วันนี้ร้อนมากก

สวัสดีค่ะ..​ไม่ได้มาอัพซะนานน 55 จริงๆกะจะอัพหลายรอบแล้ว แต่เกิดอาการขึ้เกียจขึ้นมาทุกที.. มาอัพเดทสถานการณ์กันหน่อยดีกว่า อืมม ตอนนี้ดูเหมือนว่ามิวจะดึงตัวเองออกมาจากกลุ่มเพื่อนพวกนั้นได้อย่างเต็มรูปแบบและสมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว และมันทำให้รู้สึกดีมากๆๆ ตอนนี้ อะไรๆก็ดูจะลงตัวขึ้นเยอะเลย ก็หวังแค่ว่ามันจะไม่แย่ลงอีกก็แล้วกันค่ะ.. ตอนนี้รู้สึกเหนื่อย เหนื่อยมากๆเลยด้วย แทบไม่มีแรงจะทำอะไร สงสัยเพราะว่ามันมีหลายอย่างให้ทำ จริงๆรู้สึกเสียใจนิดนึง ที่ไม่คิดได้ก่อนหน้านี้.. เรื่องเพื่อน เรื่องอะไรแบบนี้ เมื่อวานมีโอกาสได้นั่งคุยกับ Thomasz คนที๋ไม่ยอมช่วยแลปวันนั้นแหละค่ะ 55 อืมม ก็คุยกัน แลกเปลี่ยนกันหลายๆเรื่อง ก็เห็นว่าเรามีอะไรที่คล้ายๆกันอยู่เหมือนกัน อาจจะต่างกันที่ความคิดบางอย่าง แต่มิวก็ไม่ได้อะไรอยู่แล้ว เพราะสำหรับมิว มิวไม่ได้ยึดติดกับความคิดของตัวเองขนาดนั้น.. มิวเปิดใจยอมรับความคิดของคนอื่นเสมอ .. อ่า จริงๆแล้ว มิวก็เพิ่งมาเริ่มยอมรับความคิดของคนอื่นเมื่อไม่นานมานี้เอง ไม่รู้ว่าตอนไหน แต่มารู้ตัวอีกทีมิวก็เป็นแบบนี้แล้ว จริงๆเมื่อก่อนมิวยึดติดกับความคิดของตัวเอง ความรู้สึกของตัวเอง ใครๆจะพูด จะว่าอะไรมิวก็ไม่สนใจ ใครที่ดีีที่เก่ง มิวไม่ยอมรับทั้งนั้น เพราะมิวถือว่ามิวดีและเก่งกว่าเค้า.. และตรงนั้น มันก็เหมือนคล้ายๆกรรมตามสนองรึเปล่า? 55 เมื่อวันนึงมีคนที่ไม่ยอมรับในการตัดสินใจของมิว ไม่สนใจว่ามิวจะมีความคิดเห็นว่ายังไง ไม่ยอมฟังอะไร ฟังแต่ตัวเอง และเลือกที่จะเชื่อตัวเอง .. ถึงตอนนั้น มิวก็เริ่มมีความรู้สึก และคิดขึ้นมาได้ว่า สิ่งที่มิวกำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้ ก็คือสิ่งที่คนอื่นๆรู้สึก ในตอนที่มิวไม่ยอมรับความเห็นของเค้าเหมือนกัน.. นั่นอาจจะเป็นสาเหตุสำคัญ และสาเหตุหลักๆในการเปลี่ยนตัวเองและความคิดของตัวเองแบบนี้ แต่มิวก็ดีใจที่มิวเปลี่ยนมา เพราะว่าการยอมรับและรับฟังความคิดของคนอื่น มิวรู้สึกว่ามันจำเป็นมากในสังคม ในเมื่อเราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้ และเรายังต้องเติบโตไปอีกมาก การรับฟังคนอื่นจึงสำคัญ ในเมื่อเราไม่ฟังเค้า แล้วเค้ามีเหตุผลอะไรที่จะต้องฟังเรา? สู้ฟังกันและกัน ให้หลายๆความเห็นและความคิดได้หลอมรวมกัน และเอามันมาตัดสินใจ และมองมันอีกที มันน่าจะดีกว่าไม่ใช่เหรอ? อืมม อันนี้มิวก็ไม่รู้นะคะ ว่าใครจะว่ายังไง แต่สำหรับมิว มันสำคัญในการเติบโต และจำเป็นในการใช้ชีวิตในสังคม ยิ่งโต เรายิ่งต้องฟังคนอื่นมากขึ้น.. ยึดติดอยู่กับความคิดของตัวเอง มันไม่ได้ดีเสมอไป.. บางทีมันอาจจะทำให้คนไม่ชอบหน้าเราไปเลยก็ได้นะ แต่ก็นั่นแหละ มันคือความคิดความรู้สึกของมิว มิวไม่ได้ขอให้ใครมาฟัง หรือทำตาม แค่รับฟัง และเอาไปคิดดู ก็คงจะดีไม่น้อย.. เพราะอย่างน้อยมันก็อาจจะช่วยให้เห็นอะไรที่กว้างกว่าที่เคยเห็น และอาจจะช่วยให้คิดอะไรได้มากกว่าที่เคยคิด..



