เรื่องของเมื่อวาน เมื่อวานได้รับข่าวจากแม่น้องกุ๊ก ญาติที่ออนเอ็มมาบอกให้โทรหาพี่สะใภ้ของแม่น้องนิกที่เมืองไทย เนื่องจากพี่ชายแม่น้องนิกประสบอุบัติเหตุและมีเลือดคั่งในสมอง ที่จริงเขียนบล๊อกแล้วลบทิ้งเพราะมันเศร้าเกินไป ตอนนี้ แม่น้องนิกยังไม่ได้โทรไปทางบ้านว่าอาการพี่ชายเป็นอย่างไร เพราะเท่าที่ทราบคือ หมอไม่ยอมผ่าตัดเพราะคนไข้ไม่มีกำลังจะสู้ ดังนั้น ต้องปล่อยให้คนไข้จากไปอย่างสงบ แต่ตอนที่โทรไปพี่ชายยังไม่จากไป เพียงแต่ใช้อ๊อกซิเจนช่วยหายใจ ไม่กล้าโทรไปฟังข่าวจากทางบ้านเพราะใจไม่แข็งพอ แม้ว่าเราต้องรับรู้ความจริง แต่ทว่าความจริงมันทำให้เราเศร้าเกินกว่าจะทนยอมรับได้   Create Date : 21 มีนาคม 2552 77 comments Last Update : 21 มีนาคม 2552 5:24:41 น. Counter : 703 Pageviews. Share Tweet

สวดมนต์ภาวนาขอให้ีพี่ชายคุณแม่น้องนิกปลอดภัยนะครับ ปาฎิหาริย์มีอยู่จริง และ้เกิดขึ้นจริงได้เสมอ   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 21 มีนาคม 2552 7:25:55 น.

ขอบคุณค่ะธารดาว ครั้งนี้คงไม่มีปาฏิหาริย์อย่างครั้งก่อนอีกต่อไป เมื่อกี้โทรหาหลานเพื่อตามข่าว หลานบอกว่า ความดันลดต่ำลงเรื่อยๆ ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง ปู่(พ่อของแม่น้องนิก)ก็แอบไปร้องไห้ พอดีตอนที่คุยกับหลานนั้น หลานออกมาซื้อของใช้ แม่น้องนิกไม่อยากพูดกับพี่สะใภ้ ซักมากมันก็กดดันความรู้สึกเค้ามากไป เพราะคนเป็นภรรยามันผูกพันธ์กันมากมาย เดี๋ยวว่าจะโทรไปหาหลานอีกรอบ รอให้เค้ากลับไปหาพ่อของแม่น้องนิกซะก่อน รู้น่ะว่าไม่มีคนเป็นพ่อคนไหนที่อยากเผาศพลูกตัวเอง นี่ก็บอกหลานว่า..ทำใจให้เข้มแข็ง ดูแลแม่แทนพ่อด้วย พูดกับหลาน มันก็กระแอมนับครั้งไม่ถ้วน รู้ว่าหลานกล้ำกลืนไม่หลั่งน้ำตาออกมา อามันนี่แหละที่หลั่งออกมาแทน หลานคงไม่อยากให้แม่เค้าเห็นน้ำตา กลัวแม่เสียใจมากขึ้นน่ะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.64.27 21 มีนาคม 2552 8:35:32 น.

สวัสดีค่ะพี่แมว เข้มแข็งนะคะ เป็นกำลังใจให้พี่แมวค่ะ ขออาราธนาสิ่งศักดิ์สิทธิ์โปรดดลบันดาลและคุ้มครองพี่ชายพี่แมวให้ปลอดภัย สู้สู้ค่ะ...   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.37.191 21 มีนาคม 2552 12:59:21 น.

สวัสดีจ้ะลูกแม่โดม ขอบคุณค่ะสำหรับน้ำใจ ระยะนี้พี่โทรหาพ่อ หาพี่สะใภ้และหลานทุกวัน บางวันคุยกันได้น้อยเพราะแบตมือถือหมด พี่ถามว่า แล้วนอนที่ไหนกัน เพราะพี่ชายพี่อยู่ในไอซียู พี่สะใภ้บอกก็นอนตามพื้น นอนตรงระเบียงบ้าง รวมถึงพ่อพี่ด้วย ไม่มีใครอยากไปนอนในที่ดีๆ ทั้งๆที่บ้านญาติก็อยู่ไม่ไกล ทุกคนคงกลัวว่า ณ.เวลาใดเวลาหนึ่ง พี่ชายพี่อาจจะไปได้ทุกเวลา มันไม่มีหวังเลยค่ะลูกแม่โดม หมอเองยังไม่กล้าผ่าตัดเค้า เพราะน้ำหนักเค้าน้อยเกินกว่าจะรับการผ่าตัดไหว นี่ก็แค่ รอเวลาว่าเค้าจะไปซะตอนไหน เท่านั้นเอง พี่เองก็เสียใจไม่น้อย แต่พี่ก็ต้องเข้มแข็ง เพราะพี่ไม่ได้ไปอยู่ตรงจุดที่เศร้าที่สุดอย่างพ่อ พี่สะใภ้และหลานชายของพี่ พี่ต้องเป็นกำลังใจที่จะ ปลอบพ่อ ปลอบพี่สะใภ้ว่า..มาถึงจุดนี้แล้ว ก็ทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเพื่อพี่ชายพี่ ที่เหลือนั้น ค่อยว่ากัน เอาแค่ ไม่ต้องเครียดมาก ทำแต่ละวันให้ดี เพราะเราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว มันเป็นความจริงที่เราต้องยอมรับ และพี่จะไม่ทิ้งเค้ากับหลาน แม้จะไม่มีพี่ชายพี่แล้วก็ตาม จำไว้แค่นั้น พี่คิดว่า พี่สะใภ้พี่คงมีเรื่องวิตกอยู่หลายเรื่อง หากพี่ชายพี่เป็นอะไรไป ตอนพี่คุยกับเค้า เค้ายังพูดถึงเรื่องเงินที่จะได้หากพี่ชายพี่เป็นอะไรไป คนมันสับสนอะนะลูกแม่โดม เค้าบอกพี่ว่า หากพี่ชายพี่เป็นอะไรไปเค้ากับลูกก็ไม่ลำบากหรอก ยังมีอีกหลายสิ่งที่พี่ต้องแนะนำและจัดการให้พี่สะใภ้ เพราะเค้าอายุน้อยกว่าพี่ และเรียนน้อย เรื่องบางเรื่องเค้าอาจจะไม่เท่าทันคน ซึ่งพี่ก็บอกเค้าว่า ตอนนี้มีอะไรปรึกษาพ่อ(พี่ )ตัดสินใจอะไรไม่ได้ก็ปรึกษาพ่อ อย่าไปเก็บเอาไว้คนเดียว เอาเป็นว่า ตอนนี้อ่ะพี่แมวต้องบริหารคนและจัดการทุกอย่างให้เค้าให้เรียบร้อย เมื่อคืน..พอได้พูดแนะนำเป็นคนๆไป ตั้งแต่พ่อยันหลาน ทุกคนก็สบายใจขึ้นมาก พี่ถึงได้นอนหลับ ไม่งั้นมันนอนไม่หลับเลย กินอะไรก็ไม่ลง เป็นห่วงความรู้สึกพวกเค้า เพียงแค่คำพูดที่ว่า..พี่จะไม่ทิ้งเค้ากับหลาน มันก็ทำให้เค้ามั่นใจขึ้นมากมาย แม้ว่าเค้าจะไม่ลำบากก็ตาม แต่ที่ผ่านมา พี่เกื้อกูลครอบครัวพี่ชายพี่มาตลอด เค้าอาจจะกลัวการสูญเสียตรงจุดนี้ไปก็ได้ กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญเนาะลูกแม่โดม พี่สามารถเป็นกำลังใจให้ทุกคน แต่พอพี่เองรู้สึกแย่ พี่ต้องจัดการกับความรู้สึกของพี่เองว่าต้องผ่านมันไปให้ได้ สามีพี่อาจจะเห็นใจ แต่ฝรั่งเค้าไม่มีความผูกพันธ์อย่างเช่นคนไทยเรา ถึงรู้สึกเสียใจแทนได้ แต่ฝรั่งเค้าไม่เคยผูกพันธ์ฉันพี่น้องอย่างที่คนไทยเรามี +++++++++++++ ธารดาว หายไปไหนแล้ว เข้ามาคุยกันหน่อย ช่วงที่แม่น้องนิกกำลังเครียดเนี่ย ต้องการกำลังใจโขอยู่นะ มาคุยกันให้หายเครียดหน่อยเหอะ แม่น้องนิกจะได้สมองแล่นๆไปจัดการสิ่งที่อยู่ข้างหน้าต่อไป ช่วงนี้ หมดมุขขัน หมดอารมณ์จิกใครเล่นไปเลย นี่ก็ซื้อการ์ดโทรศัพท์เพื่อโทรไปเมืองไทยทุกวัน ธารดาวคงรู้จักแม่น้องนิกอยู่บ้างนะ ว่าเป็นคนที่ใครกินไม่ลง (ไม่ได้เน่านะ) แต่เรามองเห็นในภายภาคหน้าได้ว่า จะมีอะไรเกิดขึ้นกับครอบครัวพี่ชายบ้าง ในเรื่องการเงิน เพราะงั้น เราก็ต้องคิดและเตรียมการ ปูทางไว้ให้พี่สะใภ้กับหลานให้พร้อม แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่เราจะไปพูดไง เพราะเค้ายังเศร้าใจกันอยู่ ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก เพราะไอ้เจ้าหลานชายแม่น้องนิกเนี่ย เลือดอามันเข้มข้น ถ้าไม่ข้นก็คงเรียกได้ว่า ได้เลือดทางแม่เค้ามาล่ะ เพราะครอบครัวแม่น้องนิกเลี้ยงเจ้าหลานชายมาแต่เล็กแต่น้อย การปลูกฝังทางความคิดมันก็เข้มข้นไม่น้อยนะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.64.27 21 มีนาคม 2552 21:56:23 น.

พี่แมวคะ การได้พูดคุยกันก็ช่วยให้ทุกคนคลายความกังวลไปได้บ้าง ฟังจากที่เล่ามา...พี่แมวมีกันสองพี่น้องใช่หรือเปล่าคะ หนูขอชื่นชมเลยนะคะพี่แมวเข้มแข็งมากในช่วงวิกฤตนี้ ห่วงใยและดูแลความรู้สึกของคุณพ่อ หลานชายและพี่สะใภ้ ความผูกพันทางสายเลือดอย่างไรก็ไม่มีวันหายไปหรอกค่ะ สามีภรรยาแยกทางกันก็เป็นคนอื่น พ่อแม่พี่น้องอย่างไรก็ยังผูกพันกัน เป็นกำลังใจให้นะคะพี่แมว ภาวนาให้ปาฏิหาริย์มีจริงค่ะ   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.37.191 21 มีนาคม 2552 22:43:12 น.

ไม่มีใครกินคุณแม่น้องนิกลงหรอก นอกจากพ่อจอห์น อิอิ ขำถูกกาลเทศะมั้ยเนี่ย... ความเครียดที่คุณแม่น้องนิกเป็นอยู่ เพราะระยะทางไงครับ อยู่ไกล แล้วรู้สึกว่าตัวเองต้องแบกรับภาระมากมาย...รู้สึกไหมล่ะว่าบ่ามันหนักขึ้นน่ะ การคิดถึงอะไรที่ยังไม่เกิด จริงๆแล้วไม่มีอะไรดีเลย ในแง่หนึ่งมันคือ การวางแผน ก็จริงอยู่ แต่มันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ ถ้าแผนนั้น ทำให้เกิดความเครียดลงกระเพาะ เป็นอะไรไปอีกคนไม่ยุ่งกว่านี้เหรอ เอาเป็นว่า แค่รู้ว่าต้องทำอะไรก็พอ ไม่ต้องจินตนาการไกลเกินไป พูดตรงๆนะ หลานชายกับพี่สะใภ้ของคุณแม่น้องนิก อาจไม่ได้เครียดเท่าที่คุณแม่น้องนิกกำลังเป็น แต่ต้องยอมรับว่าพวกเค้าแค่เสียใจ... เชื่อเถอะ ความเสียใจ เวลาจะช่วยบรรเทาได้เป็นอย่างดี คุณแม่น้องนิกอย่ามัวไปนั่งคิดถึงภาพความผูกพันเก่าๆระหว่างตัวเองกับพี่ชาย ภาพนั้นมันยังชัดเจนยิ่งคิดก็ยิ่งชัด เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นใช่มั้ยล่ะครับ ยิ่งรู้สึกว่าผูกพัน ยิ่งรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบ แต่ควรจะเป็นความรับผิดชอบอย่างปล่อยวาง.. ผมเข้าใจเลยนะ ไอ้เจ้าอาการความเครียดลงกระเพาะเนี่ย... อิอิ (เป็นบ่อย) ยิ่งอายุมากอย่างคุณแม่น้องนิกด้วยแล้ว ต้องระวัง (555) ไม่ขำก็ได้นะ เก็บไว้ในวงเล็บแระ ปัญหาตอนนี้ของคุณแม่น้องนิก ในความเห็นของผมคือ ลดความคิดที่ว่าต้องรับผิดชอบลง ล้างหัวให้โล่ง ปล่อยให้ปัญหามันเดินเข้ามาทีละวันพอ อย่าไปคิดล่วงหน้า   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 22 มีนาคม 2552 2:07:28 น.

