BlogGang.com : : ชมพู่แก้มแหม่มของแม่ตุ๊กตา : มาโกรธกันทำไม

มาโกรธกันทำไม

ไม่อยากไปทำงานพรุ่งนี้เลย ความรู้สึกเหมือนสมัยเรียนเวลาเป็นคืนวันอาทิตย์ ที่เกลียดการเริ่มสัปดาห์ใหม่ของการเรียนยังไงยังงั้น ไม่อยากไปทำงานเพราะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับงานที่ต้องมีลูกน้อง คงเป็นประเภท one man show หรือไม่ก็ของานที่ทำคนเดียวไม่ต้องพึ่งพาใครน่ะมีมั้ย? ไม่ชอบสั่งงานหรือตามจิกใคร บางคนดีก็ดีจริง ๆ ช่วยแบ่งเบาภาระ หนักเอาเบาสู้หรือรู้หน้าที่โดยไม่ต้องให้บอกเลย แต่บางคนที่สร้างแต่ปัญหานี่สิ

เรื่องของเรื่องก็ผู้ช่วยทอมนี่แหล่ะที่เป็นปัญหา ผู้ช่วยคนนี้ไม่ได้ชื่อทอมหรอกนะแต่แกเป็นทอม เวลาเห็นสาว ๆ ทีจะดี๊ด๊า "Hey, girls" นี่หล่ะคำทักทายของเขา ชายในร่างหญิงนิสัยแมนสุด ๆ ข้อเสียคือแกจะโผงผาง ไม่กลัวใคร หรือเข้าทำนองขวานผ่าซาก บางทีเวลาบอกให้ไปทำอะไร ก็โดนย้อนซะอีกแน่ะยังพาลคิดว่าใครเป็นผู้ช่วยใครวะเนี่ย ลำพังพู่โดนเองน่ะไม่เป็นไร แต่แกดันไปทำอย่างนี้เข้าให้กับคนแก่ที่นี่ แล้วคนแก่คนนี้ก็ไม่ใช่พวกหลงลืมหรือความจำเสื่อม สมองหรือความจำแกยังชัดแจ๋ว เพียงแต่แกเป็น Bipolar คือเหมือนสองบุคลิกเวลาดีใจก็ดีใจร่าเริงสุดฤทธิ์ แต่เวลาแกเศร้าซึมก็เหมือนเป็นอีกคนไปเลย เป็นประเภท peak ต่างขั้ว

วันที่เกิดเรื่องน่ะน้องทอมแกต้องอาบน้ำสระผมและดูแลคุณยายคนนี้ทั้งกะ หลังจากที่คุณยายอาบน้ำแล้วแกมาหาพู่ มาปรับทุกข์หรือรายงานให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น แกบอกว่าผู้ช่วยให้แกถอดเสื้อผ้าเอง เลื่อนไปนั่งในอ่างอาบน้ำเอง ถูตัวเองบางส่วน (ซึ่งจริง ๆ ก็ถูกต้องแล้ว เพราะคนแก่จะได้ช่วยเหลือตัวเองให้มากที่สุด) แต่น้องทอมแกพูดจาไม่ดี อาจจะด้วยโทนเสียงห้วน หรือเวลาพูดที่เหมือนสั่ง เลยทำให้เกิดการทะเลาะขึ้นเสียงกันโดยไม่มีพยาน คู่นี้เขาทะเลาะกันมาอย่างนี้หลายทีแล้ว แต่คราวนี้น้องทอมหาว่าคุณยายพูดโกหกแล้วก็ด่าว่าแก คุณยายก็ร้องไห้บอกว่าไม่เอาผู้ช่วยคนนี้มาทำอะไรให้แกอีกแล้วนะ แล้วขอร้องให้พู่จัดการให้ (ความซวยเริ่มมาเยือน ให้ตายเถอะเวลาคนทะเลาะกัน ทำไมต้องมีคนกลางด้วย)

