เมืองไทยไดอารี่ ถึงคุณป้าฮารุ ตอนที่สอง

ป้าฮารุจ๊ะ อิฉันกลับมาถึงกรุงเทพแล้วค่ะ คุณนายแม่ของอิฉันบอกว่า คุณนายแม่ของคุณป้าโทรมาหาอิฉันระหว่างที่อิฉันยังอยู่ที่ภูเก็ต

อิฉันกับอ้วนนั่งนกแอร์ไปภูเก็ตกัน กะว่าจะไปสำรวจภูเก็ตหลังสึนามิสักหน่อย ไม่คิดว่าจะได้รับเกียรติวิ่งหนีสึนามิด้วยตนเอง

เราพักกันที่ภูเก็ตสวัสดีวิลเลจ โรงแรมเล็ก ๆ แถว ๆ กะตะ ไม่ติดหาด แต่สระว่ายน้ำและสวนในโรงแรมสวยมาก ๆ อิฉันเคยไปพักที่นี่เมื่อครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ประทับใจมาก เลยหาโอกาสไปอีก รอบนี้เราสองคนซื้อแพคเกจค่ะ ฟังชื่อนะ Romance Package หวานนนนนนซ้า ไม่ได้ตั้งใจจะหวานหรอกค่ะ บังเอิญขี้เกียจมากถึงมากที่สุด ก็เลยเหมาแพคเกจนี่แหละง่ายดี



เช็คอินเสร็จก็ไม่ทำอะไรเลยจ้ะ เอาแต่นอนอึดข้างสระน้ำกับเดินชมสวน



ตอนค่ำก็นี่เลยค่ะ แคนเดิลไลท์ดินเนอร์ที่แถมมาพร้อมกับแพคเกจนั่นแหละค่ะ ก็บอกแล้วไง ว่าขี้เกียจมาก


ช่วงนี้มรสุมกำลังเข้าภูเก็ตพอดี เราไปเดินเล่นกันที่หาดกะรน มีธงแดงปักเป็นแถว ๆ แต่ก็ยังมีหน่วยกล้าตายลงไปเล่นน้ำทะเล แหม อิฉันเห็นแล้วเจี๋ยว ไม่กล้าลง กลัวโดนคลื่นมรสุมลากลงทะเล

หาดกะรนดูแปลก ๆ ตาไป ทรายขาว ๆ นุ่ม ๆ เท้า ไม่รู้ว่าหายไปที่ไหนหมด เหลือแต่ทรายแน่น ๆ สีน้ำตาลแบบที่ระยอง ตามชายหาดมีงานก่อสร้างอยู่ตลอดทั้งแนว คนภูเก็ตพยายามกลับมาใช้ชีวิตอย่างที่เคยหลังจากที่ผ่านเหตุการณ์สึนามิมา ดูแล้วก็น่าเห็นใจ อิฉันแวะทานอาหารกลางวันที่ร้านเล็ก ๆ ข้างทาง น้องเจ้าของร้านบอกว่า ร้านที่เรานั่งอยู่นี่เพิ่งเปิดใหม่ เพราะว่า ตอนที่คลื่นเข้ามา ร้านแถบนั้นราบคาบไปหมด



ปู่กระสันต์ถึงไก่ ไก่ก็มา ถามหาสึนามิมาก ๆ สึนามิก็มาหา เที่ยงคืนกว่า ๆ มีคนมาเคาะประตูกุก ๆ อ้วนออกไปคุยด้วย ก็ได้ความมาว่า มีแผ่นไหวและอาจมีสึนามิเข้าที่หาดกะรน อิฉันตอบอ้วนอย่างเด็ดเดี่ยวว่า แต่เราอยู่หาดกะตะ (นะว้อยยยย) เพราะฉะนั้น ฉันจะนอน