ลูกแม่โดมจ้ะ พี่มีกันสามคนพี่น้องจ้ะ พี่แมวมีพี่ชายสองคน คนที่เจออุบัติเหตุคือพี่ชายคนกลาง คนโตพี่ไม่ได้พูดถึง เพราะไปลุยเค้ากับพี่สะใภ้ไว้เยอะ ธารดาว แม่น้องนิกไม่เครียดลงกระเพาะอย่างคุณหรอก แล้วก็..คำว่าแก่เนี่ย เก็บไว้ให้ตัวเองละกัน เพราะเครียดลงกระเพาะซะเองแล้วนี่ แม่น้องนิกอ่ะ กินอิ่มแต่นอนไม่หลับแค่นั้นเอง มันต่อเนื่องจากวันแรกน่ะ เรื่องคิดอะไรล่วงหน้าเนี่ย มันจำเป็นค่ะธารดาว จำเป็นต้องคิดและวางแผนให้เค้าล่วงหน้า โดยเฉพาะเรื่องเงินที่เค้าต้องรู้จักบริหารจัดการให้เป็นเพื่อการศึกษาของลูกสองคน ในอนาคต เฮ้อ ง่วงซะละ อยากงีบแต่ก็สี่โมงกว่าแล้วน่ะ ธารดาวคุยมาเหอะ ไม่ต้องกลัวว่าบรรยากาศแบบนี้ จะมาเล่นมุขขำไม่ได้ สบายๆน่ะ ได้มีคนคุยดีกว่าเงียบเพราะกลัวว่า เล่นไม่ได้เค้ากำลังเศร้าอยู่ ไม่ขนาดนั้นหรอก   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.75.252 22 มีนาคม 2552 6:23:15 น.

พี่แมวเป็นลูกสาวคนเดียว เป็นลูกสาวคนสุดท้อง เป็นน้องนุชของพี่ชาย ... ถึงว่าน่ะสิคะ ... .... เก่งค่ะ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.37.191 22 มีนาคม 2552 7:36:27 น.

ปุ๋ยเสียแล้ว   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 118.172.116.71 22 มีนาคม 2552 8:17:03 น.

เสียตอนกลางคืน .....เช้านี้พากันไปรับศพ แล้ว แกโทรหาดูซิ เพ็ญมันคงไม่ว่างรับสาย ท้อปก็ไม่ว่างรับเหมือนกัน เราคงไปตอนเย็นเลย .....   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 118.172.116.71 22 มีนาคม 2552 8:42:28 น.

พี่แมวต้องเข้มแข็ง เป็นหลักให้คนในครอบครัวให้ได้นะคะ การที่เราต้องเข้มแข็ง คิดหาลู่ทางวางแผนให้คนอื่นๆ นั่นพอจะทำให้เราคลายความเศร้าไปได้ เพราะเราต้องเอาสมาธิไปจดจ่อกับเรื่องสำคัญๆ มีอะไรให้อาร์ตช่วยได้ บอกเลยนะพี่   โดย: อาร์ตค่ะ IP: 124.120.0.203 22 มีนาคม 2552 13:48:17 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะพี่แมว ขอให้พี่แมวเข้มแข็งเป็นที่พึ่งของครอบครัวค่ะ   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.241.112 22 มีนาคม 2552 15:11:48 น.

เสียใจด้วยนะคะ พี่แมว   โดย: PenKa 22 มีนาคม 2552 17:05:39 น.

ขอบคุณมากนะแม่น้องกุ๊กที่บอก พอดีเมื่อวานเครื่องคอมเรารวน เราเลยไม่ได้เข้ามาเช็คบล๊อค เราโทรไปบ้านทุกวันแหละแก เพ็ญบอกเราแล้ว เราไม่ได้คุยอะไรมากเพราะคิดว่าเค้าคงยุ่ง หน่อย..ลูกอาเราก็อีเมลมา แต่ข่าวมันช้ากว่าของแก ++++++++++ อาร์ต ขอบคุณจ้ะ ถ้ามีไรจะให้ช่วยพี่จะไม่รีรอเลย คงได้ข่าวจากหน่อยสินะ ตอนนี้ พี่ซื้อการ์ตโฟนคอยไว้เลย คงมีอีกหลายเรื่องให้พี่ต้องจัดการ ตอนนี้แค่เค้าจัดงานศพให้ผ่านพ้นไปซะก่อน พี่ได้คุยกับพ่อนิดนึง ไม่อยากคุยมาก รังแต่จะทำให้พ่อเศร้าไปซะปล่าวๆ แค่ถามพ่อว่า พ่อไหวมั๊ย พ่อก็บอกว่า..พ่อผ่านมามากแล้วที่จะเสียคนที่พ่อรักไป แค่นี้..พ่อไหว ฟังแล้วแทบน้ำตาร่วงอะอาร์ต คนเป็นพ่อเนาะ ขนาดเราเป็นน้องเรายังน้ำตาไหลเลย พี่เลยรีบวางหู บอกพ่อไปดูแลงานศพเหอะ ++++++++++++ ลูกแม่โดม ขอบคุณจ้ะ ที่ตามติดอย่างสม่ำเสมอ แทบไม่น่าเชื่อนะ ระยะเวลาที่เครียดๆเพียงสองสามวัน จะทำให้พี่แมวผมขาวขึ้นตั้งสี่เส้น นี่ถ้าคนเราแก่กันเพียงข้ามคืนเพราะความเครียดนี่ พี่จะไม่แปลกใจเลย ++++++++++ คุณเพ็ญ ขอบคุณมากค่ะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.107.42 23 มีนาคม 2552 4:09:32 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับคุณแม่น้องนิก... ในระหว่างการรอคอยให้เกิดเหตุการณ์อย่างหนึ่งอย่างใด เป็นเรื่องที่ทรมานมากกว่า เมื่อเปรียบเทียบกับเหตุการณ์อย่างหนึ่งอย่างใดนั้น ได้เกิดขึ้นแล้ว ผมเชื่อว่าคุณแม่น้องนิกจะเข้มแข็งต่อไป   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 23 มีนาคม 2552 7:38:18 น.

เมื่อคืนเราไปฟังสวดมาแล้วนะ พอดีพี่ไก่มาจากเชียงรายเราเลยได้ไปพร้อม ตอนแรกเราว่าจะขับรถไป 2 คนกับกุ๊ก เราได้ถ่ายรูปมาด้วย เมื่อคืนเห็นการ์ดแล้ว ได้มาแล้ว รูปกำลังเอาไปขยาย แกเข้าไปดูบล๊อคของเราแล้วกัน   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 118.172.119.111 23 มีนาคม 2552 8:38:38 น.

สู้สู้ค่ะพี่แมว   โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.36 23 มีนาคม 2552 8:43:43 น.

สวัสดีค่ะ คุณแมว เห็นข่าวพี่ชายคุณแมวที่บล็อกพี่ปะการัง เสียใจด้วยจากใจจริงนะคะ บัวเชื่อในความเข้มแข็งของคุณแมวค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: BUATALAY IP: 203.156.39.181 23 มีนาคม 2552 13:40:26 น.

คุณแม่น้องนิกเป็นอย่างไรบ้างครับ?   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.236 24 มีนาคม 2552 1:04:35 น.

สบายดีค่ะธารดาว ไม่ต้องเป็นห่วง ลงว่าได้เห็นผมหงอกสี่เส้นเนี่ย สติเริ่มมีละ ใครบ้างอยากแก่เพียงชั่วข้ามคืน..เนอะ แทนที่จะนั่งจมจ่อมกับความรู้สึก วันจันทร์แม่น้องนิกเลยออกบ้านไปช่วยครูสอนเด็กซะ ไปปวดหัวกับเด็ก ดีกว่านั่งจมอยู่กับความเศร้า ความสงสาร อะไรต่อมิอะไร จริงๆนะ..การรอคอยเรื่องใดเรื่องหนึ่ง มันทรมาน ไม่เหมือนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วจบไป ทรมานน้อยกว่า ขอบคุณธารดาวที่เป็นห่วงเป็นใยกัน พี่ชายเสียแบบนี้ ทำให้แม่น้องนิกคิดว่า อีกสองปี เราสี่สิบห้าเนี่ย เราจะปีนป่ายตะกายวันเวลาจนไปถึงวันที่เราอายุเท่านั้นมั๊ย ก็สุดรู้ ชีวิตคนเรา มันสั้น..เพราะงั้นแม่น้องนิกถึงถนอมน้ำใจคนที่เรารักไง จะได้ไม่ต้องมาเสียใจเวลาเค้าจากไป เวลาที่อยากจะวี้ด ก็ยั้งตัวเองได้เสมอ ธารดาวไม่ต้องเป็นห่วงแม่น้องนิกหรอก หญิงอึดขนาดนี้ เมื่อวาน มันกินข้าวไม่ลง พักนี้กินข้าวไม่ค่อยลงเลยละกัน มันไม่นึกอยาก จนหิว แสบท้องแล้วก็คลื่นใส้ รู้ตัวว่าหิว แต่มันไม่นึกอยากจะยัดอะไรเข้าปากไง ทำให้นึกถึงคำพูดธารดาวที่ว่า เครียดลงกระเพาะน่ะ ท่าจะจริง ท่านนักเขียนคงจะเป็นบ่อยสิท่า ถึงรู้แล้วเตือนแม่น้องนิกไว้น่ะ +++++++++++ ขอบคุณจ้ะลูกแม่โดม พี่หมิ้นน่ากลัวว่าจะไปต่างจังหวัด คิดถึงพี่หมิ้นด้วย เวลาสำคัญๆดันขาดพี่หมิ้นซะได้ คุณบัว ขอบคุณนะคะที่แวะมา แม้จะไม่ได้คุยกันบ่อย แต่ก็ตามข่าวกันและกันเสมอซะด้วย ขอบคุณในน้ำใจค่ะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.93.83 24 มีนาคม 2552 2:00:29 น.

็555+ ดีมากที่รู้จักสารภาพความจริงซะมั่ง ก็บอกแล้ว...คุณแม่น้องนิก เครียด นอนไม่หลับ+ ผมหงอกมากเส้นขึ้น+ กินอะไรไม่ลง+ รู้ยังว่าอาการเครียดลงกระเพาะเป็นไง คุณนกขมิ้นคงมีธุระจริงๆนะ หายไปเลย   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 24 มีนาคม 2552 5:01:35 น.

สวัสดีค่ะ จากใจถึงใจนะคะแม่น้องนิก พี่คิดถึงแม่น้องนิกตลอดค่ะ วันศุกร์อ่านที่แม่น้องนิกเขียนเล่าเรื่องแล้วมันเศร้ามาก ๆ เลย เศร้ากว่าที่เขียนข้างบนนี้อีกค่ะ หลายคนคงไม่ได้อ่าน เพราะลบทิ้งไปแล้ว พี่ขอแสดงความเสียใจกับเม่น้องนิก และ ครอบครัวที่อยู่เมืองไทยด้วย พี่ติดตามคณะทำงานไปต่างประเทศจึงรู้ช้า แต่ด้วยความคิดถึงเสมอ อาการพี่ชายหนักขนาดนี้ เป็นใคร ๆ ก็เครียด จะเครียดลงหัว ลงหู ลงกระเพาะก็คือเครียดนั่นแหละค่ะ มาถึงเมื่อตะกี้นี้เองค่ะ รีบเข้ามาบล็อกก่อน เห็นรูปงานศพแล้วใจหาย แม่น้องนิกคะ ขอให้มองทุกอย่างเป็นสัจธรรมของชีวิตนะคะ ที่พี่พูดแบบนี้เพราะพี่เจอมาเยอะ ชีวิตมีสองอย่างคือสุข และ ทุกข์ ขอให้มีจิตใจที่เข้มแข็งนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้แม่น้องนิกบริหารจิตใจให้สมดุลย์นะคะ ****** ลูกแม่โดม เพ็ญ และ บัว เข้ามาเป็นเพื่อนคุยกับแม่น้องนิกบ่อย ๆ นะคะ ****** คุณธารดาว (สุภาพบุรุษ) คะ ขอบคุณนะคะที่มาให้กำลังใจแม่น้องนิก ยามนี้แม่น้องนิกต้องการกำลังใจเยอะ ๆ ค่ะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.234.238 24 มีนาคม 2552 5:50:07 น.

สวัสดีค่ะ ดีใจนะคะพี่หมิ้นกลับมาแล้ว พี่แมวต้องอุ่นใจขึ้นมากๆเลย ... ใช่อย่างที่หมิ้นว่า... ทุกอย่างเป็นสัจธรรมของชีวิต คงต้องใช้เวลาน่ะค่ะพี่แมว ลูกแม่โดมมาส่งกำลังใจให้ค่ะ   โดย: ลูกแม่โดม IP: 202.44.210.32 24 มีนาคม 2552 8:22:46 น.

สวัสดีครับ แมว พี่วุ่นอยู่สองวัน แต่ในใจคิดถึงตลอด และคอยสวดอธิษฐานให้ โดยเฉพาะแมว ขอให้เข้มแข็งและมีพลังใจ พอกลับมาวันนี้ รีบเข้ามาเช็คข่าวที่นี่ เพราะเห็นเงียบไป แล้วก็เพิ่งทราบข่าว ต้องขอแสดงความเสียใจด้วยครับ Take Care   โดย: ปะการัง IP: 72.197.61.207 24 มีนาคม 2552 9:53:47 น.

