ถนนสายนี้
ถ้านับรอยเท้าของการเดินทางไปสู่โรงเรียน ถนนสายนี้คงเต็มไปด้วยรอยเท้ารับล้านๆรอย หนึ่งในนั้นเป็นรอยเท้าของฉันและลูกทั้งสอง เพราะบ้านเราอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนนัก แม้ฤดูฝนปนหนาวเราก็ยังเดินกางร่มไปด้วยกัน เราออกเดินทางโดยกะระยะเวลาในการเดินทางให้พอดีก่อนออดของโรงเรียนจะดังขึ้น เราเดินแบบไม่เร่งรีบ เดินไปอย่างช้าๆ คุยกัน ซักถามเรื่องต่างๆ มันเป็นช่วงเวลาของความสุขช่วงหนึ่ง
วันหยุดสองพี่น้องเล่นหญ้าเล่นดินอยู่หน้าบ้านไปตามเรื่อง ลูกของใครบางคนอาจจะสะอาดตั้งแต่ผมจรดปลายเท้า แต่ลูกฉัน ไม่ต้องสะอาดนักก็ได้ ถ้าคาดหวังว่าลูกจะต้องเรียบร้อย สะอาดได้ทั้งวัน นั่นไม่ใช่ลูกฉัน
บางที เป็นความเจ็บปวดเหมือนกันที่ต้องทนเห็นลูกเดินไปโรงเรียน ไม่ว่ายามนั้นฝนจะตกแดดจะออก เด็กๆเปียกปอนแต่ก็เป็นความชอบที่จะเดินกลางสายฝน เด็กๆคงต้องเดินไปอีกนานเพราะไม่นานมานี้ โรงเรียนมัธยมต้นได้ผุดขึ้นมาที่หน้าปากซอยบ้านฉัน ความห่างระหว่างโรงเรียนประถมและมัธยมนั้น แค่ถนนคั่น
รองเท้าแต่ละคู่ เต็มไปด้วยรอยสึกที่บ่งบอกให้เห็นร่องรอยของการเดินทาง อลีนาคงต้องเดินต่อไปอีกถึงห้าปี ส่วนนิกปีนี้เป็นปีสุดท้ายของระดับประถม และปีหน้าฉันจะให้นิกปั่นจักรยานไปโรงเรียนเพื่อย่นระยะเวลาในการเดินทาง ซึ่งไม่รู้ว่าจะทำได้แค่ไหน ด้วยว่า นิกกลัวหมา น่ากลัวว่าฉันคงต้องเดินเหยียบถนนสายนี้ไปอีกนาน
Create Date : 21 กันยายน 2551 |
|
27 comments |
Last Update : 21 กันยายน 2551 5:44:46 น. |
Counter : 740 Pageviews. |
|
|
|