D-TAG (โดน แทก) ตามๆ เขาไป

myself in the capital

พักนี้ผมไม่ค่อยได้เข้ามาเขียนบล๊อกซักเท่าไหร่เลยครับ.. การที่ไม่ได้เขียนบล๊อกก็เลยไม่ได้ไปอ่านบล๊อกใคร อันนี้ถือเป็นนิสัยเสียของผมรึเปล่า เดี๋ยวมาเล่าต่อก็แล้วกัน.. เอาเป็นว่าเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วเพื่อนผม คุณ lomocat แจ้งผ่านระบบสื่อสารข้ามดาวเทียมมาว่า ผมโดน tagged ซะแล้ว..

ตกลงอะไรนะ.. ร้านขายมือถือรึเปล่า.. เฮียแกเลยให้ผมเข้าไปอ่านในบล๊อกของท่านราชาแห่งความโศก (king of pain) ... ซึ่งผมก็เลย.. เอาวะ พักนี้ก็ไม่รู้จะเขียนอะไร เขียนเรื่องตัวเองบ้างก็ได้

1
อย่างที่บอกครับ พักนี้ยุ่งๆ ไม่ได้เข้ามาเขียนอะไร จะว่าไปถือเป็นเรื่องเล่าส่วนตัวก็คงได้นะครับ (หรือจะเผื่อไปประชดชาวบ้านก็อย่าว่ากัน) พอไม่ได้เขียนบล๊อกก็เลยไม่ได้ไปอ่านบล๊อกใคร อันนี้ถือเป็นมารยาทการบล๊อกที่ไม่ดีเอาซะเลย อย่างน้อยก็ควรจะไปอ่านบล๊อกคนอื่นเขาบ้างนะครับพี่น้อง แต่ไอ้การจะไปเขียนย่อหน้าเดียวแล้วไปแปะทุกบล๊อกในบัญชีรายชื่ออันนั้นผมก็เห็นว่ามันดูถูกกันเกินไป บางคนเขียนซะยาวเหยียด เจอผู้แวะผ่านมาเข้ามาตบมุขเรื่องอื่น หรือเขียนอะไรที่ไม่เกี่ยวข้องกัน อันนี้ก็เจ็บปวดเกินไป..

2
ย้อนกลับไปปีที่แล้ว.. อืม.. ผมละก็ทำตัวลอยลมเหลือเกิน.. คือหลังจากเครียดกับอะไรต่างๆ นาๆ มามากมาย ผมก็ชอบทำตัวเหมือนไม่มีภาระอะไรทั้งสิ้น พอเพียงไปกับสิ่งที่มีอยู่ และปล่อยวางในสิ่งที่เกินจะไขว่คว้า.. รายจ่ายน้อยกว่ารายรับก็เลยคิดว่าไม่มีปัญหาอะไร เลยไม่ได้คิดถึงการอนาคตหลายสิบปี.. เอ เงินเก็บเราจะพอตอนแก่กินไม๊เนี่ย รัฐบาลเขาก็ไม่เลี้ยงดู... ตอนนี้ปีนี้เลยจะคิดการใหม่.. ต้องเป็นทุนนิยมให้มากขึ้น เก็บเงินไว้กินตอนแก่.. บางทีก็เลยคิดว่า .. เราควรจะมีลูกไม๊นะ.. เพราะมันก็เป็นการประกันชีวิตอย่างนึงเหมือนกัน.. เราเลี้ยงมันตอนเราเลี้ยงได้.. มันเลี้ยงเราตอนเราแก่ (หรือมันอาจทิ้งเรา.. เสี่ยงพอๆ กับเล่นหุ้นไทย).... ขำๆ นะครับ

3
ย้อนกลับไปซักสามปี.. หุ้นส่วนทำกิจการกับเพื่อนครับ.. โบราณท่านว่าไว้ว่าหุ้นกับเพื่อนก็เสียทั้งเพื่อนเสียทั้งเงิน.. ก็เป็นจริงดังว่า.. ตอนนั้นก็ได้เลิกคบกันไปเพราะการหุ้นกันทำกิจการบริษัทเนี่ยแหละครับ.. ท่าจะให้ดีเราต้องมีระบบที่ดี.. มีบัญชี มีบริษัท มีเงินเดือน ไม่ใช่รับเป็นงานแล้วแบ่งกันไป อย่างนี้ใครทำมากก็น้อยใจ ใครทำน้อยก็เอาเปรียบ งานใครรับเข้ามาก็อยากได้มากกกว่า ไม่กล้าว่ากัน เก็บไว้ในใจจนปมมันใหญ่โต.. สุดท้ายก็แตกหัก ระเบิดเหมือนถังแก๊สที่รับแรงเกินรับได้...

