ความเดิมจากตอนที่แล้วหลังจากยุงและแมลงสาบคุยกันอย่างออกรสชาติ อย่างที่ไม่ทันตั้งตัวก็มีเสียงดังกังวาน ลอยลมมาจากเหนือหัวของทั้งสอง
จุ จุ จุ จุ จุ... ยอดเยี่ยม แหลมคมยุง --กรี๊ด!!!.. หลบเร็วค่ะพี่ สัตว์ประหลาดสีเทามา
ยุงร้องลั่นสุดเสียงบินหึ่งๆ ตีฉาก
แมลงสาบ (ขยับปีกดำขลับของมัน) --เฮ้ย พี่จก เป็นไงบ้าง สบายดีเหรอ
แมลงสาบโบกหนวดทักทาย
ยุง -- พี่รู้จักเจ้าตัวร้ายนั่นด้วยเหรอคะ เห็นมันชอบกินแมลง ยี้
แมลงสาบ --นั่นมันพี่จก นักปีนป่ายประจำบ้านหลังนี้แหละ เจอกันประจำตอนไม่มีใครอยู่
จิ้งจก --โอ้โห สองผู้ยิ่งใหญ่คุยกัน จุ จุ จุ สุดยอดหญิงเหล็กนักดูดเลือด และแมลงเหล็กผู้จะอยู่รอดหลังสงครามนิวเคลียร์ (เดินปีนป่านทำตาลอกแลก)
แมลงสาบ --พี่จกยังปากหวานไม่เคยเปลี่ยนเลยนะครับ มาทีไรก็ชมกันทุกที ผมละเขินไปหมดแล้ว แต่ชมมากๆ ผมชักไม่ค่อยเชื่อพี่ซะแล้วนะ ฮ่าฮ่า (โบกหนวดไปมา)
จิ้งจก --เอ้อ ทำไงได้ละ พี่เกิดมาก็เป็นแบบนี้แหละ เห็นพวกน้องๆ เก่งๆ แล้วก็อดชมไม่ได้ จุ จุ จุ
ยุง --อย่าทำอะไรเค้านะ เค้ากลัว วี้ วี้
จิ้งจก --โถ โถ น้องยุง พวกพี่น่ะไม่เคยยุ่งกับพวกน้องอยู่แล้ว ออกจะมองดูด้วยความชื่นชมจากฝ้าเพดานเสมอมา (แลบลิ้นแผลบๆ)
ยุง --อ๋อ อย่างนั้นเองเหรอคะ.. ว่าแต่ว่าหนูก็เห็นพี่เกาะอยู่แถวหลอดไฟประจำ แต่พอดีหนูไม่ค่อยชื่นชอบแสงสีน่ะคะ ชอบแต่กับกลิ่นสาบของชายหนุ่ม ได้กลิ่นแล้วเคลิ้มทุกที รีบไปเกาะแขนดูดเลือดจุ๊บๆ... อุ๋ย เขิลจัง อิอิ
จิ้งจก --เฮ้ย น้องนี่น่ารักจริงๆ นะ จุจุจุ สุดยอด.. พี่ก็เหมือนพี่สาบแหละ เข้าใกล้คนทีเขาวิ่งหนีโดยเฉพาะสาวๆ นี่ ไม่เคยเห็นความหล่อของพี่เลย เฮ้อ.... (โบกหางกุดๆ) แต่พี่ก็ยังโชคดีที่พวกคนมันไม่ค่อยคิดจะตีซักเท่าไหร่ ยังพอเห็นประโยชน์ในตัวพี่บ้าง
แมลงสาบ --พี่จกอะออกจะโชคดี ปีนอยู่บนฝ้าเพดานก็ไม่มีใครสนแล้ว ลองผมบินไปเกาะกำแพง พวกมนุษย์มันยังทนไม่ไหวไล่ฟาดหรือไม่ก็ฉีดยาใส่ประจำ ผมยังแปลกใจ.... วันก่อนเจอมันทำปูนปั้นเป็นรูปเหมือนพี่จกเลย เอาไปแปะโชว์ข้างกำแพง ผมเห็นแล้วยังอดขำไม่ได้ ไอ้พวกนี้มันบ้ารึเปล่า พี่จกของเราก็ยังอยู่ เสือกทำอนุสาวรีย์ให้
จิ้งจก --จุจุจุ พี่สาบก็ชมผมเกินปาย.. ผมก็หลบๆ ซ่อนๆ ไปวันๆ แหละ อาศัยปีนกำแพงให้ไกลตีน เอ้ย ไกลพวกมนษย์ไว้ก่อน หากินกับพวกสาวๆ ที่รักแสงสี... อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ พี่ละเห็นมาเยอะ หลงแสงสีซะจนโงหัวไม่ขึ้น บางตัวก็ตายไปเพราะเรื่องพวกนี้ก็เยอะ
