คติธรรมนำชีวิต
* ความรัก เป็นเรื่องธรรมชาติที่เกิดขึ้นระหว่างหัวใจ ใจที่ไม่ต้องการเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น และก็ไม่ต้องการบุคคลที่สามรับรู้ด้วย
* ความรัก ที่ต่ำช้าของร่างกายนั้นมันมีปีก และจะบินหนีไปเมื่อความเป็นหนุ่มเป็นสาวนั้นสิ้นสุดลง รักชนิดนี้เป็นเหยื่อของตัณหา
* ความรัก คือความกระวนกระวายใจของดวงจิตที่ได้ประสบอารมณ์กับสิ่งที่ตัวเองต้องการ และติดแน่นอยู่ในอารมณ์ ความรักเป็นสัญชาติญาณที่ไม่มีเหตุผล
* ความเมตตา เป็นคุณธรรมในดวงจิตที่ละเอียดอ่อนละมุนละไมปราศจากความเร่าร้อนดิ้นรน เป็นดวงจิตที่เต็มไปด้วยความปรารถนาดีต่อผู้อื่นและลงท้ายด้วยการ วางเฉย เมื่อถึงคราวจำเป็นและสุดวิสัย
* ความรัก ย่อมแฝงอยู่ด้วยความเร่าร้อน ดิ้นรนจะช่วยเหลือเขาทั้งในเวลาสุขและทุกข์ ความรักจะเพลิดเพลินเมื่อสม หวังและสมรัก จะเศร้าโศกทุกข์ร้อนเมื่อพลาดหวัง
* ความรัก ทั้งสมหวังและผิดหวังย่อมเกิดความกระวนกระวาย กระทบกระทั่งแก่ดวงจิตในสัด ส่วนที่เท่ากัน มันวุ่นวายเท่ากัน แตกต่างกันแต่เพียงว่า "ความสมหวังเป็นความวุ่นวายที่เราต้องการ "แต่ความผิดหวังเป็นความวุ่นวายที่เราไม่ต้องการ" ความรักทำให้ดวงจิตดิ้นรนที่จะได้และหวงแหน ก่อให้เกิดความริษยา ส่วนความชังก่อให้เกิดความวุ่นวายในทางผลัก ทำให้เกิดโทสะและพยาบาท สุดท้ายก็ลงเอยด้วยความทุกข์เช่นเดียวกัน
* ความรัก ของหนุ่มสาวที่ยั่งยืนสูงส่ง มั่นคงเป็นทิพย์เสมอก็คือ "ความรักที่ไม่สมหวัง ไม่สมความปรารถนา โดยที่ทั้งสองยังรักกันอยู่ แต่มีอุปสรรคไม่ให้เข้าใกล้ชิดสนิทสนมกันได้ ไม่ล่วงเกินกัน" ความรักอย่างนี้แหละสูงส่งละเมียดละไมนัก แต่พอสมหวังแต่งงานกันแล้วก็เป็นธรรมดาไป คนที่รักกันอย่างดูดดื่ม มักถูกชักพาให้พบกันชาติแล้วชาติเล่า..
| Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2555 |
| Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2555 7:34:04 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 601 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ และขอบคุณมากๆที่แวะไปส่งกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณค๊าาาาา