ตัดฉากมาที่น้องทอม พู่เรียกแกมาถามว่าเรื่องราวเป็นยังไง น้องทอมก็เล่าเรื่องในทางตรงกันข้าม ว่าคุณยายนั่นแหล่ะที่ด่าแกก่อนก็เลยเกิดการเถียงกัน พู่ก็เลยบอกว่า
"คุณยายมาขอว่าต่อไปนี้ยูไม่ต้องไปอาบน้ำให้แกแล้ว แกขอเปลี่ยนคน เอางี้ละกันเดี๋ยวจะขอเปลี่ยนคนอื่นมาทำแทนให้ เวลาที่เป็นเวรยู"
"ได้ไง...ทำอย่างนี้ได้ไง เอางานไปเพิ่มให้คนอื่น ถ้าอยากรายงาน nurse director หรือ nurse manager ก็เชิญเลย เดี๋ยวจะไปชี้แจงเอง" แล้วคุณเธอก็สะบัดหน้าจากไป ท่ามกลางความงุนงงผสมความโกรธของพู่ จะบอกว่าไม่โมโหก็เกินไป ยังเป็นมนุษย์ปุถุชนที่ยังมีอารมณ์เป็นปกติ นึกในใจว่าตูกะแล้วเชียว มันเข้าข่ายอะไรนะ...เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รอง เอากระดูกมาแขวนคอ รับรองได้ว่าถ้าไม่ใช่หน้าที่ที่ต้องทำ พู่ไม่เคยคิดที่จะไปตัดสินหรืออยู่ตรงกลางเวลาคนทะเลาะกันเลย

พยายามหาทางออกให้โดยสันติวิธี มาท้าทายตูทำไม เรื่องนี้พู่บอกปากเปล่าให้หัวหน้าตึกรับรู้อีกที เพราะคุณยายแกเอาจริง และครอบครัวเขาก็รู้เพราะแกโทรไปบอก ซึ่งลูกสาวแกร่ำ ๆ จะมาเอาเรื่อง มันเข้าข่าย verbal abuse ได้เลย พู่ไม่ได้เข้าข้างคุณยายแต่คนไข้ที่นี่มีสิทธิที่จะปฏิเสธการรับบริการได้ ต่อให้ไม่ทะเลาะกันถ้าคนไข้ขอเปลี่ยนพยาบาลหรือผู้ช่วยพยาบาล นั่นเป็นสิทธิของเขาที่สามารถทำได้

ส่วนเหตุการณ์ตอนนี้เป็นไงน่ะเหรอ น้องทอมแกเริ่มประท้วงเงียบและประท้วงโฉ่งฉ่าง ประท้วงเงียบคือเวลาที่แกเข้าเวรกับพู่ อะไรที่เป็นงานแกที่แกเคยช่วยพู่ทำแกไม่ทำ ไม่พูดด้วยทั้งกะ เดินสวนกันไปมาเหมือนลิเกที่มองไม่เห็นกัน ไม่เข้ามาฟังรายงานคนไข้ตอนเริ่มกะ ไม่มารายงานตอนส่งกะ ไอ้พฤติกรรมแบบนี้ น่าจะเก็บไว้ทำที่บ้านหรือไม่ก็เอาไว้ใช้กับแฟนน่ะถึงจะเหมาะ ส่วนประท้วงโฉ่งฉ่างก็เล่าเรื่องพร้อมใส่อารมณ์ให้คนอื่นฟัง แล้วก็ให้บังเอิญมาเล่าในรัศมีที่หูพู่พลอยได้ยินด้วย

บรรยากาศการทำงานอึดอัดอย่างนี้ไม่ชอบเลย พอเป็นอย่างนี้แล้วนึกเห็นใจคนที่มีอาชีพอยู่ตรงกลางคนทะเลาะกัน คนที่เป็นตำรวจ ทนาย ผู้พิพากษา จะเครียดขนาดไหนเนี่ย ว่าแล้วก็ไม่อยากไปทำงาน ไม่อยากไปเจอน้องทอม..ฮือ..ฮือ