|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
แม่แบบนี้..ก็มี
เมื่อวานบ่าย ฉันไปช่วยครูห้องลูกสาว ขณะที่เด็กๆทำงาน ฉันมีโอกาสซักถามครูเรื่องการแบ่งเด็กตามระดับสมองเพื่อเรียนในชั้นปีหน้า ว่าครูจะทำอย่างไร เพราะเด็กบางคน ฉันสามารถประเมินได้ว่า ไม่สามารถที่จะผ่านขึ้นไปเรียนชั้นปอหนึ่งได้
มีเด็กคนชายคนหนึ่ง ที่สามารถอ่านได้ เรียนรู้คำต่างๆได้ แต่เด็กคนนี้ไม่สามารถทำงานที่ครูมอบหมายในห้องเรียนให้เสร็จทันเวลา และไม่สามารถเรียนรู้ขั้นตอนในการทำงาน แม้ว่างานนั้นจะทำซ้ำๆกันทุกวัน
ฉันถามครูว่า..ในเมื่อเด็กไม่สามารถเรียนรู้แบบนี้ ในขณะที่เด็กเกรดหนึ่งจะเน้นหนักไปในเรื่องของการเขียนและทำงานให้เสร็จทันเวลา อีกทั้งเด็กต้องสามารถเรียนรู้ที่จะจัดการข้าวของทุกอย่างของตัวเอง เพราะได้รับการฝึกฝนมาทั้งปีแล้ว แล้วอย่างนี้ครูคิดว่า เขาจะทำได้หรือในปีหน้า
ครูตอบฉันว่า..ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ ครูได้บอกแม่เขาแล้ว แม่เด็กก็ตอบว่า เป็นความผิดของเขาเอง แม่..ได้แต่พูดว่าเป็นความผิดของตัวเอง แต่ไม่คิดจะแก้ไขทุกสิ่งให้ดีขึ้น ถ้าหล่อนจะให้ลูกขึ้นชั้นปอหนึ่งในปีหน้า ก็ต้องไปพัฒนาลูกเอาเอง หล่อนทำให้ลูกทุกอย่าง ตั้งแต่จูงมือลูกเข้าชั้นเรียน ทั้งๆที่โรงเรียนไม่อนุญาต แต่หล่อนอาศัยว่า..หล่อนช่วยครูในห้องเรียน ก็เลยแกล้งโง่เดินพาลูกมาส่งถึงห้องเรียน เมื่อถึงห้องเรียนคุณเธอก็เก็บกระเป๋าให้ลูก เก็บกระเป๋าขนม ลูกมีหน้าที่แค่..เดินไปนั่งเก้าอี้ เมื่อครูสั่งให้ทำงาน เด็กก็ไม่ทำ นั่งคุย นั่งมองเพื่อนกระทั่งหมดเวลา ไม่รู้ว่า ตัวเองต้องทำงานให้เสร็จ
เมื่อได้เวลาพัก แม่เด็กคนนี้ก็จะมาอีก ทั้งๆที่ไม่ใช่วันที่หล่อนจะมาช่วย แต่ก็มา มาเพื่อป้อนอาหารให้ลูก ส่วนลูกก็วิ่งๆ เดินๆไปรอบๆ แม่มันก็ตามป้อน ใครอย่าได้มาว่าลูกหล่อนเชียว หล่อนไม่พอใจทันที ทั้งๆที่วินัยเล็กๆน้อยๆแค่นี้ เด็กควรทำได้เอง ลูกคนอื่นเขาทำได้ ทำไมหล่อนไม่แหกตาดู ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ฉันไม่แปลกใจเลย ที่เด็กคนนี้ความรู้ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร เพียงแต่เขามีแม่ที่รักเขามากเกินไป จนไม่มองว่า..สิ่งไหนควรปล่อยลูกทำได้เอง แม่คนนี้มองแต่ว่า ลูกยัง..เด็ก หล่อนประคับประคองลูก จนลูกไม่เคยโต พอไม่โตก็เลยไม่เรียนรู้อะไรที่นอกเหนือไปจากที่แม่ทำให้
++++++++++++++++++
วันนี้..ยัยแม่ของเด็กคนนี้..เดินมาหาฉันที่ยืนกับเพื่อนอีกคน ความที่หล่อนพูดอังกฤษไม่ได้ และเพื่อนฉันพูดได้ทั้งอังกฤษและสแปนิช เพื่อนก็เลยแปลให้ฉันฟัง หล่อนถามว่า..ทำไมลูกหล่อนได้คำสีฟ้า ที่เด็กชั้นนี้ต้องผ่าน ถึงสองอัน หมายความว่าอย่างไร
อาจจะเป็นความผิดพลาดที่เมื่อวานฉันให้เพื่อนช่วยฝึกเด็กแทน เพราะงานล้นมือฉัน เพื่อนเลยทำผิดพลาดส่งคำใส่กระเป๋าให้เด็กอีก ซึ่งฉันเองก็ไม่ได้เช็ค
มันไม่ใช่เรื่องใหญ่..เด็กไม่ผ่านก็คือไม่ผ่าน แม้มีคำส่งไปถึงสองอันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับฉัน แต่แม่เด็กคนนี้..หล่อนไม่พอใจว่าทำไม ลูกหล่อนถึงทดสอบไม่ผ่าน ทั้งๆที่อยู่บ้านลูกหล่อนอ่านได้หมด
ฉันก็อยากจะลุยหล่อนซะจริงๆ เสียแต่มันฟังอังกฤษไม่ได้ แต่ฉันก็ไม่ได้อธิบายให้หล่อนเข้าใจ ฉันเจอมาเยอะกับแม่ๆที่มาซักถามว่า ทำไมลูกหล่อนไม่ผ่าน ทั้งๆที่อยู่บ้านหล่อนฝึกลูกและลูกหล่อนอ่านได้..มันก็อ่านได้สิยะ เพราะหล่อนเล่นให้ลูกท่องเป็นนกแก้วนกขุนทอง สมองเด็กบางคนมันท่องเก่ง แต่พอหยิบเป็นคำๆ สลับให้มันอ่าน มันอ่านไม่ด้ายยยยยยย!
