ถูกจริต ถูกใจ ถูกแนว - SpiderMan & สารกระตุ้น

เช้าวันฟ้าครึ้มต้นเดือนพฤษภาคม... ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มาเขียนเล่าบรรยายระบายบ่นอะไรกันในนี้ซักเท่าไหร่เลยนะครับ... เพื่อนๆ หลายคนที่มีอายุการเล่นบล็อกประมาณเดียวกับผมก็ห่างหายจากการสร้างบล็อกกันไปหลายคนทีเดียว เข้าใจว่าเกิดอาการเบื่อ หมดมุข หมดไอเดียร์ ไปทำอะไรอย่างอื่นจะดีกว่า เป็นต้น...

หลายวันก่อนได้ไปดู Spiderman 3 มาครับ.. จะว่าไปก็ไม่ค่อยมีหนังอะไรให้ดูนักเพราะมันเทโรงไปให้หนังเรื่องนี้กันเกือบหมด.. “เอาว่ะ อาจสนุก ภาคก่อนๆ ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก” ผมคิดในใจในเย็นวันนั้น...

หลังจากดูจบ เดินออกมาด้วยอาการไม่ถูกจริตกับหนัง.. นี่มันละครน้ำเน่าไทยชัดๆ นี่หว่า... มีพระเอก มีผู้ร้าย มีตัวอิจฉา มีเพื่อนพระเอกหักหลัง มีคนใช้ มีแม่นม... เฮ้ย ผู้กำกับนี่ดูละครมากไปรึเปล่าเนี่ย... หนังมันโคตรจะบังเอิ้นบังเอิญที่เหล่าตัวประหลาดมันจะมาโผล่ที่เกาะแมนฮัตตั้น นิวยอร์ค.. ที่ๆ สไปเดอร์แมนมันอยู่ (เห็นเขาว่าเป็นภาคสุดท้ายเลยใส่สัตว์ประหลาดเข้ามาเยอะหน่อย) เรื่องร้ายๆ ก็ชอบมาเกิดเหตุในนิวยอร์คนี่เหลือเกิน...

ไหนจะพระเอกมันก็แสนจะดี เหมือนพระเอกละครไทยไม่ผิด หนังมันก็ชอบมีย้อนรำลึกความหลังครั้งเก่า นางเอกก็มีงอนและเข้าใจผิด พระเอกก็เดินทางผิดแต่กลับใจได้ตอนหลัง ผู้ร้ายก็แพ้ภัยตัวเองตอนหลัง แม่นมก็มาคอยให้กำลังใจ เพื่อนพระเอกเล่นบทตัวอิจฉา สุดท้ายกลับใจได้เพราะคนใช้มาเล่าเรื่องให้ฟัง มันก็เสือกเชื่อคนใช้อีก ทั้งๆ ที่เหตุผลรึก็ฟังดูอ่อนมากๆ... พวกตัวประหลาดมันรู้กันหมดว่าพระเอกเป็นสไปเดอร์ฯ และคนรักคือใคร พระเอกทำงานอะไร (แน่ะ รู้อีก)...ตอนจะจบมีการระลึกความหลังให้เสียเวลา ผู้ร้ายและตัวอิจฉาก็แพ้ภัยตัวเอง ยิ่งกลวิธีการจัดการกับสัตว์ประหลาดตัวสุดท้ายนี่ก็ฮา.. สุดท้ายพระ-นางก็ได้กันตามระเบียบ

นี่ยังไม่พูดถึงฉากพระเอกทำตัวเพลบอย ฉากนางเอกมาแกล้งบอกเลิก เพื่อนพระเอกที่ฟื้นความจำได้ง่าย ฉากพระเอกพาหญิงอื่นไปกินข้าวแกล้งทำให้นางเอกหึง....


บางคนเรียกอาการแบบนี้ว่า.. ไม่ถูกจริตเอาซะเลย... ครับ เอาใจยากครับ... พูดถึงเรื่องอาการถูกจริตนี่ก็ทำให้นึกถึงนิตยสารเล่มนึง(ที่ถูกจริต)ที่ปิดตัวไปอย่างกระทันหัน น่าตกใจ..

ส่วนใหญ่ที่ผ่านมาก็จะซื้อพวกหนังสือที่เกี่ยวกับสายอาชีพของเรามาอ่าน แต่มันก็ไม่ได้เพื่อความบันเทิงอะไร เหมือนอ่านเพื่อ update ข้อมูลและ trend ต่างๆ... ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมเฝ้าค้นหาหนังสือที่ชอบมาอ่านอยู่เรื่อยๆ นะครับ... ก่อนนี้ก็จะหาหนังสือที่มีเรื่องราวที่เราชอบไม่ค่อยจะโดนตรงๆ ซักเท่าไหร่.. จนเมื่อปีที่แล้วมีออกมาเล่มนึงที่โดนใจเกือบทั้งเล่ม มันคือ “สารกระตุ้น” นั่นเอง



เข้าใจว่ามีคนติดตามอยู่พอสมควรนะครับ เดือนเมษาที่ผ่านมาก็เห็นเงียบไปไม่ออก ยังคิดในใจว่า เอ ออกไม่ตรงเวลาอีกแล้วหรือนี่.. หรือติดสงกรานต์ หรือเปลี่ยน บก. เลยทำให้ออกช้า พอเดือนนี้ก็ไม่ออกอีก เลยเริ่มเอะใจ.. จนต้องโทรไปเช็ค.. ปรากฏว่า.. เลิกไปแล้วครับ.. เอ๊า ไหงงั้นละครับ นึกว่าของ workpoint ทุนจะหนา ไฉนอยู่ๆ ก็จากกันไปซะงั้น.. ไม่บอกไม่กล่าว เซ็งเลย

ไอ้พวกหนังสือแอบถ่ายดาราละก็มีให้เกลื่อนกลาด ขายดีจังเลย ส่วนหนังสือที่ตั้งใจทำมักจะมีอันต้องปิดตัวลงไปเรื่อยๆ... น่าเสียดาย (ทีวีพูล Gossip star ทำไมขายดีจัง)....

ละครฝรั่ง series เด็ดๆ เวลาได้ดู แม้แต่ได้อ่านเรื่องย่อ มันก็รู้สึกถึงความคิดที่สร้างสรรค์ ความตั้งใจที่จะนำเสนออะไรใหม่ๆ ให้กับคนดูทั่วๆ ไป.. ละครที่ทำแนวซ้ำๆ ด้วยตัวละครซ้ำๆ ก็น่าจะปรับปรุงให้มันมีรูปโฉมใหม่ๆ ที่ไม่อิงกับตลาดมากจนเกินไป... ไม่งั้นความคิดสร้างสรรค์มันก็คงไม่เกิดขึ้นกับบ้านเมืองเรา...

ก็ได้แต่หวังว่าต่อไปคนรุ่นใหม่ๆ จะมีไอเดียร์อะไรใหม่ๆ ที่หลากหลายขึ้น.. แต่ถ้าไม่มีสื่อที่หลากหลาย เน้นแต่ของตลาดๆ มันก็คงครอบความคิดให้มองไปในทางเดียวตลอด.....

จะว่าไปผู้บริหารประเทศอาจจะชอบก็ได้นะครับ.. เพราะมันปกครองได้ง่ายดี............... ขาดความคิดสร้างสรรค์ มันก็เหมือนสิ่งมีชีวิตที่เดินตามกระแส

Create Date : 12 พฤษภาคม 2550 Last Update : 12 พฤษภาคม 2550 13:19:53 น. Counter : 962 Pageviews.		17 comments
Share Tweet