ทาสีประตูรั้วกับงาน เพ้นท์ เสาระแนง.ฝีมือไม่ค่อยมี แต่ดีกรีความดันทุรังสูงเป็นกำลังใจให้กันหน่อยนะคะ
ขอบคุณสำหรับเพื่อนๆที่โหวตให้กับบล๊อคของแม่มุก ในสาขา ตกแต่งบ้าน จัดสวน ...หรือ Best Design Blog ก็ต้องขอขอบคุณให้กับเพื่อนงามๆๆมา ณ ที่นี้
ได้หรือไม่ได้อย่างไร ไม่ได้หวังไว้ แค่เพียงเพื่อนๆแวะมาก็ดีใจมากมายแล้ว 1 คอมเม้นท์ คือ 1 กำลังใจ ค่ะ ทุกอย่างที่ถ่ายทอดลงบล๊อคคือ ความทรงจำดีๆที่ไม่มีวันสิ้นสุด ค่ะ
มาถึงการทาสีประตูรั้ว รวมเวลาที่ใช้ในการทา เกือบ อาทิตย์ เพราะ ต้องรองพื้นประตูก่อน ทาไป เมาไป วันแรกที่ทา ปวดหัวมาก เหม็นสี นะ แต่ ทาไป ๆ ก็ชิน พอเสร็จก็เป็นความภูมิใจที่เราสามารถทำอะไรดีๆ ให้ครอบครัวได้ ...
ปฏิมากรรมงานเสา ลงลวดลายทอง เพื่อลดความแข็งของเสาระแนง อีกไอเดียของแม่มุก แต่ยังไม่เสร็จดี ค่อยๆๆทำ เพราะต้องใช้เวลาว่างจากการ ดูแลสองลิงค่ะ
เสาต้นที่1
เสาต้นที่ 2
เมื่อทำงานนอกหน้าที่แล้ว ก็ไม่ขาดงานในหน้าที่ อาหารมื้อเที่ยง ของ ครอบครัวทำแบบเร่งรีบนะคะ เพราะเวลาที่เหลือจะได้ไปทำงานนอกหน้าที่ ต่อ ทำปฏิมากรรมเสาต่อ อาบน้ำให้ตุ๊กตาหินทราย แวะมาทำบล๊อคหลังจากทำอาหารกลางวันเสร็จ โอกาสทอง ลูกหลับพอดี ตอนนี้แดดร้อนๆๆ แม่มุกไม่คอ่ยแน่ใจซะแล้วสิ ว่านี่หน้าหนาว หรือ หน้าร้อนกันแน่ เมืองไทย
ทานข้าวด้วยกันไหมค่ะ?
ผัดถั่วงอกเต้าหู้ทอด...
ผัดวุ้นเส้นไข่แหนม
แกงจืดผักกาดขาวหมูสับ
กับ ของหวานตบท้าย สำหรับ พ่อบ้านและลูกๆๆ ส่วนแม่มุก ขออำลา บ้าย บาย ไปพร้อม ไอศครีมถ้วยนี้นะคะ
อุปกรณ์ การขุนสามีและลูกๆๆ
ฝีมือไม่ค่อยมี แต่ดีกรี ความดันทุรังสูง ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้บ้านน้อยหลังนี้กันหน่อยนะคะ ขอขอบคุณเพื่อนๆๆทุกคนนะคะ
มาดามมุก
ท้ายนี้ หยิบเอาเพลงเก่า มาให้ฟัง บ้านน้อยหลังนี้ ....คงถูกใจกันบ้างไม่มากก็น้อย
บ้านนี้ฉันรัก สุรพล สมบัติเจริญ.. บ้านน้อยหลังนี้สุขีเสียจริง ปลูกไว้สมใจทุกสิ่ง สวยจริงเพราะฉาบสีฟ้า หน้าต่างประตู ติดม่านสวยหรูงามตา ยามน้องผ่านไปมา พี่ยืนในบ้านแหวกม่านยังเห็น บ้านน้อยหลังนี้สุขีเสียจัง แอบมองน้องทางหน้าต่าง ตั้งแต่เช้าจนเย็น แหวกม่านมองดูอดสูเหลือจะลำเค็ญ เกี้ยวก็เกี้ยวไม่เป็น ได้แต่แอบมองน้องอยู่ทุกวัน เห็นน้องเดินเดี่ยว เปลี่ยวใจพี่อยากจะทัก แต่แล้วก็ต้องชะงัก เพราะใจไม่วายนึกหวั่น จะยิ้มจะหัว ก็กลัวน้องจะไม่หัน หัวใจพี่แสนอัดอั้น มาทุกวันจวบจนบัดนี้ บ้านน้อยหลังนี้ถึงแม้ฉันจน กัดกินแม้เพียงเกลือป่น ยอมทนไม่จากหน่ายหนี เงินหมื่นเงินแสน ไม่อาจแม้นมาราวี พรากบ้านฉันไปขยี้ บ้านน้อยหลังนี้ฉัน ..รักจริง |