ความงดงามในยามสุข
ฉันถูกลูกปลุกแต่เช้าในเช้าวันคริสมาสต์ ไม่น่าเชื่อว่า เด็กมีสัญชาตญาณของการกระเด้งลุกจากที่นอนโดยที่แม่ไม่ต้องปลุกในวันสำคัญของเขา อากาศหนาวในเช้าวันนี้แต่ก็ต้องลุกไปเปิดไฟให้ลูก..เพราะลูกตื่นเต้นอยากเห็นของขวัญพิเศษที่ซานต้านำมาให้..(แต่แม่แอบถ่างตาคอยให้ลูกหลับแล้วนำไปวาง)
เห็นลูกตื่นเต้นเปิดของขวัญ..ส่งเสียงกิ๊วก๊าว..ถูกใจที่ได้ของขวัญที่ตัวเองชอบ ฉันนั่งมองอนิกและอลีนาไปพร้อมๆกันแล้วทำให้นึกถึงความหลัง..เมื่อครั้งที่นิกยังเล็ก ฟังดูคล้ายว่า..ฉันรักอนิกมากกว่าอลีนา เพราะฉันพูดถึงนิกมากกว่าพูดถึงอลีนา แต่ทว่า..ความทรงจำเมื่อครั้งนิกยังเล็กมักจะผุดขึ้นมาในใจอยู่เสมอ
ความทรงจำในด้านเศร้าๆมันมักจะผุดขึ้นมาในยามที่ฉันสุข แต่ในยามที่ฉันทุกข์..ความทรงจำด้านสุขมันจะเข้ามาแทนที่เสมอ วันนี้ฉันมีความสุข มันจึงทำให้ฉันนึกถึงวันเวลาที่หอบเอาอนิกมาอยู่อเมริกาใหม่ๆ..เราสามคนพ่อแม่ลูกเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่ด้วยกัน นิกไม่มีที่วิ่งเล่น ภาษาแม่ก็ยังไม่ดี อาหารแม่ก็ทำไม่เก่ง ทุกอย่างดูขลุกขลักไปเสียทุกเรื่อง ดูเหมือนว่า..นิกผ่านความทุกข์มาพร้อมๆกับแม่..ในขณะที่อลีนาเกิดมาเมื่อพ่อกับแม่พร้อมกว่า
และแม้ย้อนไปก่อนที่จะมาอยู่อเมริกา นิกก็ต้องแยกไปอยู่กับตายายไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ด้วยซ้ำไป เราสามคนพ่อแม่ลูกต่างคนต่างอยู่กันคนละที่ พ่อเจ้านิกอยู่อเมริกา ฉันอยู่กรุงเทพฯและนิกอยู่แพร่ มันทำให้ฉันรักครอบครัวฉันมากมาย..เพราะเราได้ผ่านวันเวลาที่ยากลำบากมาด้วยกัน ฉันชอบเล่าถึงเรื่องราวที่ผ่านมาให้นิกฟังเมื่อครั้งลูกยังอยู่เมืองไทย บางครั้งฉันเล่าให้สามีฟัง..ถึงความรู้สึกที่อยู่ห่างลูก และต้องลางานไปเยี่ยมลูกในแต่ละเดือน ลาป่วยทั้งๆที่ไม่ป่วย ป่วยหมดฉันก็ลากิจ ไม่แคร์ว่าจะโดนอะไรเพราะถึงอย่างไรฉันรู้ตัวดีว่าฉันต้องลาออกจากงานในที่สุด
ฉันเล่าถึงความรู้สึกที่ฉันได้เป็นหนี้บุญคุณพ่อ..แม่..และครอบครัวของพี่ชายให้พ่อเจ้านิกฟังที่พวกเขาช่วยกันเลี้ยงดูนิกให้..ทั้งๆที่ไม่ได้ค่าตอบแทนอะไรมากนักในการทำหน้าที่นั้น พี่ชายฉันขับรถพาหลานไปหาหมอเด็กในเมืองทุกครั้งที่นิกเป็นไข้ ถึงวันที่ฉันมี..ฉันและพ่อเจ้า นิกก็ตอบแทนสิ่งที่พวกเขาให้กับฉัน ในความรู้สึกของฉันนั้น..เงินทองที่ฉันให้มันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่พวกเขาให้กับลูกฉัน..นั่นคือ..การให้ความรักกับเด็กคนหนึ่งอย่างไม่มีข้อแม้ อดหลับอดนอน แม้วัยของพ่อแม่เป็นวัยที่ควรจะพักผ่อนด้วยซ้ำไป
ฉันมักจะเป็นอย่างนี้เสมอ..จะจดจำการให้จากใครๆในยามที่ฉันลำบาก มากกว่าการได้รับจากใครๆในยามที่ฉันมีพอ..แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ฉันไม่สำนึกถึงบุญคุณหรือความเมตตาของใครเลย เพียงแต่ว่า..ความประทับใจเมื่อครั้งที่ฉันลำบาก..มันงดงามกว่าเท่านั้นเอง
Create Date : 26 ธันวาคม 2549 |
|
11 comments |
Last Update : 26 ธันวาคม 2549 6:24:35 น. |
Counter : 764 Pageviews. |
|
|
|
เข้ามาทักทาย
ยามสุข เอ้มักจะลืมเรื่องทุกข์ทั้งหมด แต่ยามทุกข์ ก็มักจะนึกถึงวันเวลาที่เคยสุขค่ะ แล้วทุกอย่างก็มีผ่านไป ทุกข์และสุขอยู่กับเราไม่นาน หมุนเวียนผลัดเปลี่ยนกันเข้ามา