<<
ตุลาคม 2558
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
3 ตุลาคม 2558
 

ทางรัตติกาล : ว.วินิจฉัยกุล

      โอ้ววววววว หม่ายยยยยย ก้อดดดดดดด คิดถึงการรีวิวหนังสือสุดๆ หายไปหลายเดือนเนื่องจากต้องไปใช้ชีวิตเฟรชชี่ แล้วชีวิตในมหาลัยก็ไม่ง่ายเลยสักนิดเดียว *น้ำตาไหลพราก* เมื่อวานเป็นวันสุดท้ายของการสอบมิดเทอม จขบ.เลยพุ่งตัวไปที่ห้องสมุดคณะ แล้วหยิบนิยายกลับมาอ่านทันที 5555555555

      นิยายเรื่องนี้จขบ.แอบสนใจมาสักพักแล้วค่ะ พอได้ลองอ่านก็ไม่ผิดหวังเลย งานเขียนของว.วินิจฉัยกุลยังให้ข้อคิดเตือนใจ จรรโลงใจ ให้สาระดีๆ อ่านแล้วประทับใจเลยขอมาเขียนรีวิวในวันนี้ค่ะ

คำโปรยปกหลังค่ะ
      นาฬิกาข้อมือของฉันบอกเวลาเที่ยงคืนพอดี... เที่ยงคืนที่เขาจากไป... เที่ยงคืนที่อาคมของนางฟ้าสิ้นมนตร์ขลัง จนซินเดอเรลล่ากลับเป็นนางก้นครัว ขะมุกขุมอมอีกครั้งหนึ่งเหมือนกับตัวฉัน... มองจากเงาในกระจกแล้ว แทบจะอุทานออกมาในความซูบเซียวของตัวเอง ผิดไปจากสาวโฉมสะคราญตอนหัวค่ำเหมือนเป็นคนละคน
      ฉันเปิดไฟทุกดวงแล้วหลับไปในความมือที่ปกคลุมอยู่ทุกหนแห่ง รวมทั้งอนาคตของฉันด้วย
-------------------------------------------------------------------

     เรื่องย่อสั้นๆ ก็คือ นางเอกของเรื่อง 'มุก' เป็นสาวสวย การศึกษาสูง เมื่อเรียนจบก็ไปสมัครเข้าทำงานในกรมแห่งหนึ่ง เธอก็ได้มีโอกาสร่วมงานกับหัวหน้าวัยสี่สิบ ที่ถึงแม้จะเป็นหนุ่มใหญ่แต่ก็ยังไฟแรง คารมเหลือร้าย แล้วสุดท้ายก็นั่นล่ะค่ะ น้ำตาลใกล้มดใครจะอดใจไหว

     โห... เป็นการเล่าเรื่องย่อที่ย่อมากจริงๆ

      ผู้แต่งได้ปูพื้นฐานนิสัยใจคอของนางเอกไว้เป็นอย่างดีเลยค่ะ มุกเติบโตมากับแม่เป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากแม่ของมุกเป็นภรรยาที่ไม่ได้ออกหน้าออกตาของพ่อ มุกไม่ค่อยได้ใช้ชีวิตกับพ่อมากนัก เพราะพ่อของเธอก็มีครอบครัวที่ภูเก็ต มุกเลยมีความรู้สึกมาตลอดว่าเธอออกจะขาดความอบอุ่นแบบที่พ่อมีให้กับลูกสาว ดังนั้น ผู้ชายในวัยไล่เลี่ยกับเธอจึงไม่สามารถมอบความรักความห่วงใยแบบผู้ใหญ่ให้ได้ มุกเลยออกจะปลาบปลื้มกับหนุ่มใหญ่มากกว่าคนวัยเดียวกัน