อืมม ไม่รู้เหมือนกันแฮะว่าเข้ามาเรื่องนี้ได้ยังไง 555 แต่เอาเป็นว่า วันนี้มิวไปสอบฟิสิกส์มา.. ตื่นเช้าม๊ากกกกกก และเข้าสอบสาย 5555 อืมม เมื่อเช้ามิวช่วยบอกทางให้ผู้หญิงคนนึงด้วยแหละ ฮะฮ่าา มันไม่มีอะไรสำคัญแต่มิวอยากเล่าให้ฟัง55 ก็คือ ในขณะที่มิวไปซื้อน้ำดื่มผลไม้และขนมเพื่อเตรียมพร้อมไปเข้าห้องสอบแล้ว.. ก็เดินข้ามถนนมารอรถอีกฝั่งนึง และมิวก็นั่งรอๆ นั่งๆ จนรถมา ก็ลุกขึ้น กำลังจะเดินมาขึ้นรถ ก็มีผญ.แขกคนนึง เดินมาทักทาย ว่า "Excuse me" และก็พูดว่า "Bus ticket" มิวก็งงๆมึนๆ ยืนนิ่งไปพักนึงและก็เลยพูดว่า "Oh, bus ticket. You can buy it there" และก็ชี้ๆไปอีกฝั่งถนน มองหน้าเค้าและก็ย้ำอีกทีว่า "Over there" เค้าก็เรียกลูกน้อยสองคนเดินข้ามถนนไป มิวก็ยืนดูหน้าประตูรถว่าเค้าจะไปตรงไหน แต่คาดว่าจะไปมินิมาร์ทที่มิวเพิ่งไปซื้อขนมมาแน่ๆ ตอนแรกก็ว่า จะให้เค้าเข้าไปในนั้น เพราะว่า มันก็มีตั๋วให้ซื้อแต่มันเป็นแค่ตั๋ววันเวย์ แต่ไม่ดีกว่าก็เลยชี้ๆๆๆให้เค้าเดินไปอีก แต่เหมือนเค้าไม่ค่อยเข้าใจ มิวก็เลยต้องวิ่งงข้ามถนนและแบกกระเป๋าอันหนักอึ้งงไปด้วย และพาเค้าไปที่หน้าร้านขายตั๋วและรีบวิ่งกลับมาขึ้นรถ เพราะรถกำลังจะออกแล้ววว ว๊ากก ก่อนมาเค้าก็ขอบคุณและมิวก็บอกให้เค้าโชคดี .. อืมม ตอนนั่งอยู่บนรถ เค้าก็ข้ามฝั่งถนนมา คาดว่าน่าจะซื้อตั๋วเสร็จแล้ว เดินผ่านหน้ามิวไป ยิ้มและโบกมือบ๊ายบายให้ มิวก็ยิ้มๆและโบกมือให้เค้า พลางคิดว่า ไม่ร้อนเหรอนั่นที่ต้องโพกหัวตลอดเวลา เพราะว่าวันนี้ร้อนม๊ากกกกก T-T ก็จบไป ประสบการณ์การช่วยคนแบบเหนื่อยๆของมิว 555