แม่น้องนิกคะ เป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ พี่มีเรื่องเล่าให้ฟังค่ะ พี่สาวลูกของคุณลุงพี่เสียชีวิตเมื่อเดือนธันวาคม 51 เขาเสียชีวิตหลังจากพระราชทานเพลิงศพคุณลุงพี่ประมาณ 2 เดือน พี่กับพี่สาวคนนี้สนิทกันมาก ที่จริงไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ เพราะเกิดเดือนเดียวกัน ปีเดียวกัน ต่างกันที่วันเท่านั้น เค้าเกิดก่อนเลยบอกให้เรียกพี่ดีกว่า พี่ก็เอ๊า อยากเป็นพี่ก็เอา วันที่ไปงานศพคุณลุง เค้าเศร้ามาก หลังจากงานศพเค้าก็ซึม และออกจากงานมาอยู่บ้านเฉย ๆ เค้าเป็นคนที่หวงห้องนอนเค้ามาก คนอื่นจะไม่ค่อยได้เข้าไป เวลาแม่บ้านเข้าไปทำความสะอาดเค้าต้องอยู่ในห้องด้วยทุกครั้ง ถ้าไม่อยู่ห้ามเข้าไป พี่เป็นคนหนึ่งที่พี่สาวชอบให้เข้าไป จะไปทำอะไรก็ได้ทุกอย่าง จะรื้อ จะทำให้รกอย่างไรก็ไม่เคยว่า ปกติเค้าเป็นคนแข็งแรง ไม่มีโรคประจำตัวอะไร แต่ก็นั่นแหละ โรคบางโรคไม่แสดงอาการจนกระทั่งเป็นมากแล้วก็มี หลังจากงานศพคุณลุงเรียบร้อยแล้ว พี่สาวชวนพี่ไปนอนค้างที่บ้านเค้าเป็นเพื่อนกัน พี่ก็ไปบ่อย ๆ คืนหนึ่งพี่สาวพูดให้ฟังว่า เห็นคุณพ่อ ที่หน้าบ้าน เรียกให้เข้าบ้านก็ไม่เข้ามา เหตุการณ์เป็นอย่างนี้ 2-3 วันติดกัน เค้าไม่ได้เล่าให้ใครฟัง กลัวว่าไม่มีใครเชื่อ พี่ก็พากันไปทำบุญวันเดียวเก้าวัด และอุทิศส่วนกุศลให้คุณลุง คืนนั้นกลับไปนอนเป็นเพื่อนพี่สาวต่อ แปลกมากพี่กับพี่สาวฝันเหมือนกันเด๊ะ พี่ฝันว่าเห็นคุณลุงเดินเข้ามาที่เตียงนอนแล้วเอามือลูบหัวพี่ไปมา ตรงกันกับพี่สาวซึ่งเค้า บอกว่าดีใจมากที่คุณพ่อมาหา ต่อมาวันหนึ่งอยู่ดี ๆ พี่สาวบอกว่า ถ้าเค้าไม่อยู่คิดถึงเค้าให้เยอะ ๆ นะ เจอกันที่บ้านก็ได้ จากนั้นไม่นานเค้านอนหลับ และก็ไม่ตื่นอีกเลย พี่ใจหายมาก ไม่นึกว่าพี่สาวจะอายุสั้นเพียงนี้ แต่เค้าไม่มีครอบครัวค่ะ เป็นโสด พี่นึกถึงเหตุการณ์ตอนคุณลุง ก็หวังจะได้พบเหตุการณ์อย่างนั้นกับพี่สาวบ้างประกอบกับ พี่นึกถึงที่เค้าพูดเอาไว้ จึงไปนอนที่ห้องเค้าทุกวันช่วงสวดศพ หลายคนก็บอกให้ไปใช้ห้องอื่น แต่พี่ยืนยันจะนอนห้องนี้เพราะพี่อยากเจอพี่สาวมาก ๆ ก่อนนอนไหว้พระก็จะบอกว่าขอให้พี่สาวมาหาหน่อย อยากคุยด้วย อยากรู้ว่าเป็นอะไรไป นอนได้อาทิตย์หนึ่งก็ไม่มีวี่แววว่าจะมาหา แต่พี่เห็นสมุดบันทึกเค้าเล่มหนึ่ง เขียนกลอนไว้เยอะแยะ มีชิ้นหนึ่งเขียนถึงพี่ พี่อ่านไปน้ำตาไหล เค้าบอกว่าเกิดมากี่ชาติ ๆ ขอให้มาเป็นพี่น้องกันอีก และจะดีมากถ้าได้เกิดมาจากท้องแม่เดียวกัน อื่น ๆ อีกที่ทำให้พี่เศร้ามาก ภายนอกเค้าดูเข้มแข็ง แต่จริง ๆ แล้วตรงกันข้าม ดังนั้นพี่จึงเข้าใจแม่น้องนิก ความรู้สึกของพี่ครั้งนั้น กับความรู้สึกของแม่น้องนิกครั้งนี้ ไม่ต่างกันเลยจริง ๆ ค่ะ ด้วยความคิดถึง   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.120.65 24 มีนาคม 2552 10:05:56 น.

อืมมม์ ผมก็รู้สึกคล้ายๆกับคุณนกขมิ้นแฮะ คุณแม่น้องนิกว่าตัวเองเข้มแข็งมากๆ แต่ลึกๆแล้วยังไงไม่รู้ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา มักเป็นเหมือนกำแพงให้กับคนอื่นได้พิง (ว่าเขานั่น) แต่่พอเกิดกะตัวเอง ไม่รู้จะไปพิิงใคร ก็เป็นกำแพงนี่นา... สรุปว่า สู้ๆ ต่อไป   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.239 24 มีนาคม 2552 12:20:08 น.

สัจธรรมของชีวิต ชวนเศร้าใจค่ะ ทั้งเรื่องพี่ชายพี่แมว และพี่สาวพี่หมิ้น :-(   โดย: ลูกแม่โดม IP: 202.44.210.41 24 มีนาคม 2552 13:45:26 น.

คุณธารดาวมองว่าแม่น้องนิกเหมือนกำแพง แล้วมองว่านกขมิ้นเหมือนอะไรละคะ อย่าบอกนะว่าเหมือนภูผาน่ะค่ะ ลูกแม่โดมคะ เศร้าได้ค่ะ แต่อย่าให้ใจเราหดหู่ ความหดหู่เป็นบ่อเกิดแห่งความทุกข์ พี่พิมพ์ผิดที่ถูกต้องเป็นปี 50 คือเมื่อสองปีที่แล้ว ไม่ใช่ปี 51 ค่ะ เห็นไหมขนาดยังไม่แก่ ยังขี้หลง ขี้ลืมได้ มีคนบอกให้กินแปะก้วยเยอะ ๆ กันหลงลืม แต่พี่ไม่ชอบ มันติดขม ๆ หน่อย ๆ ค่ะ ทุกวันนี้พี่ก็พยายามนึกถึงพี่สาวนะคะ แต่เค้าเงียบไปเลยค่ะ ใคร ๆ บอกอย่ามาเลยกลัวผี แต่พี่เฉย ๆ พี่อยากให้เขามาคุยกับพี่วันละสามเวลาหลังอาหารด้วยซ้ำ มีเพื่อนคนหนึ่ง เขามีบ่อเลี้ยงปลานิล บ้านเขาและบ่อปลาอยู่ไกลกันต้องพายเรือไปประมาณ 3 กิโล เขาเคยวิดบ่อแล้วเจอข่ายดักปลาเขาแค้นมากที่มีคนมาขโมยปลาเขาแต่ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะบ่อใกล้ ๆ กันเขาก็ตัวใครตัวมัน บ่อข้าง ๆ เขาบอกเพื่อนพี่ว่าลำพังบ่อเขาก็แทบจะไม่พ้นมือพวกขี้ขโมยเหมือนกัน ดีที่พักอยู่ปลายบ่อใกล้ ๆ เขาเคยชวนพรรคพวกไปเที่ยวที่บ่อปลา อยู่จนค่ำมืด ที่บ่อไม่ได้ตามไฟ จุดแต่ตะเกียง ขนาดบรรยากาศอย่างนี้ก็ไม่ยอมกลับกันเพราะอยากจะนับดาว ดูเดือน (ที่บ้านมีก็ไม่นับ) พี่ทำท่าจะกลับก่อน พวกเขาไม่ยอม เขาบอกขอให้อยู่เป็นยันต์กันผีหน่อย เพราะเขารู้ว่าพี่ไม่กลัวผี แต่ไม่ถึงกับท้าตี ท้าต่อยกับผีนะ (มันเกินไป) สุดท้ายด้วยความรักเพื่อน จึงอยู่ต่อ พวกเพื่อนขอบอก ขอบใจกันใหญ่ เขาบอกมีพี่คนเดียวคุ้ม กันผีได้หลายประเภท เล่าให้คลายเครียดกันนะคะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.120.65 24 มีนาคม 2552 14:14:34 น.

คุณนกขมิ้นกลายเป็นเครื่องรางของขลังไปตั้งแต่เมื่อไหร่? เพราะักันผีได้หลายประเภท แต่มีผีชนิดหนึ่งที่คงจะกันยาก... ผีทะเล! หุ หุ คุณแม่น้องนิกจะยิ้มออกป่าวเนอะคุณลูกแม่โดมเนอะ เฮ้อ....   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.236 24 มีนาคม 2552 16:08:17 น.

พี่นกขมิ้นกับคุณธารดาวน่ารักจังเลยค่ะ ช่วยกันให้กำลังใจให้ข้อคิดพี่แมว ชวนพี่แมวฟังเรื่องเล่าเบาๆสบายๆ ลูกแม่โดมว่าพี่แมวยิ้มออกแน่ๆเลยค่ะ มีเพื่อนผองน้องพี่น้ำใจดีอย่างนี้ *ความปรารถนาดีสัมผัสได้ด้วยใจ* ลูกแม่โดมไม่รู้จะปลอบใจพี่แมวอย่างไรดี นอกจากส่งกำลังใจไปให้พี่แมว เชื่อว่าคนอย่างพี่แมวต้องเข้มแข็งได้ในเร็ววัน เนอะคุณธารดาวเนอะ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.27.51.92 24 มีนาคม 2552 17:11:05 น.

พี่ป๋องมาบ้านแล้วนะ......วันสวดคืนสุดท้ายเราจะไป จะถ่ายรูปมาให้ดูด้วย....   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 118.172.121.32 24 มีนาคม 2552 21:06:54 น.

