The kids' world becomes mom's world without any more requirements from them...It makes me know another kind of mom and won't copy her, just learn from this story.

Thank you naka :)

โสงสายเราจะเปิดโลกทัศน์ลูกมากไปแน่ๆ เลย (ประชดประชันค่ะ ประชดตัวเอง ฮ่าๆๆ)

ปล. พี่ปอมเป็นยังไงบ้างพี่ อยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า

คงแล้วแต่ความคิดของแต่ละครอบครัวนะคะ เค้าอาจจะไม่ส่งเสริมให้ลูกดูทีวีที่ไม่ใช่สารคดี แต่เค้าอาจจะเปิดโลกทัศน์ในแง่อื่นๆ อาจจะพาลูกไปเที่ยวนอกบ้านบ่อยๆ อาจจะให้ลูกเรียนดนตรี หรือไปเจอญาติเพื่อนฝูงมากมายก็ได้ค่ะ

ส่วนตัวเราเอง เราก็เลือกรายการให้ดูเหมือนกัน แต่คงไม่ไปจำกัดว่าต้องเป็นสารคดีเท่านั้นหรอกค่ะ

เอ ลูกอยู่ในวัยที่ต้องดูพวกการ์ตูน ละครเด็ก หนังสือเด็ก แต่ทำไมไปจำกัดแบบนั้นนะคะ จะว่าไปแล้วก็เป็นเรื่องดี ถ้าเด็กชอบ แต่เราไปบีบโลกทัศน์เด็กไม่ได้หรอกค่ะ

แปลกดี

เพิ่งรู้ว่าหญิงปอมทำงานห้องสมุดด้วย
ดีจัง รักหนังสือก็ได้ใกล้ชิดหนังสือ
รออ่านงานแปลคาลวิโนอยู่นะ
ช้า ๆได้พร้าบิ่น
( แหะ ๆ ตามสบายเถอะ..)
อ่านความคิดแม่ฝรั่ง
บางคนตกขอบมาก
แต่นั่นแหละ ที่ไหน ๆ ก็มีคนหลากประเภทคละกันไป
สบายดีนะครับ

อันนั้นก็ปิดกั้นเด็กมาไปเนอะ

แต่ของเราก็ไม่รู้เปิดมากไปหรือเปล่า

ลูกชอบการ์ตูนเรื่องอะไร ก็ไปขวนขวาย

หามาให้ดูจนได้ เฮ้อ....

เด็ก 7 ขวบน่าจะแยกแยะอะไรได้ระดับนึงตามวัยของเค้านะคะ ส่วนตัวเองคิดว่า เราไม่สามารถกรองทุกอย่างจากการรับรู้ของลูก แต่เราน่าจะสอนลูกให้รู้จักกรองสิ่งต่างๆด้วยตัวเอง

อ่านแล้วเข้าใจมาก ๆ เลยค่ะ ในวัยเด็กบ้านพี่เจอกับปัญหาไม่ให้อ่านหนังสืออ่านเล่น แต่เราชอบเหลือเกิน ขนาดว่า ซ้อนไว้ในหนังสือเรียน เมื่ออ่านก็นอนอ่านแบบนอนหายโชว์ปกนอก

บางทีก็แกล้งอ่านออกเสียงดัง ๆ แบบท่องบทอาขยานโชว์พ่อ ทั้งที่กำลังอ่านนิยายอยู่

แต่ไมได้ห้ามเอาเป็นเอาตาย ให้อ่านเหมือนกันบางช่วง เรื่องนี้เราว่า พ่อแม่ต้องทำความเข้าใจเหมือนกัน แต่พ่อเรา
ไม่ใช่คนอ่านหนังสือ คนใช้แรงงาน แกรู้แต่ว่าลูกต้องอ่านหนังสือเรียนเพื่อสอบให้ได้ และรับราชการเป็นเจ้าคนนายคนต่อไป

ปอมนำเรื่องนี้มาเขียนนับว่า น่าสนใจมาก