ค่ำวันพุธ..
วันนี้ตอนกลางวัน บ่ายโมง อากาศในเมืองหลวงอันวุ่นวาย อบอ้าว ฝนทำท่าจะตก แต่ไม่ตก แดดออกมา บวกกับฝุ่นควันบนถนน...
ผมพาตัวเองมาพบเพื่อนเพื่อไปหาอะไรกิน ในเวลาบ่าย
ความต้องการ บวกความหิว ทำให้สมองเราจินตนาการถึงสิ่งที่เราต้องการจะเสพผ่านลิ้น อาหารชนิดต่างๆ บรรเลงเข้ามาในจินตนาการ เหมือนว่าเราต้องการกินของหลายๆ อย่าง.. เกิดความอยากเมื่อเรามีความต้องการ...
หลังจากฟาดอาหารจานเด็ดไปได้ 1 จานพร้อมจานรองอีก 1 จินตนาการต่างๆ เมื่อครู่ก็ดับหายไปในอากาศ.. สิ่งที่จินตนาการต่างๆ ว่าต้องการกินโน่นกินนี่พลันหายไปจากจิตใจ...
เหมือนเวลาหิวๆ ไปเดินซุปเปอร์มาเก็ตจะซื้อของหรือขนมได้ง่ายมากกว่าตอนอิ่มแล้ว.. (หรือเราเป็นคนเดียว)
คิดๆ ดูมันก็เหมือนเวลาเราอยากได้อะไรตอนที่เรายังไม่มีมัน.. อยากได้จัง คิดถึงมันเสมอ หาข้อมูลต่างๆ สำรวจ กลายเป็นสาวก.. จนเราไปได้มันมา เห่อซักพัก แล้วก็เริ่มหมดความสนใจมัน เบื่อมัน และปล่อยมันทิ้งว่างในบางเวลา..
ดูๆ ไปก็ไม่ต่างจากการ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ของการเวียนว่ายตายเกิดในปรัชญาพุทธ
วัฐจักรแห่งความอยากนั้น มันก็คล้ายๆ กัน
-ไม่มี--ต้องการมี(ได้)--ได้ครอบครอง--เป็นเจ้าของ--สมใจ--เบื่อ--ทิ้งขว้าง
--หิว--อยากกิน--ได้กิน--อิ่ม--สมหวัง--หมดความอยากกิน
--โสด--มองหาคน--คิดถึง--อยากอยู่ใกล้--ได้อยู่ใกล้--สมใจ--อิ่มใจ--เริ่มนิ่ง--หมดความตื่นเต้น---
เหมือนวัตถุนิยมอย่างนึงนะครับ... แต่จะตัดขาดได้ก็คงต้องบรรลุทางโลกแล้ว ตัดขาดจากวัฐจักรของความอยาก แต่อย่างไรซะ ก็คงตัดจากวัฐจักรแห่งการเวียนว่ายตายเกิดไม่ได้..
เอเมน.. สาธุ
วันที่: 22 มิถุนายน 2548 เวลา:23:06:49 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