ขอบคุณว่ะแม่น้องกุ๊กที่อั๊พเดทให้เราฟังเรื่อยๆ อย่างน้อยๆพ่อเราก็คงอุ่นใจว่ามีลูกอีกคนไปอยู่ใกล้ๆ +++++++++++++++ พี่หมิ้น ธารดาว ลูกแม่โดม พี่รัง ขอบคุณทุกๆน้ำใจเลยค่ะ เมื่อวานเนทมันเดี้ยง ไม่ได้หายไปไหนเลย อ่านบล๊อกได้แต่ตอบแล้วมันไม่ไปซะงั้น ทุกวันนี้ หนูไปช่วยครูค่ะพี่หมิ้น ไม่งั้นจมจ่อมอยู่กับความรู้สึก มันก็ไม่ดีอ่ะพี่ สู้ไปรบกับเด็กดีกว่า ครูที่หนูทำงานด้วย เค้าก็รู้จากเพื่อนอีกทีนึง เค้าก็แสดงความเสียใจกับเรา เพราะหนูแคลเซิลการไปช่วยครูวันนึงค่ะพี่ แล้วขอให้เพื่อนอีกคนไปทำแทน ขอบคุณพี่หมิ้นนะคะที่มีเรื่องอะไรมาเล่าให้ฟังให้สบายใจ หนูก็เข้าใจพี่ว่าไม่ใช่เราคนเดียวที่สูญเสีย แล้วหนูก็แคร์ว่าหลานจะรู้สึกโดดเดี่ยวมั๊ยว่าไม่มีพ่ออีกแล้ว และหนูก็ยังไม่ได้พูดอะไรกับหลานชายเลย สองวันแล้วที่หนูไม่ได้โทรไปบ้านอ่ะพี่ คิดว่าพี่สะใภ้กับพ่อคงยุ่งมากมาย ดีหน่อยว่าพี่ชายคนโตไปอยู่ที่นั่นแล้ว หนูไม่อยากโทรไปแล้วเราช่วยอะไรไม่ได้น่ะพี่ เสียความรู้สึกเราเอง เผลอๆไปรำคาญเค้าอีก ตอนนี้หนูก็เหลือแค่พ่อ กับพี่ชายคนโตที่อยู่กรุงเทพฯ หวังจะฝากพ่อกับพี่ชายคนรองให้ดูแล เค้าก็มาด่วนจากไปซะละ +++++++++++ ลูกแม่โดมไม่ต้องปลอบใจพี่หรอกจ้ะ เพียงแค่ทักทาย พี่ก็เข้าใจแล้วว่าเป็นห่วง คนเรามันมี skill ของการพูดต่างกันไป แค่นี้พี่ก็รู้ว่าลูกแม่โดมเป็นห่วง +++++++++++++ ธารดาว เวลาจะคุยน่ะไม่ต้องกั๊กหรอกนะ เต็มที่ ไม่ได้หมายความว่า พี่ชายเสียแล้วจะเศร้าเคล้าเสียงหัวเราะไม่ได้ ของอย่างนี้แม่น้องนิกต้องรู้จักกำจัดความเศร้าออกไปเอง อย่างธารดาวบอก ว่ามันต้องใช้เวลา ใช่มั๊ยล่ะ ก็หัวเราะพี่หมิ้นอยู่นี่แหละ ว่า..มีค่าต่อเพื่อนเพียงแค่เป็นตัวกันผีเท่านั้นเองเหรอ แลวก็คิดต่อด้วยว่า มันเห็นหน้าเราเป็นอะไร ผีถึงกลัว เพราะจะว่าไม่สวย ก็ไม่ใช่พี่หมิ้น ไม่งั้นจะมี วทจบ.มาขอได้ไง จริงมั๊ยธารดาว เรื่องของเราเองก็มีเหมือนกัน ไม่ใช่แต่พี่หมิ้นคนเดียว ปกติเวลาใครมีปัญหาอะไร อยากพูดกับครู เขาก็จะขอร้องให้เราไปพูดกับครู เราก็..อ้าว..เธอพูดสิ ภาษาเธอเก่งกว่าฉันตั้งเยอะ ทั้งอังกฤษและสแปนิช บอกครูไปเลย หล่อนก็ไม่ยอมพูด ไล่เราให้ไปพูดยังกับยันต์กันผี ไม่พอ..ตอนนี้แทบไม่อยากจะพูดอะไรกับยัยแม่ๆพวกนี้ละ อยากจะเอาหัวพุ่งชนผนังรู้แล้วรู้รอด อุตส่าห์พูดกับมันตั้งนาน ไม่เข้าใจดันไม่บอก I don't understand.มันตอบ yes กับ Ok ตั้งแต่ต้นจนจบ แต่ท้ายสุดมัน(เพราะมันอ่อนกว่าเรา)เดินไปหาครู พูดกับครูด้วยภาษาสแปนิชว่า เมื่อกี้วิฬารีพูดอะไรไม่รู้ ไม่เข้าใจค่ะ ใจเราเนี่ย..เวรเอ๊ย ปล่อยเราอธิบายซะจนหิวข้าว แล้วไม่เข้าใจซักนิด ดันเยสใส่เราได้ คำว่า เยส กับ โอเค ของยัยพวกนี้ ต้องหารร้อยไว้ก่อนเลย บางทีย้ำ..Do you understand? มันตอบเยส แล้วก็เหมือนเคย ไม่รู้เรื่อง เป็นพี่หมิ้นเนี่ย พี่จะทำไงคะ แล้วธารดาวล่ะ เจอแบบนี้ คงชกเปรี้ยงเลยมั๊ง ไม่ก็ เลิกพูดไปเลย   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.64.88 25 มีนาคม 2552 2:41:00 น.

พี่แมวกลับมาแล้ว :)) นั่นสินะพี่แมว เพื่อนๆพี่หมิ้นเห็นหน้าพี่หมิ้นเป็นอะไรไปนะ ต้องปลื้มใจนะคะพี่หมิ้น...เรายังมีประโยชน์ต่อเพื่อนๆ โดยเฉพาะในยามคับขันเสียด้วยสิ คุณธารดาวจะชกเปรี้ยงได้จริงๆเหรอคะ   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.27.51.92 25 มีนาคม 2552 4:39:32 น.

ดีใจที่วิญญาณคุณแม่น้องนิกกลับมาแระ อิอิ เห็นต่างหน่อยนะเรื่องคุณนกขมิ้น รู้ความจริงแล้วละว่า ที่วทจบ.มาขอเนี่ย กะเอาไปทำยันต์กันผีอย่างเดียว 5555+ ใช่ว่าจะปฏิเสธความสวยหรอกนะ แต่ทำเป็นยันต์กันผีขลังกว่าเท่านั้น คุณลูกแ่ม่โดม ตอบได้ทันทีว่า ไม่ได้ กลัวถูกสวน อยู่อย่างไม่เก่งแบบนี้ดีแล้ว เพราะโลกยังโสภาน่าเหงาเป็นอย่างยิ่ง 555+   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.236 25 มีนาคม 2552 5:29:06 น.

สวัสดีค่ะ จับกระแสจิตดูแล้ว แม่น้องนิกสบายใจขึ้นนี๊ดนึงนะคะ ดีค่ะ คุยกับโจทย์เอ๊ย...คุณธารดาวก่อน ใครได้ยังงิด...ผีทะเล! จริง ๆ ปราบยากนะคะ แต่อาศัยความเก๋าน่าจะเอาอยู่นะคะ ผักหน้าหลี ก็มีนะคะ แคสเปอร์ไงคะ ตอนท้ายจะเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับผีให้ฟัง ซึ่งก็เป็นที่มาของความไว้วางใจให้เป็นยันต์กันผีนะคะ ****** แม่น้องนิกคะ เป็นพี่นะจะบอกว่า อาร์ ยู แมด? คำตอบเขาต้อง โน แหง๋ ๆ เพื่อนพี่ก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ เขาเห็นรูปทองภายในของพี่ (เหมือนวทจบ.) เหมือนพระสังข์ค่ะแม่น้องนิก จะมีเฉพาะนางรจนาเท่านั้นที่ได้เห็นรูปทองของจริงว่าเป็นยังไง ไม่อย่างนั้นไม่ยอมไปอยู่กระท่อมปลายนาหรอกค่ะ มันลำบาก เคยถามพวกเขาบอกจิตแข็งดี เขาบอกลองว่าชอบเรื่องลึกลับ ดูหนังผีแล้วหัวเราะละก็ใช้ได้ค่ะ ****** ลูกแม่โดมคะ อยากเลียนแบบเทคนิคการเขียนลูกแม่โดมซะแล้ว เขียนสั้น ๆ ง่าย ๆ แต่ได้อารมณ์ความรู้สึก นี่ขนาดไม่ได้พูดอะไรมาก แม่น้องนิกยังเข้าใจเลย ดูพี่ซิคะ ร่ายยาวเป็นเมตร จับใจความได้นิดเดียวค่ะ แต่นิดเดียวก็มีความหมายกว้างมากเลยนะคะ "รัก และ คิดถึง"   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.237.231 25 มีนาคม 2552 5:33:15 น.

เล่าให้ฟังอีกเรื่องหนึ่งคะ สมัยเป็นนักศึกษาปี 4 (เกือบจบแย๊วว) สอบเสร็จรวมพลไปเที่ยวบ้านเพื่อนที่ปราณบุรี ประจวบคีรีขันธ์กัน เพื่อนมีบ้านอยู่ในเมืองกับที่ไร่สับปะรด สถานที่สะดวกสบายไม่ชอบ กลับเลือกไปอยู่ที่ไร่สับปะรดแทน ในกลุ่มมีผู้ชายเพียงสองคน หนึ่งในสองเป็นลูกเจ้าของไร่ที่ไปนี่แหละค่ะ ไปอยู่หลายวัน วันแรก ๆ กังวลเรื่องว่าไม่มีไฟฟ้าใช้ทั้งคืน ประมาณว่าสักสามทุ่มไฟฟ้าไม่มีแล้ว ใช้แสงสว่างจากธรรมชาติแทน หลายวันเข้าเริ่มชิน มีไฟฟ้าก็ได้ ไม่มีก็ดี เวลาเข้าห้องน้ำมันมืดสนิท เพื่อนบางคนเข้าไปทำธุระแป๊ปเดียวออกมาแล้ว ขนาดอาบน้ำได้ยินเสียงราดน้ำไม่กี่ขันเอง... ส่วนข้าพเจ้าใช้เวลานานกว่าเพื่อน เพื่อนถามว่าแกเข้าไปทำสมาธิในห้องน้ำหรือ อาบน้ำขันเดียวมันจะสะอาดได้ยังไงละ(วะ) เอาไว้ไปอาบที่เขาชนไก่เถอะ เพื่อนผู้ชายบอกแกเห็นใจฉันหน่อย เพราะคนตักน้ำมาบริการพวกผู้หญิงน่ะเป็นฉันเอง (ตักจากบ่อบาดาล) ตื่นเช้ามาก็เดินเข้าไปในไร่ ไปดูคนงานตัดสับปะรด คนงานต้องใส่ถุงมือใครไม่ใส่เลือดออกซิบ ๆ ตกบ่ายพี่ชายเพื่อนจะพานั่งรถตระเวนไปรอบ ๆ แล้วก็ไปทิ้งไว้ที่ชายทะเล พร้อมเสบียงอาหาร   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.122.24 25 มีนาคม 2552 8:12:09 น.

พี่หมิ้นคะ ก็ลูกแม่โดมคุยไม่เก่งนี่นาพี่ก็ อย่างพี่หมิ้นอย่างหนูน่ะ ยันต์เรียกพี่แล้วล่ะค่ะ แต่ไม่ว่าเราจะเป็นอะไรสำหรับเพื่อน สำหรับคนรักก็ตาม เราก็ยังดีกว่าธารดาวละกันน่ะพี่หมิ้น ที่โดนผู้หญิงหลอกให้แต่งงาน(หึๆ)ทุกวันนี้จะไปไหน ก็ยังยากเลยพี่เอ๊ย เผลอๆพี่แกคิดว่า รู้งี้เป็นโสดซะก็ดี ธารดาว อยู่ดีไม่ว่าดี โดนพี่หมิ้นหมั่นใส้เข้าให้อีกคนละ พี่หมิ้นคงคิดแหละว่า ไอ้น้องคนนี้มันอะไรของมันวะ เถียงมันไม่เคยชนะซะที พี่หมิ้นคะ พูดเรื่องพี่ หนูก็งงกับเรื่องเพื่อนจอห์น ยุคนี้ผีฝรั่งไม่น่าจะมีแล้วนะพี่ แต่เพื่อนจอห์นเค้าเช่าบ้านอยู่ เค้าบอกจอห์นว่าเค้าเห็นผี บางคืนผีเปิดไฟในบ้านเค้า บางคืนเค้าเห็นผีเดิน จะเชิญบาทหลวงไปไล่มันให้ออกจากบ้าน หนูก็..บ้าป่ะวะ บาทหลวงก็คน คนที่มีเมียด้วย กินไวน์อีกต่างหาก มันจะศักดิ์สิทธิ์ถึงกับเสกข้าวสารไล่ผีได้เรอะ เชิญบาทหลวงไปไล่ผี อีกไม่กี่วันต่อมา พี่แกบอก..ผีเปิดไฟที่บ้านอีก หนูก็ไม่รู้หรอกนะพี่หมิ้นว่ามีจริงไม่มีจริง แต่ตั้งแต่ไปอยู่อเมริกา บ้านที่หนูซื้อมันก็บ้านที่เจ้าของเดิมเค้าขาย หนูก็ไม่เคยเห็นผีซะทีพี่ อะไรที่หนูไม่เห็นกับตาหนูก็ไม่เชื่ออ่ะ พี่หมิ้น เรื่องแม่ๆที่โรงเรียน ไม่จำเป็นหนูแทบไม่ทัก ทักไป พูดไปมันก็ไม่เข้าใจเราหรอกพี่ ดูไปแล้วก็จะดูเหมือนหนูเป็นคนหยิ่ง แต่หนูเป็นคนขี้รำคาญเอามากๆ ถ้าหนูรู้สึกว่า พูดกันไปไม่รู้เรื่อง งั้นก็ อย่าทักมันเลยวะ มีอย่างที่ไหน..เยสๆๆ โอเคๆๆๆ อยู่ได้ อีกหนนึงนะพี่หมิ้น หนูเนี่ย นัดยัยแม่ที่เป็นแม่ของเพื่อนนิก คือหนูเคยทำผิดหมี่ให้เค้ากิน เราก็นัดว่า..วันนี้ยูมารับสตีเฟ่นมั๊ย มันก็..เยส เราก็บอก ไอทำ noodles ให้ยูกินนะ เดี๋ยวเลิกเรียนเจอกันหน้าห้องลูก มันก็โอเค หนูเนี่ยประหยัดคำพูดมากนะพี่หมิ้น และใช้คำง่ายสุด ด้วยเรารู้ว่าเค้าไม่เข้าใจศัพท์ยากๆหรอก เราก็นึกว่า..มันเก็ทแน่ พอได้เวลาไปรับลูก หนูก็หอบหมี่ผัดใส่ถุงไป พี่เอ๊ยยยยยย..มันมาซะที่ไหน ใจหนูอ่ะ อิเวร..ไม่เข้าใจดันเยสใส่กุอีก ที่สุดหนูก็ฝากลูกเค้าไป รุ่งขึ้นหนูว่ามัน ไอนัดยูทำไมยูไม่มา มันก็สารภาพว่า มันไม่รู้เรื่อง..เว้ร เวรพี่ หลังๆเนี่ย หนูหาคนแปลให้มันซะเลย กันเน่าอะพี่หมิ้น   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.64.88 25 มีนาคม 2552 9:21:37 น.

