BlogGang.com : : Moonshiner : บ้านแก้วเรือนขวัญ : โสภาค สุวรรณ

-----------------------------------------------------------------------

ย่อนิยายได้แย่เหลือเกิน... นั่นล่ะค่ะ การรวบรัดตัดความนิยายเรื่องนี้ 55555
ตอนที่ได้หนังสือเล่มนี้จากงานสัปดาห์หนังสือ ตอนนั้นเห็นว่าชื่อเรื่องแล้วก็ชอบ 'บ้านแก้วเรือนขวัญ' จินตนาการไปว่าคงเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวที่อบอุ่น เป็นบ้านแสนรักของทุกคน แต่จริงๆ บ้านแก้วเรือนขวัญนี้ก็วุ่นวายกว่าที่คิดเยอะเลยค่ะ

นิยายเรื่องนี้จะว่าไปก็ไม่ได้สนุกขนาดว่าน่าติดตามจนวางไม่ลง หรือมีอะไรให้ลุ้นในบทข้างหน้า ออกจะเป็นนิยายที่เรื่อยๆ ไม่หวือหวา แต่ก็แฝงไปด้วยข้อคิด และปรัชญา คติธรรม ที่น่าสนใจไว้ไม่น้อยนะคะ

เวลาอ่านคำสอนที่พระองค์หญิงอบรมโมก รู้สึกเหมือนถูกผู้ใหญ่สอนยังไงยังงั้น พระองค์หญิงไม่ถือองค์ ไม่ได้คิดว่าตัวเองบุญหนักศักดิ์ใหญ่ เลี้ยงดูโมกให้เป็นคนสมถะ รู้จักทำมาหากิน กตัญญูรู้คุณ ผิดกับคุณข้าหลวงรำเพย ผู้ที่มีลูกเขยมีหน้าที่การงานใหญ่โต มีฐานะร่ำรวย เลี้ยงดูลูกหลานด้วยเงิน จะขอให้หลานทำอะไรสักอย่าง ก็ต้องมีของรางวัลราคาแพงๆ เป็นข้อแลกเปลี่ยนให้ คติญี่ปุ่นเขาว่า คนที่อ่อนน้อมถ่อมตนก็เหมือนเมล็ดข้าวที่อวบอ้วน เมื่อเมล็ดข้าวมีน้ำหนักดี ต้นของมันก็จะโน้มตัวต่ำลงสู่พื้นดิน ผิดกับต้นข้าวที่มีเมล็ดลีบแห้งไม่มีน้ำหนัก ต้นของมันก็จะชูคอตระหง่านขึ้นฟ้านั่นเอง

จขบ. เป็นคนชอบดูบ้านเก่า วังโบราณ หายากนะคะที่ยังหลงเหลือเป็นของลูกหลานสกุลนั้นๆ บางส่วนก็เป็นของสำนักงานบ้าง เป็นของทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์บ้าง หรือที่แย่กว่านั้นก็คือขายให้คนอื่น ตัวตึกที่เคยมีสภาพดีก็ทรุดโทรมแล้วสุดท้ายก็ถูกทำลาย ไม่หลงเหลือหลักฐานทางประวัติศาสตร์ให้พวกเราได้ศึกษาเรื่องราวอีก ซึ่งก็น่าเห็นใจ เพราะการดูแลสถานที่เหล่านี้ก็ใช้จำนวนเงินไม่น้อย ไม่แปลกที่เจ้าของจะเปลี่ยนมือให้ผู้อื่นบ้าง ออกขายทอดตลาดบ้าง

ตอนอ่านหนังสือเล่มนี้ พระองค์หญิงมีพระประสงค์ที่จะรักษาเรือนไม้โบราณเอาไว้และทำเป็นพิพิธภัณฑ์ส่วนพระองค์ไม่ยอมให้ลูกหลานคนไหนเอาไปเปลี่ยนเป็นตึกศูนย์การค้าหรือคอนโดมิเนียม แต่ก็ยังมีคนอยากจะเอาพื้นที่ตรงนี้ไปเปลี่ยนเป็นเม็ดเงิน ซึ่งสามารถให้ค่าตอบแทนมหาศาล ดีกว่าปล่อยไว้ให้เป็นแค่พิพิธภัณฑ์ที่เก็บค่าเข้าชมไม่กี่สตางค์

นึกถึงเวลาที่ไปชมบ้านสวยๆ วังเก่าๆ หลายๆแห่งก็ตั้งอยู่บนทำเลทอง เชื่อว่าถ้าเปลี่ยนให้เป็นโรงแรม คอนโด หรือศูนย์การค้า ก็ย่อมจะสร้างรายได้มหาศาลให้เจ้าของได้ แต่คุณค่าทางประวัติศาสตร์ คุณค่าทางจิตใจที่เรามีต่อสถานที่เหล่านี้ เป็นสิ่งที่เงินไม่สามารถซื้อมาได้เลย เราเนรมิตคอนโดหรูๆ ได้ เนรมิตตึกสวยทันสมัยติดแอร์เย็นฉ่ำได้ แต่เราเนรมิต 'จิตวิญญาณ' ของสถาปัตยกรรมนับร้อยปีที่มีเรื่องราวประวัติศาสตร์อันทรงคุณค่าแบบนั้นไม่ได้เลย

โดยรวมแล้วสนุกค่ะ ไม่ได้โรแมนติกหวานแหวว หรือดราม่าเข้มข้น แต่อ่านแล้วสบายใจ เป็นนิยายไร้พิษภัย มีตัวอย่างความดีความเลวให้เห็น มีมุมน่ารักๆ ของตัวละคร เป็นนิยายสอนใจอ่านได้ทุกเพศทุกวัยค่ะ