แถมงานใหม่ที่ว่า ทำงานวันอาทิตย์ด้วยอ่ะสิ่ งานหยุดวันเสาร์กะวันจันทร์

เพราะวิทยาลัยที่แม่แพรสอนอยู่เป็นระบบทวิภาคีแบบเต็มรูปแบบ

เด็กที่มาเรียนส่วนใหญ่ จะเป็นเด็กที่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย

โดยเด็กจะทำงานที่สถานประกอบการ เช่น TOYOTA MITSU B-QUICK

ทีนี้เด็กก็จะว่างวันอาทิตย์เพราะเป็นวันหยุดที่ทำงานเขา เขาก็จะมาเรียนวันนี้

วันอาทิตย์ โดยปกติเขาจะเป็นวันครอบครัว แต่บ้านเราก็เลยไม่มีไป

ยังไม่ค่อยชิน ไม่ได้หยุดวันอาทิตย์เนี่ยะ อดเจอหน้าอ้วนๆ ของหมีพูห์เลย

(ฟังแล้วเหมือนจะน่าสงสารเนอะ)

แต่ก็นั่นแหละ ทำงานหาเงินไปก่อนนะลูกนะ ตอนแม่แก่ๆ จะได้สบาย

ออกจากงานมานั่งๆ นอนๆ อยู่บ้านมา 1 ปี so sad เซ็งมาก แบบคนเคยทำงานอ่ะนะ

ทำงานเป็นสิบปี แล้วมาออกแบบนี้ คิดถึงเพื่อนที่ทำงานเก่าจัง นึกๆ ไปแล้วไม่น่าออกมาเลย

ตอนสอบเข้าไปน่ะโคตรยาก นึกจะออก แป๊บเดียวออกเลย (คิดไรไปว๊า)

แต่ก็นั่นแหละ เราย้อนเวลาไม่ได้อ่ะเนอะ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดละกัน

ตอนนี้แม่แพรก็หาสอบสถานที่ราชการไปเรื่อยๆ (ก็คนมันเคยทำราชการนี่นา)

พอมาทำรูปแบบบริษัทปุ๊บ เหนื่อยอ่ะ มันไม่เรื่อยๆ มาเรียง เช้าชามเย็นชามแบบราชการอ่ะเนอะ

แต่พอได้มาสอนที่นี่ก็ดีเหมือนกันนะ เสียอย่างเดียวตรงที่ไม่หยุดเสาร์อาทิตย์นี่น่ะสิ่

วันหยุดก็ไม่ติดกัน ไปเที่ยว ตจว. ค้างคืนไม่ได้เลย แย่ตรงนี้แหละ

จะอยู่ที่นี่ได้นานแค่ไหนน๊า..(ก็จนกว่าจะได้งานราชการอ่ะเนอะ) ทนไปก่อนโนะลูกโนะ

ตอนนี้ก็เลยฝากน้องหมีไว้กะคุณยายในวันอาทิตย์ หมีเริ่มติดคุณยายแล้วแหละ

เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยจะนอนกะแพรแล้ว หนีไปนอนบ้านคุณยายตลอด คุณยายออกไปรับพี่เอิท

ก็ร้องไห้บ้านแทบแตก จะเป็นจะตาย จะตามคุณยายไป

เฮ้อ! อิจฉายายจริงๆ หมีพูห์ทั้งรักทั้งหลง

วันก่อนคุณตามีธุระที่สุพรรณ ไปเลี้ยงรุ่นนั่นแหละ คุณตาเลยหนีบเอาพวกเราไปด้วย

ดีใจ อยากไป ที่จริงอยากกินหนมสาลี่สุพรรณอ่ะ ของแม่บ๊วยนะ ยี่ห้ออื่นไม่กินไม่อร่อย

คุณตามีงานเลี้ยงที่สุพรรณตอนบ่ายๆ พวกเราเบื่อคอยคุณตาก็เลยไปเที่ยวบึงฉวากดีกว่า

มีพ่อเชน แม่แพร และคุณยาย แต่พ่อเชนไม่ได้เข้าไป หลับในรถ เมื่อคืนไปทำงานมาไม่ได้นอนเลย