ชอบอ่านที่คุณนกขมิ้นเขียนมานะครับ ใช่ว่าไม่ชอบ อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า อืมมม์ ชีวิิิตมีเรื่องราวเยอะแยะดี อาจจะหมายรวมถึงจำนวนวันหรือวัยที่คุณนกขมิิ้นมีอยู่เวลานี้ เขียนวกวนให้เข้าใจยากอีกแระ จริิงๆจะว่ามีอายุก็ว่าเถอะเนอะ 555+ ส่วนผีฝรั่งนะเหรอ ถ้าไม่รังเกียจ นิมนต์คุณนกขมิ้นไปแปะไว้สักคืนสิครับ ผีอาจจะกระเจิิง แต่คงต้องทำเรื่องอนุมัติกะวทจบ.ก่อนนะว่าจะโอเคหรือเปล่า พูดมากกะเขียนมากเนี่ย ไม่ได้รวมอยู่ในคนคนเดียวเสมอไปนะครับ คุณลูกแม่โดมอาจจะคุยเก่งก็ได้ แต่ไม่อยากจะเขียน   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.241 25 มีนาคม 2552 9:40:00 น.

ใช่ค่ะแม่น้องนิก เราสองคนนี่ถ้าไม่เอาไปบูชายัญซะก่อน เขาต้องเก็บเอาไว้เป็นยันต์ชัวร์ค่ะ พี่ก็คิดเหมือนแม่น้องนิก ว่าถ้าเราไม่เห็นกับตานะไม่เชื่อหรอกค่ะ ****** เล่าต่อนะคะ ยังไม่เจอผีเลย เดี๋ยวเจอแล้ว... พี่เพื่อนเขาต้องเอารถไปส่งสับปะรดหลายเที่ยวกว่าจะมารับกลับบ้านก็เย็นมาก จุดที่ชอบเอาไปปล่อยจะอยู่ใกล้ ๆ กับโรงแรมร้างแห่งหนึ่ง คือก่อสร้างไม่เสร็จ สงสัยเงินหมดก่อน เป็นตึก 4 ชั้น ชาวบ้านเขาบอกว่าเป็นโรงแรมผี ไม่มีใครกล้าเข้าไปเพราะหลายคนเจอผีมาแล้ว พอพระอาทิตย์เริ่มตกทะเล เพื่อน ๆ ก็จะเริ่มมองหาว่าเมื่อไหร่รถจะมารับกลับบ้าน ส่วนพี่ก็มองเหมือนกันแต่มองไปที่โรงแรมว่ามันจะมีผีจริงอย่างที่ชาวบ้านพูดหรือเปล่า วันนั้นรถไม่มาซักที เสบียงก็หมด หิวก็หิว มีกีตาร์อยู่หนึ่งตัวก็ผลัดกันเล่น ผลัดกันร้อง จนบรรยากาศเริ่มมืดตึ๊ดตื๋อ เพื่อนก็เริ่มหัวเราะไม่ออกกัน คุยไปคุยมาเลยชวนเพื่อนบอกน่าจะไปดูกันนะว่าที่โรงแรมมีอะไร เห็นมีเงา ๆ วูบไปวูบมา นั่งกระจุกกันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น สู้ไปผจญภัยกันดีกว่า มากันตั้งหลายคนจะไปกลัวอะไร กล่อมจนเพื่อน ๆ เห็นดี เห็นงามไปด้วย เลยจัดทัพลุย เอากีตาร์เป็นทัพหน้า นัยว่าเอาเสียงเป็นเพื่อนก่อน ทัพสองให้เพื่อนเอาท่อนไม้ถือไปคนละท่อน ท่อนเล็ก ท่อนใหญ่ตามความถนัด ตัวเองเดินรั้งท้ายเพราะเป็นแม่ทัพ ต้องใช้วิสัยทัศน์ในการตัดสินใจพอสมควร เดินไปจนถึงตัวโรงแรม มืดก็มืด ดีนะที่เป็นคืนเดือนสว่าง ใช้เวลาอยู่ในโรงแรมนานพอสมควรก็ไม่เห็นมีอะไรนอกจากสุนัขกับลูกอ่อนครอกหนึ่งเท่านั้น แล้วเงาที่คนเห็น ๆ กันก็คงเป็นเงาสุนัขนี่แหละ ท่าทางจะยึดเป็นโรงแรมส่วนตัวมานาน แล้ว พี่ชายเพื่อนพอรู้เข้า เขาบอกว่าซนกันจัง ชาวบ้านไม่รู้พากันคุยว่ามีกลุ่มนี้แหละที่กล้าเข้าไปพิสูจน์ คนอื่นแค่เห็นเงาก็โกยแล้ว   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.122.24 25 มีนาคม 2552 10:08:52 น.

555 เอิ๊กๆๆๆ มันสุดยอด (น้ำเสียงแบบภาคใต้ “ซุด-หยอด” !!!) สวัสดีค่ะพี่หมิ้น พี่แมว และคุณธารดาว ลูกแม่โดมอ่านเมนท์วันนี้มีความสุขที่สุดค่ะ พี่แต่ละท่านเก่งมากมาก ไม่มีใครเพลี่ยงพล้ำใคร โชคดีที่หนูรู้ตัว ประมาณตนถูก ยอมถอยมาแอบฟังห่างๆ :)) พี่หมิ้นคะ... หนูพูดอยู่บ่อยๆว่าชอบอ่านเรื่องที่พี่หมิ้นเขียน ชอบตั้งแต่เรื่องสมัยเป็นเด็กนักเรียนแถว ถ.ดินสอ มาถึงนักศึกษามหาลัย จนถึงเรื่องวัยทำงานในทุกวันนี้ อ่านแล้วสนุก ไม่เกี่ยวกับจำนวนวันหรือวัยของผู้เขียนแต่อย่างใด พี่หมิ้นคงเตรียมงานวันสุขที่แปดพฤษภาเรียบร้อยแล้ว หนูจะส่งใจร่วมยินดีปรีดากับพี่หมิ้นจากแดนไกลนะคะ วันนั้นพี่นุคือคนที่โชคดีที่สุดค่ะ **...มีพี่หมิ้นที่น่ารักเคียงข้างตลอดไป ** พี่แมวคะ... น้ำเสียงพี่แมวค่อยๆดีขึ้นจริงๆด้วยค่ะ เริ่มดุเด็ดเผ็ดมันตามสไตล์พี่สาวลูกแม่โดมคนเดิม ชอบ ชอบมากเลย...ตอนเยสๆๆ โอเคๆๆๆ (อิเวร..ไม่เข้าใจดันเยสใส่กุอีก) ขอพูดแบบเสียงในฟิล์มนะพี่แมวนะ “มันดีว่ะ” คุณธารดาว... “โลกยังโสภา น่าเหงา” ขอบคุณสำหรับม็อตโต้ที่เมาะเหมาะกับลูกแม่โดม แล้ววันนี้ก็แซวพี่หมิ้นได้ถูกใจ เอ๊ยไม่ใช่สิ!! แซวได้น่ารักดีค่ะ ชีวิตที่มีเรื่องราวเยอะแยะ อาจไม่แปรผันตามอายุก็เป็นได้ เรื่องยันต์กันผีน่ะ ลูกแม่โดมว่าผีกลัวคนหน้าตาดีๆต่างหากนะ คุณธารดาวแวะมาบ่อยๆ มาสงเคราะห์คนขี้เหงา ให้ได้หัวเราะร่า อารมณ์ดี ไปทั้งวัน   โดย: ลูกแม่โดม IP: 202.44.210.41 25 มีนาคม 2552 14:02:11 น.

สวัสดีค่ะ นั่นดิ ลูกแม่โดม เรื่องเล่ามันจะเกี่ยวกับจำนวนวันและวัยมั๊ยเนี่ย... คนบางคนไปหลอกสาว ๆ กี่ครั้ง ต่อ กี่ครั้งไม่รู้ว่านับด้วยหรือเปล่า หรือ นับครั้งไม่ถ้วน สุดท้ายถูกสาวหลอกจนต้องมาคร่ำครวญให้ฟังกันนิ...อุ๊บส์...ไม่เอา ไม่เอา ไม่ซ้ำเติมกัน ลูกแม่โดมออนทัวร์ พี่นกขมิ้น ออนดูว์ตี้ (ว่าที่แม่บ้าน แต่อาจจะไม่แม่ศรีเรือน) ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง ชักเครียดซะแล้วซิเรา งานเตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะ พี่ไม่ต้องทำอะไรคะ แค่ไปลองชุดและอย่าตากแดดมากเท่านั้น แต่การงานพี่ตอนนี้มันไม่เป็นใจให้พี่เลย ต้องลงพื้นที่บ่อย จะทำเป็นสำออยก็ไม่ได้ อาชีพมันทำให้ต้องแกร่ง ทนน้ำ ทนฝน ทนแดดค่ะ ไปว่าใครไม่ได้หรอก อยากเลือกเส้นทางนี้เอง (จะบอกว่าเมื่อก่อนคิดไปเป็นแอร์คงไม่มีใครเชื่อแน่ ๆ ) ****** แม่น้องนิก สบายใจขึ้นบ้างหรือยังคะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.114.224 26 มีนาคม 2552 8:33:19 น.

เห็นด้วยครับ เกิดเป็นลูกผู้หญิงอย่างคุณนกขมิ้น ต้องแกร่ง ทนน้ำ ทนฝน ทนแดด และกันผีได้ 5555! ผมว่าคุณแม่น้องนิกคงไม่เป็นไรแล้วละ ดูเมนท์แต่ละที เป็นชุด เศร้าแค่พองาม เศร้าอย่างชาวพุทธที่เห็นความเกิดดับเป็นเรื่องธรรมดา ห่วงก็แต่คุณลูกแม่โดมละครับ ไ่ม่รู้ว่าไปยืนหนาวอยู่มุมไหนของโลก   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 26 มีนาคม 2552 9:01:15 น.

นี่ ๆ คุณธารดาวคะ อยู่ใกล้ ๆ หน่อยไม่ได้ เจอแม่ไม้มวยไทยแน่ ไม่เข่า ก็ศอก ก็บอกไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วว่า ใครได้ไปครองเนี่ยคุ้มสุดคุ้มค่ะ ลูกแม่โดมยังไม่ไปไหนค่ะ ยังอยู่ให้แซวอีกพักหนึ่ง เธอจะไปเที่ยวสวิสค่ะ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.114.224 26 มีนาคม 2552 9:28:57 น.

พี่หมิ้นคะ ถือโอกาสฝากเข่าฝากศอกด้วยนะคะ อิอิ 555ๆๆ ไม่ได้พูดนะว่าฝากให้ใคร พี่หมิ้นไม่ต้องเป็นถึงขนาดแม่ศรีเรือนหรอกค่ะ เป็นพี่หมิ้นอย่างนี้ ก็น่ารักดีมีเสน่ห์อยู่แล้ว **** ขอบคุณนะคะสำหรับความห่วงใย ก็อย่างที่คุณธารดาวเคยบอกไว้ อยู่มุมไหนของโลกก็ไม่สำคัญ เพราะ... โลกยังโสภา น่าเหงา!!! สรุป ลูกแม่โดมเหงาได้ทุกที่ที่มีทาง เกิด ดับ เป็นธรรมดา สมหวัง ผิดหวัง ก็เป็นธรรมดา คิดได้อย่างนี้ก็ดีน่ะสิ เอาเข้าจริงก็ต้องใช้เวลาบ้างเหมือนกัน :)) **** พี่แมวของหนูสบายดีนะคะ   โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.35 26 มีนาคม 2552 11:38:18 น.

พูดไปแล้วก็มานั่งสงสารคนโดนเข่า โดนศอก จะมีคนป้อนข้าว ป้อนน้ำหรือเปล่าก็ไม่รู้ เนอะลูกแม่โดมเนอะ แม่น้องนิกคงจะสบายใจขึ้นมากแล้วละค่ะ หรือไม่ก็กิจกรรมช่วยชาวบ้านรัดตัว เห็นใจแม่น้องนิกจัง..เฮ้อ อาทิตย์นี้ไม่อยู่นะคะ กลับมาวันจันทร์ตอนค่ำ ๆ ค่ะ บอกไว้เผื่อมีคนถามหาว่าหายไปไหน (เข้าข้างตัวเองมากไปหรือเปล่าหนอ)   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.249.233 26 มีนาคม 2552 19:45:21 น.

โล่งอก ที่คุณนกขมิ้นหายหน้าไปซักพัก 555+ ล้อเล่น จริิงๆน่ะ พอเข้ามาคุย หายหน้าไปซักวันก็คิดถึงแล้ว ภารกิจของชาติหรือภารกิจของเค้าล่ะครับ คุณแม่น้องนิกยังไหวนะครับ คนเหงาทุกที่ที่มีทาง...ถาม   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.239 26 มีนาคม 2552 20:18:26 น.

เฮ้อ!!! พี่หมิ้นเราทำไมใจอ่อนไปได้ ไม่ต้องสงสารหรือเห็นใจเลยนะคะ นึกถึงตอนเค้าแซวเราแล้วแสบๆคันๆสิคะพี่หมิ้น พี่หมิ้นไม่อยู่หลายวัน ผู้ชายขี้เหงาต้องยิ่งเหงาเข้าไปใหญ่ เรื่องของเรื่องคือไม่มีใครให้แซว ภารกิจใครก็คือภารกิจของพี่หมิ้น เนอะพี่หมิ้นเนอะ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.33.26 26 มีนาคม 2552 20:40:24 น.

