ประวัติผู้ป่วยหาย รพ.หมกเม็ดหรือเปล่า!!!

"พี่ครับ ข้างนอกโวยวายอะไรกันอยู่" วศินลุกจากโต๊ะตรวจไปถามพยาบาลที่จัดคิวผู้ป่วยอยู่ เนื่องจากภาพที่เห็นตอนนี้ คือผู้ชายสามคนกำลังโวยวายและชี้หน้าพยาบาลที่โต๊ะประชาสัมพันธ์อยู่

"อ๋อ สามคนนั้นเขามาขอประวัติของผู้ป่วยน่ะหมอ" พยาบาลตอบ "แต่เห็นว่าทางโรงพยาบาลไม่มีประวัติของผุ้ป่วยคนนั้น เขาเลยโวยวายใส่"
วศินกำลังจะเดินกลับเข้าห้องตรวจเพื่อตรวจต่ออยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเสียงที่ดังตามมา
"ไอ้หมอคนนั้นน่ะ มึงไม่ต้องหลบเลย มานี่ มานี่"
ว่าแล้ววศินก็รู้สึกได้ถึงแรงบีบกระชากที่ข้อมือขวาอย่างแรงจนเซเกือบล้ม เขารีบพลิกข้อมือแล้วสะบัดการรัดตรึงของอีกฝ่ายได้ทันก่อนจะคว่ำคะมำไป
"พี่! ตามยามมาเดี๋ยวนี้เลย"

"มึงกล้าเหรอ" อีกฝ่ายร้องเสียงดัง "รู้หรือเปล่ากูเป็นใคร"
"หรือจะให้ผมตามตำรวจ" วศินร้องอีกครั้ง "เดี๋ยวผมเปิดวงจรปิดให้ดูแล้วเราก็รู้กันว่าใครทำใครก่อน"
ได้ผล ... ไม่รู้ตำรวจหรือกล้องวงจรปิดกันแน่ แต่ตอนนี้เจ้าหนุ่มคนนั้นก็หยุดการด่าทอไว้ชั่วขณะ รวมไปถึงอีกสองคนที่เก้ๆกังๆกำลังจะเข้ามาช่วยก็ต้องหยุดไปด้วย

*****

ผู้ป่วยรายอื่นซุบซิบกันขณะที่วศินและชายทั้งสามคนยืนอยู่ตรงห้องบัตร โดยมีตำรวจมายืนกำกับอยู่
"ผมมาขอประวัติแม่ที่มาป่วยที่โรงพยาบาลนี้เมื่อ3เดือนก่อน พอเอาแม่มาหมอก็ส่งไปรพ.จังหวัด" ชายหนุ่มคนนั้นบอกกับตำรวจ "แต่วันนี้พอผมมาขอประวัติ ทางโรงพยาบาลดันอ้างว่าไม่มี ไม่รู้เอาประวัติไปทำลายแล้วหรือเปล่า"
"วันนั้นใครเป็นคนแจ้งชื่อครับ" วศินถาม
"ผมแจ้งเอง" อีกฝ่ายตอบ
ตำรวจหยิบเอาบัตรประชาชนของผู้ป่วยจากชายหนุ่ม ยื่นให้เจ้าหน้าที่ห้องบัตร "คุณเขียนสะกดชื่อถูกต้องแล้วนะ" ตำรวจถาม
ที่ตำรวจถาม เพราะผู้ป่วยชื่อ 'เจ็ก' ซึ่งอาจจะพิมพ์ผิดเป็นไม้ตรีได้
"ลองดูแล้วค่ะ ทั้งชื่อกับนามสกุล ลองปรับเปลี่ยนวรรณยุกต์แล้วก็ยังหาไม่เจอ"เจ้าหน้าที่ห้องบัตรพูด "ตอนนี้กำลังให้ค้นเอกสารที่ห้องฉุกเฉินอยู่ว่าวันนั้นเราส่งตัวใครไปบ้าง ... ทีนี้คุณคนนี้จำวันไม่ได้ รู้แค่ว่า20กว่าๆ แถมไม่ยอมรอไม่ยอมฟัง จะเอาให้ได้"
บรรยากาศไม่ค่อยดีนัก ไม่มีใครพูดอะไรเพิ่มจนกระทั่งมีเสียงหนึ่งดังขึ้น
"อ้าว ... สวัสดีคุณหมอ" ชายในชุดผ้าไหมสีแดงเดินยิ้มเข้ามาและยกมือไหว้วศิน "ผมก็นึกว่าใคร..."
วศินหันไปรับไหว้ตอบ "สวัสดีครับ กำนันสุชาติ" เขาก็คิดอยู่ว่าทำไมนามสกุลในบัตรประชาชนถึงได้คุ้นๆ ที่แท้เป็นภรรยาของกำนันนี่เอง
"พอดีลูกชายผมโทรไปบอกที่บ้านว่าโรงพยาบาลทำลายประวัติทิ้ง ให้ผมรีบมารพ." กำนันว่า "แต่ผมว่าต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ๆ เพราะว่าวันนั้นผมก็มารพ.พอดีตอนที่กำลังจะส่งตัว ก็เห็นกำลังเขียนประวัติพิมพ์ประวัติกันอยู่"

