รอยมือน้อยๆ Sometimes you get discouraged Because I am so small And I always leave my finger prints On furniture and walls. ตอนนี้ผมยังเล็กผมทำให้แม่ เหนื่อยใจกับรอยเปื้อนที่ผม ทิ้งเอาไว้ตามเฟอร์นิเจอร์และฝาผนัง But every day I'm growing I'll be grown someday And all those tiny hand prints Will surely fade away. แต่ทุกๆวันผมเติบโตขึ้น และวันหนึ่งที่ผม จะโตเป็นผู้ใหญ่ และถึงตอนนั้น รอยเปื้อนเหล่านั้นจะค่อยๆเลือนหายไป So here's a little hand print Just so you can recall Exactly how my fingers looked When I was very small. และนี่คือรอยมือน้อยๆ ที่จะเป็นสิ่งเตือนใจแม่ ได้จดจำยามที่ผมยังเป็นเด็ก รอยนิ้วมือนี้นิกประดิษฐ์ขึ้นที่ห้องเรียน ตอนนิกอายุ 5 ขวบ ตอนนี้นิกจะ 8 ขวบแล้ว แต่แม่น้องนิกยังเก็บกระดาษรอยนิ้วมือของลูกเอาไว้ คำที่ครูสรรมามันประทับใจแม่น้องนิก ย้ำเตือนให้แม่น้องนิกได้คิดถึง ตอนที่ลูกยังเล็กเขามักจะทำให้เราได้หงุดหงิดใจไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม แต่นั่นก็เพราะเขายังเด็ก และวันหนึ่งที่เขาจะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ความหงุดหงิดที่เขาเคยก่อเอาไว้ก็จะค่อยๆเลือนหายไป และเช่นกันเมื่อเขาโตขึ้นเขาก็คงไม่ต้องการเสียงพร่ำบ่น เสียงตักเตือนของแม่อีกต่อไป ในเมื่อรู้ว่าวัยเด็กนั้นเป็นเพียงช่วงระยะเวลาหนึ่ง แม่น้องนิกก็ตักตวงเอาความรู้สึกดีๆที่มีระหว่างลูกในตอนที่เขายังเด็กเอาไว้ และดีกับลูก ให้ความรักลูก เพื่อว่าวันหนึ่งที่เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ มีปัญหาใดๆเกิดขึ้นในชีวิต แม่น้องนิกก็คิดว่าลูกคงจะจดจำได้ว่า เขายังมีแม่ที่ยังรักและหวังดีต่อเขาอยู่อีกคน   Create Date : 24 เมษายน 2549 2 comments Last Update : 24 เมษายน 2549 1:30:18 น. Counter : 634 Pageviews. Share Tweet

พี่ชอบงานชิ้นนี้นะคะ งานศิลปะแบบเด็กๆตามจินตนาการ ดูเรียบง่ายแต่พี่ว่ายิ่งใหญ่เพราะคนทำเขาพอใจและภูมิใจในผลงานของเขา พ่อแม่ก็มีความสุขที่ได้มอง ไม่สำคัญว่างานจะวิจิตรเลิศหรูหรือไม่ ขอเพียงเป็นงานที่สร้างความสุขให้เราได้ พี่ว่านั่นแหละคือ คุณค่า ...