใจให้คานิซังฟัง


……………………………………………………………………

ณ ร้านกาแฟในบ่ายวันเสาร์.......

ผมเริ่มเรียบเรียงเหตุการณ์ต่างๆ หลังจากวันที่ผมให้เบอร์โทรแกไซเบอร์เกิล.. มันมีอะไรลึกลับซ่อนอยู่ภายในเรื่องราวเหล่านี้บ้างรึเปล่านะ... ซึ่งจริงๆ แล้วบทสนทนาต่างๆ ก็ไม่ได้มีอะไรน่าประหลาดนักนอกเหนือจากข้อความ กระดาษโน้ต อีเมล์ประหลาด และข้อความที่ธนาทิ้งเอาไว้ให้ก่อนจะหายตัวไปอย่างลึกลับ... สองวันแล้วสินะที่มันไม่ติดต่อกลับมา

แป๋มบอกว่าเธอไม่ใช่ไซเบอร์เกิล และถูกบังคับให้มาเจอ... คืนนั้นก็มีอีเมล์ประหลาดและ sms ที่ให้ตรวจอีเมล์
อีเมล์ประหลาดมีชื่อ pM ที่คล้ายๆ ชื่อแป๋ม (Pam) และมีรหัสตัวเลขที่คานิซาว่าช่วยถอดออกมาได้ ซึ่งตัวเลขบ่งชี้ถึงห้องสมุดแห่งหนึ่ง... ธนาที่หายตัวไปหลังจากที่โทรศัพท์เข้ามาในคืนวันก่อนและมีเสียงผู้หญิงปริศนา รวมไปถึงข้อความแปลกๆ ที่ธนาทิ้งเอาไว้ที่ห้อง... แต่ทั้งหมดมันจะเกี่ยวพันกันจริงๆ รึเปล่านี่สิ....

“เฮ้ย นั่งเหม่อเลยนะมึง” เสียงอันคุ้นเคยลอยมาจากทางด้านหลัง.. คานิซัง แฮกเกอร์เพลบอยกล่าวทักทายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“กูกำลังนั่งขบคิดเรื่องต่างๆ ที่บอกมึงเข้าด้วยกันว่ะ... ไอ้ธนามันหายตัวไปตั้งแต่คืนวันนั้นเลยนะ”
“แล้วมึงคิดว่า ทำไมไอ้ธนามันถึงหายตัวไปวะ “ คานิซังค่อยๆ ยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ นัยตาจับจ้องมาที่ผม

“กูเดาว่า... หลังจากคืนนั้นที่กูให้ธนามันติดต่อกับ Cybergal แล้วมันคงได้คุยกัน มันอาจเผลอบอกหล่อนไปว่ากูไม่เชื่อว่าแป๋มที่กูเจอกับไซเบอร์เกิลเป็นคนๆ เดียวกัน... มันอาจจะบอกเรื่องโน้ตแปลกนั้นไปด้วยก็เป็นได้.... และถ้าข้อความที่แป๋มให้กูในวันที่เจอกัน... เธอว่าเธอถูกบังคับให้มา... เรื่องราวมันอาจซับซ้อนกว่าที่คิดนะ” ผมพยายามเสนอทฤษฎีในหัวให้เพื่อนฟัง...

“เอ๊า แล้วถ้าเกิดแป๋มที่เขียนในโน้ตว่าห้ามบอกใคร ถ้าไซเบอร์เกิลรู้ หล่อนจะไปตบกันรึเปล่าวะ” คานิซาว่าพูดติดตลก....
“เออ ถ้ามันเป็นแค่นั้นก็คงจะดีละว่ะ แต่การบังคับให้คนๆ นึงทำอะไรให้ได้ มันก็ไม่ธรรมดาอะนะ ไหนจะเรื่องคอมพ์กูที่มักจะดับเองได้ แล้วเรื่องที่มันพูดเหมือนรู้ว่ากูไปเจอมึงในคืนวันนั้นที่ไอ้ธนาโทรเข้ามา... กูว่ามันแปลกๆ นะ”
“จริงๆ มึงก็ยังไม่ได้ว่าอะไรอีไซเบอร์เกิลมันนี่หว่า มันไม่น่าโกรธอะไร แต่มึงว่ามันควบคุมให้เครื่องคอมพ์มึงปิดเองได้ด้วยเหรอ... แสดงว่ามันต้องเป็นแฮกเกอร์ระดับเซียนแน่ๆ ... หนอย แกล้งทำเป็นใสซื่อ”.. คานิซาว่าเริ่มวิเคราะห์ติดตลก


“ไหนขอกูดูกระดาษที่มึงเจอที่ห้องไอ้ธนาหน่อยดิ๊.... มันเขียนมาว่าไงวะ” คานิซังหยิบกระดาษโน๊ตที่ผมว่าไว้บนโต๊ะมานั่งอ่านดู... .. เขานิ่งเงียบไปพักหนึ่ง สีหน้าเขาดูเปลี่ยนไปเมื่อได้อ่านข้อความนั้น....
“กูว่า ธนามันรู้อะไรบางอย่างแล้วว่ะ.... ซึ่งมันเหมือนมีอะไรบางอย่าง.... เหมือนชื่อที่กูค้น IP เจอมา”.... คานิซาว่าทำหน้าจริงจัง
“ไหนวะ กูไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรเลย”... ผมหยิบกระดาษแผ่นเดิมมาดูจากมือแฮกเกอร์หนุ่ม
“มึงลองดูดีๆ สิ... ข้อความมี hidden message ซ่อนอยู่นะ... มันทำไว้ง่ายๆ เหมือนกลัวใครจะรู้” คานิซาว่าชี้ให้ผมดูที่โน๊ตของธนา....

“มึงลองเอาตัวอักษรตัวใหญ่มาเรียงกันดูสิ....” คานิซาว่าชี้ให้ผมดูที่ข้อความซ่อนเร้น....
“เฮ้ย... กูไม่เคยสังเกตมาก่อนเลยนะเนี่ย...” ข้อความที่ปรากฎ..... เรื่องต่างๆ มันเริ่มจะดูมีเหตุผลและเกี่ยวข้องกันขึ้นมาทีละนิดแล้วสิ.......................................


find That E-MAil,
girl you met
SEarch & Keep offline
I’M IN DANGER!!!

T E M A S E K


อ่านต่อฉบับหน้า

Create Date : 29 ตุลาคม 2549 Last Update : 23 ธันวาคม 2549 10:05:57 น. Counter : 365 Pageviews.		7 comments
Share Tweet