ชั่วโมงเศษๆ สายการบินนกแอร์ได้ร่อนลงสู่แท็กซี่เวย์อย่างสง่างาม พาผู้โดยสารที่อาศัยมาในลำนี้ ถึงท่าอากาศยานหาดใหญ่อย่างปลอดภัย ส่วนด้านหน้าอาคาร พี่สุริยาโชเฟอร์รุ่นเก๋าจากเมืองหาดใหญ่ มายืนรอรับคณะอย่างหน้าชื่นตาบาน เราต่างทักทายที่เวลาทำให้พวกเราได้มาเจอกันอีกครั้งหนึ่ง คราวนี้เราจำหน้าพี่สุริยาได้ ไม่คิดจะปล่อยไก่เป็นการกุศลในพื้นที่นี้อีก หลังจากที่เคยปล่อยไก่ไปหลายตัวเมื่อคราวก่อนทั้ง 8 ชีวิตออกอาการหิวจนอยากจะกินคนข้างๆ เป็นอาหาร พี่สุริยาเกรงจะต้องเก็บเศษกระดูกมนุษย์ในรถตู้ จึงรีบพาคณะไปยังร้านอาหารทันที อาหารมื้อแรกของวัน เป็นเมนูเดิมๆ ที่ท่านบลูฮิวชอบเป็นพิเศษ นั่นคือ ปลากระบอกทอดขมิ้น (กินเยอะๆ ตัวจะได้เรียวเหมือนปลา เหลืองเป็นขมิ้นชัน) ต้มยำปลาซึ่งแซบถึงใจ ไข่เจียว ผัดผักรวมมิตร ฯลฯ ในเวลานั้นไม่มีใครมองหน้าใคร ต่างทำหน้าที่กินๆ กันอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ถึงชั่วโมงอาหารทุกอย่างตกลงสู่ท้องเป็นกอบเป็นกำจากนั้นคณะมุ่งหน้าต่อไปยัง ศอ.บต.ยะลา เพื่อดูสิ่งของที่ทางบริษัทเนชั่นฯ จะทำการส่งมอบให้แก่โรงเรียน 21 แห่งในวันรุ่งขึ้น (18 กันยายน 2550)เรื่องราวเป็นอย่างไรนั้น โปรดติดตามตอนต่อไปขอบคุณในการอ่าน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ดีใจแทนเด็กๆ 3 จังหวัดชายแดนใต้จังเลย
เราก็เป็นคนหนึ่งของชาวใต้
ขอขอบคุณน้ำใจดีงามของชาวเมืองหลวงนะคะ
ขอให้การเดินทางครั้งนี้ ปลอดภัยทุกก้าวย่างค่ะ