นอนหลับตาไปก็คิดในใจไป ……ตูก็อยู่ลึกเข้ามาในแผ่นดินตั้งเกือบห้าร้อยเมตร แถมยังมีคลับเมดอีกทั้งแผงคอยขวางคลื่นเอาไว้ให้ ไม่น่าจะเป็นอะไรหรอกนิ แต่อ้วนไม่งั้นซิ แกแพคของกุกกัก กุกกัก สักพักผู้จัดการโรงแรมก็โทรมาในห้อง ให้เราเตรียมอพยพ เออแฮะ งานนี้เอาจริง หนีก็หนีจ้ะ อิฉันรีบโทรหาพ่อว่าเรากำลังหนีสึนามิกัน ให้เบอร์โทรศัพท์โรงแรมกับเบอร์ห้องพ่อเอาไว้ แล้วเราก็เดินข้ามถนนออกไปนั่งบนตึกสี่ชั้นของเจ้าของโรงแรมที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

ต้องขอชมพนักงานและเจ้าของโรงแรมที่เราไปพักอยู่ว่า เอาใจใส่พวกเราผู้ลี้ภัยสึนามิดีมากมาก คุณเจ้าของเธอเปิดทีวีในห้องรับแขกบนบ้านเธอให้พวกเราได้นั่งดูข่าวและรายงานสึนามิ อิฉันนั่งดูข่าวไปสลับกับมองลงไปบนถนนหน้าโรงแรม เห็นชาวบ้านและนักท่องเที่ยวเดินมุ่งหน้าขึ้นไปที่วัดแถว ๆ นั้นแล้วรู้สึกแปลก ๆ กึ่งจริงกึ่งฝัน (คิดว่าน่าจะเป็นเพราะง่วงนอนมากกว่า อิอิ)

ตีหนึ่งกว่า ๆ คลื่นไม่เข้า ประกาศยกเลิกสัญญาณเตือนภัย เราแยกย้ ายกันกลับไปนอน ที่ตั้งใจไว้ว่าจะขับรถเล่นรอบภูเก็ตเป็นอันเลื่อนไปก่อน ก็มันง่วงเหลือเกินนี่นา

เนื่องจากเรายกเลิกโปรแกรมขับรถเที่ยว เพราะฉะนั้นปฏิบัติการ การหาของอาหย่อยกินย่อมได้รับผลกระทบ แต่ไม่ต้องห่วง นักกินระดับมหากาฬอย่างอิฉันย่อมหาหนทางได้อยู่แล้ว ป้าฮารุลองดูซิคะว่าอิฉันได้อะไรมาบ้าง

แต่น แตน แต้น
ปลาทอดขมิ้นค่ะ



เอามากินแก้เผ็ดกับอาหารจานเด็ด ขนมจีน แกงไตปลาเผ็ดสะใจกับน้ำยากะทิแบบปักษ์ใต้ โห พิมพ์เองน้ำลายยังไหลเองเลย




วิธีการหรือคะ ไม่ยาก ไม่ยาก อิฉันฝากบอกกัปตันห้องอาหาร ให้หาของแซ่บ ๆ พวกนี้มาให้หน่อย กัปตันก็ดีใจหาย แถมผักสด ผักดองจานนี้ให้อีกหนึ่งจาน พร้อมไข่ต้มเหน่ง ๆ อีกหนึ่งใบ อาหย่อยยยยยยยยยยยยยยยย



อิ่มหมีพีมันดีแล้ว สึนามิก็ไม่เข้าแล้ว เล่นน้ำทะเลก็ไม่ได้ ยังง่วงนอนอยู่นิดหน่อย งั้นไปเดินเล่นก็แล้วกัน

ป้าฮารุเดาออกไหมจ๊ะ ว่าอิฉันจะไปเดินเล่นที่ไหน ไปตลาดนัดจ้ะ อิฉันเดินตามกลิ่นอาหารไป อ้วนเดินตามไปด้วยส่ายหัวด๊อกแด๊กไปด้วย แถมบ่นหงิบ ๆ ว่า อิฉันเพิ่งกินเสร็จมาเมื่อกี้นี้ จะกินอะไรกันอีก



นั่นซิเนอะ จะกินอะไรกันอีกดีล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

