Bloggang.com : KunikunDE : กัดไม่ปล่อย

กัดไม่ปล่อย

จากเด็กโง่ๆ คนนึงอยู่ในห้องเรียนได้เกรดเกือบจะเป็นที่สุดท้ายในห้อง จนมาถึงปัจจุบันได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของภาควิชา(อาจจะแค่ชั่วคราวแต่อย่างน้อยก็เคยวะ อิอิ) มุมมองจากผู้ที่เคยอยู่้ในก้นเหว และเคยได้ยืนอยู่ที่ปลายยอดภูเขา

เคยคิดเล่นๆ มาตลอดว่าตัวเองเป็นคนหัวดี เก่ง ฉลาด มาตลอด แต่พอได้เจอกับของจริง ก็ทำให้ผมถึงกับหมดกำลังใจถ้อแท้ และหมดแรงที่จะเรียนไปเลย เจอกับคนที่เก่งจริงๆ ทำให้ความมั่นใจที่มีอยู่้หายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงความท้อแท้และหมดหวัง นี่คือชีวิตในวัย มัธยมของผมแต่สิ่งหนึ่งที่ช่วยปลุกให้ผมอยากจะลุกขึ้นมาต่อสู้ได้คือ คำพูดคำพูดหนึ่งจากเพื่อนสนิดคนหนึ่ง...

วันนั้นเป็นวันประกาศผลสอบย่อยวิชาเลขเสริม และเป็นเทอมที่ผมเชื่อว่าเละเทะที่สุดในชีวิตวัยเรียน โดดเรียนจนครบทุกวิชา ไปเรียนพิเศษก็โดด ในห้องก็ไม่ตั้งใจ ทั้งหมดเพราะคิดว่า ตัวเองเก่งพอ เข้าใจเนื้อหาพวกนี้ได้ง่ายๆ อีกทั้งด้วยความมั่นใจในวิชาเลขเป้นอย่างมาก ทำให้ไม่สนใจเรียนพิเศษ ส่วนในห้องก็คิดแต่ว่า เดี๋ยวก็ไปเรียนพิเศษเอา ผลที่ออกมาทำให้ผมช๊อคพอสมควร เมื่อผมสอบตก
เมื่อเพื่อนสนิดคนนั้นเห็นคะแนนผม เค้าไม่ได้ปลอบใจอะไร เค้าเพียงแค่ถอนหายใจแล้วพูดว่า "กุนึกว่าวิชานี้กุไม่ต้องห่วงมึงซะอีก"

เชื่อรึเปล่าครับ คับพูดนั้นเป็นเพียงประโยคสั้นๆ แต่ทำให้คนอย่างผมมีไฟขนาดไหน อาจเป้นเพราะเป็นคนที่ไม่ยอมใคร ถ้าถูกใครมาดูถูกจะรับไม่ได้ หลังจากวันนั้นผมจึงลุกขึ้นสู้ สู้อย่างสุดความสามารถ เพื่อที่จะทำให้คนอื่นเห็นว่า ผมไม่ได้โง่นะ ด้วยความที่หัวค่อนข้างใช้ได้ ทำให้ความพยายามนั้นสำเร็จ ผมกลายมาเป็นอันดับต้นๆ ของห้องภายในเทอมเดียว จากคนโง่ตกเลข กลายเป็นคนที่คอยเปิดสอนเพื่อนๆ เวลาจะสอบ และสอนเตรียมสอบ A-net O-net ให้กับเพื่อนๆ และในที่สุดผมก็ติดคณะที่ใฝ่ฝันมานาน วิศวะ ฬ

