ชาร์จพลังวรยุทธ....
วันหยุดอีกแล้วนะครับ.. ช่วงนี้รู้สึกงานมันยุ่งๆ ยังไงไม่รู้สินะ ขนาดว่างานที่ทำนี่ไม่ยุ่งเท่าสำนักงานออกแบบที่เคยทำอยู่ แต่มันก็มักจะต้องทำงานในวันเสาร์และทำให้วันหยุดวันเดียวดูยิ่งใหญ่เกินจริงเสมอ
ในแต่ละวัน รู้สึกว่าต้องเติมพลังให้กับสิ่งของสารพัดสิ่ง.. อุปกรณ์ต่างๆ ที่ใช้อยู่มันขอให้เราชาร์จพลังให้มันเรื่อยๆ เลยนะครับ.. กล้อง digital ก็ขอให้ชาร์จแบ๊ต.. มือถือก็ชอบร้องขอเติมพลัง... เครื่องเล่นเพลง mp3 ก็ทำหน้าเตือนอยู่เรื่อยๆ ให้เราเสียบพลังให้มันเข้มแข็งดังเดิม วันก่อนรถที่ขับอยู่ก็สตาร์ทไม่ติดซะงั้น ก็เรียกร้องขอเปลี่ยนแบ๊ตฯ ลูกใหม่เพื่อเพิ่มพลังไฟให้วิ่งได้ตามเดิม.....
หลายสิ่งหลายอย่างที่วันๆ เราต้องคอยเติมพลังใส่ในถ่านให้มันกระปรี้กระเป่าดังเดิมเสมอไม่งั้นก็อิดออดไม่ยอมทำงานตามสั่ง... เรียกร้องกันจังเลยนะครับพวกมึง(อุปกรณ์)....
นอกจากสารพัดอุปกรณ์ที่คอยขอพลังแล้ว.. ตัวเราเองก็ขอเติมพลังในหลายๆ รูปแบบเสมอๆ ตลอดเวลานะ.. วันๆ นึงที่ทำงานกันทั้งวัน กลับบ้านร่างกายก็ขอนอนพักเติมพลังวันละหลายชั่วโมง... ตลอดวันก็ขอเติมพลังเข้าพุงด้วยอาหาร 3 มื้อพร้อมขนมในระหว่างมื้อ.... พอเครื่องเริ่มล้าก็ขอเติมเครื่องดื่มสารกระตุ้นเช่นกาแฟ เพื่อเร่งปฎิกริยาการทำงาน... แม้แต่อาหารตาที่ร่างกายเรียกร้อง ก็เเพื่อหลั่งสารอยากมีชีวิต เพื่ออยู่ต่อไป... โอ้ววว
พูดๆ ถึงพลังงานต่างๆ ที่ร่างกายเราเรียกร้อง ทำให้นึกถึงหนังกำลังภายในที่เคยดูในตอนเด็ก... ราวกับว่าเรามีพลังงานบางอย่างที่สะสมเอาไว้เมื่อได้ร่ำเรียนวิทยายุทธ... วิทยายุทธหรือวรยุทธนี้เหมือนกับความรู้ที่เราได้เรียนมาแต่เด็กๆ.. ที่ต่างกันคือ วรยุทธเมื่อถูกลบทิ้งแล้ว ก็จะโง่ทันที ทำอะไรไม่ได้เหมือนก่อน
วรยุทธนี่ถ้าชาร์จพลังมากเกินไป ธาตุไฟอาจเข้าแทรก.. วรยุทธอาจหมดไปจากร่างกาย เลือดออก 7 ทวาร... กำลังภายในสูญสิ้น วิชาตัวเบาเสื่อมสภาพ ลมปราณอาจวิ่งไม่เป็นระบบ ซ้ำร้ายอาจถูกตัดเอ็นมือและเท้าและหมดสภาพเฝ้าสุสานของอาจารย์หญิง...... วิชาต่างๆ ที่เคยร่ำเรียนมาแต่อ้อนแต่ออดก็จางหายไปในอากาศ... แย่จัง.. แล้วจะท่องยุทธภพบู๊ลิ้มอย่างไร... เคล็ดวิชาต่างๆ ที่ฝึกมาต่างหายไปในอากาศ บทสุดท้ายของตำราที่ไม่สามารถเข้าใจได้ก็ยังไม่ได้ฝึก.. พลังต่างๆ หายไปสิ้น....
ชักแม่น้ำทั้ง8 เอามาเล่าเรื่องไร้สาระ.. ผูกเรื่องกันอุตลุต.... นึกๆ ไปก็เหมือนจอหงวนที่ร่ำสุราร่ายกลอนสด หรืออาจเป็นจอมยุทธบ้าพลังเขียนกลอนด้วยอาวุธคู่กายบนหน้าผาให้เลอะเทอะเปรอะเปื้อน....
พอดีอาจถึงเวลาเติมพลังยุทธ.. ธาตุไฟอาจเข้าแทรก.. ลมปราณอาจไม่คงที่....
เอ ชักไปกันใหญ่.... ข้าไปละ...พรึบ.... (กระโดดข้ามกำแพงหายไป)
ดีเหมือนกันเนอะ 
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
กลับโรงบาลกันเถอะ
เดี๋ยวก็ถึงเวลาฉีดยาแล้ว
ปล. ช่วงเวลาชาร์จแบตศิษย์น้องกำลังจะหมดลง เซ็งจัง