ให้พ่อเชนนอนก่อนแระกันเนอะ พวกเราเลยไปเที่ยวกัน 3 คน

เดี๋ยวนี้บึงฉวากเขาเปิดอุโมงค์ใหม่แล้วนะ กว้างกว่าสวยกว่าแถมมีปลาฉลามด้วยนะ

แต่แม่แพรไม่ได้เข้าไปดูหรอก เพราะค่าบัตรแพงอ่ะ ดูที่เชี่ยนเวิลด์ยังดีกว่าอีก

เลยพาหมีพูห์ไปดูปลาตรงอุโมงค์ปกติ

แล้วก็ไปดูไอ้ไข้กัน บ่นว่าอยากเห็นชาละวัน

เข้าไปในอุโมงค์ปลา คนไม่ค่อยมากเท่าไหร่ แต่อุโมงค์ก็ไม่ได้ยาวอะไรมากนะ

แต่จะเห็นปลาตัวใหญ่ เด็กๆ ชอบ

แล้วก็ไปดูปลาตู้กัน คุณยายคอยอ่านที่ป้ายให้หมีพูห์ฟังว่าเป็นปลาอะไร

ดูตู้ปลาเสร็จ ก็เข้าไปดูในส่วนของพิพิธภัณฑ์กัน

มีจรเข้ตัวเล็ก ๆ สต๊าฟไว้ แล้วก็มีจรเข้ออกมาจากไข่ด้วย

ให้หมีพูห์ไปยืนถ่ายรูปใกล้ๆ ก็ไม่ยอมเอา บอกกลัว

โธ่! มันของปลอมลูก ของปลอมหนูก็กลัวอ่ะแม่ 555

เสร็จจากดูปลาแล้วก็ไปดูไอ้เข้กัน แต่ก่อนจะดูไอ้เข้ ก็ไปให้อาหารปลากันก่อน

ที่นี่เขามีบึงขนาดใหญ่ เลี้ยงปลาไว้เต็มเลย

มีปลาเยอะแยะ ปลาสวาย ปลาตะเพียน

โยนอาหารไปปุ๊บ แย่งกันกินใหญ่เลย

เขามีอาหารปลาขายด้วย ถุงละ 10 บาท ให้หยิบเอง หยิบมาซะ 2 ถุง

หมีพูห์ให้เท่าไหร่ก็ไม่พอ อยากให้อีก-ให้อีกอยู่นั่นแหละ

ต้องหลอกล่อว่าเดี๋ยวไม่พาไปดูไอ้เข้นะ เพราะเย็นแล้ว

He เลยเลิก ยอมเดินตามยายไปดูไอ้เข้เลย

เดินไปเรื่อยๆ ทางที่นี่เขาจะทางเดินวนๆ ไปเรื่อยๆ

มีตะแกรงกั้นไว้ กันเด็กปีนอ่ะ ดีมากๆ เลย

แต่จรเข้ที่น่ะจะไม่ใหญ่เท่าไหร่นะ และก็ไม่ค่อยเยอะด้วย เวลามองไปต้องมองไปไกลๆ

แม่แพรกะคุณยายชอบที่นี่นะ เพราะเขาจัดสถานที่สวยอ่ะ เรียบร้อย

หญ้าเขียวๆ มีบ่อน้ำให้พี่เข้ว่าย ไม่เหม็นกลิ่นจรเข้เลย ชอบตรงนี้แหละ

บางทีเหม็นมากๆ แถมไม่ปลอดภัยด้วยนะ แต่ว่าได้ความเสียว

แต่แม่แพรว่ามันเสียวเกินไป เพราะลูกเรายังเล็กน่ะ แถมซนอีกต่างหาก

ตกลงไปในบ่อไอ้เข้หล่ะก็ ไอ้เข้หวานเลย กินอร่อยเลยแหละ

เดินกันจนสุดทาง ก็ดูพี่เข้หมดแล้ว เลยกลับกันดีกว่า

เพราะว่าเย็นแระ เดี๋ยวต้องไปรับคุณตาที่งานเลี้ยงรุ่นอีก

ออกมาด้านนอกปรากฏว่า ไม่เจอพ่อเชน ไม่รู้ว่าหายไปไหน

ก็เลยนั่งคอยกัน ตอนแรกจะนั่งเรือถีบแล้ว แต่พระอาทิตย์มันจะตกอ่ะ แดดมันเลยแรงนิดนึง

เผลอแป๊บเดียว พระอาทิตย์ตกน้ำ มืดเลย

รอซักพักใหญ่ๆ พ่อเชนก็มา ถามว่าไปไหนมานาน พ่อเชนบอก ไปหากิ๊ก 555

เสร็จจากรับคุณตาแล้ว เราก็กลับกรุงเทพกัน ขับรถแป๊บเดียวเอง ไปฉลองวันเกิดพี่เอี่ยวต่อ

จบไดจ้า...บับบายยยยย