      แล้ว ดร.ภาณุทัต หนุ่มใหญ่ใจดีของเรื่องนี้ก็ตอบโจทย์ของมุกทุกอย่าง ดร.ภาณุทัตนั้นเป็นข้าราชการผู้ใหญ่ เรียนจบจากเมืองนอก อนาคตทางด้านบริหารก็กำลังไปได้สวย ซ้ำยังหล่อ บุคลิกดีมีสง่า คารมเข้าขั้นวายร้าย นี่พิมพ์ไปยังรู้สึกอ่อนระทวยเอง คนอะไรจะครบสูตรขนาดนี้ ยิ่งตอนอ่านไปนะคะคุณ ไม่แปลกใจทำไมนางเอกถึงรักถึงหลง แต่นอกจากมุกจะไม่ตระหนักแล้วว่าดร.มีลูกมีเมียแล้ว มุกยังไม่เห็นถึงศักดิ์ศรีของตัวเองด้วย มุกยอมมอบร่างกายมอบจิตใจให้กับคนที่ไม่เคยให้เกียรติมุกเลยสักครั้ง ยอมเก็บตัวเองเป็นคนลับๆ ไม่กล้าสู้หน้าใคร

      ตอนที่รักกันก็รักเสียจนหน้ามืดตามัว มุกเองแม้รู้ว่าดร.ภาณุทัตมีครอบครัวอยู่แล้ว ก็ไม่สนใจ ใครจะมาห้ามก็ไม่ฟัง หาว่าคนอื่นไม่หวังดีไปเสียหมด แม้แต่กับแม่ของตัวเอง มุกก็ไม่เคยเชื่อ เพราะดร.ภาณุทัตให้สัญญาแล้วว่าจะหย่าขาดกับภรรยาแน่นอน มุกก็จะรอ รอจนกว่ามุกจะได้แต่งงานกับดร.ภาณุทัต แต่จะรอนานแค่ไหนนั้น ไม่มีใครตอบมุกได้เลย นึกๆ ดูแล้ว เวลาอ่านนิยายเรื่องนี้ จขบ.คิดถึงเหล่ากระทู้ดังพันทิปแนวๆ ฉันรักผัวเขา คนที่ประสบพบเคราะห์กรรมแบบนี้ก็ล้วนแล้วแต่เจอประโยคประมาณว่า “กำลังจะหย่าแล้ว” “แยกกันอยู่แล้ว” หรือไม่ก็ “รออีกนิด แล้วจะจัดการทุกอย่างให้ถูกต้อง” ซึ่งหลายๆ กรณี มันก็จบลงด้วยฝ่ายหญิงต้องเดินออกมา เพราะสำนึกได้ว่าสุดท้ายแล้วมันก็เป็นแค่ความสัมพันธ์ชั่วคราวเท่านั้น

     ในเรื่องนี้มีบทหนึ่งที่แม่ของมุกตระหนักได้ว่าอาจเป็นเพราะการเลี้ยงดูของแม่ที่ทำให้มุกกลายเป็นคนแบบนี้ จขบ.อ่านแล้วเจ็บแทนตัวละครเองเลย

      “...แม่เลี้ยงหนูผิดทาง... แม่มัวแต่อบรมให้หนูรู้จักแต่ความสวยงาม ส่งเสริมให้หนูฉลาดมีความรู้จนได้เรียนสูงๆ ใครๆ แม้แต่คุณพ่อมองผิวเผินก็ชมกันทั้งนั้นว่าหนูสวย หนูเก่ง แต่แม่ละเลยสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตคน ก็คือคุณธรรม แม่ไม่เคยสอนให้หนูรู้จักยับยั้งชั่งใจ ไม่ได้สอนให้รู้จักละอายต่อบาป ไม่ได้สอนให้เอาใจเขามาใส่ใจเรา จนเดี๋ยวนี้มุกก็ยังมองไม่เห็น แม่รู้ความรู้สึกของลูกไม่ละเอียดอ่อนเลยในเรื่องเหล่านี้ แม่จะไม่พูดละ เพราะลูกคงไม่เข้าใจอยู่ดี...”