กินไก่ย่างมุสลิม



หรือว่ากินข้าวเหนียวหมูย่างเจ็ดไม้ยี่สิบบาท



หรือว่ากินกะเพาะปลากะละมังยักษ์นี่ดี



หรือจะซื้อของสดไปทำกินเองล่ะจ๊ะ ปลาสดเป็นกอง ๆ เลย เห็นจาละเม็ดขาวกองนั้นแล้วอยากเอาไปทำจาลาเม็ดเจี๋ยน ทำเองไม่เป็นหรอก เคยกินที่ยายทำให้ อร่อยดี



ขนมถังแตกนี่ก็น่ากินเชียวละจ้ะ ตักขึ้นมาจากพิมพ์ใหม่ ๆ ควันกรุ่น ๆ โรยด้วยมะพร้าวขูดสีขาว ๆ โรยน้ำตาลกับงาดำนิดหน่อย




ขนมแคะ ขนมครกนี่ก็ดูน่าหม่ำเหมือนกัน แต่อิฉันหักห้ามใจเอาไว้ยังไม่กินวันนี้




ฮึ่ม!!!!!!ฝากเอาไว้ก่อนเถอะเจ้าขนมครก


วันรุ่งขึ้นหลังจากนอนเต็มอิ่ม เราสองคนก็เช่ารถออกตระเวณภูเก็ตกัน แวะที่วัดฉลองก่อนเพื่อหยอดตู้ทำบุญตามคำสั่งของคุณนายมาริลีน ณ สตาฟฟานสโทรป จากนั้นก็หาเรื่องกินอีกแล้วจ้ะ

เป็นที่น่าเสียดายมากที่อิฉันไม่ได้มีกะเพาะอาหารสี่กะเพาะเหมือนวัว ไม่งั้นละก็กินให้ทั่วภูเก็ตเชียว

อิฉันเลยทำได้ดีที่สุดเท่านี้เอง นี่เลยยยยย ร้านกันเอง 1 ริมอ่าวฉลอง



ไหนน้องเอาเมนูมาดูหน่อยสิจ๊ะ

เอาห่อหมกภูเก็ตมาสองห่อก่อนนะน้อง



ไม่อยากบอกเลยว่าไอ้สองห่อเนี่ยอิฉันกะว่าจะฟาดคนเดียว พอห่อหมกมาถึง อิฉันก็มัวแต่ถ่ายรูปเพื่อเอามายั่วป้าฮารุ ตาอ้วนเอื้อมมือมาเปิดห่อใบตองด้วยความเร็วไวกว่าแสง ตักเข้าปาก ทำหน้าตุ่ย ๆ แล้วก็บอกว่า ไม่ค่อยเผ็ดเท่าไร อร่อยดี ……. เป็นงั้นไป


แล้วก็ปลาหมึกทอดกระเทียม



ตามมาด้วยกุ้งผัดน้ำพริกเผา



ต้มยำโป๊ะแตก



ต้มยำนี่ดูหน้าตาน่าเบื่อ แต่รสชาดซู่ซ่ามาก
อ้วนซดซวบ ๆ แล้วทำเสียง อาหย่อย อาหย่อย

และนี่เลยค่ะ ป้าฮารุ

อิฉันภูมิใจนำเสนอ จากร้านกันเอง ริมอ่าวฉลอง
(เสียงรัวกลอง……… )
น้ำพริกกุ้งเสียบ ณ ภูเก็ต




ป้าฮารุเห็นไหมคะ ว่าน้ำพริกกุ้งเสียบของอิฉันมีฉากหลังเป็นเบียสิงห์ไม่ใส่น้ำแข็ง เน้น!!!!! ไม่ใส่น้ำแข็ง อ้วนบอกว่ารูปนี้คุณป้าฮารุต้องเรียกคุณลุงมาดูด้วย

น้ำพริกชุดนี้ของอิฉันประกอบด้วยผักสดหลายอย่าง ผักชีล้อม ยอดมะม่วงหิมพานต์ สะตอ แล้วก็ถั่วงอกยักษ์ (อันนี้อิฉันเรียกเอง) จิ้มไปก็นึกถึงป้าฮารุไป จริง ๆ นะคะ ไม่โกหก

