Bloggang.com : เพลิดเพลิน : งานวันแม่ ....อิ่มอุ่น...

งานวันแม่ ....อิ่มอุ่น...

วันที่ 11 กันยายน 2551
เป็นปีที่แม่ คงไม่มีวันลืม เป็นปีแรก ที่ลูกของแม่ เต้นรีวิวประกอบเพลง
ครั้งแรกในชีวิตของลูก ที่เต้นรีวิว ในวันแม่
และเป็นครั้งแรกของแม่ ที่ได้ดูลูกแต้นในวันแม่

จริงๆ แม่อยากทำท่าซึ้งๆ ปลาบปลื้ม
แต่...แค่เริ่มก้าวเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว แม่ก็แทบปรี๊ดแตก
แม่เห็นเพื่อนๆ ของลูกที่ต้องเต้นรีวิว เค้าแต่งแต้วกันสวยๆ
ชุดฟูๆ อย่างกะเจ้าหญิง แม่ก็สงสัยในใจว่า เอ แล้วลูกเราล่ะ
ได้เต้นหรือเปล่า ได้แต่งชุดแบบนี้หรือเปล่า

หันไปถามพ่อ ก็ไม่ได้ความ ได้แค่คำตอบว่า "เต้นมั้ง"
อิพ่อเฟร้ยเฮ้ย จะรู้อะไรมากกว่านี้ไม่ได้หรือไง
แม่ทำหน้ายักษ์ใส่พ่อนิดนึง แล้วหันไปทำหน้าใจดียิ้มหวานๆใส่คุณครู
"น้องมุกต้องเต้นด้วยไหมคะ" แม่ถามคุณครูหลังจากเฝ้ามองเหตุการณ์สักพัก
"เต้นค่ะ เต้น เอาชุดไปใส่เลยค่ะ" แม่หันไปทำหน้ายักษ์ใส่พ่ออีกนิดนึง
โทษฐานที่ไม่รู้อะไรเลย
"อ๊าว อ้าว ชุดของน้องไข่มุกอยู่ไหน เอ๊ ไม่มี"คุณครูอุทานเสียงดัง
พร้อมทั้งยกถุงนั้น คุ้ยถุงนี้หาชุดสวยๆ ให้ลูกของแม่
อิแม่ เริ่มหน้าหงิก นึกในใจ สะเพร่าจริงๆ
"ไม่มี เอ๊ ใครเห็นชุดของไข่มุกมั้งมั้ยคะ นับก่อน นับก่อน
1 2 3 4 5 ......9 เอ๊ มันต้องมี 10 สิ ทำไมมี 9" คุณครูนับเด็กผู้หญิงในห้อง
ที่ใส่ชุดสีครีม กระโปรงฟู ๆ เหมือนนางฟ้า
แม่เริ่มนับเลขในใจ พยามไม่ให้หน้าหงิกมากนัก พลางคิดว่า
ถ้าไม่ได้เต้นนะเฟร้ย ตรูจะอุัมลูกกลับบ้านแล้ว โมโหอ่ะ
เอ๊ หรือให้เต้น แต่เต้นทั้งชุดนักเรียนดีหว่า ประจานครูซะเลย
โทษฐานไม่มีความรับผิดชอบ (เป็นความคิดที่ไม่ดี และพาลมากๆ)

แต่ก็แค่คิด ไม่ได้ทำ ทำแค่ยืนยิ้มกับลูก กับน้องรจเพื่อนลูก

คุณครูก็พยายามหาชุดไป แต่งหน้าแต่งตัว เด็กคนอื่นไป
แล้วก็หันมาชูถุงมือ กับถุงน่องให้แม่ดูว่า เนี่ย ซื้อมาให้มุกแล้วนะ
แต่ชุดอ่ะ ชุดไปไหนไม่รู้ วินาทีนั้น ใจแม่มันหงุดหงิดไปหมด
ต่อให้หยิบอะไรมาแม่ก็ไม่หายโกรธ แต่สิ่งที่แสดงออกได้คือ ยิ้มเล็กๆ
(เป็นยิ้มที่เสแสร้งมากๆ เพราะในใจมันกรุ่นๆ คว้นแทบออกหู)

เพราะแม่เห็นลูกของแม่ เต้นเพลง อิ่มอุ่นที่บ้านทุกวัน
ร้องเพลงนี้ทุกวัน แม่เห็นถึงความพยายาม และความตั้งใจของลูก
แม่จึงรู้สึกเสียดาย ถ้าความพยายามของลูกแม่ จะไม่ได้ปรากฏผล

แต่แล้วคุณครูก็แก้สถานการณ์ให้แม่ยิ้มออกมาได้ เป็นยิ้มที่ออกมาจากใจ
ของแม่เลย
คุณครูเดินเข้าไปยืมชุดพี่อนุบาล 3 ที่ชื่อพี่โอ้จ๋า (ชื่อแปลกดี)
มาให้ลูกของแม่ใส่ อ๊ะ สีฟ้าใส แตกต่างจากคนอื่นสิ้นเชิง
แต่สวยดี มันก็ไปกันได้กับคนอื่นๆ แค่สีต่างกันแค่นั้น
โชคดีที่พี่โอ้จ๋า เค้าใส่ชุดสวยมาจากบ้านเลยมีชุดให้ลูกแม่ได้ยืมใส่
แล้วก็โชคดีที่พี่โอ้จ๋าเค้าก็มีการแสดงเหมือนกัน ชุดเค้าเลยไม่ต้องใส่
เค้าใส่ชุดแสดง (เฮ่อ)

จากนั้นหลายๆ แม่ๆ หลายคนก็มามะรุมมะตุ้มกับลูกของแม่
แม่คนโน้นทาแป้ง แม่คนนี้ทาตา แม่คนนั้นใส่ถุงมือ
3 นาที ลูกของแม่ก็สวยเด้ง แก้มแดง หน้าเนียน คิ้วเข้ม
สวยพอๆกับเพื่อนๆที่กำลังจะแสดง
เกือบแย่แล้วเนอะ..........

พอถึงตอนแสดง กลายเป็นว่า ลูกของแม่
เด่น สวย กว่าคนอื่น เพราะชุดเพื่อนๆ สีครีม
แต่ชุดของลูกแม่สีฟ้า เห็นชัดมากๆ แล้วลูกก็ยืนเกือบตรงกลาง
โดดเด่นกว่าเพื่อนๆ มาก (แม่ย่อมเห็นลูกตัวเองสวยกว่าลูกคนอื่นแหละ)

ที่น่าปลาบปลื้มคือ ลูกเต้นสวย สะบัดกระโปรงพลิ้วเชียว
สมกับที่ตั้งใจฝึกซ้อมมาจริงๆ ไม่ทำให้แม่ผิดหวังเลยลูกจ๋า

งานนั้นแม่หน้าบาน (เพราะอ้วนมั้ง)
ลูกแม่ทั้งสวย ทั้งเต้นเก่ง เห็นอนาคตรำไร
อนาคตที่ว่า กระเป๋าแม่คงแฟบทุกครั้งที่มีงาน
เพราะต้องเจียดค่าขนมแม่ มาจ่ายค่าชุดแต่งตัว

เอาฟระ เพื่อลูก ไม่ลำบากอะไร แม่ยอมจ้า

แม่รักหนูนะลูก

Create Date : 14 กันยายน 2551

Last Update : 23 กันยายน 2551 15:44:02 น.

0 comments

Counter : 1545 Pageviews.