แทนที่หล่อนจะเรียนรู้..ปล้าวววว หล่อนโทษเราไปซะฉิบ หาว่า..เราเข้มงวดกับเด็กจนเด็กกังวลใจละมัง ถึงอ่านไม่ได้ พ่อมึงดิ? เด็กจะอ่านได้ ไม่ว่าจะอย่างไรมันก็อ่านได้ ไม่ต้องโทษฟ้าโทษดิน โทษใครเลย โทษตัวเองเหอะว่าไม่ฉลาดที่จะสอนลูก มาช่วยครูซะปล่าวแต่ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย เบื่อแม่ที่คิดว่าลูกตัวเองฉลาดอยู่คนเดียว
เท่านั้นไม่พอ..หล่อนยังตั้งคำถามอีกว่า..ทำไมเด็กคนอื่น ถึงได้คำสีชมพู คำสีชมพูเป็นกลุ่มคำที่เด็กปอหนึ่ง ครู..มอบหมายให้ฉันจัดการว่า ถ้าเด็กเรียนรู้คำของเด็กชั้น่เรียน Kinder จบแล้ว ก็ให้เด็กเรียนรู้คำของชั้นปีหน้าได้เลย ก็ในเมื่อลูกหล่อนไม่ผ่านคำของชั้นปีนี้อีกตั้งสองสี ฉันจะให้คำเด็กปอหนึ่งได้อย่างไร ยัยบ้า? ไม่รู้แทนที่ถามดีๆ มันกลับลอยหน้าถามให้เราตอกมันกลับ
เสียดายว่า..มันฟังอังกฤษไม่ได้วุ้ย ไม่งั้น..คงได้ฟังฉันเชือดสดๆ
ดีแล้ว..ต่อไปหล่อนก็อย่าหวังเลยว่า ฉันจะแตะลูกหล่อน ลูกใครลูกมัน ฉันไม่ใช่ครูผู้ช่วย ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น ปีหน้าหล่อนก็รับเละไปเต็มๆละกันที่จะเฝ้าลูกหล่อนน่ะ เพราะเส้นทางของลูกฉันกับลูกหล่อน คงขนานกันไปชั่วชีวิต ไม่มีทางที่จะมาบรรจบเรียนห้องเดียวกันได้อีกเลย และถือเป็นโชคดีของฉันที่ไม่ต้องเจอมันอีก ถ้าจะซวยเจอมันอีก ก็คงเป็นว่าลูกมันพัฒนาถึงขีดสุด ทั้งไอคิวและอีคิว
++++++++++++
ฉันเข้าใจ..ความรักของแม่ที่มีต่อลูก แต่ถ้ารักผิดทาง ฉันโทษแม่เด็ก มีแม่อีกคนหนึ่ง ปีที่แล้วลูกเราก็เรียนห้องเดียวกัน ฉันรู้ว่า หล่อนหมั่นใส้ ก็ในเมื่อเรามองออกว่าเขาหมั่นใส้เราๆจะไปสุงสิงกับหล่อนทำไม ก็ต่างคนต่างอยู่ ปีนี้ลูกเราเรียนห้องเดียวกันอีก ความฉลาดของลูกหล่อนอาจจะเหนือกว่าลูกฉันด้วยซ้ำไป เพราะเด็กคนนี้เป็นออทิสติกที่ไบร้ท์ แต่ด้อยในด้านระเบียบวินัย ซึ่งก็ไม่ได้แย่จนพัฒนาไม่ได้
แม่เด็กไม่เคยทักทายฉัน ส่วนฉันก็หน้าดุ และพอไม่รู้จะพูดอะไร ฉันก็เฉยๆจนไม่มีใครกล้าทัก แต่แม่ทุกคนรู้ว่า ฉันช่วยครูอย่างไรบ้าง วันหนึ่ง..ฉันมีโอกาสคุยกับแม่ของเด็กคนนี้ นานกว่าปกติ หล่อนก็เลยทักทายมาเรื่อยๆ ซักถามว่า ลูกหล่อนเป็นอย่างไรในห้องเรียน ฉันก็บอกว่า..เค้าฉลาด แต่ด้อยในเรื่องวินัย และไม่ได้แย่ที่สุดในชั้นเรียนหรอก ฉันอธิบายให้แม่คนนี้เข้าใจวัตถุประสงค์เป้าหมาย กฏของห้องเรียน ว่าเด็กควรต้องทำอะไรได้ ฉันขอให้หล่อน พูดกับลูก อธิบายให้ลูกเข้าใจ เพราะปีหน้ามันจะหนักกว่านี้ ถ้าเด็กไม่สามารถทำตามกฏที่ครูจะฝึกได้ คนที่แย่คือลูกหล่อน ไม่ใช่ฉัน
แม่ที่ฉลาดที่จะเรียนรู้ จะยอมรับความจริงที่เราบอกได้ คนเราถ้ายอมรับความจริงได้ และพยายามแก้ไขให้มันดีขึ้น ผลดีย่อมเกิดกับเด็ก แต่แม่ที่ยอมรับความจริงไม่ได้ อย่างที่เล่ามาข้างต้น..ก็ยังมีอีกเยอะ
Create Date : 11 เมษายน 2552 |
|
42 comments |
Last Update : 11 เมษายน 2552 9:54:07 น. |
Counter : 706 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.43.93 11 เมษายน 2552 16:39:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 11 เมษายน 2552 20:33:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.43.93 11 เมษายน 2552 21:25:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 12 เมษายน 2552 0:21:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 12 เมษายน 2552 2:10:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.43.93 