กินอิ่มแล้ว เรียกบิลล์มาเช็ค หมดไปห้าร้อยกว่า ๆ อร่อย คุ้มค่าเงินจริง ๆ เลยจ้ะ

เราขับรถต่อไปที่หาดไม้ขาว กะว่าจะไปเล่นน้ำที่นั่น แต่ช้าก่อน คลื่นอะไรก็ไม่รู้ ลูกใหญ่เท่าบ้านซัดโครม ๆ เข้ามาที่ชายหาด อย่างนี้อิฉันขอแค่เอาเท้าแตะ ๆ น้ำทะเลพอสังเขป ใจไม่กล้าพอฮ่ะ



หาดไม้ขาว วันไม่มีคน ดูสวยปนน่ากลัวอย่างไรบอกไม่ถูก ถ้ามาช่วงปลอดมรสุมคงจะสวยกว่านี้มาก

The old man and the sea. ภาคนี้อิฉันเขียนเองค่ะ หาใช่ลุงเฮมมิงเวย์ไม่




อันนี้เป็นอิฉันเองฮ่ะ กำลังซ้อมวิ่งหนีคลื่นลดพุงไปพลาง ๆ



ค่ำนี้เพื่อนเก่าแก่ชาวญี่ปุ่นของอิฉันจะมาถึงกรุงเทพ เราจะตระเวณตีกบกันแถว ๆ ระยอง ชลบุรี อิฉันอาจจะหายหน้าหายตาไปสักอาทิตย์นึงนะคะ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าไม่ต้องวิ่งหนีสึนามิที่ชายฝั่งแถว ๆ ระยองอีก

แล้วเจอกันใหม่นะจ๊ะ คุณป้าที่คิดถึง



คุณป้าฮารุหนีไปเที่ยวแล้วยังคะ อิฉันมีของแถมจากวัดไร่ขิงมาฝาก

ระหว่างที่เรารอแม่สาวเปรี้ยว เพื่อนสนิทอีกคนพักร้อนเพื่อจะไปเถิดเทิงกันที่ระยองในวันศุกร์นี้ อิฉัน อ้วน และคุณยุ่นก็ตกลงใจกันว่าจะไปตีกบกับท่านบิดาของอิฉันที่สามพรานกันก่อน

กลางดึก แม่สาวเปรี้ยวก็โทรมาบอกว่า เจ้าหล่อนจะโดดงานไปตีกบกับเราด้วย เอ้า!ไปก็ไป ช่วย ๆ กันตีหลาย ๆ คน อาจจะได้กบมาผัดใบกะเพราะกันหลาย ๆ ตัว

อันว่าฟาร์มกบที่สามพรานนี้ มันก็อยู่ใกล้วัดไร่ขิงแค่ขว้างก้อนหินถึง อิฉันตีกบไปก็น้ำลายฟูมปากไปเพราะมัวแต่นึกถึงก๋วยเตี๋ยวหมูแผ่นต้มยำแพหน้าวัด แม่สาวเปรี้ยวก็ช่างอ่านใจอิฉันได้ถูกต้อง เสนอความเห็นว่าหลังจากที่เราจบเกมส์กบแล้ว ก็ควรจะมัดมือชกพาทั้งฝาหรั่ง ทั้งยุ่นปี่ นั่งเรือข้ามแม่น้ำไปฟาดก๋วยเตี๋ยวคนละชามสองชาม เราถามลายแทงจากพนักงานในฟาร์มกบ พนักงานบอกให้ไปนั่งเรือฟรีหน้าวัด เพื่อความรอบคอบอิฉันก็ถามพนักงานไปว่า แล้วเรือที่ว่านี่มันมีชูชีพหรือเปล่า พนักงานก็ตอบซื่อ ๆ ว่า ไม่มีหรอกค่า….ถ้าเรือล่มนายก็เกาะแพผักโป่งลอยไปก็แล้วกัน…….ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฟังคำแนะนำแล้วขำกลิ้ง ผักน่ะมันโป่ง แต่อิฉันไม่โป่ง แล้วอิฉันจะลอยได้ไง (คำอธิบายศัพท์ ผักโป่ง แปลว่าผักตบชวาเจ้าค่ะ)