เข้ามาส่งข่าวว่า ต้นสังกัดเขายกเลิกค่ะ เป็นอันว่าทำให้เสี่ยธารดาวผิดหวัง ปัดโธ่อุตส่าห์บอกโล่งอก กลับต้องมาหนักอก หนักใจซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า อนิจจาท่านธารดาว ล้อเล่นมา ก็ล้อเล่นไป เสมอกันนะคะ ภารกิจของชาติค่ะ ถ้าภารกิจของเค้าจะมาบอกทำไมละคะ มันจะเป็นการสร้างบาป(ทำให้คนอิจฉา) ซะเปล่า ๆ ...ก๊าก ๆๆ ****** ลูกแม่โดมคะ พี่ไม่รู้เป็นยังไง ถ้าเห็นเสี่ยธารดาวเงียบไปจะเป็นกังวลว่าไปทำอะไรให้เสี่ยน้อยใจหรือเปล่า แต่พออ่านเม้นท์ทีไร ความรู้สึกเดิม ๆ มันกลับมาอีกแล้วละค่ะ ถ้าเป็นลูกน้องจะสั่งวิดพื้นซะหน่อย ไม่รู้จะเข็ดหรือเปล่า ตั้งแต่อ่านนิยายเสี่ยนี่ชักจะเพี้ยน ๆ แฮะ มันเหมือนติดเชื้อมาจากคนเขียนอ่ะค่ะลูกแม่โดม   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.249.233 26 มีนาคม 2552 21:33:39 น.

อะไรกันคุณนกขมิ้น เพิ่งจะมารู้สึกเป็นกังวลเหรอ ซัดมาตั้งเยอะแล้ว 555+ จะบอกว่า จะตบ จะถองยังไงก็รับได้ อย่าได้เกรงใจเลย มัวแต่กลัวว่าอีกฝ่ายน้อยใจ ก็ไม่หนุกกันพอดี จริงๆนะครับ ถ้าเมนท์แบบดีๆ สุภาพอ่อนโยน รักษาน้ำใจนะเหรอ ผมคงไม่ติดบล็อกของคุณแม่น้องนิกขนาดนี้หรอก และเมนท์ไม่ได้ยาวด้วย เพราะไม่มันส์ จะว่าไป เป็นห่วงคุณแม่แมวเหมือนกันนะเนี่ย ไม่แน่ใจว่า คอมรวน หรือจิตใจยังไม่ปกติดี มันก็ต้องใช้เวลาอย่างว่า ร้องไห้ได้ก็ร้องไปเถอะ อย่าเก็บไว้ แหม...คุณลูกแม่โดม ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ อุตส่าห์เข้าใจตั้งนานว่า เป็นหญิงสาวอ่อนไหว อ่อนโยน มีเมตตา ต่อบุรุษ ที่ไหนได้ ในความอ่อนโยน กลับซ่อนดาบไว้ข้างหลังพร้อมจะฟาดฟันตลอดเวลา แต่ไม่เป็นไร มิถือ รู้ว่ามีปัญหาตั้งแต่มารดาตั้งใจอุ้มหลุดมือ...คราโน้นนนน 5555+   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 27 มีนาคม 2552 1:30:29 น.

มีเมตตาต่อผู้ที่มีเมตตา อ่อนไหว อ่อนโยน ก็ว่าพร้อมจะเหงาได้ทุกอณู พอขอเอาคืนบ้าง ก็ว่ามีปัญหาตั้งแต่ยังไม่รู้เดียงสา เฮ้อ!!! สรุปแล้วใครมีปัญหากันแน่นะ ==== ดีค่ะพี่หมิ้น จะได้มีเพื่อนคุยต่อไป พี่แมวส่งเสียงหน่อยนะคะ   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.33.26 27 มีนาคม 2552 4:43:16 น.

ฟันธงค่ะ ว่าคอมพ์แม่น้องนิกเดี้ยง เพราะจะยอมให้เราสามคนคุยกันอยู่เดียวดายได้ยังไง หรืออาจจะยังทำใจไม่ได้ ถ้าเป็นเหตุผลนี้พี่ขอโทษด้วยนะคะ อยากให้แม่น้องนิกสบายใจ และสนุกสนานเหมือนเดิมค่ะ ต้องใช้เวลาบ้างก็ไม่เป็นไรนะคะ มีอะไรที่เราสามคนจะช่วยให้แม่น้องนิกผ่อนคลายความเศร้าลงได้ เราสามคนยินดีเป็นที่สุดนะคะ ****** เสี่ยธารดาวคะ เดี้ยนก็ชอบการคุยแบบเป็นกันเองค่ะ เดี้ยนไม่ชอบเป็นทางการ เพราะทุกวันทำงานราชการก็เป็นทางการมากพออยู่แล้ว ขอลุยแหลก เอ๊ย! ไม่ใช่ รีแร๊กซ์ บ้างนิ เมื่อวานนี้คุยกับวทจบ. ถามพี่เค้าว่า อะไรที่ทำให้ผู้ชายน้อยใจได้มากที่สุด คำตอบของพี่เค้าบอกว่ามีหลายอย่าง อันดับต้น ๆ คือแฟนไม่เอาใจ หรือ นัยหนึ่งขาดการดูแลเอาใจใส่เท่าที่ควร ฯลฯ พี่เค้าบอกว่าแต่ก็ขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจของแต่ละคนด้วย บางคนก็มาจากสาเหตุอื่น ๆ อาการน้อยใจ, ใจน้อย และ ขี้เหงาไม่ทราบว่าเกิดขึ้นมานานหรือยังคะ หรือเพิ่งจะเป็นช่วงอายุมากขึ้นคะ จะศึกษาไว้เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดกับวทจบ.นะคะ..555+ (เป็นไงนกขมิ้นรอบคอบไหม? คะ) ****** ลูกแม่โดมคะ รอฟังคำตอบนะคะ ดูซิว่าจะปฏิเสธ หรือ ยอมรับ...เอิ๊ก ๆๆๆ   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.114.224 27 มีนาคม 2552 9:50:54 น.

เข้าไปดูรูปหรือยัง เราส่งไฟล์ไปทางจดหมายอีก เปิดดูซิ ได้หรือเปล่าไม่รู้ เราทดลองส่ง   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.144.163 27 มีนาคม 2552 9:53:47 น.

บล๊อคเรา เราก็เอาลงเหมือนกัน เข้าไปที่บล๊อคเราด้วยนะ   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.144.163 27 มีนาคม 2552 9:55:16 น.

อาการน้อยใจ ขี้ใจน้อย อันนี้ไม่ตอบนะครับ เพราะไม่อยากยอมรับความจริง ไอ้ครั้นจะบอกว่าคนข้างตัวไม่ค่อยดูแลอีก ก็พูดไม่เต็มปาก ไม่อยากนิินทาใคร 5555+ แต่อาการขี้เหงาของผู้ชายบางคนเนี่ย ตอบได้อย่างไม่ลังเลว่า มันเป็น "สันดาน" ของคนบางคนเท่านั้น 5555+   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 27 มีนาคม 2552 10:16:52 น.

คุณธารดาวคะ ขอชมอย่างหนึ่งนะคะ ว่าที่แท้จริงก็เป็นคนน่ารักคนหนึ่งนะคะ เพราะมีอะไรก็รับเอาไว้คนเดียว ไม่โทษใคร หรือแม้แต่จะนินทาใคร คุยไปคุยมาใจอ่อนอีกแล้ว นาน ๆ ไปสงสัยขอเข้าพวกเดียวกับธารดาวแหง๋ ๆ ลูกแม่โดมจะยอมไหมเนี่ย..   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.114.224 27 มีนาคม 2552 10:33:47 น.

อ้าว! เราสี่คนไม่ใช่พวกเดียวกันหรอกเหรอคะพี่หมิ้น ที่ผ่านมาเห็นเป็นพวกเดียวกัน จึงหยอกเย้า ผู้ชายขี้เหงาโดยนิสัย โปรดอย่าน้อยใจนะคะ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.33 27 มีนาคม 2552 13:45:34 น.

พวกเดียวกันค่ะ แต่เวลาหมั่นไส้นี่ คนละพวกค่ะ จะได้เข่า ศอก ได้ถนัดหน่อยค่ะ ****** แม่น้องนิกหายไปไหนคะ ชักเป็นห่วงค่ะ ****** เสี่ยธารดาวคะ ตอนนี้เขียนนิยายเกี่ยวกับอะไรอยู่คะ ถ้าอยากเขียนเรื่อง ผี ๆ แล้วไม่มีเค้าโครงถามได้นะคะ มีเป็นกุรุส ผีจริงบ้าง ผีหลอกบ้าง แต่ระดับนี้แล้วคงไม่ต้องพึ่งพาใครหร๊อก จริงไหมคะ (ไม่ตอบอีกตามเคย...รู้ทั้งรู้ก็ยังตื้อถามอยู่นั่นแหละ..เฮ้อเราหนอเรา)   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.114.224 27 มีนาคม 2552 14:28:07 น.

บางคนก็รู้สึกดีนะคะพี่หมิ้น ที่มีใครคอยใส่ใจใคร่รู้เรื่องของตัว แต่คุณธารดาวหนูไม่ค่อยแน่ใจ เค้าจะรำคาญเราบ้างหรือเปล่า ใช้คำว่า "เรา" นะคะ สำหรับพี่หมิ้น คุณธารดาวคงยินดี แต่สำหรับลูกแม่โดม...อาจไม่ใช่ เมื่อวานหนูแซวนิดแซวหน่อย เค้าตอกกลับซะหน้าหงายไปเลยค่ะ ไม่เป็นไรไม่คิดมาก ล้มแล้วก็ลุกใหม่ได้ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 203.149.16.31 27 มีนาคม 2552 15:11:07 น.

บอกหลายครั้งแล้วว่า ไม่น้อยใจ ไม่น้อยใจ ฮือออ ไม่น้อยใจ 555+ คุณนกขมิ้นจะมาเข้าพวกกะผมเหรอ เสียใจด้วยนะครับ เราอยู่กันละมุมน่ะดีแล้ว จะได้ขึ้นเข่าศอกให้ถนัดหน่อย งานนี้หรืองานไหน ไม่มีปราณี 555+ แม๊...ขอตอบเรื่องการเขียนคุณนกขมิ้นหน่อย เดียวใครบางคนจะหาว่าผมรำคาญ อิอิ ไม่รำคาญหรอกครับ ผมเขียนอยู่คอลัมน์นึง เดือนนึง 2 ชิ้น เรื่องผีน่ะครับ มันก็ไม่เชิงว่าตันหรอก แค่บางครั้งมันจำเจจนไม่อยากจะเขียน แต่ก็เขียนอยู่ดี นิยายอีกเรื่องลงโฆษณาแล้ว จะตีพิมพ์เป็นตอนรายสัปดาห์ เรื่อง "กว่าจะเป็นที่รัก" ดูแค่ชื่อก็รู้ว่า เน่า 555+ นิยายอีกเรื่อง แนวบู๊ระห่ำ เรื่อง หน้ากากไฟ มี 3 ภาค จะรีเทิร์นกลับไปลงในหนังสือที่ผมเคยเขียน...เขียนจนเค้าออกปากไม่เอาผม แต่ด้วยความไม่ยอม พยายามส่งจน 3 ปีผ่านไป เค้าเพิ่งออกปากว่า จะเอา ให้มันรู้ซะมั่ง ใครอึดกว่ากัน... ตอนที่บก.บอกว่า อืมม์ใช้ได้ ผมได้พบสัจธรรมอย่างหนึ่งว่า ไม่ว่างานหรือชีวิต ช่วงขณะที่พยายามตะเกียกตะกายเพื่อให้ 'ได้' นั่นน่ะ เป็นช่วงขณะที่มีรสชาติที่สุด พอ 'ได้' แล้ว ก็งั้นๆแหละ... คุณลูกแม่โดมอย่าคิดมากเลยนะครับ เพราะดูๆไปแล้ว ท่าทางจะคิดมากตั้งแต่เด็กแล้วเนี่ย ยิ่งอยู่ตัวคนเดียวเปลี่ยวเอกา คิดมากก็เหงามาก ไม่มีใครปลอบ เฮ้อ...ช่างน่าสงสารจริงๆ เอิ๊กๆๆๆ คิดถึงคุณแม่น้องนิกนะเนี่ย ได้แค่คิดว่าคอมมีปัญหาแน่ๆ   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 27 มีนาคม 2552 18:35:03 น.

ไม่มีใครปลอบก็ช่างปะไร สุดท้าย "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน" กันทุกคนล่ะน้า... ก็คุณธารดาวยังพบสัจธรรมด้วยตนเองเลย ช่วงขณะที่พยายามตะเกียกตะกายเพื่อให้ 'ได้' นั่นน่ะ เป็นช่วงขณะที่มีรสชาติที่สุด พอ 'ได้' แล้ว ก็งั้นๆแหละ... ลูกแม่โดมก็เลยขอตะเกียกตะกายไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.40.218 27 มีนาคม 2552 18:42:49 น.

หรือว่าคุณแม่น้องนิกกลับเมืองไทยล่ะนี่ ... เดาไปต่างๆนานา   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.40.218 27 มีนาคม 2552 18:44:07 น.

