ทุกข์เกิดขึ้นกับเราทุกวันนี้เพราะเราไม่รู้จักความคิด

คิดผิด คิดถูก ก็ไม่รู้ และเมื่อคิดผิด ก็เกิดทุกข์ทันที

บางครั้งก็ทุกข์เกินกว่าเหตุอีกด้วย

บางครั้งเจ็บไข้ได้ป่วย ไม่สบายกายนิดหน่อย

แต่จิตใจทุกข์มาก

ทุกข์กายนิดหน่อย แต่ไปเพิ่มทุกข์ใจอีก

เพราะเราปล่อยความคิดของเราให้คิดไปตามกิเลส

ความจริงเราไม่ต้องทำอะไรมาก

เพียงแต่คอยสำรวมระวัง คอยสังเกตว่า

เรามีความรู้สึกอย่างไร คิดอย่างไร

ให้มีสติ สัมปชัญญะ ระลึกรู้อยู่ รู้สึกตัวอยู่เสมอ

อันนี้ให้ถือเป็นหน้าที่ของเรา

เราไม่ต้องอ่านหนังสือ หรือฟังเทศน์อะไรมากมาย

เพียงแต่พยายาม เปลี่ยนนิสัย ให้เป็นคนช่างสังเกต

คือสังเกตความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง

สังเกตว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ กำลังพูดอะไร กำลังคิดอะไร

การปฏิบัติเช่นนี้ การพยายามติดตามสังเกตเช่นนี้ จะทำให้เกิดปัญญา