ลาก่อนน้องโม..............
ลาก่อนน้องโม..............
ผมเริ่มได้เธอมาอยู่ด้วยกันก็ตอนปีใหม่ปีที่แล้ว (ประมาณปีกว่า) ในวันนั้นทุกอย่างมันช่างหอมหวาน เธอเก่งไปซะทุกอย่าง รูปร่างก็ดี หน้าตาก็เข้ายุคสมัย
เธอทำได้แทบจะทุกอย่าง สั่งอะไรก็ทำได้ จดจำสิ่งต่างๆ ได้ รู้ใจผมไปซะทุกอย่าง โอ้ว ผมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ เธอทำให้ผมมีความสุข บ่อยครั้งที่ผมพาเธอไปโชว์เพื่อนๆ ... เธอดูทันสมัยเชียว (ผมรักเธอ)
แต่ก็เหมือนอย่างที่เขาว่ากัน ความเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์ วันเวลาผ่านไป เธอเริ่มไม่เหมือนเดิม
อยู่กันได้ครึ่งปี เธอก็เริ่มมีปัญหากับการได้ยิน ผมพาเธอไปรักษาอยู่เกือบครึ่งเดือนกว่าเธอจะหายขาด แพทย์บอกว่าอาการของเธอไม่เหมือนใคร จึงใช้เวลารักษานานหน่อย (อะไรกันนี่)....
วันเวลาผ่านไป เธอที่เคยดูร่วมสมัย ก็เริ่มดูเชยไป (หรือเธอไม่ in trend)
หน้าตาที่เคยใส ตอนนี้เริ่มมีริ้วรอย
ช่วงไม่กี่เดือนนี้ เธอเริ่มงอแง เริ่มกวนประสาทผมเสมอ.. เมื่อก่อนเธอจำอะไรได้มากมาย พักหลังเริ่มแกล้งลืม คิดจะนอนก็นอน คิดจะตื่นก็ตื่น... แต่ผมก็ยังไว้ใจเธอได้ ผมให้เธอช่วยเรื่องการติดต่อธุรกิจส่วนตัวของผมเป็นประจำ และให้เธอช่วยจำเรื่องต่างๆ มากมาย
จนกระทั่งเมื่อวานนี้..............
อยู่ๆ เธอก็จากผมไป ในตอนเช้า (ซะงั้น..) ไม่มีอาการบอกกล่าวล่วงหน้า.. ... ผมพยายามพูดกับเธอ แต่เธอก็ไม่ตอบ พยายามปลุกเธอต่างๆ นาๆ ตลอดทั้งวัน (เมื่อวาน) แต่เธอก็ไม่แสดงอาการโต้ตอบ หน้าของเธอดำสนิท.. ผมพาเธอไปหาหมอ แต่หมอว่า หมดทางรักษาให้หายแล้วละ ทำใจเสียเถิด.. ถึงจะดึงเธอกลับมาได้ เธอก็จะจำอะไรต่างๆ ไม่ได้อีกต่อไป.. ไม่ต่างจากเจ้าหญิงนิทรา..
โอ้วพระเจ้า ทำไมโหดร้ายกับผมขนาดนี้.. พรากเธอจากไปโดยไม่มีการบอกกล่าว... โอ้ว...
ต่อไปนี้ผมคงไม่กล้าคบคนชื่อ โม อีกแน่นอน
ลาก่อนน้อง โมโตโรล่า (E-365)
ซวยจัง มือถือระยำ Motorola E-365
ตอนนี้หันมาคบสาวเกาหลีแทนแล้ว... น้องซัม จี ซุง หน้าตาเข้ายุคสมัย.. หวังว่าคงไม่จากไปแบบน้องโม (ข้อมูลหายหมดเลย)