พวกเรา (ความจริงเป็นแม่สาวเปรี้ยวกับอิฉัน) ยอมเสี่ยงตายด้วยความเห็นแก่กิน นั่งเรือข้ามฟากไม่มีชูชีพไปกินก๋วยเตี๋ยวแพหน้าวัดไร่ขิง พอเดินขึ้นไปบนแพ อิฉันก็ตาโตด้วยความตะกละ เห็นอะไรก็อยากกินไปเสียหมด คงประมาณนี้ละมังที่เรียกว่า ตาใหญ่กว่าท้อง เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา อิฉันสั่งไอ้นี่ก่อนเลยค่ะ ”บะยำ”



เห็นหมูสับเป็นแผ่น ๆ แพ ๆ นั่นไหมจ๊ะ อิอิอิ ของแท้หมูต้องมาเป็นแผ่น ๆ จ้ะ

ตามมาด้วย ข้าวหมูกรอบ พออิฉันเห็นหมูกรอบเท่านั้นแหละ มือไม้สั่นไปหมด ปัดช้อนส้อมกระเด็นไปคนละทางสองทาง แหม พออาการตะกละกำเริบนี่ มันเก็บกิริยาลำบากจริง ๆ



แม่สาวเปรี้ยวอยากกินหอยจ๊อจิ้มน้ำจิ้มบ๊วยกับส้มตำไทย (ส้มตำไม่อร่อย …คุณเธอกินไปก็บ่นไป)



ส่วนอ้วนอยากกินทอดมันปลากราย (อีกแล้ว)



คุณยุ่นผู้น่าสงสารออกไอเดียไม่ทัน ได้แต่นั่งกินอาหารเต็มโต๊ะที่น้องผู้หิวโหยสั่งมา พร้อมกับรับหน้าที่เป็นผู้จ่ายค่าเสียหาย ขอให้พี่ยุ่นจงเจริญ บันไซ บันไซ บันไซ

นั่งเรือข้ามฟากกลับมาขึ้นรถที่เราจอดไว้ในลานวัด วันนี้วัดไร่ขิงมีงานมหกรรมกล้วยไม้ มีผู้ว่านครปฐมมาเปิดงาน อิฉันทำเป็นประสมไปถ่ายรูป Opening Ceremony กับเขาด้วย ผู้ว่ายืนอยู่ตรงมุมเล็ก ๆ ทำท่าเหมือนนักร้องคาราโอเกะอยู่ทางขวานั่นแหละจ้ะ



ริบบ้ง ริบบิ้น เปิดงานอะไรนั่นก็ยังไม่ได้ตัด แต่อิฉันทำเป็นเบลอเดินทะลุม่านดอกกล้วยไม้นั่นเข้าไปก่อน เข้าไปก็เจอเอาแถวเด็กนักเรียนน่ารักพวกนี้เข้าให้ เด็ก ๆ แต่ละคนท่าทางเอาเรื่องไม่ใช่เล่นทีเดียว คุณครูจับมาตั้งแถวรับผู้ว่า ตอนนี้ผู้ว่ายังไม่มาแถวมันก็เลยโย้ไปเย้มาแบบนี้แหละจ้ะ



มีดอกไม้มาฝากด้วยนะ สิบอกไห่



ต้นนี้ติดริบบิ้นรางวัลที่หนึ่งด้วยละ คุณยุ่นทำเสียงจิ๊จ๊ะ จิ๊จ๊ะ ด้วยความเสียดายว่าหอบกลับไปฝากคุณภรรยาที่บ้านไม่ได้



ปิดท้ายด้วยดงกล้วยไม้ในเตนท์บนลานวัดไร่ขิง สวยงามดีแท้ ๆ

Create Date : 11 สิงหาคม 2548		2 comments
Last Update : 11 สิงหาคม 2548 2:41:28 น.
Counter : 3406 Pageviews.
Share Tweet