12 เมษายน 2552 6:58:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.121.206.228 12 เมษายน 2552 7:05:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.121.206.228 12 เมษายน 2552 7:10:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 12 เมษายน 2552 7:49:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.121.206.228 12 เมษายน 2552 8:11:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.239 12 เมษายน 2552 9:24:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.73.230 12 เมษายน 2552 19:55:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.241.52 13 เมษายน 2552 17:19:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.27.54.7 13 เมษายน 2552 20:23:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.122.157.9 13 เมษายน 2552 21:36:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.27.54.7 13 เมษายน 2552 22:17:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.27.54.7 13 เมษายน 2552 22:18:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.122.157.9 13 เมษายน 2552 22:34:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.27.54.7 14 เมษายน 2552 7:10:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 14 เมษายน 2552 7:33:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.27.54.7 14 เมษายน 2552 9:42:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.249.120 14 เมษายน 2552 21:11:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.82.62 15 เมษายน 2552 3:03:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 15 เมษายน 2552 5:53:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.249.120 15 เมษายน 2552 6:48:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.249.120 15 เมษายน 2552 6:50:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.80.137 15 เมษายน 2552 20:57:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.248.73 15 เมษายน 2552 23:25:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.25.140 16 เมษายน 2552 15:19:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 17 เมษายน 2552 2:48:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.124.102 17 เมษายน 2552 8:28:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.27.49.32 17 เมษายน 2552 15:09:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.101.243 18 เมษายน 2552 10:32:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.101.243 18 เมษายน 2552 11:24:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: pu_chiangdao IP: 118.175.184.138 19 เมษายน 2552 9:55:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: พ่อพเยีย 19 เมษายน 2552 11:55:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.80.84 19 เมษายน 2552 15:16:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: นกขมิ้น IP: 124.122.157.65 19 เมษายน 2552 20:05:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 20 เมษายน 2552 3:12:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
น่าเห็นใจเด็กนะคะพี่แมว
อย่างนี้หรือเปล่าที่เค้าเรียกว่า...
"พ่อแม่รังแกฉัน"