แม่น้องนิกต้องไม่สบายแน่เลย เราสามคนคิดไปต่าง ๆ นา ๆ ทุกคนเป็นห่วง และ คิดถึงแม่น้องนิกมากเลยค่ะ ****** คุณธารดาว บอกแล้วว่าไม่โกรธ ไม่โกรธ แต่อาฆาต...ฮึ่ม ! เจอเอาคืนแน่ อยู่คนละมุมก็ได้ค่ะ ให้โอกาสแล้วนะ จะมาง้อทีหลังไม่ยอมนะคะ แอนตาซินแจกไปรอบหนึ่งแล้วไม่ใช่หรือคะ มาบอกว่าเขียนตรงโน้นตรงนี้ แล้วจะรู้ไหมละคะว่าเขียนที่ไหน หนังสืออะไรก็ไม่บอก กั๊กอยู่ได้ รู้ว่าง้อให้ตอบทำเป็นเล่นตัวอีก..เฮ้อ สงสัยกลัวยอดขายหนังสือเขาตกหรือไงคะถ้าบอกอ่ะ "กว่าจะเป็นที่รัก" ฟังดูดีค่ะ ไม่เน่าค่ะ แค่เป็นฟอสซิลเท่านั้นแหละ ท่าทาง "หน้ากากไฟ" จะสนุกนะคะ อยากอ่าน ๆๆๆ พระเอกต้องเป็นคนที่ภายนอกดูดุดันแน่ แต่ภายในคงจะ...เฮ้อ..ไม่อยากจินตนาการ เดี๋ยวตะเหลิดเปิดเปิง...เสียฟอร์มหมด เคยอ่านบทวิจารณ์พวกเรื่องสั้นที่ส่งมาลงหนังสือ บางคนบอกว่าส่งมาพิจารณา 5 ปีแล้วก็มี ดังนั้นเรื่องของคุณธารดาวคงไม่ผิดปกตินะคะ....ต้องใจเย็น ๆๆๆ ค่ะ รู้สึกว่าชีวิตจะค้นพบสัจธรรมตลอดเวลา พยายามยัดเยียดให้คนอื่นเขาคิดเหมือน สอบได้ดีกว่าสอบตกอยู่แล้ว ขอให้ "ได้" เถอะน่า...555 ค่าเรื่องเหลือก็ช่วยไปซื้อ ผงชูรส หรือ รสดี มาปรุงแต่งรสชาติของชีวิตบ้างเด้อ เดี๋ยวจะหาว่าผู้พันไม่เตือน 555....เอิ๊ก ๆๆๆ ไปนอนละ ฝันดีชัวร์   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.236.189 27 มีนาคม 2552 22:29:26 น.

คุณแม่น้องนิกยังไม่โผล่เข้าบ้าน สงสัยจะมีปัญหาจริงๆ หรือว่ากลับเมืองไทยหว่า แต่คิดว่าคงกำลังแก้ปัญหาบางอย่าง และเชื่อว่าแก้ได้ คนมีประสบการณ์มากนี่นา...อายุมากด้วย หุหุ เรื่อง 'ได้' หรือ 'ไม่ได้' เนี่ยมีประเด็นให้ขบต่อนะครับ คุณลูกแม่โดม ในความเห็นของคนเคยได้เนี่ย กลับรู้สึกว่า การมีชีวิตอย่างคนไม่เคยได้ จะดีกว่านะ อยากเหงาก็ได้เหงา อยากไปไหนก็ได้ไป โลกเป็นของเราจริงๆ ด้วยเหตุฉะนี้ ขออวยพรให้คุณลูกแม่โดมอยู่เดียวดายต่อไป 5555+ แต่จะรับหรือไม่ก็ได้นะครับ แหม...ท่านผู้พัน ช่างแนะนำหนทางมรณะภัยจริงๆเชียว ถึงขั้นต้องพึ่งผงชูรสหรือรสดีเชียวเหรอครับ จะแปลความหมายว่าอะไรได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่ การแสวงหาแบ่บ 'ลึกซึ้งไม่ถึงแฟน' ว่าแต่ผงชูรสในความหมายของคุณนกขมิ้นคืออะไรล่ะครับ? อยู่ให้คนเค้าสงสารปนหมั่นไส้หยังเงี้ย ดีแระ อย่าให้คนเค้าสมเพชปนเวทนาเล้ยยย เรื่องหนังสือที่ผมเขียน อย่ารู้เลย จะทำให้เค้าเจ๊งซะเปล่าๆ   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.241 28 มีนาคม 2552 8:57:19 น.

สาธุ.... ขอบคุณนะคะคุณธารดาว   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.243.212 28 มีนาคม 2552 14:48:45 น.

น่ารักจังเลยครับเด็กสองคนนี้   โดย: Hmom (Roomphoto ) 28 มีนาคม 2552 22:46:22 น.

มาแล้วจ้า พี่หมิ้น คุณธารดาว และคุณน้องลูกแม่โดม แมวไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ แต่สองสามวันมานี้ เด็กๆที่โรงเรียนสอบ เราก็ลุยติวเรื่องเดิมๆให้เด็กที่เรียนอ่อน ทั้งเลขและภาษาอังกฤษแดดมันร้อนจัดด้วย เช้ามาไปช่วยแปดโมงถึงสิบเอ็ดโมง กลับมากินข้าวบ้าน เที่ยงครึ่งต้องรีบกลับไปสอนเลขให้เด็กปอสองต่ออีก กลับถึงบ้าน สลบเลย ไปช่วยครูก็ได้ความรู้มากมายที่จะช่วยพัฒนาด้านอีคิวให้ลูกเรา +++++++++++ พี่หมิ้นจ้ะ..ที่ธารดาวเล่าเรื่องผู้ชายเนี่ย จริงอย่างนั้นแหละค่ะ พี่หมิ้นอาจจะเห็นภาคทฤษฏีมาซะเยอะ แต่ในความเป็นจริงของคนที่พี่ยอมรับเค้าเข้ามาในชีวิตเนี่ย มันไม่เหมือนที่พี่ได้เรียนรู้ผ่านตัวอักษรซักนิดนึง ซึ่งพี่หมิ้นก็จะต้องไปเรียนรู้จากคนของพี่เอง เค้าเรียกว่า ต้องรู้ทางกันเอง คนของใครก็ของใคร หนูบอกพี่หมิ้นไว้อย่างนึงเลย ผู้ชายเนี่ย(ไม่เว้นแม้แต่ธารดาว)เค้าชอบพี่แต่แรกอย่างไร พี่หมิ้นจำสิ่งดีๆของพี่ที่เค้าชอบไว้ดีๆ ปฏิบัติเยี่ยงนั้นให้ได้ ถ้าพี่ไม่อยากได้ยินคำว่า..เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นอย่างนี้เลย ธารดาวเค้าจะพูดได้ไงล่ะพี่ ว่า..เมียผมเมื่อก่อนไม่ได้เป็นอย่างนี้หรอกครับ พูดไม่ได้! ต่างคนต่างรู้ทางกัน ครั้นจะ..มีใหม่รื้อ..ก็อาจจะไปเจอที่แย่กว่านี้ก็ได้ พอชั่งใจขึ้นมาก็..คนนี้แหละว่า ไม่เลวจนทนไม่ไหว (ที่สุดเนี่ย วัดจากความรู้สึกของหนูเองนะพี่หมิ้น และเชื่อว่าธารดาวก็คิดไม่ต่างอ่ะ) บางคนบอกว่า ชีวิตคู่ ไม่ใช่การที่ต้องทน แต่หนูว่า ความอดทนในการเห็น " สันดาน" ของเขาที่เราไม่เคยได้เห็น และจะได้เห็นต่อเมื่ออยู่กันไปนานๆเนี่ย เราต้องทำใจยอมรับหรือไม่ก็ต้องพูดกัน อันนี้..ไม่ง่ายเลยพี่หมิ้น แล้วไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องทนเขาฝ่ายเดียวนะ พี่ต้องหมั่นตรวจสอบด้วยว่า เขาน่ะต้องทนเราด้วยหรือปล่าว ดูไปดูมา การมีชีวิตคู่ เหมือนการที่คนๆหนึ่งเริ่มต้นปรับตัวให้เป็นคนดี ไงงั้นเลย ++++++++++++ ไงจ้ะ คุณธารดาว จะคุยเรื่องชีวิตคู่ ยังมีกั๊กสำหรับพี่หมิ้น ก็บอกๆพี่เค้าไป ว่าผมเนี่ย ไม่ค่อยดีครับ อย่าเอามาตรฐานผมไปใช้กับแฟนพี่เลย เดี๋ยวพี่เลิกกันจะมาโทษผมไปฉิบ 55 ขอบคุณนะธารดาวที่เข้ามาข่วนพี่หมิ้นกับลูกแม่โดมให้เลือดซิบ แมวก็เชื่อว่า ธารดาวไม่โกรธง่ายหรอก วัยนี้หัวคงยังไม่ล้าน เพราะถึงยังไง พี่หมิ้น แมวและลูกแม่โดม ก็ไม่เลยเถิดจนข้ามเส้นของความเป็นส่วนตัวจนเกินไปนัก แม้เราจะอยากกกกรู้ก็ตามเหอะ ธารดาวเล่าถึง ความรู้สึกของการถูกปฏิเสธไม่รับเรื่องที่เขียนเนี่ย ธารดาวอาจจะรู้สึก แย่ แต่ชีวิตคนทุกคนถ้าเรามองให้ขาด มันเหมือนกร๊าฟ แล้วคำว่าเพื่อนสำหรับแม่น้องนิก ไม่ได้มองว่า คุณเป็นใคร ฐานะอย่างไร การศึกษาแค่ไหน เอาแค่..คุยกันแล้วจูนตรงกันได้หรือปล่าว แค่นี้..ก็นับได้ว่า..เพื่อน +++++++++++ ลูกแม่โดมจ้ะ แย่หน่อยนะ ในฐานะน้องนุชสุดท้องที่ยังไม่ได้แหย่ขาก้าวข้ามเส้นทางแห่งความทุกข์แบบพี่ๆ..พี่ๆนี่หมายถึงว่า คนที่ก้าวขาข้ามประสบการณ์ไปแล้วนะ เผลอๆพี่ยังคิดว่า ธารดาวอาจจะวัยละอ่อนกว่าลูกแม่โดมก็เป็นได้(เดาเอา) แต่ถึงงัยก็ยังถือว่าเป็นน้องนุชสุดท้องอยู่ดีล่ะ แหม..จะจิกธารดาว ก็กลัวเค้าโกรธ พอเค้าหายก็จะเสียดายเพื่อนคนนี้..ซะงั้น พี่เชื่อว่า ธารดาวไม่เคยเจอเพื่อนอย่างพวกเรามานานละ เพื่อนที่ทำให้หัวใจชุ่มชื่นเวลาคุยกัน เพื่อนที่สร้างอารมณ์ขันให้กันได้อย่างสม่ำเสมอ ไม่ว่าจะพูดดีหรือบ่นก็ตาม มันก็หาไม่ได้ง่ายนะลูกแม่โดม เพราะงั้น อย่ากลัวเลยว่า ธารดาวจะหายไป เวลาคุณน้องจะจิกพี่แก มันก็แค่ วัดใจ เพื่อนคนนึง แค่นั้นจ้ะ อย่ากักอารมณ์กัดฟันกรอดๆอยู่เลย เชื่อพี่! ดูแต่พี่หมิ้นดิ..เริ่มดีแตกละ มีสั่งวิดพื้นซะด้วยนะ นี่แค่ธารดาว ไม่ใช่ลูกน้องนะ และถ้าเป็นลูกน้อง คิดดูว่าพี่หมิ้นจะโหดแมะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.81.170 28 มีนาคม 2552 23:51:31 น.

เห็นมั้ยว่าคุณแม่น้องนิกกลับมาแล้ว ดีใจที่ยังได้ยุ่งกะลูกชาวบ้านอีกต่อไปนะครับ แต่เมนท์ยาวมาก จับประเด็นโต้ตอบยังไม่ถูก คล้ายๆว่าผมจะอ่อนกว่าคุณแม่ลูกโดมด้วยเหรอ 555 แต่ผมนับพรรษาแบบพระนะ (ก้าวข้ามผ่านประสบการณ์อย่างคุณแม่น้องนิกว่า)ใครบวชก่อนถือเป็นพี่ คุณนกขมิ้นเองก็เถอะ ยังต้องเรียกว่าเป็นน้องผม 555 คุณแม่น้องนิก ผมแค่เคยรู้สึก 'แย่' กับการปฏิเสธ เวลานั้น มันไม่ได้มีแค่เรื่องงาน แต่มันมีอีโก้ ยึดติดอยู่กับอะไรบางอย่าง เวลานี้ผมกลับรู้สึกดีมากครับกับการถูกปฏิเสธ มันเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเลยก็ว่าได้นะครับ *** คุณแม่น้องนิกพูดอีกก็ถูกอีก ผมน่ะ จิกยังไงก็ได้ ทนด้ายยยย คนจิก กับคนถูกจิก ที่มัน 'คลิก' กันเนี่ย หายากอย่างคุณแม่น้องนิกว่านั่นแหละครับ จะคลิกหรือไม่คลิก สังเกตจากอารมณ์ของเราเองแหละ ลองดูสิครับ ประโยคคล้ายๆกันแต่เป็นคนละคนเขียน บางทีเรายังมีอารมณ์เลย ก็ไม่มีอะไร แค่มันยังไม่คลิกเท่านั้นแหละ ด้วยเหตุนี้ จงจิกต่อไป *** คุณนกขมิ้น เวลาทำงานอยู่ คงจะเก๊กหน้าขรึมตลอดนะเนี่ย ขรึมทั้งที่ข้างในน่ะเบิกบานจะตายไป ก็เงี้ยแหละ หน้ากากกับหัวโขนน่ะ มันหนัก กลับบ้าน ถอดออกได้ก็ควรถอดเน้อ อย่าเผลอสั่งให้คนข้างตัววิดพื้นล่ะครับ วันก่อนดูละครเกาหลีช่อง 3 เป็นเรื่องสามีภรรยาที่มีปัญหากัน ไปเจออาจารย์ที่เคยสอนสมัยเรียน อาจารย์สอนว่า ชีวิตคู่น่ะ ผู้หญิงควรมีคุณสมบัติข้อหนึ่ง คือ อดทน ส่วนผู้ชาย ต้อง ให้อภัย มีแค่สองอย่างนี้ จะอยู่กันได้ตลอดไป คิดดูก็รู้สึกว่าจริง ปัญหาการหย่าร้างสมัยนี้ มันเกิดขึ้นเพราะยังอดทนไม่พอ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการให้อภัย *** คุณลูกแม่โดม ซ้าธุ เต็มคำขนาดนั้น จะให้เข้าใจว่า เป็นคนที่ไม่รักใคร หรือเป็นคนที่ใครไม่กล้ารักล่ะครับ แรงนะเนี่ย... 555+   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.239 29 มีนาคม 2552 3:41:09 น.

