เก่าไป ใหม่มา ตำนานมนุษย์ห้างทุนนิยม
วันก่อนนั่งรถบนทางด่วนแล้วมองลงไปแถวถ.เพชรบุรี เห็นกำลังมีการรื้อถอนอยู่บริเวณนึง มองๆ ไปก็จำได้ว่ามันคือ ห้างเมโทร คนยุคใหม่คงไม่รู้จักห้างนี้ แต่ถ้าคนอายุสัก 28 ขึ้นไปน่าจะจำสโลแกนนี้ได้ "ไปไหนๆ ไปเมโทร" (และเด็กๆ ก็มักจะคิดคำต่อ เช่น "ไปทำอะไร ไปเล่นไฮโล" เป็นต้น)..
พูดถึงห้างสมัยก่อน ถ้าคุณอายุเท่าที่ผมพูด น่าจะเคยสับสนกับห้าง บิ๊กเบล กับห้าง เอ็กเซล ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงเวลาใกล้ๆ กัน (ปัจจุบันเป็น duty free บริเวณเพลินจิต และห้างพันทิพย์ประตูน้ำ).. เดอะมอล 1 อยู่ที่ราชประสงค์ (ปัจจุบันเป็น Big C) มอล 2-4 ย่านรามคำแหง (ปัจจุบันไม่เรียกเบอร์แล้ว)
คลื่นลูกเก่าหายไป คลื่นลูกใหม่เข้ามา
แถวบ้านผมก็เจ๊งกันระนาว ทั้งห้างอาเชี่ยนพระโขนง ไดมารูพระโขนง เอดิสัน อิมพีเรียล และสารพัดห้างเล็กๆ เดี๋ยวนี้คงไม่มีใครอยากไปเดิน เมอรี่คิงไม่แน่ว่ายังมีอยู่รึเปล่า
เล่าเรื่องไร้สาระจังแฮะวันนี้ แต่มันก็เป็นวัฐจักรนะ เก่าไปใหม่มา ตามระบบทุนนิยม.. ห้างใหญ่ทุนหนา หรือห้างใหญ่มากขายถูก
พอดีช่วงนี้เวลานึกอะไรไม่ออกก็ต้องเข้าห้าง ทำตัวเป็นมนุษย์ห้าง ดูหนัง กินข้าว ช๊อปปิ้ง... ชีวิตคนเมือง
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