วศินคิดหนัก ... จากที่ผ่านมาเขารู้นิสัยกำนันดี ถ้ากำนันเองยังบอกว่าวันนั้นมาจริงก็ต้องมาจริงๆไม่มีโกหก ปัญหาคือแล้วประวัติในคอมฯหายไปไหน
"วันนั้นเอาบัตรประชาชนมาหรือเปล่าครับ" วศินถาม
"ผมไม่ได้เอาของแม่มา แต่เราอยู่ที่เดียวกัน ก็เลยเอาบัตรประชาชนผมมาดูเรื่องบ้านเลขที่แทน" ชายหนุ่มตอบ
"แล้ววันนั้นคุณบอกชื่อแม่คุณว่าอะไร" วศินซักต่อ
"ผมก็บอกชื่อแม่ผมไปสิ" ชายหนุ่มตอบพลางจะยื่นมือไปหยิบบัตรประชาชนแม่มาดูแต่วศินพลิกกลับด้านแล้วเ อามือปิดไว้
"ไหนช่วยพิมพ์หาชื่อคนที่ชื่อ 'แดง'แซ่แพ้ ให้หน่อยซิ " กำนันเอ่ยขึ้นหลังจากฟังอยู่นาน เจ้าหน้าที่พิมพ์ให้และไล่ชื่อดู
"มีชื่อแดงค่ะ แต่ไม่มีแช่ตั๊ง" เจ้าหน้าที่ตอบ
"ขอโทษนะครับ กำนันกับลูกชายใช้แซ่อะไร" วศินถาม
"ผมแซ่แพ้" กำนันตอบ "อ้อ เข้าใจล่ะ ... แล้วมีแดง แซ่แพ้ไหมครับ"
"มีค่ะ .... มีประวัติของเมื่อสามเดือนก่อน เป็นโรคเส้นเลือดสมอง"

"สรุปว่าวันก่อนคุณมาแจ้งชื่อจริง มีผู้ป่วยมาจริง .... แต่คุณแจ้งชื่อผู้ป่วยผิดเป็นชื่อ'แดง' แล้วก็แจ้งนามสกุลผิด" วศินสรุปให้

"เฮ้ย อย่างนี้ก็หมายความว่าโรงพยาบาลพิมพ์ชื่อให้แม่ผมผิดสิ อย่างนี้หมายความว่ายัง .... โอ๊ย!ตีผมทำไมพ่อ"
เสียงร้องอย่างงุนงงดังขึ้นจากชายหนุ่ม พร้อมกับสีหน้างุนงงท่ามกลางสายตาชาวบ้านประชาชีที่รอตรวจ
"ข้อแรก เอ็งผิดตั้งแต่แรกที่แจ้งชื่อแม่ตัวเองผิด ดันไปแจ้งชื่อเล่น ตะกี้ชื่อจริงแม่ตัวเองเอ็งยังตอบไม่ได้" กำนันสุชาติตะโกนใส่พร้อมง้างมือฟาดที่หัว
เพียะ!
"ข้อสอง เอ็งโง่ขนาดไหน ลืมได้ยังไงไปแจ้งแซ่แม่เป็นแซ่เดียวกับแซ่ตัวเอง รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ทีหลังถ้าจำแซ่ไม่ได้ก็แจ้งเป็นนามสกุลซะ!"
เพียะ!
"ข้อสาม นอกจากโง่แล้วยังมาโวยวายในสถานที่ราชการ ไม่โดนเค้าแจ้งตำรวจจับก็ถือว่าบุญโขแล้ว ขอโทษพวกพี่ๆเขาให้หมดทุกคนเดี๋ยวนี้เลย"

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2551 18:48:20 น. Counter : 3368 Pageviews.		5 comments
Share Tweet