2 ขวบแล้วครับ
พิภู 2 ขวบแล้ว ขอตอบคำถามหากมีใครสงสัยว่าเหตุใดถึงเพิ่งเข้ามาเขียนตอนลูก 2 ขวบแล้ว อาจจะดูแปลกๆ สำหรับคนที่เข้ามาอ่าน blog ว่า "ทำไมถึงมาเริ่มเขียนตอนลูก 2 ขวบ" แต่สำหรับภูคงไม่แปลกอะไร เพราะภูคงรู้แล้วว่าก่อนหน้านี้แม่ได้บันทึกเรื่องราวทั้งหมดไว้ในไดอารี่ 2 เล่ม ไว้ในภูแล้ว จนกระทั่งตอนนี้แม่ก็ยังสับสนอยู่ระหว่างการบันทึกเรื่องราวของภูใน blog นี้ กับการเขียนลงในไดอารี่ เนื่องจากทั้งสองแหล่งต่างก็มีความแตกต่างและข้อดีข้อเสียต่างกันไป แต่ก็วันนั้นลองมาใช้ blog ก็เพราะคิดว่าในอนาคตโลกนี้อาจจะเปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก ในยุคของภู ลูกอาจจะใช้ computer เป็นหลักในชีวิตประจำวัน และอีกอย่างเเม่กลัวว่า หากเราต้องย้ายบ้านบ่อยๆเนื่าองจากงานของ daddy อาาจะทำให้สมุดไดอารี่หายไปได้ และด้วยเหตุผลที่แม่มีข้อมูลเรื่องการเลี้ยงลูกค่อนข้างเยอะเลยอยากที่จะแบ่งปันให้พ่อ แม่ ท่านอื่นได้อ่านบ้าง เผื่อจะเป็นประโยชน์กับครอบครัวอื่นๆบ้าง วินาทีนี้แม่เลยลองมาใช้ blog เป็นแหล่งบันทึกเรื่องราวของภู หวังว่าภูคงจะไม่ว่าอะไรนะครับ วันเกิดครบ 2 ขวบ วันเกิดปีนี้ก็เหมือนกับวันเกิดปีที่ผ่านมาของลูก แม่กับdaddy ไม่ได้จัดงานวันเกิดให้ลูก เพราะไม่เห็นว่างานเลี้ยงนั้นสร้างประโยชน์แก่ใครและสำคัญอย่างไรกับภู (ก่อนอื่นต้องบอกว่า แม่กับdaddy คุยกันแล้วว่า "เราจะไม่สร้างนิสัยฟุ้งเฟ้อ ฟุ่มเฟือย และหลงใหลในวัตถุให้กับลูก เราอยากจะสร้างนิสัยของการให้และการแบ่งปันให้ลูกมากกว่า") ดังนั้น ในวันเกิดเราจะให้ลูกได้สัมผัสถึงคุณค่าของตัวเองที่เกิดมาบนโลกในนี้ ดังนั้น สิ่งที่เราทำให้ลูกคือ การพาลูกไปบริจาคสิ่งของ และเงิน ให้กับผู้ที่มีโอกาสน้อยกว่า ตอนแรก แม่ตั้งใจว่าจะจัดเลี้ยงอาหารให้กับเด็กๆกำพร้าในสถานสงเคราะห์แต่พอมาดูเรื่องเวลาแล้ว มันตรงกับเวลานอนของลูก แม่ไม่แน่ใจว่าลูกพร้อมที่จะทำอะไรแบบนี้หรือยัง อีกอย่าง คือไม่แน่ใจว่าลูกจะเข้าใจมันหรือยัง เเม่เลยเลือกที่จะ รวบรวมสิ่งของ เสื้อผ้า ของภู (ย้ำว่าของภู) ไปบริจาค ที่ต้องย้ำว่าของภูเพราะว่า ก่อนจะนำไปบริจาค แม่ให้ภูไปดูเสื้อผ้าของลูกที่แม่เลือกออกมา (เกือบทั้งหมดใหม่มาก) และบอกภูว่า "เราจะเอาเสื้อผ้าของภูไปบริจาคให้น้องที่เค้าไม่มีพ่อมีแม่นะลูก เค้าไม่มีพ่อมีแม่มาซื้อเสื้อผ้าให้" แล้วก็ถามภูกลับว่า "ภูอยากเอาไปให้น้องมั้ยลูก" ภูตอบแบบไม่ต้องต้องคิดเลยว่า "ให้ครับ" แล้วจะช่วยแม่เอาใส่กล่อง เข็นไปวางรอ daddy มายกไป มันอาจจะไม่ได้สอนอะไรลูกว่าในวันนี้ (วันที่ลูกเพิ่ง 2 ขวบ) แต่อย่างน้อยลูกรู้จักคำว่า "แบ่งปัน" การให้นั้นประเสริฐนักลูก โดยเฉพาะให้ของที่เป็นของเรา เพราะก่อนที่จะให้นั้น เราต้องบอกตัวเองว่า สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่ของของเรา มันเป็นเพียงเสื้อผ้า ของนอกกาย เมื่อเราไม่ใช้แล้วก็ให้คนอื่นไป ให้เค้าได้ใช้ประโยชน์ พอใกล้ถึงที่สถานสงเคราะห์ภูก็หลับ Daddy เลยลงไปเป็นตัวแทนนะลูก ถึงแม่จะไม่ได้จัดงานวันเกิดให้ภูแต่แม่กับdaddy ก็ให้เวลากับภูและพาภูไปเที่ยว 2 วันเลยนะลูก (อันนี้ไปอ่านเอาในไดอารี่ได้นะลูก) เราพาภูไปเที่ยวหัวหินด้วยความตั้งใจและให้เวลาทั้งหมดเป็นของภู แม่รู้ว่าภูมีความสุขมากและมากกว่าการจัดงานวันเกิดเป็นแน่ ส่วนเรื่องเป่่าเค้กนั้น ปีนี้ภูก็ไม่พลาดเพราะบรรดาเพื่อนสมัยป.โทของแม่ พากันมาอวยพรวันเกิดของลูก ทั้งเค้กและของขวัญ ภูเลยได้เป่าเค้กวันเกิดและได้ Lego 1 กล่องใหญ่ เป็นของขวัญ เค้กน่ารักมากมาย
สำหรับของขวัญในปีนี้ (ของขวัญในวันเกิดจากคนที่เรารัก และคนที่รักเรา แต่ก็ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ให้แสดงว่าเค้าไม่รัก ความรักไม่ต้องส่งผ่านสิ่งของนะลูก ต้องส่่งผ่านจากการกระทำ) จากแม่และdaddy (ให้เพราะอยากให้อยู่แล้ว แค่หาโอกาสมอบให้เท่านั้นเอง) แม่ไม่อยากให้ภูคิดว่า วันเกิดต้องได้ของขวัญ เลยไม่ได้ให้ของขวัญภูในวันเกิด แต่ให้ก่อนวันเกิด จักรยาน 1 คัน จากยาย หมอนและหมอนข้าง (ยายเย็บเอง) จากอี๊ตูน กระเป๋าสะพาย Toy Story จากเพื่อนป.โทของแม่ Lego 1 กล่องใหญ่ จากป้าอ้อ Magnet A-Z จากป้าเมย์ ชุดนอน จากป้าตูน กระเป๋าล้อลาก Batman จากป้า Nikky ชุดไปงาน 1 ชุด สีน้ำมันและสีเทียน จากป้าเอ๋ หมวก เริ่มต้นวัย 2 ขวบ แม่ขออวยพร "ให้ลูกของแม่เเข็งแรงทั้งกาย และจิตใจ มีสติปัญญาที่ดี มีจิตใจที่งดงาม เป็นที่รักของทุกๆคน นะลูก" ไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไรแม่ก็รัก แม่นักภูที่ภูเป็นภู เหมือนที่ภูรักแม่ที่ตัวแม่ ไม่ว่าแม่จะเป็นยังไง ภูก็รักแม่ (ใช่มั้ยลูก)
Free TextEditor
Create Date : 06 ตุลาคม 2554 |
|
2 comments |
Last Update : 6 ตุลาคม 2554 1:00:13 น. |
Counter : 931 Pageviews. |
|
|
|
.