นาวิน ศิริรัตช์  หนุ่มใหญ่วัย 45 ปี ผู้ที่มีความหลังอันเจ็บปวดคลั่งแค้นแสนสา  กับเพื่อนรักและคู่หมั้นของตัวเอง รอคอยวันเวลา 20 ปีเพื่อที่จะได้รับการชดใช้

บุษบามินตรา หรือ มดตะนอย  สาวน้อยวัย 20 ปี น่ารักสดใส ตัวเล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกับนาวิน  ดรอปการเรียนที่ปีนัง และมาทำหน้าที่ตามที่บิดายกให้กับนาวินตั้งแต่เกิด  เพื่อชดใช้ให้ในสิ่งที่เคยทำผิดไว้  สร้างความเจ็บปวด  อับอายต่อผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนและเป็นทั้งผู้มีพระคุณ 

ท่านใดที่เคยอ่านนวนิยายของคุณ "พัดชา" มาแล้ว จะทราบดีว่าแนวการเขียนจะออก ดุ เด็ด เผ็ด ร้อน ไปกับบทสนทนา พฤติกรรม ของตัวละคร ซึ่งตรงไปตรงมา ไม่อ้อมค้อม และไม่ต้องมานั่งแปลหมายความว่าไง  เรื่อง"เมียบำเรอ" ก็เช่นเดียวกัน อ่านไปขำไป  บางบทสนทนาตรงเกิน...แต่ก็สนุกดี

ถ้าอ่านนวนิยายเรื่องที่เครียดใช้สมองเยอะ  ก็เปลี่ยนมาอ่านแนวของคุณพัดชาเพื่อคลายสมองก็ช่วยได้ดีเช่นกัน เนื้อหาง่ายๆ ไม่สลับซับซ้อน

เรื่องเกิดจากพ่อกับแม่ของ "มินตรา" เป็นชื่อที่นาวินเรียกบุษบามินตรา หนีตามกันไปสร้างความเจ็บปวด อับอาย ให้กับนาวินมาก นาวินนักกฏหมายและอาจารย์นักวิชาการในมหาวิทยาลัย ผู้มีเกียรติ มีชื่อเสียงหน้าตาในวงสังคม ต้องทนทุกข์เจ็บปวดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น 

แต่เมื่อเพื่อนรักกับคู่หมั้นให้กำเนิดลูกสาวก็เขียนจดหมายยกให้กับนาวินเป็นการไถ่โทษ จะเอามาเลี้ยงเป็นอะไรก็ได้แล้วแต่นาวินต้องการ  และมันทำให้นาวินตระหนักเสมอว่าเขาต้องรอคอยเด็กสาวคนนั้น  เขาไม่สุงสิงกับใคร เก็บตัว สมถะ ทำงาน ทำงาน อย่างเดียวเพื่อรอมินตรา 

มินตราก็เช่นเดียวกันเมื่อทราบว่าตัวเองถูกยกให้กับนาวินแล้ว  ก็คิดเสมอว่าตนเป็นของเขาผู้เดียว  ถึงเขาจะแก่คราวพ่อกับแม่ก็ตาม  แต่เมื่อได้เห็นตัวจริงนาวิน  มินตราถึงกับรักจับจิตจับใจเลยทีเดียว "ไม่แก่อย่างที่คิด" รูปร่างสูง  ตัวใหญ่หนา  ผิวสีทองแดง  ดวงหน้าคร้ามคม  สง่าภูมิฐาน  มีฐานะมั่นคง มีหน้ามีตาในสังคม 

...และเมื่อมินตราได้เข้ามาอยู่ในบ้านของนาวิน  "ผัวแก่หลงเมียสาว" และ "เมียสาวหลงผัวแก่" เอามากๆ ด้วยเช่นกัน  จนเกิดเหตุการณ์ต่างๆ อีรุงตุงนังขึ้น...

เกิดความรัก หึงหวง ประชดประชัน ต่อปากต่อคำกันไปหยุดไม่หย่อนทั้งเรื่อง...

ได้ข้อคิดอย่างนึงจากเรื่องนี้คือ อายุที่ห่างกันมากๆ มันก็เป็นช่องว่างระหว่างวัยได้เหมือนกัน  ต้องอาศัยความเข้าใจ ความรัก  รู้จักปรับตัวเข้าหากันถึงจะไปกันรอด