เอาใจยากจัง...
บ่ายสามวันเสาร์ วันนี้เจ็บคอ เลยต้องพักผ่อนซะหน่อย ผลพวงจากการที่อาการหวัดยังไม่หายดีก็ออกไปเที่ยวเล่น กินของไม่ดี ผลก็เลยไม่ยอมหายขาดซักที ...
หลังจากนั่งพักอยู่ครึ่งวัน ก็เริ่มรู้สึกเบื่อกับการอยู่เฉยๆ ครั้นจะไปทำอะไรก็ขี้เกียจอีก รู้สึกตัวเองเอาใจยากเหลือเกิน อะไรกันนักหนา
แต่ก่อนตอนเรียนก็อยากรีบๆ ทำงาน เบื่อเรียน
พอทำงานประจำ ก็เบื่ออีก อยากทำงานอิสระ
พอทำงานอิสระ ก็เบื่ออีก ทำงานคนเดียวอยู่ที่บ้านมันเหงา
พอจะลงทุนทำอะไรหน่อย ก็เสียวขาดทุน
พอจะหุ้นส่วนกับคนอื่น ก็ไม่ขาดทุน แต่มีงอนกับหุ้นส่วน กลายเป็นไม่ดีกันเหมือนก่อน
พอทำงานอิสระก็เซ็ง อยากเจอผู้คนมากขึ้น เลยกลับไปทำงานประจำ
พอกลับมาทำงานประจำก็เซ็งอีก งานมันยุ่ง บางทีก็เลยอยากพัก อยากทำตัวนิ่งๆ
พอทำตัวนิ่งๆ ก็เบื่ออีก เพราะมันเหงา
เป็นวัฐจักรเรื่อยไปๆๆ
สมัยเด็กๆ อยากเป็นผู้ใหญ่ อยากมีความรัก
พอมีความรัก ก็มีความทุกษ์ บางทีอยากอยู่เฉยๆ
พออยู่เฉยๆ ก็เหงาอีก อยากมีความรัก
เอาใจยากน่าดู
เฉกเช่นเดียวกับผู้คนทั่วๆ ไปเหล่านี้
บางคนอยากมีลูก พอมีลูกก็เซ็ง อยากมีอิสระ
บางคนไม่อยากมีลูก แต่แก่ๆ ก็เซ็ง
บางคนอ้วนนิดนึงก็เครียด อยากผอม
บางคนผอม พยายามกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนซักที
บางคนผมตรง ก็พยายามไปดัดผมหยิก
คนผมหยิก ก็ต้องไปยืดผมตรง
คนขาวๆ ก็ชอบไปเที่ยวตากแดด อยากคล้ำ
คนผิวเข้มก็เครียดกับแดด และพยายามใช้ต่างๆ นาๆ มาทำให้ผิวขาวขึ้น พวก whitening
คนมีแฟนเยอะๆ ก็อยากเจอคนดีๆ ซักคนในชีวิต
คนโสดก็อยากแต่งงาน
คนแต่งงานก็อยากเป็นโสด
คนอยู่กทม.ก็อยากอยู่ตจว.
คนอยู่ตจว. พยายามหนีตายมากทม.
คนอยู่เมืองไทยอยากไปหากินเมืองนอก
คนฝรั่งอยู่เมืองนอก กลับมาหากินในไทย
คนไทยไปกินไก่ KFC ฝรั่งแถวบ้านผมกินไก่ทอดหาดใหญ่
คนไทยหันมากินราเม้ง ฝรั่งแถวบ้านนั่งกินเย็นตาโฟ
คนไทยกินลาเต้แก้วละร้อย ผมทองแถวบ้านผมกินกาแฟเย็นถุงละ8บาท
และอื่นๆ อีกมากมาย
ทั้งหลายก็เพื่อหาความพอดีให้กับชีวิตของตัว
แต่หายังไงก็หาไม่พบสินะ.. เพราะมันหายากนัก กับมนุษย์ผู้ไม่เคยหยุดนิ่ง
ตรงกลางระหว่างซ้ายขวา ระหว่างร้อนหนาว สั้นยาว ก็เหมาะเจาะ และพอดี
พอดีมันอยู่ในใจ กึ่งกลางใจซึ่งใจก็ใจมัน ไม่เหมือน ไม่เท่ากัน (เพลง"พอดีๆ" ของสุรสีร์ อิทธิกุล)
สาธุ เอเมน
ความพอดีอยู่ที่ใจเราจริงๆเนอะ
ขอให้สุขกับสิ่งที่มีนะคะ