      จขบ.ว่าสังคมเราสมัยนี้มันมีเครื่องมือที่ช่วยให้คนทำผิดศีลธรรมเยอะขึ้น ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะแอบปิดบังสามีหรือภรรยาของตัวเองไปเพื่อไปหาความสุขนอกบ้านโดยไม่มีใครรู้เห็น ของเหล่านี้จะไร้ค่าไปทันทีถ้าคนเรามีสำนึกผิดชอบชั่วดีอยู่ในจิตใจ แล้วถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะแต่งมากว่าสามสิบปีแล้ว เหตุการณ์ต่างๆ มันก็ยังปรากฏให้เห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ไม่ได้ล้มหายตายจากไปจากสังคมเราแม้แต่น้อย ดีไม่ดีอาจจะเพิ่มขึ้นกว่าแต่ก่อนเสียด้วยซ้ำ

      ปัญหาของเรื่องชู้สาว จขบ.คิดว่าข้ออ้าง "ไม่มีทางเลือก" ไม่เคยฟังขึ้นในกรณีนี้เลย เราเลือกได้เสมอว่าจะหยุดหรือจะไปต่อ หรือถ้าเราเผลอถลำตัวแล้วมารู้ทีหลังว่าเขามีครอบครัวแล้ว เราก็สามารถเลือกที่จะตัดขาดไปได้ แต่คนที่มุ่งไปข้างหน้า ทั้งๆ ที่รู้ว่าปลายทางมันคือต้นงิ้วต่างหาก ที่สร้างปัญหาจริงๆ ตัวอย่างในเรื่อง มุกทั้งสร้างปัญหาให้ลูกเมียของดร.ภาณุทัต ทำให้พ่อของตัวเองโรคหัวใจกำเริบจนเสียไปก่อนวัยอันควร ทำลายความสัมพันธ์ของญาติที่หวังดี เราจะเห็นเลยว่า เรื่องแบบนี้ไม่เคยเป็นเรื่องของคนสองคน มันเป็นเรื่องที่ส่งผลกระทบต่อคนรอบข้างอย่างเจ็บแสบที่สุด

      อินกับการรีวิวเหลือเกิน ขอสรุปเพียงแค่ว่านิยายเรื่องนี้เป็นตัวอย่างที่ดีมากของผู้หญิงที่ประสบปัญหาเขามีเมียแล้วแต่เขารักฉัน 5555555555 ข้อคิดจากเรื่องนี้เป็นสิ่งเตือนใจที่ดีให้กับผู้อ่านมากเลยค่ะ ในสังคมที่มันรวดเร็วและสะดวกสบายอย่างทุกวันนี้ สติและสำนึกผิดชอบชั่วดีก็ควรมีอยู่ในตัวของคนทุกคนค่ะ



Create Date : 03 ตุลาคม 2558
Last Update : 3 ตุลาคม 2558 12:40:54 น. 8 comments
Counter : 4825 Pageviews.  
 
 
 
 
เรื่องนี้พี่ไม่เคยอ่าน แต่ชอบเข้ามาอ่านรีวิวของน้อง
อ่านจากรีวิว มุกคงเป็นคนประเภทที่เกิดมาเพื่อรักเพียงตัวเองนะพี่ว่า
เพราะคนที่รักแต่ตัวเอง จะไม่คำนึงถึงใครนอกจากทำทุกอย่างให้สมดั่งที่ตัวเองปรารถนา ไม่คำนึงถึงความถูกผิด ไม่เคยย้อนกลับมาดูตัวเอง และคนประเภทนี้เป็นคนที่ไม่คิดจะหักห้ามใจของตัวเองค่ะ
รออ่านรีวิวเรื่องต่อๆไปของน้องนะคะ ขอให้น้องมีความสุขกับการอ่านนิยายหลังจากสอบเสร็จจ้ะ
 
 

โดย: กรุงอินทร์ วันที่: 3 ตุลาคม 2558 เวลา:17:31:27 น.  

 
 
 
To พี่กรุงอินทร์
คิดถึงคอมเม้นท์พี่กรุงอินทร์จังเลยค่ะ :D
เปิดเทอมแล้วไม่มีโอกาสอ่านนิยายเลย เพิ่งจะหาเวลามารีวิวหนังสือได้
ขอบคุณนะคะที่ยังแวะมาหากันเหมือนเดิม :)
 
 

โดย: Moonshiner IP: 125.26.191.5 วันที่: 3 ตุลาคม 2558 เวลา:19:54:08 น.  

