วันที่เธอจากไป...
มันก็เป็นเหมือนวันทั่วๆ ไปของผม ที่ตื่นไปทำงานตอนเช้า กลับมาบ้านตอนเย็น
เหมือนทุกๆ วันที่ผ่านมา... สิ่งของในบ้านยังวางอยู่รกเหมือนเดิม เศษดอกเฟื่องฟ้าจากข้างบ้านยังปลิวเข้ามาในรั้วบ้านผมอย่างที่เคยเป็นมา แต่เหมือนมีบางสิ่งหายไป..
กว่าผมจะรู้ตัวก็ผ่านไปแล้วหลายวัน .. มันเป็นค่ำวันหนึ่งที่ฝนพรำ.. เธอผู้ที่เคยรออยู่ที่ตรงนั้น ในวันนี้เธอไม่อยู่ที่นั่นแล้ว..
คาดว่าจะเป็นเช้าวันก่อน ในวันที่ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับพบว่า ประตูรั้วบ้านมันถูกเปิดทิ้งเอาไว้ ในวันนั้นผมก็สงสัยตัวเองว่าเมื่อคืนก่อนที่กลับมาบ้านผมลืมปิดประตูหรืออย่างไร มองไปรอบๆ บ้านทุกอย่างก็ดูปกติดีอยู่ราวกับว่าข้อสันนิษฐานเรื่องความหลงลืมของผมจะเป็นจริง (ที่ว่าลืมปิดประตู).. แต่ในวันนี้ วันที่เธอไม่อยู่แล้ว เช้าวันนั้นที่ประตูรั้วถูกเปิดไว้ดูจะมีที่มาที่ไปอยู่ทีเดียวเชียว...
จริงๆ แล้วเธอเคยเป็นของคนอื่นมาก่อน เรื่องนี้ผมก็ไม่ได้เอามาใส่ใจนักในเมื่อเธอคอยช่วยเหลือผมอยู่บ่อยครั้ง จากที่ผมเคยเหนื่อยเธอทำให้อะไรๆ มันเบาแรงลง... เธอช่างช่วยเหลือผมดีเหลือเกิน ที่ผ่านมาเธอจะเคยเป็นของใครก็ช่าง แต่ตอนนี้เธอดีกับผมเหลือเกิน...
หลายเดือนก่อนที่เธอเริ่มไม่สบาย ผมได้พาเธอไปหาหมอ.. อาการของเธอคือเธอมักจะสะดุดล้มเสมอเมื่อวิ่งเร็วๆ หลังจากพาไปรักษากับหมอเฉพาะทางแล้วเธอก็ดีขึ้นและไม่กลับไปมีอาการเหมือนเดิม... มันคงไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ ผมคิด
แต่ก็มีบ้างที่ผมจะเบื่อเธอ.. ก็อย่างว่าแหละครับผมมันก็ยังตัดอะไรหลายๆ อย่างไม่ขาด ยังเป็นวัตถุนิยมในบางเวลา.. หลายๆ ครั้งผมแกล้งปล่อยเธอไว้ในสถานที่แห่งหนึ่งให้เธอโกรธและงอนไปเอง แต่เมื่อกลับไปก็มักจะเจอเธออยู่ที่นั่นเสมอ.. เธอช่างอดทนดีเหลือเกิน.. (หรือไม่มีใครสนใจเธอนะ)..
จนวันนี้ที่เธอจากไป.. เธอคงเหลืออดกับผมที่ไม่สนใจเธอ.. ขนาดว่าเธอหายตัวไปได้สองวันผมยังไม่รู้เลย ผมนี่มันแย่จริงๆ.. เธอคงหนีไปกับใครในเช้าวันนั้น เช้าวันที่ประตูรั้วถูกเปิดทิ้งเอาไว้ มันคงถูกเปิดทิ้งเอาไว้ให้ผมรู้ว่าเธอได้จากผมไปแล้ว.. แต่ผมมันก็ละเลยจนไม่รู้ว่าเธอจากไปแล้ว.. เธอคงงอนผมเต็มที่และหนีไปอย่างไม่กลับมา...
ไปดีเถิดนะ.. ไปให้คนอื่นที่เขาเห็นความสำคัญของเธอได้รักเธอต่อไปเถิด.. ฉันมันปล่อยปละละเลย ฉันมันคงไม่ใส่ใจ บางทีก็หลงลืมว่ามีเธออยู่.. หลายครั้งไม่เคยเอาใจ ฉันมันวัตถุนิยมดีๆ นี่เอง... คงจะดีแล้วละที่เธอได้ไป... ไปอยู่กับคนที่เขาแคร์เธอมากกว่าฉัน... ไปวิ่งเล่นให้สบายใจเถิดนะ
ลาก่อน เจ้าจักรยานที่แสนดี...
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ปล. มีเพลงใหม่มาแนะนำให้ลองฟังครับ ว่างๆ ไปเที่ยวได้เสมอครับ