ยุง --แหม.. พี่นี่นอกจากปากหวานแล้วยังพูดมีปรัชญาอีกนะคะ หนูชักเริ่มชื่นชมพี่ซะแล้วสิ งุงิๆ
จิ้งจก --แต่อย่ามาสนใจพี่เลยนะ เข้าใกล้พี่มากๆ เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหว ซี้ดดดด โอ๊ะ โทษทีๆ (แลบลิ้นสองหนราวอดีตนายกบรรหาร)
แมลงสาบ --เอ ว่าแต่ทำไมหางพี่สั้นๆ อย่างนั้นละครับ
จิ้งจก --อ่อ เรื่องมันเศร้าน่ะน้อง (หันมองเหม่อไปที่กำแพงสีขาวราวกับมีอะไรในใจ).. วันก่อนพี่ไปเดินเล่นโดนล้อของเก้าอี้มันหมุนมาทับ เจ็บชิปเป้งเลยแต่รีบสลัดหนีมาก่อน ตั้งนานกว่าหางจะงอกมาใหม่ พอดีวันนั้นเห็นแสงไฟแถวอุปกรณ์คล้ายๆ หนู มันกระพริบไฟสีสวย พี่คิดว่าแมลงต่างๆ อาจชอบ พี่เลยไปอยู่ใกล้ๆ กะรอซัดแต่ดวงซวยเลยโดนล้อทับ.. ว่าแต่ไอ้มนุษย์มันก็นั่งยิ้มมองแสงจากจอเหลี่ยมๆ เหมือนกับแมลงนะ ไม่รู้ชอบอะไรแสงสีนักหนา
ยุง --โอ้โห พี่นี่ชาวดาวนาเม็กรึเปล่าเนี่ย หางงอกได้ด้วย ไม่เป็นไรนะคะคนดี เดี๋ยวก็คงหล่อเหมือนเดิมแหละ แล้วไปเดินบนพื้นทำไมละคะ ปกติเห็นปีนอยู่เหนือสิ่งอื่นใด
จิ้งจก --เดี๋ยวนี้พอมาอยู่ในบ้านมันไม่ค่อยมีแมลงให้กินน่ะ คิดว่าคงถูกกีดกัน หรือไม่ก็คงโดนแก๊สพิษ วันก่อนเพื่อนพี่ตัวนึงยังเดี้ยงไปเลย มันไปหาของกินแถวถังขยะในครัว เจออีกทีก็ตัวเขียว เห็นแล้วสลดใจ จุจุจุ
แมลงสาบ --คงเป็นการสังหารหมู่รมแก๊สในวันนั้นแน่ๆ เพื่อนผมตายกันไปหลายสิบตัว
ยุง --ใช่ๆ พี่ โห พี่น้องหนูก็ร่วงกันเป็นแถบ ทำไมคนมันใจร้ายจังน้า
แมลงสาบ --ช่ายๆ วันก่อนพี่เห็นมันกินนมเหลือ พี่เลยปีนเข้าไปในขวดกินต่อ พอมันกลับมาเห็นเท่านั้นแหละทำท่าตกใจ ตัวก็ใหญ่กว่า.. สุดท้ายพี่เลยโดนขังไว้ในขวดแล้วจับโยนลงถัง
แมลงสาบ --พี่นี่ก็อึดเหมือนกันนี่รอดมาได้ ว้าว
จิ้งจก --พอดีไม่รู้มันคิดอะไร ปล่อยพี่อยู่ในถังซักพักก็กลับมาดึงกระดาษที่ปิดขวดออก พี่เลยกลับมาร่าเริงได้ดังเดิม
ยุง --สงสัยคนมันคงกลัวบาปมั้ง อิอิอิ
จิ้งจก --พี่ก็เคยคิดว่างั้นเหมือนกัน.. แปลกใจที่มันกินเนื้อสัตว์เหมือนพวกเราที่กินสารพัดสิ่ง แต่มันดันคิดว่ากินที่คนอื่นฆ่าไม่บาปเท่าฆ่าเอง.. แปลกคนเนอะ... (โบกหางราวโบกพัดของนักปราชญ์)
พอก่อนดีกว่าครับ.. ชักจะเขียนยาวเกินปาย อิอิอิอิอิ
วันที่: 14 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:12:13 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