นามธรรมม๊ากมาก.... พี่เองก็เก็บงานของลูกสาวค่ะ ได้ดูพัฒนาการการวาดภาพของเขาด้วย แต่ที่สำคัญก็คือ เก็บไว้เป็นความทรงจำ เพราะหลายภาพเขาเขียนให้แม่ บรรยายภาพถึงแม่ทั้งนั้น (ที่โรงเรียนลูก เด็กๆจะได้วาดภาพทุกวันวันละ 2-3 ชิ้นงาน สีน้ำ สีเทียน สารพัดสีสลับกันไป และเมื่อนำงานมาส่ง เด็กๆต้องบอกคุณครูว่า หนูวาดภาพอะไร ครูจะจดบันทึกลงท้ายภาพทุกแผ่น ไม่มีแผ่นใดไร้คำบรรยายเลย)เช่น ภาพคุณแม่กำลังทอดหมู ภาพหนูไปสวนสัตว์กับแม่ หรือภาพแมลงสาบกำลังทำหมูทอด ไดโนเสาร์ฝนตก และคำบรรยายภาพตลกๆอีกเยอะ แม้ภาพที่ว่านี้จะเป็นเพียงลายเส้นขยุกขยุย ไม่ได้เห็นเป็นรูปร่างจริงจัง แต่พี่ว่าเขาละเลงระบายจินตนาการอันแสนบริสุทธิ์ลงในกระดาษ พ้นวัยไร้เดียงสานี้ไปแล้ว เราคงไม่ได้เห็นภาพเช่นนี้หรืออ่านคำบรรยายน่ารักๆแบบนี้อีกแล้ว ตอนนี้จึงตั้งใจเก็บรักษาไว้อย่างดี เวลาไปรับลูกที่โรงเรียน พี่ชอบที่จะไปนั่งดูผลงานศิลปะของเด็กๆทุกคนในห้อง ไม่ได้เพื่อเปรียบเทียบ แต่ชอบที่จะซึมซับรับเอาคำพูดแสนน่ารักบริสุทธิ์ของเด็กๆมาพรมหัวใจให้ชุ่มชื่น และได้พบว่า มีความสุขมากกับกิจกรรมนี้ มันเป็นตลกที่ไร้มารยาและพิษภัยจริงๆ พอพูดถึงลูกแล้ว ก็มีเรื่องเล่าสู่กันฟังมากมาย เสียดายที่ลูกสาวพี่ไม่สนใจเรื่องวาดภาพมากนัก เขาชอบดนตรีมากกว่า ประดิษฐ์ท่าเต้นพิศดารน่ะชอบสุด เรียกเสียงหัวเราะและสร้างความสุขในบ้านได้มากเชียว ขอให้ทุกๆบ้านมีความสุขนะคะ   โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.136.66.93 24 เมษายน 2549 18:43:45 น.

สวัสดีค่ะพี่ตะเบบูญ่า แม่น้องนิกชอบที่พี่เขียนว่า พันวัยไร้เดียงสานี้ไปแล้ว เราคงไม่ได้เห็นภาพหรือคำบรรยายน่ารักๆแบบนี้อีก ตรงนี้โดนใจค่ะพี่ เพราะถ้าพ้นวัยนี้ไป เขาก็คงไม่เขียนว่ารัก แม่บ่อยๆ แต่จะไปรักสาวๆแทนซะอีก ถึงตอนนั้นแล้ว บอกให้พูดว่ารักแม่แกก็คง ไม่อยากจะพูด นิกก็ไม่ได้เก่งศิลปหรอกค่ะ ถ้านับเป็นคะแนนล่ะก็ แย่สุด แต่ความไร้เดียงสาที่เขา ให้แม่ แม่น้องนิกก็มักจะเก็บเอาไว้ให้ลูกดู เมื่อเขาโต นิกเคยบอกว่า โตขึ้นนิกจะไม่แต่งงานหรอก นิกจะอยู่กับแม่ เพราะนิกไม่อยากจูบเจ้าสาว น่าขยะแขยง แม่น้องนิกเลยบอกลูกว่า จำคำที่นิกพูดตอนนี้ไว้ให้ดีนะลูก พี่ตะเบบูญ่าดูความคิดเจ้านิกสิ บางครั้งครูเรียกเขาว่า ฮันนี่ เขาก็ถามว่า ทำไมครูชอบเรียกนิกว่า ฮันนี่ ฮันนี่น่ะใช้ เรียกผู้หญิงไม่ใช่เหรอแม่ เฮ้อ..จะตอบคำ ถามเด็กช่างคิดมันยากเย็นจริงๆ พี่ตะเบบูญ่าเล่าเรื่องน้องจินนี่ให้ฟังบ้างสิคะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.100 24 เมษายน 2549 23:47:22 น.