43 ปีที่ผ่านมา
เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ แว๊บเดียวฉันจะปาเข้าไป 43 ปี แก่ก็แต่ตัวแต่ไม่แก่ใจ เพราะชีวิตยังมีหลายสิ่งให้ต่อสู้อีกเยอะ
เมื่อวานฉันไปหาซื้อของขวัญวันเกิดให้ตัวเอง โดยมีสามีขับรถไปส่ง
วันศุกร์ที่ 5..ต้องไปร่วมแสดงความยินดีกับนิกที่ได้รับรางวัลเหรียญเงิน ในการสอบผ่านการวัดผลของรัฐแคลิฟอร์เนีย ทั้งสองวิชา ทั้งโรงเรียนมีนักเรียนที่เข้ามาเรียนตอนนี้ 1200 คน สอบผ่านวัดผลทั้งภาษาอังกฤษและคณิตศาสตร์ อยู่ประมาณ 180 คน นิกเป็นหนึ่งในนั้นฉันก็พอใจ ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดอีกชิ้นหนึ่ง
น้องที่สนิทกัน กลับไปทำธุระที่เมืองไทย ก่อนขึ้นเครื่องเธอนึกขึ้นได้ว่า พี่แมวเคยพูดถึงหนังสือที่อยากได้ เธอโทรมาหาตอน 5 ทุ่ม ถามว่า พี่อยากได้หนังสืออะไรนะ จะไปหาซื้อมาให้
นิกรู้ว่า ใกล้วันเกิดแม่ นิกอยากซื้อของขวัญวันเกิดให้แม่ แต่ไม่มีตัง ฉันไม่อยากได้ของอะไรจากลูกหรอก เพียงแค่ได้เห็นการกระทำวันหนึ่งของนิก ฉันก็แอบภูมิใจ วันนั้นเราไปซื้ออาหารที่ซุปเปอร์ นิกบอกฉันว่า แม่..นิกอยากกินไก่ทอด เดี๋ยวนิกจ่ายตังเอง ซึ่งปกติฉันซื้อให้นิกกินอยู่แล้วเพราะรู้ว่าลูกชอบกินไก่ทอด แต่วันนั้นลูกพูดว่าจะจ่ายเอง ฉันเลยไม่ฝืน ปล่อยให้ลูกจ่าย อยากให้เขาภูมิใจกับความคิดว่า เขาหาเงินได้
ฉันกับสามี ทบทวนถึงชีวิตครอบครัวที่ผ่านมาของเราสองคน เราทั้งสองก็มีปัญหาในการปรับตัวเช่นเดียวกับครอบครัวอื่น เขาถามฉันว่า ทำไมเราสองคนยังร่วมชีวิตกันอยู่ ในขณะที่พี่ชายและน้องสาวเธอเป็นโสด พี่สาวแต่งแล้วหย่า จะเหลือก็แต่เขาเท่านั้น ฉันตอบว่า..เราสองคนก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน และไม่ได้ดีไปกว่าใคร แต่ในยามที่เรามีปัญหาเราสองคนหันหน้ามาพูดกันและรู้จักที่จะให้อภัยกัน และรู้ว่ายามใดควรเงียบ ยามใดควรแข็งขืน ส่วนไม่ดีเราก็ปรับตัว ส่วนดีๆของเราทั้งคู่ก็มีต่อกันอยู่เยอะ ทำให้ชีวิตคู่ไปรอด
พลังใจ..ที่จะร่วมกันฟันฝ่าเพื่อลูกยังมีอยู่อีกเยอะ ตราบใดที่เขายังเห็นครอบครัวเป็นสำคัญและพร้อมจะร่วมมือทำสิ่งดีๆเพื่อลูกๆ
ขอบคุณสำหรับทุกคำอวยพรที่เพื่อนๆจะมีให้ ความรู้สึกดีๆ คำอวยพรที่ออกมาจากใจ แม่น้องนิกขอรับไว้ด้วยความขอบคุณยิ่ง
Create Date : 02 กันยายน 2551 |
|
21 comments |
Last Update : 2 กันยายน 2551 0:23:04 น. |
Counter : 640 Pageviews. |
|
|
|