4
รู้สึกจะเขียนแต่เรื่องเครียดๆแฮะ...
สมัยเรียนมหาลัยเคยเข้าห้องน้ำผิดครั้งนึงครับ.. ตอนนั้นเป็นช่วงสอบ ตึกเรียนก็จะไม่มีผู้คนนัก ในวันนั้นเวลานั้นก็เป็นช่วงเงียบๆ ไอ้ตึกๆ นี้มันก็แปลกที่ห้องน้ำมีห้องน้ำชายกับห้องน้ำหญิงอยู่คนละชั้นสลับกันไป.. วันนั้นผมก็ไปเล่นเน็ทที่ห้องคอมพ์.. พอออกมาก็รู้สึกปวดท้อง ก็เลยแว๊ปเข้าไปในห้องน้ำ ไม่ได้สังเกตเล้ยว่าห้องน้ำอะไร ก็คิดว่าห้องน้ำชาย.. แต่ขณะปฏิบัติกิจอยู่นั้นก็อ่านที่ประตูห้องส้วมที่กำลังนั่งอยู่.. มันมีสติกเกอร์แปะไว้อยู่ว่า “กรุณาอย่าทิ้งผ้าอนามัยลงในโถส้วม” เราก็คิดว่า เอ มึงแปะสติกเกอร์ไม่ดูห้องเลยเหรอเนี่ย แปะมันทุกห้องเลยเหรอคุณนักการ.. นั่งประชดอยู่ในใจ. ก็เลยเอะใจ.. เอ๊ะ.. หรือว่า.. เลยแง้มประตูออกดู เอ ไหงไม่มีโถฉี่ที่คุ้นเคยอยู่ด้านนอกเลยนะ... ตายห่าแล้ว.. รีบปฏิบัติภารกิจที่เหลือให้หมด และพุ่งออกนอกห้องน้ำนั่น ก่อนที่เหล่าสาวๆ จะทำสอบเสร็จ...

5
สมัยเด็กๆ ชอบเตะบอลมากๆ เล่นมักทุกพัก สมัยมัธยมจะพักกันสองสามหน (จำไม่ได้ชัด) ก็จะไปวิ่งเตะบอล ข้าวปลาไม่ค่อยจะกินมันจนหน้าผอมหน้าตอก.. จนยุคสมัยที่ไมเคิลจอแดนทำให้ใครๆ ก็หันไปเล่นบาสกันหมด.. ไอ้ตัวผมก็ยังบ้าบอลอยู่ต่อไป ช่วงนั้นนอกจากบาสแล้วก็ยังมีเพลงแร๊ปที่เริ่มเข้ามาสู่บ้านเมืองเรา หลายท่านในโรงเรียนก็พยายามเต้นแร๊ปกันใหญ่ วงการเพลงบ้านเราก็พยายามแร๊ปกัน.. บางคนทำเสียงติดอ่างก็บอกว่าแร๊ป บางคนแค่ร้อง “โย่ว” ก็ว่าเป็นแร๊ปไปซะแล้ว... เอ ชักเลอะเทอะกันแล้วสิ.. เอาเป็นว่าชอบเตะบอลมากๆ คิดว่าถ้าได้เป็นนักบอลอาชีพคงจะมีความสุขมากๆ เพราะเวลาได้เล่นฟุตบอลแล้วมันลืมทุกอย่าง มีความสุขเวลาได้เล่นกับเพื่อน ได้ร่วมทำกิจกรรม ได้ส่ง ได้เลี้ยง ได้ยิง.. โอ้ว... ผมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ.. (แต่ตอนนี้ไม่ได้เล่นเลย แย่จัง)


ทำไมเขียนไปเขียนมามันยาวมาได้ถึงขนาดนี้ ถ้าเป็นปีที่แล้วจะไม่เขียนเกิน 1 หน้ากระดาษ A4 เลยนะ แต่หลังจากเขียนนิยาย (ที่ยังเขียนไม่จบ) ก็เลยทำให้ความยาวเปลี่ยนไป.. ตอนนี้เขียนนิยายก็ซัดไป 4-5 หน้า (จนหลายคนอ่านไม่ไหว)...

เอ แล้วต้องทำไงต่อนะครับ (จะไปนอนแล้วนะเนี่ย)... ต้องหาแชร์ลูกโซ่ต่อแล้วใช่ไม๊เนี่ย

1.มัชฌิมา - ประธานแม่บ้านแฮ๊ปปี้แลนด์เหมาะแก่การนี้เป็นยิ่งนัก
2.belittle big – เขียนอะไรสนุกๆ หน่อยดีกว่าเนอะ
3.keyzer – พักนี้เรียนหนักนะครับท่าน ดร. หาเรื่องเขียนไร้สาระซักหน่อยก็แล้วกัน
4.PADAPA-DOO – คงมีเรื่องให้เขียนเยอะแน่ๆ เลยนะน้อง
5.Sugar and spice – เห็นไม่ค่อยเขียนอะไรส่วนตัวเลยนี่เธอ.. เอาซะหน่อยนะ

Create Date : 11 มกราคม 2550 Last Update : 13 มกราคม 2550 19:20:43 น. Counter : 805 Pageviews.		16 comments
Share Tweet