อะไรกัน จับประเด็นไม่ถูก แต่ก็ยังตอบถูกว่า ตัวเองแก่พรรษาเรื่องคู่ครองได้นะนั่น เนี่ยถึงได้บอกให้น้องเค้านับถือว่าเป็นพี่ไง และเผลอๆก็จะเป็นพี่แม่น้องนิกกับพี่หมิ้นด้วย เพราะถ้าสามารถมองท้องฟ้าได้อย่างเหงาๆเป็นละก็ ใช่เลย..แก่พรรษา เพราะแม่น้องนิกยังไม่ถึงขั้นน้านนนน ตอนเช้าว่าจะใช้คำว่า อีโก้ นี่แหละ แต่กลัวว่าจะรุนแรงไปสำหรับธารดาว บางทีการเกาะกอดอีโก้ไว้ มันก็ทำให้ชีวิตพังและไร้สุข แต่ธารดาวหลุดมาได้แล้ว ก็จงดีใจเหอะ เพราะไม่งั้น เราก็คงไม่เจอกันในวันนี้ คุยกันนานไป ธารดาวอาจจะได้แลกประสบการณ์ชีวิตกับแม่น้องนิกก็ได้นะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.81.170 29 มีนาคม 2552 5:20:38 น.

พี่แมวกลับมาแล้ว ดีนะคะพี่แมวได้ช่วยเหลือเด็กๆรุ่นลูกด้วย ลูกแม่โดมก็มีโอกาสได้เรียนรู้อะไรมากขึ้นจากพี่แมวพี่หมิ้น ไม่ต่างจากเด็กๆเหล่านั้นซักเท่าไหร่   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.243.212 29 มีนาคม 2552 6:37:48 น.

สวัสดีค่ะ ดีใจค่ะที่แม่น้องนิกส่งข่าวมาให้รู้กันว่าหายไปไหนมา งานก็เรียบร้อยไปแล้วใช่ไหมคะ คนที่ยังมีลมหายใจอยู่ก็ดำเนินชีวิตกันต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ หายไปพี่เดาไว้สองอย่าง อย่างแรกแม่น้องนิกไม่สบายมาก อย่างที่สองไม่อยากเข้ามาคุยเพราะอารมณ์มันไม่ให้ แต่กลายเป็นว่าไปทำกิจกรรมให้กรมประชาสงเคราะห์อยู่ กิจกรรมแบบนี้เหมือนพวกนางงามเลยนิ อยู่กับเด็ก รักเด็ก ชอบเด็ก อะไร ๆ ก็เด็กกกก พี่นับถือแม่น้องนิกกับคุณธารดาวเป็นครูละกันเรื่องการครองเรือน มีอะไรแปลก ๆ ไปช่วงข้ามผ่านแดนจากโสด สด ไปสู่การครองเรือนก็จะเข้ามาปรึกษาเป็นระยะ ๆ นะคะ ถ้าเงียบไปแปลว่าซำบายดีเด้อค่ะ (คุณธารด๊าว ธารดาว) ****** ลูกแม่โดมคะอย่าหวั่นไหวไปกับข้อกล่าวหา และ คารมของหนุ่มคนนี้นะคะ เค้าพยายามทำให้เราเสีย self ค่ะ เราไม่เสีย self ไม่เสียศูนย์นะคะ..อิอิ สวดมนต์ภาวนาดีแล้วค่ะ สนับสนุน ****** มาถึงคิวเชือดคุณธารด๊าว ธารดาว บ้างละ เวลาทำงานก็ต้องเก๊กท่าหน้าขรึมก้นบ้างละ หน้าที่การงานแบบนี้ใครจะไปนั่งยิ้มแป้นเหมือนพริตตี้งานมอเตอร์โชว์ได้ทั้งวันฮึ! ขืนทำตัวแบบนั้นมีหวังต้องย้ายไปอยู่ "กันประชาสังคม" กันพอดี แต่อย่างไรเสียก็คงไม่ถึงกับใส่ "หน้ากากไฟ" หร๊อก! ยังดีนะที่วิเคราะห์ว่าข้างในเบิกบาน มิฉะนั้นเจอวิ่งรอบสนามศุภ 2 รอบ หรือไม่ก็สั่งขังเดี่ยว 3 วัน เวลาลูกน้องขับรถหวือหวา ไอ้เราหรือก็หวาดเสียวทั้ง ๆ ที่เขาต้องการให้ถึงที่หมายทันเวลา บอกทุกครั้งที่สตารท์รถว่าอย่าขับเร็ว ครั้งแรกจะเตือน ครั้งที่สองเธอมาลองเป็นคนนั่งดูบ้าง เธอนั่งเบาะหลังฉันขับเอง ทรมาณใจนิด ๆ ที่ต้องมานั่งเป็นเจ้านาย ทีหลังจะได้ปรับปรุงพฤติกรรม เห็นไหมไม่ได้โหดสักกะนิดเดียว ชิว ๆ สบาย ๆ ทั้งสองฝ่ายด้วยซ้ำ...555 ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงว่าจะเผลอออกคำสั่งคนข้างตัว ยังไง ๆ ก็สั่งวทจบ.ไม่ได้ค่ะ ขืนสั่งไม่ดูตาม้า ตาเรือ เชื่อขนมกินได้เลยว่า บทลงโทษ มันยิ่งกว่าวิดพื้นอีกค่ะ...ก๊าก ๆๆ (ฮั่นแน่ อยากเลียนแบบบ้างละซิ) วันนี้ก็ถูกลงโทษอีกแย๊ววว ให้ไปเป็นเพื่อนออกรอบกับเพื่อน ๆ วทจบ. ที่ตจว. ใกล้ ๆ กทม. แล้วจะ ร.ก.ม.ค.ก.ต.น.ค. จบข่าวเช้านี้   โดย: นกขมิ้น IP: 124.120.236.40 29 มีนาคม 2552 7:16:35 น.

ลูกแม่โดมจ้ะ มันไม่ใช่แค่การช่วยเหลือเพียงอย่างเดียวหรอกจ้ะ แต่มันทำให้พี่ได้เรียนรู้ชีวิตมากขึ้น เรียนรู้ชีวิตจากการได้สอนเด็กๆ ฝึกความอดทนที่จะยอมรับในข้อดี ข้อด้อยและข้อเสียของเด็ก เด็กบางคนพ่อแม่ด้อยการศึกษา เค้าก็ปฏิบัติต่อลูกได้เยี่ยงคนที่ไม่ได้เรียนรู้อะไรมากไปกว่าสังคมที่พบเห็น หรือแม้กระทั่งพี่เองที่ว่าตัวเองมีการศึกษาเนี่ย บางทีพี่ยังทำกับลูกได้อย่างที่คนด้อยการศึกษาเค้าไม่ทำกัน เพราะเราคิดว่า นั่นคือความรัก แต่เป็นความรักที่ทำร้ายจิตใจลูกเอามากๆเลยล่ะ เราก็สอนเด็กให้เรียนรู้ถึงคุณค่า..ของทุกสิ่ง บางทีเราหยิบอะไรให้ เด็กมันก็ไม่ขอบคุณ เพราะพ่อแม่เค้าไม่เคยสอน พี่ก็สอนให้มันขอบคุณ ความศิวิไลมันทำให้คนต่างจากสัตว์นะพี่ว่า เพราะงั้นเด็กคนไหนที่อยู่ใกล้พี่เนี่ย เจอความโหดของพี่ทั้งสิ้น ถ้าสอนให้เป็นคนไม่ได้ พี่ทิ้งเลย ถือว่า มันไม่เอาดี มักชั่วโดยนิสัย แต่ถ้าเอาดีได้ พี่ขุนสุดตัวเหมือนกัน   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.81.170 29 มีนาคม 2552 7:54:20 น.

แล้วจะ ร.ก.ม.ค.ก.ต.น.ค. (แล้วจะรอกลับมาคุยกันต่อนะคะ) ผมช่วยแปลให้ จะบอกให้ว่าถ้าคนไม่เพี้ยนนี้เค้าอ่านข้ามเลยนะ บังเอิญว่ามาเจอคนเพี้ยนอย่างผมเข้า ก็เลยเข้าใจ คุณลูกแม่โดม วันนี้้้แอบไปกินหมูสะเต๊ะที่ไหนล่ะครับ หุหุ   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.236 29 มีนาคม 2552 9:03:08 น.

เอามาให้ช่วยแปล ผมอ่านดู รู้สึกดีๆเหมือนกัน แต่อาจไม่เข้าใจถ่องแท้ ที่มาคือ เมนท์ที่ได้รับในไดอารี่ของผม ไม่บอกหรอกว่าที่ไหน Your writing is very inspirational. Living in the city, with all the technology all around me, I sometimes stop and realize that people go about their lives for all the wrong reasons. Like you said earlier, money isn't important. I would love to be able to live on a farm like yours. It sounds beautiful and peaceful. Please keep writing! Your dedication to learning the English language is amazing.   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.236 29 มีนาคม 2552 9:08:05 น.

โถ พ่อธารดาว อุตส่าห์แปลให้โดยกลัวแม่น้องนิกจะจิก เกือบไปแล้ว กำลังจะบอกพี่หมิ้นเชียวว่า เดี๋ยวนี้นักสืบสาวเค้าใช้ระหัสลับคุยกันแล้วเหรอ คนดีๆอย่างเรา แปลโค๊ดไม่ได้ ว่าจะให้พ่อธารดาวเธอช่วยมาแปลให้ เผอิญท่านดันอ่านใจเราออกซะก่อน รีบแปลเชียว งั้น..แปลภาษาให้ละกัน จะได้สบายใจทั้งท่านและอิฉัน..นี่แปลตามภาษาพูดแม่น้องนิกนะจ้ะ ถ้าแปลภาษาเขียนแบบสละสลวยเราก็นึกคำไม่ออกเหมือนกันล่ะ เขาบอกว่า..ภาษาเขียนของคุณน่ะดีขึ้นเป็นลำดับ(มันประมาณว่า เอาใจช่วยให้เขียนต่อไปเรื่อยๆนะ)ชีวิตในเมืองหลวงที่เพียบพร้อมไปด้วยเทคโนโลยีรอบตัว มันทำให้เขาได้คิดและตระหนักว่า คนเหล่านี้ใช้ชีวิตเต็มไปด้วยเหตุผลที่เข้าข้างตัวเองทั้งสิ้น อย่างที่คุณเคยพูดก่อนหน้านี้ว่า เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญ(เราก็ไม่รู้ธารดาวไปเม้าอะไรนะจ้ะ)ฉันคงพอใจถ้าได้มีชีวิตอยู่ในสวนเหมือนคุณ(ก็ชาวสวนน่ะแหละ)ราวกับว่ามันสงบและร่มรื่น แค่นี้แหละ..ที่เหลือไม่แปล เพราะแปลแล้วหมั่นใส้ อ้อ เขาบอก เขียนต่อปายยยยย   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.81.170 29 มีนาคม 2552 10:17:15 น.

เดี๋ยวพรุ่งนี้ คงต้องอั๊พเดทบล๊อกซะหน่อย กลัวมันขึ้นร้อยอ่ะ อายแย่เลย   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.81.170 29 มีนาคม 2552 10:19:18 น.

คุณแม่น้องนิก อยากถามว่าฝรั่งเนี่ย เค้า 'สตอร์'เก่งป่าวล่ะ? อันนี้้สงสัยจริงๆ อัพแล้วค่อยตอบก็ได้   โดย: ธารดาว IP: 202.149.25.197 29 มีนาคม 2552 12:11:05 น.

ระหว่างรอพี่แมวอั๊พบล็อค หนูจะอั๊พเดทตัวเองไปพลางๆค่ะ :))   โดย: ลูกแม่โดม IP: 125.25.250.96 29 มีนาคม 2552 16:25:21 น.