ขอแค่ตั้งใจ ไม่ท้อถอย ทุกอย่าง..คงดีได้ในซักวัน
บางวัน.. แค่ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรในบล็อกตัวเอง จากความตั้งใจที่จะบังคับตัวเอง ให้หัดเขียนไดอารี่เป็นภาษาอังกฤษเป็นประจำทุกวัน เราก็รู้สึกดี แต่..บางทีก็เหนื่อย อาจจะไม่มีใครรู้ว่าเราต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหน ที่กว่าจะพยายามเรียบเรียงได้ในแต่ละวันนี่ใช้เวลานานนนมากกก... แต่ยังรู้สึกดีที่ได้ทำ ขอแค่ความหวังว่าสิ่งที่ทำอยู่นี้มันจะประสบผลสำเร็จได้ในซักวันนึงข้างหน้า กลัวอย่างเดียวดิ กลัวมันไม่ได้ ไม่รู้ทำไมยิ่งแก่ยิ่งความจำไม่ดีเลย ฮึ่มมม..so sad... ทั้งๆ ที่ตอนเรียนก็เรียนมาทางภาษาทั้งนั้น เออนี่ล่ะนะ มันไม่เคยได้ใช้ พอนานไปก็คืนครูผู้สอนจนหมดไม่มีเหลือเลย เวรจริงกุ
มาต่อเรื่องของ my honey!!! วันนี้เราคุยกันไม่นาน เพราะเราไม่ว่าง ต้องทำงานบ้านเยอะแยะ แต่ก็ยังดีที่เค้าเข้าใจ ช่วงก่อนไม่เป็นแบบนี้ พาลแต่จะคิดว่าเรามีคนอื่นอยู่เรื่อย แต่ตอนนี้ไม่แล้ว เค้าบอกเค้าเชื่อใจเรา แหม.. อยู่ๆ จะเชื่อก็เชื่อง่ายจัง ทำเราอดคิดไม่ได้ว่า หรือคุณเธอแอบมีคนอื่นหรือเปล่า เอ้า ระแวงกันไประแวงกันมา เริ่มไม่ดีละ ต้องพยายามเชื่อใจกันดีกว่า ไงๆ ก็หวังให้คิดเหมือนกันกับเราจริงๆ ก็แล้วกัน แต่อย่างว่า เราเองก็ต้องปลงและพยายามเผื่อใจไว้ด้วย ถ้าซักวันหนึ่งอะไรมันจะเปลื่ยนแปลงไป ไม่เป็นอย่างที่คิดและหวังไว้ จะได้ไม่เจ็บปวด พยายามบอกกับใจตัวเองทุกวัน ความรักเรามันค่อนข้างยากกว่าคนอื่นๆ ก็ตรงที่มันไกลกันเหลือเกิน คนละชาติ คนละภาษา กว่าจะอยู่ด้วยกันได้ มันคงต้องรักกันจริงๆ และก็ต้องมีทั้งความพยายาม ความอดทน หลายอย่างนะที่มันตัองมีมากกว่าคนที่พูดภาษาเดียวกัน เอ้อนะ จำไว้ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ถ้าเราเป็นคู่กันจริง ยังไงๆ ก็ต้องได้อยู่ด้วยกัน ต้องบอกกับตัวเองทุกวันอย่างนี้นี่แหละ จะได้ปลงๆ ก็ยอมรับนะว่ากลัว กลัวว่าไม่เราก็เค้าจะเหนื่อยและหมดความอดทนในการที่ต้องพยายามนี่ล่ะ เราพยายามที่จะเข้าถึงเค้าให้มากที่สุด เค้าเองก็พยายามเหมือนกันกับเรา แต่ก็กลัวว่าเค้าจะรู้สึกเหนื่อยและทนไม่ไหว เพราะเราเองก็เป็น แต่.. เราทนไหวอ่ะ อิอิ เราหวังว่าเค้าคงไม่ท้อกับเราเช่นเดียวกัน เพราะทั้งครอบครัวเค้าก็ดูว่าชอบเรา เค้าเองคงมีกำลังใจขึ้นบ้าง คิดๆ ไปก็ดีที่ mom รักเรา คุณเธอจะได้กลัวๆ บ้าง ไม่กล้าแชทกะคนอื่น ดีเหมือนกัน... อื้ม ไปนอนดีกว่า พรุ่งนี้ต้องตื่นมาสู้งานหนักอีก เฮ่อ วันเสาร์แท้ๆ คนอื่นเค้าหยุดกัน เราก็ไม่หยุด ทำงานที่บ้านนี่ ไม่ดีอย่างไม่มีวันหยุดให้รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกะใครเค้าเลย เซงงงเจงงงๆๆ
อยูในภาวะเดียวกันค่ะ เจนเข้าใจความรู้สึกของคุณทุกอย่างเลยค่ะเพราะเจนก็เป็นแบบนี้อยู่จะทำไงได้หล่ะคะก็เรารักเค้านินา แต่ก็ใช้ความดีที่มี และรักแท้ที่เราให้เค้ามันจะทำให้เราผ่านพ้นทุกอย่างไปได้ที่สำคัญต้องเข้าใจ ใส่ใจ และ แคร์กันมากๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้จขบ.และเป็นกำลังใจให้กะตัวเองด้วยเช่นกัน จขบ.เขียนระบายความรู้สึกได้ดีนะคะ เจนอ่านจนหมดทุกตัวอักษรเลยมันทำให้รู้ว่าอืมนะเนี่ยเป็นเรื่องของเราเลยนะเนี่ย หัวอกเดียวกันน่ะค่ะ ^_^