เรื่องของลุงมี

ลุงมี หรือชื่อจริงๆว่ามีชัย มานอนในโรงพยาบาลตั้งแต่เดือนที่แล้ว
ลุงเป็นโรควัณโรค หรือที่ชาวบ้านทั่วๆไปเรียกว่า"โรคปอด" ในระดับที่รุนแรงเพราะว่าไม่ได้มารักษา
ตอนที่พามาก็เป็นญาติแกพามา... ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใดก็ตามแต่ แต่หลังจากพามาส่งที่โรงพยาบาลแล้ว น้อยครั้งมากที่จะมีคนมาเยี่ยมเยียน
ลุงมีใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการนอนบนเตียง มวนยาเส้นสูบ และนั่งฟังวิทยุทรานซิสเตอร์อันเป็นสมบัติเพียงชิ้นเดียวของแก นานๆครั้งจะมีญาติมาเยี่ยม ซึ่งจริงๆก็ไม่ได้ตั้งใจมาเยี่ยมแก แต่มาเยี่ยมคนอื่นแล้วบังเอิญรู้ว่าแกนอนอยู่

เช้าวันหนึ่ง พยาบาลไปพบแกนอนหมดลม หลังจากเหนื่อยหายใจหอบมานานหลายสัปดาห์
ลุงมีมาอย่างเงียบๆ อยู่อย่างเงียบๆ และจากไปอย่างเงียบๆ
หลังการเสียชีวิต พยาบาลแจ้งข่าวการตายไปยังญาติของลุงตามเบอร์โทรที่ได้ให้ไว้

เบอร์แรก ที่เป็นคนพามาบอกว่าเป็นเพียงญาติห่างๆ และได้ให้เบอร์โทรญาติอีกคนเอาไว้

เบอร์ที่สอง ก็เป็นแค่ญาติห่างๆ
เช่นเดียวกันกับเบอร์ที่สาม สี่ ห้า

สุดท้าย ทางโรงพยาบาลก็ต้องเอาศพของลุงมอบให้มูลนิธิไปเก็บรักษาไว้ และเก็บกระดาษยาเส้นกับวิทยุเก่าๆให้ตำรวจไป
พยาบาลขอให้เทศบาลไปประกาศในหมู่บ้านที่ลุงมีอาศัยให้ญาติมารับศพ ตั้งแต่เช้าจนบ่ายก็ไม่มีใครติดต่อเข้ามา

ตกเย็น วศินนั่งกินข้าวตรงหน้าโรงพยาบาล
จู่ๆก็มีรถห้อตะบึงกันเข้ามาทั้งรถปิคอัพ รถหกล้อ รถเครื่อง รถยนต์
ทีแรกในใจก็นึกว่า แย่แน่แล้ว เพราะรถที่วิ่งมาเวลาแบบนี้มักมาตรวจที่ห้องฉุกเฉิน
แต่การณ์ไม่เป็นอย่างนั้น ทุกคนที่ลงจากรถ มุ่งหน้าไปที่ตึกผู้ป่วยใน

สักพักตำรวจขับรถตามเข้ามา
"นั่oน่ะ ญาติของตามี เมื่อกี้ผมไปตามมาจากหมู่บ้าน" ตำรวจบอก
"พี่ไปบอกเขายังไงเขาถึงยอมมารับศพกัน" วศินถามด้วยความสงสัย เพราะว่าตอนเช้าทุกคนบอกแต่ว่าเป็นแค่ญาติห่างๆ ไม่มีใครยินดีที่จะมารับศพเลย ต่างจากภาพแห่งความกระตือรือล้นที่เขาเห็นเมื่อครู่
ตำรวจยิ้มตอบโดยไม่มองหน้าแพทย์หนุ่มอย่างผู้กำชัย

"ผมแค่ให้คนไปบอกปล่อยข่าวว่าตอนตายลุงมีมีเงินสดสามหมื่นบาท กับทองสองบาท ตอนนี้ของเก็บไว้ที่โรงพัก รอลูกหลานมารับศพอยู่"

Create Date : 05 เมษายน 2551 Last Update : 5 เมษายน 2551 15:30:41 น. Counter : 4541 Pageviews.		22 comments
Share Tweet