อืมม พอไปถึง pavilion ที่จะต้องสอบ มิวก็เดินไปดูที่กระดานว่ามิวจะต้องไปสอบที่ห้องไหน และพบว่าประตูมันปิดแล้ววว มิวเลยยืนค้างอยู่หน้าประตู และคิดว่า ชั้นจะทำไงดีๆ มาสายไปครึ่งชม. เคาะประตูก็ไม่มีใครมาเปิด แถมยังมีเสียงกระแอมไอดังออกมา .. ตัดสินใจวางกระเป๋าและเสื้อกันหนาวสีส้มสดใสไว้บนพื้นหน้าห้องสอบและเดินออกมาจากตรงนั้น ตัดสินใจเดินกลับไปอีกทีและเปิดประตูเข้าไป สายตาจับจ้องมาที่มิว แต่มิวไม่อาย ไม่แคร์ เดินอย่างสง่าผ่าเผยเข้าไปหลังห้องสอบและเอากระเป๋าไปวางและเอาเสื้อไปแขวน.. เดินไปหน้าห้องสอบเพื่อที่จะเอาข้อสอบ และเดินกลับมาหลังห้องเพื่อที่จะเอาน้ำ ผลไม้ ขนม ดินสา กบเหลา และเครื่องคิดเลข แล้วเดินไปนั่งตรงที่นั่งที่ว่าง และบังเอิญมันอยู่ข้างๆ Thomasz ก็เลย โอเค.. 555 นั่งมึนๆไปสักพักก็นึกได้ว่า หนังสือสูตรชั้นหายไปไหนน??? ว๊ากก จริงๆตัวเองทำหายไปนานแล้ว หาไม่เจอ -'- 555 เลยเรียกอาจารย์คุมสอบมาถามว่า เนี่ย ชั้นลืมหนังสือสูตรมีให้ชั้นยืมมั้ยยย อาจารย์ก็แบบ เออๆเดี๋ยวไปดูให้ และเดินกลับมาด้วยคำตอบที่น่าเจ็บใจว่า หมดแล่วว ให้คนอื่นยืมไปแล่วว TwT แทบจะปล่อยโฮอยู่ตรงนั้น ชั้นมาช้าปายยยย เง้ออ Y.Y ก็นั่ง งมๆกับฟิสิกส์ไปเรื่อยๆโดยปราศจากหนังสือสูตร แต่มันก็ยังมีชีทสูตรให้มาแต่มันไม่พ๊ออ ชั้นต้องการหนังสือสูตร ไม่มีหนังสือสูตรเหมือนขาดมือขาดเท้า เพราะมันจะเคว้งคว้างกลางทะเลม๊ากกก T.T เง้อ นั่ง งมๆ มึนๆ ไปสักประมาณสองชั่วโมงกว่าๆ คุณเพื่อนชื่อ Peter ก็เอาข้อสอบไปส่ง และก็เลยถือโอกาสนี้ ยืมหนังสือสูตรมันซะเลย 55555 โดยมีข้อแม้ว่า วันจันทร์ต้องเอาไปคืน โฮกก ใจดีมาก และดีใจเว่อ มองนาฬิกา เหลือเวลาอีกสองชั่วโมง เอาวะ สู้ๆ หนังสืออยู่ในมือเราแล้ว โฮ๊ะๆๆๆ ก็สรุปได้ว่า มึนเหมือนเดิม 5555 แต่ก็ช่วยได้เยอะ .. เอาเป็นว่า มันเป็นสี่ชม.กว่าที่มึนนที่สุดในโลก!! น้ำเกือบหมด กล้วยหมด ขนมหมด (กล้วยแกะยากม๊ากก เขี๊ยวๆๆเขียว แต่อร่อยเว่อ)



ก็นั่นแหละค่ะ วันนี้ของมิว.. 555



อีกไม่นาน ประมาณสองอาทิตย์ก็จะ graduate แล้ว ขอให้ทุกอย่างออกมาดีให้มันคุ้มเหนื่อยด้วยเถ๊อะ เพี๊ยงๆๆๆๆ เพราะตอนนี้เหนื่อยไม่ไหวแล้วจริงๆๆค่าาา ToT





ที่ไทยก็คงเริ่มทยอยกันเปิดเทอมแล้ว.. ขอให้โชคดีค่ะทุกๆคน สู้ๆ



แล้วเจอกันใหม่ค่ะ ^,^

Create Date : 25 พฤษภาคม 2555 Last Update : 25 พฤษภาคม 2555 21:12:54 น. Counter : 584 Pageviews.		2 comments
Share Tweet