 
 
 
อ่านบรรทัดแรกก็ทำรู้สึกแก่เลย คิดถึงจังชีวิตเฟรชชี่ ขอให้ใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอย่างสนุกสนานและมีความสุขนะคะ มันจะเป็นช่วงเวลาหนึ่งที่ดีที่สุดของชีวิต

นิยายเรื่องนี้ เป็นของ ว.วินิจฉัยกุล เชื่อมั่นในฝีมือ แต่ไม่ค่อยจะอยากอ่านเท่าไรกับพลอตแนวนี้เพราะคิดว่าคงจะทำให้รู้สึกเครียด เห็นด้วยค่ะว่า ยังมีทางเลือกเสมอ ใช่แต่ผู้ชายที่แต่งงานแล้วเท่านั้น อย่างถ้าฟังคลับฟรายเดย์ แม้ในสถานคู่รักที่ยังไม่แต่งงาน คนที่มาทีหลังก็ยังเลือกได้เสมอ แต่กลายเป็นว่า เพราะยังไม่แต่งงาน ยังมีสิทธิเป็นคู่แข่ง ถ้าเขาเลิกมาก็คงใช่ .. มั้ง แต่ถ้าเขาไม่เลิก ก็เจ็บปวดกันไป
 
 

โดย: prysang วันที่: 4 ตุลาคม 2558 เวลา:8:41:06 น.  

 
 
 
คุณprysang
ขอบคุณมากๆ เลยนะคะสำหรับคำอวยพร แค่ใช้ชีวิตเฟรชชี่มาครึ่งเทอมก็รู้สึกเหนื่อยเหลือเกินแล้วค่ะ 5555
เรื่องนี้เครียดตลอดเรื่อง ขัดใจกับการกระทำของตัวละครตลอดเวลา แต่ก็รู้สึกว่าสนุกนะคะ น่าติดตาม อ่านแล้วได้ข้อคิดดีจริงๆ
เดี๋ยวนี้ถามใคร ถ้าบอกว่าเค้ายังไม่แต่งงานมีลูกมีเมียเป็นตัวเป็นตนก็คงถือว่ายังเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้ ในคลับฟรายเดย์นี่เป็นแหล่งรวมเรื่องประเภทนี้เลยค่ะ 555555
 
 

โดย: Moonshiner วันที่: 4 ตุลาคม 2558 เวลา:22:51:49 น.  

 
 
 
เรื่องนี้อ่านแล้วค่ะ
งานของ อ.วินิตา มีอะไรดี ๆ เสมอ แม้ว่าเรื่องนี้เขียนไว้นานมากแล้ว แต่เราก็ยังเห็นกระทู้แนวนี้อยู่เสมอ

และถ้าจขบ. ได้เริ่มใช้ชีวิตการทำงานแล้วละก็ จะเห็นได้เลยค่ะว่า ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย ....โดยเฉพาะเรื่องคาว ๆ เนี่ยแหละ
 
 

โดย: Serverlus วันที่: 4 ตุลาคม 2558 เวลา:23:07:44 น.  

 
 
 
คุณ Serverlus
เคยมีผู้ใหญ่พูดแบบนี้เหมือนกันค่ะ ท่านก็สอนว่าโตไปเรื่องแบบนี้มันพลาดพลั้งกันได้ง่าย ต้องมีสติ คิดหน้าคิดหลังให้ดี ยิ่งพอมาอ่านนิยายเรื่องนี้ก็เห็นเลยว่าคนเราพอไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจมันสร้างปัญหาขนาดไหน
 
 

โดย: Moonshiner IP: 125.26.191.5 วันที่: 4 ตุลาคม 2558 เวลา:23:51:00 น.  

 
 
 
ชอบคำโปรยจังค่า
 
 

โดย: kunaom วันที่: 5 ตุลาคม 2558 เวลา:9:02:36 น.  

 
 
 
To คุณ kunaom
ชอบคำโปรยก็ต้องลองอ่านนะคะ 5555 :)
 
 

โดย: Moonshiner IP: 161.200.188.201 วันที่: 6 ตุลาคม 2558 เวลา:7:57:19 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

Moonshiner
 
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Reading is what shapes me to be who I am today
New Comments
[Add Moonshiner's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com