การเรียนในคณะนี้ยากกว่าที่เคยคิดไว้มาก การสอบแต่ละครั้งเหนื่อยกว่าการ Entrance มาก แต่อุตส่าได้เข้ามาแล้ว ผมจึงพยายามอย่างสุดความสามารถ และได้อยู่อันดับต้นๆ ของคณะ ในขณะที่คนอื่นมองว่าเก่้ง แต่ถ้าลองสังเกตุ ดูดีๆ จะพบว่า เกรดของผม แทบจะไม่มี A ประดับอย่างคนเก่งๆ ส่วนมากเลย แต่ตัวที่น้อยที่สุดของผมคือ B นี่เป็นสิ่งที่ผมสังเกตุเห็นอย่างที่ 1
อีกอย่างนึงคือเมื่อเราคะแนนดี ก็จะมีคนมาถามคำถามเรามากมายแต่ปัญหาอยุ่ที่ ความขี้เกียจส่วนตัว ทำให้ผมจะขยันต่อเมื่อใกล้สอบ หากยังไม่ใช่ช่วงนั้นก็จะเละเทะไปวันๆ แต่สิ่งที่อยากจะบอกคือ เมื่อใกล้สอบจนผมอ่านและตอบคำถามเค้าได้ หรือ หาคำตอบจากคนอื่นๆ แล้วมาตอบเค้าอีกที แต่สิ่งที่สังเกตุเห็นคือ ผมจะเป็นคนไขปัญหาให้เค้า ทั้งๆ ที่ผ่านเวลามาพอสมควรแล้ว ทำไมเค้าจึงไม่พยายามหาคำตอบในระหว่างนั้น?

จากเหตุการหลายๆ อย่างที่เข้ามาทำให้เราเห็นผู้คนที่หลากหลาย ความคิดบางอย่างของเราก็เปลี่ยน สมัยก่อนผมคิดว่า คนที่จะเก่งได้ ต้องหัวดีเท่านั้น และผมเคยคิดว่าผมทำได้เพราะหัวดี แต่ตอนนี้ผมคิดว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องซะทีเดียว

เมื่อเข้ามาคณะนี้ สถาบันนี้ ผมเชื่อว่าผมไม่ใช่คนที่หัวดีที่สุด ผมอยู่ในระดับกลางๆ เท่านั้น แต่สิ่งที่ทำให้ผมสามารถเข้าไปสู้กับผู้คนที่หัวดีกว่าได้คือ การที่ผมกัดไม่ปล่อย เมื่อเจอปัญหาใดๆ ผมจะพยายามคิด หรือหาคำตอบให้ได้ภายในเวลาอันสั้น คืออยากรู้อะไรต้องรู้ ไม่ปล่อยให้มันผ่านไป หรือปลงคิดว่าไม่รู้ก็ได้
มีเพื่อนบางคนชอบพูดว่า ขนาดมึงยังไม่รู้แล้วกุจะรู้ได้ยังไง แต่นั่นมันไม่ใช่ ไม่จำเป็นที่คนที่เก่งกว่าจะต้องรู้มากกว่าเรา ถ้าเราอยากเก่งได้ทัดเทียมเค้า เราก็ต้องพยายามที่จะรู้ให้มากกว่าเดิม อย่าปล่อยอะไรที่มันยังคงเป็นปัญหาอยู่ สิ่งที่ผมเรียนรู้จากเกรดของผมคือ หาวิชาไหนผมแย่ ทำไม่ได้ ผมจะพยายามกับมัน ไม่ปล่อยมันอย่างที่คนอื่นๆ ชอบทำกัน หลายคนทิ้ง วิชาต่างๆ ไปเลย เพียงเพราะทำได้ไม่ดี หรือไม่ชอบ แต่สำหรับผม ยิ่งทำได้ไม่ดีหรือไม่ชอบเรายิ่งต้องสนใจมันให้มาก

โดยสรุปแล้วผมคิดว่า การที่คนเราจะทำอะไรได้ดีนั้น มันไม่ใช่เรื่องของพรสวรรค์ซะทีเดียว แต่มันอยู่ที่เราต้องสู้กับมันพยายามทำมันให้ถึงที่สุด อย่าปล่อยปัญหา....

Create Date : 31 ธันวาคม 2552

Last Update : 31 ธันวาคม 2552 12:19:12 น.

1 comments

Counter : 627 Pageviews.

สวัสดีปีใหม่....2553
ขอให้สำลักความสุข
ขอให้ทุกข์กระเด็น
ขอให้เห็นรอยยิ้ม
ขอให้อิ่มความรัก
ขอให้หนักเงินทอง
ขอให้มองฟ้าสวย
ขอให้รวยความฝัน
ขอให้มั่นความดี
ขอให้มีแรงใจ
ในปีใหม่ นี้เทอญ

HAPPY NEW YEAR 2553 สวัสดีปีใหม่ ที่กำลังจะมาถึงนะจ๊ะ

โดย: หน่อยอิง

วันที่: 31 ธันวาคม 2552 เวลา:20:05:02 น.